Πνευματική Ομιλία
του Πρωτοπρεσβύτερου
π. Παναγιώτου
Καραγιάννη
Ματθ. Ι’ 32-33, 37-38
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων,
ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί τό ἱερόν Εὐαγγέλιον τῆς σημερινῆς μεγάλης ἡμέρας τῆς
Κυριακῆς ἀρχίζει μέ τήν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως.
Λοιπόν, «εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· πᾶς οὖν
ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν
τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».
Ἐπ᾿ αὐτοῦ σωτηριωδέστατα
θεολογεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ἐκβάλλων τόν
φόβον καί τήν ἀγωνίαν πού κατασείει τίς ψυχές … ἐπάθλων ἐλπίδι μεγάλων καί μετά
πολλῆς ἀπειλεῖ τῆς ἐξουσίας».
Ὅσον ἀφορᾶ τό δεύτερον,
λυπηρόν γιά τούς ἀρνητάς τοῦ Χριστοῦ, μέρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
πού λέει «ὅστις δ᾿ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν
τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγώ αὐτόν ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»,
διαπιστώνει ὁ ἴδιος ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι: «Δέν εἶπε γιά τόν ἀρνητή τοῦ Χριστοῦ "ἐν ἐμοί" ἀλλ᾿ "ΕΜΕ"»!
Γιατί; Διότι, ὅποιος τρέμει νά ὁμολογήση τόν Χριστόν καί Τόν ἀρνεῖται, γίνεται, καταντάει δηλαδή, ἔρημος τῆς τοῦ Θεοῦ δωρεᾶς, καί ἔτσι γυμνός καί ἔρημος πάσης θεϊκῆς χάριτος, δυνάμεως καί εὐλογίας, προβαίνει στό θεοκτονικό ἔγκλημα τῆς προδοσίας! Καί Τόν ἀρνεῖται, καί Τόν προδίδει τόν Χριστό μας ἐν λόγῳ καί ἐν ἔργῳ καί ἐν διανοίᾳ!
Γιατί; Διότι, ὅποιος τρέμει νά ὁμολογήση τόν Χριστόν καί Τόν ἀρνεῖται, γίνεται, καταντάει δηλαδή, ἔρημος τῆς τοῦ Θεοῦ δωρεᾶς, καί ἔτσι γυμνός καί ἔρημος πάσης θεϊκῆς χάριτος, δυνάμεως καί εὐλογίας, προβαίνει στό θεοκτονικό ἔγκλημα τῆς προδοσίας! Καί Τόν ἀρνεῖται, καί Τόν προδίδει τόν Χριστό μας ἐν λόγῳ καί ἐν ἔργῳ καί ἐν διανοίᾳ!
Ἀδελφοί μου, ὅλοι εἴμεθα
μαθηταί τοῦ Χριστοῦ. Καλούμεθα νά Τόν τιμήσωμε, νά Τόν λατρεύσωμε, νά Τόν ἀγαπήσωμε
πολύ!
Ναί, ἀδελφέ μου! Νά ἀγαπήσης Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας
σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας
σου! (Μάρκ.ΙΒ’30). Ἔτσι ὅπως ἐποίησαν καί οἱ Ἅγιοι πάντες, οἱ ὁποῖοι διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας,
εἰργά-σαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν
δύναμιν πυρός, … καί ἔτσι ὑστε-ρούμενοι,
θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, .. χωρίς τοῦ κόσμου τό σάπιον καί ἀνέντιμον φρόνημα,
.. ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καί ὄρεσι καί σπηλαίοις
καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς (Ἑβρ.ΙΑ’33, 37-38) … ἐπέτυχον τῶν αἰωνίων ἐπαγγελιῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ!
Ἀδελφέ μου, χῦσε γιά τόν
Χριστόν δάκρυα, δέξου νά σέ κακομεταχειρισθοῦν, ἀπειλάς δέχου, ἀποπομπές καί διωγμούς
ἀπό τό οἰκογενειακό σου ἤ φιλικό περιβάλλον, φθάσε καί μέχρι θανάτου γιά τόν Χριστόν, καί θά κερδήσης
μέ τό αἷμα σου καί μέ τόν τίμιον ἱδρῶτα σου τήν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ, τήν
ὁποίαν σοῦ εὔχομαι ἐκ καρδίας.
Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου