Πριν έρθει ως Κρίσι...! - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πριν έρθει ως Κρίσι...!

Κυριακή των Αγίων Προπατόρων

Με πόσο ενδιαφέρον ο μέγας Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους νεόφυτους Χριστιανούς! Εύκολα, με μια πρώτη ανάγνωσι της περικοπής της Κυριακής αυτής μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η γραφίδα του εστιάζει στην ηθική διαπαιδαγώγησι του λαού του Θεού και μάλιστα ανθρώπων για τους οποίους είχε ακούσματα και όχι βιώματα προσωπικά. Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται κάπου αλλού.

Ο Απόστολος Παύλος, έχοντας κλήσι από τον ουρανό ώστε να διακονήσει το θαύμα της στρατευόμενης Εκκλησίας του Χριστού, ζει και κινείται αποκλειστικά στις διαστάσεις αυτού του θαύματος. Ζει δηλαδή τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό στην πληρότητά του και με την κοινωνία μαζύ Του διακρίνει το αμαρτωλό από το άγιο. Το ότι έχει Χριστοποιηθεί, κατά κάποιον τρόπο, του δημιουργεί μια αποστροφή προς την αμαρτία ως πτώσι και μάλιστα τη συνδέει με το χρονικό διάστημα του ανθρώπου δίχως την Αλήθεια του Ευαγγελίου. Η κατάστασι που περιγράφει δεν είναι κάτι άλλο από τη ζωή με τον Ιησού Χριστό. 

Όταν διακηρύσσει πως τα αμαρτήματα αυτά ελκύουν την οργή του Θεού, τούτο δεν είναι άλλο παρά η φανέρωσι της απόλυτης αντίθεσης μεταξύ του Αγαθού Θεού και της ανυπόστατης πλην βλαβερής αμαρτίας η οποία θα δεχτεί στην τελική Κρίσι την καταδίκη. Αυτή η αμαρτία δεν συμβαδίζει με τη ζωή του Χριστιανού. Όχι διότι ο αληθινός Χριστιανός παύει να ενοχλείται από τις προσβολές του πονηρού αλλά διότι η μοναδική επιλογή του αληθινού Χριστιανού είναι ο ανέγγιχτος από την αμαρτία Κύριος. Γι' αυτό και όταν έπεφταν στα ίδια σφάλματα πριν να έλθουν στην Αλήθεια δεν είχαν καμμία ευθύνη. Με απλά λόγια, δεν αποφεύγουμε την αμαρτία επειδή είναι κάτι το κακό αλλά το μεγαλείο  είναι να ποθούμε τον τέλειο Χριστό που μας αγιάζει.

Είναι σπουδαία υπόθεσι όλη η ζωή του Χριστιανού. Είναι ένας επίμονος, ένας διαρκής, ένας συγκινητικός αγώνας μέσα από τον οποίον επιχειρούμε να μένουμε αδιάσπαστοι με τον Σωτήρα μας. Όταν Εκείνος είναι στην καρδιά μας και η πτώσι μας ακόμη είναι λάθος και όχι σφάλμα. Διότι όταν λαθεύουμε, ξαστοχούμε. Όταν σφάλλουμε, εν γνώσει μας επιλέγουμε το λάθος. Σε κάθε περίπτωσι πάντως, το συγκλονιστικό είναι πως αυτή η σχέσι με τον Κύριο, κι αν ακόμη για πολύ ή λίγο καιρό διαταραχθεί, είναι δυνατόν να αποκατασταθεί χωρίς αμφιβολία. Πώς; Μα φυσικά με την μετάνοια, με την αναγνώρισι ότι πουθενά αλλού δεν υπάρχει η λύτρωσι και μάλιστα σαρκωμένη! Όμως προσοχή! Πριν είναι αργά! Πριν έρθει ένδοξη ως Κρίσι...

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή:  Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως