Η ανταπόδοση - Ιάκωβος

          Πριν από πολλά χρόνια είχα ένα «φίλο» που όταν ερχόταν στο καφενείο πάντα τον κερνούσα ποτό. Όταν πήγαινα εγώ εκεί ... έκανε πως δεν με πρόσεξε. Πλήρωνα το ποτό μου και .. μετά με πρόσεχε. Κάναμε αστεία, παίζαμε τάβλι. Όταν αυτό έγινε πολλές φορές, τότε σταμάτησα να τον προσφέρω όταν ερχόταν. Σκέφτηκα. Άραγε ένα ποτό στο καφενείο στοιχίζει τόσο πολύ; Σίγουρα όχι! Τότε λοιπόν γιατί αυτός ποτέ δεν με κερνά;

          Παλαιότερα, όταν οι γυναίκες έψηναν ψωμιά στον φούρνο, έδιναν ένα ζεστό ψωμί στην γειτόνισσα κι αυτή, με τη σειρά της, έκανε το ίδιο. Αυτές είναι ανθρώπινες σχέσεις, ένας σεβασμός, μια εκτίμηση προς τον συνάνθρωπο και ιδίως προς τον γείτονα.

          Αν βέβαια κάποιος είναι σε κακή οικονομική κατάσταση και του δίνεις κάτι, δεν περιμένεις ανταπόδοση. Όμως, έστω κι ένα «ευχαριστώ» να σου πει – που εσύ δεν το επιζητείς – ή ένα χαμόγελο να σου χαρίσει, είναι για σένα η πιο μεγάλη ανταπόδοση. Δεν μπορεί κανένας να προσφέρει συνεχώς δόματα χωρίς ανταποδόματα – που δεν είναι απαραίτητο να είναι πάντα υλικά αγαθά.

Υπάρχουν πολλά τέτοια δώρα που είναι πνευματικά και που πολλές φορές αξίζουν πολύ περισσότερο από τον καφέ, το ψωμί ή τα χρήματα. Είναι η πραγματική, η άδολη αγάπη, η κατανόηση, η συμπόνοια, η συμπαράσταση.

          Ένας άλλος «φίλος» μου είχε την ονομαστική του γιορτή και του πήρα ένα δωράκι. Την άλλη μέρα άκουσα σχόλια ότι το δώρο μου ήταν φτηνό! Εδώ πρέπει να σας πω ότι εκείνος ουδέποτε μου έκανε δώρο (ακριβό ή φτηνό). Σκέφτηκα. Σίγουρα δεν φταίει αυτός. Εγώ είμαι ο βλαξ, που του έδωσα δώρο!

          Τα δώρα που έχουν τη μεγαλύτερη - ανεκτίμητη θα  έλεγα –αξία είναι εκείνα που δίνει κάποιος χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Ο Ιησούς μας δίδαξε πως είναι καλύτερο να δίνεις παρά να παίρνεις. Να δανείζεις ακόμα κι εκείνον που δεν είσαι βέβαιος ότι θα σου τα επιστρέψει Κι αυτό το ρίσκο είναι που σε ανεβάζει ψηλά, κοντά στον Θεό Γιατί αν είσαι σίγουρος ότι θα τα πάρεις πίσω γιατί τον έχεις δεμένο με εγγυήσεις, υποθήκες και δημοπρασίες, τότε αυτό που κάνεις δεν είναι βοήθεια αλλά σκληρή εμπορική πράξη. Για να μπορείς όμως να δώσεις κάτι, πρέπει να το έχεις. Για να δώσεις χαρά, ειρήνη, καλοσύνη, πρέπει αυτές οι αρετές να βασιλεύουν μέσα σου και να ξεχειλίζουν από την καρδιά σου γιατί «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος».

          Ο μόνος που δίνει σε όλους την ζωή και τα πάντα, χωρίς να επιζητεί ανταπόδοση είναι ο Κύριος. «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον..» Η αγάπη, η χάρη κι η ευλογία του Θεού αλλά και το φως, η βροχή, ο αέρας και όλα ανεξαίρετα τα πνευματικά και υλικά αγαθά που είναι απαραίτητα για την συντήρηση και επιβίωση του σώματος και κυρίως της ψυχής, κατεβαίνουν άφθονα και συνεχώς σ’ εμάς άνωθεν, από τον ουρανό.

          Εμείς, «Τι ανταποδόσομεν τω Κυρίω;» Μα φυσικά εμείς δεν διαθέτουμε ούτε ίχνος από τον ανεξάντλητο πλούτο Του. Εμείς, το μόνο που μπορούμε και πρέπει να ανταποδίδουμε στον Κύριο–για να μην είμαστε αχάριστοι και φτηνοί-  είναι την δόξα, την ευχαριστία και την προσκύνηση.

Ιάκωβος