Αποσχισμένοι από τα σχίσματα!
Κυριακή Ζ' Ματθαίου
Είναι ο μεγάλος πειρασμός της
ζωής της Εκκλησίας. Είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να επιλύσει το
Κυριακός σώμα στην πορεία του μέσα στην πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Είναι
η πηγή όλων των διαφωνιών από το δόγμα μέχρι την αμφίεσι. Ο λόγος για το σχίσμα
που αποτελεί την πιο οδυνηρή επαφή με τον ανθρώπινο παράγοντα.
Αποκαλύπτοντας επί γης την
Εκκλησία ο Κύριος, στήριξε όλη την ανάπτυξι και το έργο του ευαγγελισμού των
εθνών στην ευθύνη των Αποστόλων αλλά οπωσδήποτε επάνω στο δικό Του όνομα. Με
την δύναμι Εκείνου οι άνθρωποι αυτοί δεν υπολόγισαν κινδύνους και δυσκολίες και
έτρεχαν διαρκώς για να μεταφέρουν στα παιδιά των Πρωτοπλάστων την Ανάστασι του
νέου Αδάμ που σήμαινε τον θάνατο του δικού μας θανάτου. Το Αποστολικό αυτό
έργο, ακριβώς διότι ήταν έργο Χριστού, είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της την
ενότητα της πίστης. Δηλαδή το βίωμα της πίστης τους έτσι όπως το ζούσαν με του
Παναγίου Πνεύματος το χάρισμα, το μετέφεραν ως κήρυγμα μέσα στην Εκκλησία
οικοδομώντας το πανίερο σώμα Της. Η ενότητα αυτή ήταν παρουσία Θεού και
φαινόταν από την ίδια γνώμη και την ίδια συνείδησι στα θέματα της πίστης.
Ήρθε η ώρα, όμως, που τη ζέσι της
καρδιάς κατέλαβε η ψυχρότητα του ανθρώπινου παράγοντα και στο βίωμα
παρεισέφρησε η λογική και ο ανθρώπινος παράγοντας. Έτσι το κήρυγμα έγινε
κάποιες φορές όχι η φωνή του Θεού αλλά η φωνή της λογικής που συναντά τον Θεό
μέσα από τα δικά του μάτια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται εντάσεις
ισχυρότερες του προσδωκόμενου όταν η μια φωνή ήθελε να κυριαρχήσει επί της
άλλης, ο ένας επί του άλλου. Τότε εμφανίστηκαν τα σχίσματα τα οποία βρήκαν
πρόσφορο έδαφος σε όλες τις διαστάσεις της Χριστιανικής πίστης και ταλαιπώρησαν
συχνά και ταλαιπωρούν αυτήν την θεοδώρητη ενότητά Της. Το κήρυγμα στις περιπτώσεις
αυτές ήταν προσωπικό ενώ η Εκκλησία καυχάται με τις γραφές των Αποστόλων Της
ότι το ανυπέρβλητο κήρυγμα δεν είναι η κοσμική σοφία αλλά η σιωπή του Σταυρού.
Ο Απόστολος Παύλος εργάζεται για
τον Ιησού Χριστό. Ο καθένας μας οφείλει να εργάζεται για την Ιησού Χριστό εάν
θέλει να Τον αγαπά και άρα να ζει μαζύ Του στην αιωνιότητα. Το έργο μας είναι
έργο Χριστού και αν και φέρει τους κόπους και τις αγωνίες μας εντούτοις δεν
είναι δικό μας έργο αλλά εντάσσεται στο καθολικό έργο της Εκκλησίας το οποίο
δεν γνωρίζει τέλος. Έργο μας δεν είναι η δημιουργία οπαδών. Δεν είναι κτήματά
μας η πιστοί. Εμείς γυρίζουμε στις ερημιές του κόσμου και φωνάζουμε πως ο Θεός
έγινε άνθρωπος και πως αναστήθηκε. Διακηρύττουμε την αιώνια ζωή και το
Ευαγγέλιο της Βασιλείας. Η κακή χρήσι της πνευματικής πατρότητας αλλά και η
διάθεσι για επιβολή του "εγώ" στα μεγαλεία του Θεού προκαλούν έριδες
και σχίσματα που εμποδίζουν το απολυτρωτικό έργο καθώς διώχνουν από την ποίμνη
και εξαφανίζουν από την εικόνα το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού εμφανίζοντας αυτήν
του καθοδηγητή! Η ενότητα της Εκκλησίας είναι η σωτηρία μας. Είμαστε μόνον του Χριστού, του ενός Χριστού και σ'
Εκείνον θα αποδίδουμε τη λατρεία τώρα και πάντα.
δ. Γρηγόριος Φραγκάκης
Πηγή: Απογευματινή
Κωνσταντινουπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου