Πείρα
Τραβήξαμε ξανά
φωτογραφία
στο ίδιο μέρος
με τη δικη σου
θεση αδειανή μονάχα
και τα δικά μας
πρόσωπα
κατά τι πιο
ανέκφραστα
πιο άδεια
είχε αδειάσει από
πάνω τους
της παρουσίας σου
η θέση
κι είχε -κυρίως-
παραπάνω προχωρήσει
ένα βημάτιον
η εμπειρία
του θανάτου.
Αλεξανδρεύς
6 σχόλια:
Με εκφράζεις απόλυτα .....
Baker
Εξαιρετικά υπέροχο.
Πέραν του θαυμασμού θα έλεγα πως είναι εισοδικό στην «πείρα».
Υπάρχει συνέχεια ως την εμπειρία, όπως και το γράφεις.
πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Το ποίημα σου είναι ύμνος στην στρατευμένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία
Ωραίον....!!!
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΑ,Η ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ
ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ,ΔΙΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΖΗ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ
ΧΡΙΣΤΟΝΥΜΦΗ.ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΑΝΤΆΜΩΣΗ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ!!!
Σκληρός ο θάνατος
όταν ταυτίζεται με την απουσία.
Λύτρωση όμως από την υπαρξιακή αγωνία.
Για κάποιους ισοδύναμος με την Ανάσταση!
Προς τί η αγωνία;
Άσε την πικρία,
είναι το μπαχαρικό του θανάτου,
θα χάσει γρήγορα την γεύση του...
κι εσύ θα κοιτάς την Μ.Παρασκευή
σα να' ναι Μέγα Σάββατο
μια μέρα,
που ίσως ήδη την ζεις!
Μόνο ο χορταριασμένος σταυρός
θα σου λέει πως η Χριστούλα
περιμένει ζωήν του μέλλοντος αιώνος
Αμήν!
eylogite
Δημοσίευση σχολίου