Η συμμετοχή στη θ. Ευχαριστία είναι συμμετοχή στη ζωή του χαρίσματος του
Θεού μέσα στην Εκκλησία. Με την ευχή του άρτου και του οίνου ο λειτουργός ζητεί
από τον Θεό να στείλει το Άγ. Πνεύμα στους πιστούς «και επί τα δώρα ταύτα». Και
με τη μετοχή μας στην Ευχαριστία, στη χάρη αυτή, ομολογούμε ότι «είδομεν το φως
το αληθινόν ελάβομεν πνεύμα επουράνιον». Γι’ αυτό και προϋπόθεση της συμμετοχής
στην ευχαριστιακό κοινωνία είναι η αλληλοσυγχώρεση, η μεταξύ μας καταλλαγή.
Τέλος η Ευχαριστία δεν αποτελεί
ένα μη επαναλαμβανόμενο μυστήριο, όπως λ. χ. το βάπτισμα. Η τακτική μετοχή στο
υπερφυές μυστήριο αυτό είναι απαραίτητη για τη διατήρηση και ανάπτυξη της εν
Χριστώ ζωής.
Το δείπνο της βασιλείας δεν είναι
μια περιστασιακή υπόθεση, που καθορίζεται χρονικά. Στις μεγάλες γιορτές της
Εκκλησίας πολλοί πιστοί προσέρχονται στη θ. Κοινωνία συνήθως απροετοίμαστοι
πνευματικά και πολλές φορές η συμμετοχή τους έχει ένα εθιμικό θρησκευτικό
χαρακτήρα, ούτε ευκαιριακή κατάσταση.
Είναι το αποκλειστικό δώρο του Θεού στον άνθρωπο και δεν έχει δικαίωμα να
στερεί τον εαυτό του από τη ζωοποιό χάρη
του σώματος και του αίματος του Κυρίου Ιησού και Σωτήρος Χριστού.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας
2 σχόλια:
Συγχαρητήρια!!! Υπέροχο κείμενο! Να είναι πάντα καλά ο π. Γερασιμάγγελος να μας τροφοδοτεί πνευματικά.
Υπέροχο κείμενο!!
Δημοσίευση σχολίου