Ο
Σταυρός στη θάλασσα...
Δε θα μπορούσε η Ελλάδα να μη γιορτάζει τα Θεοφάνια... άνθρωποι που ανέκαθεν
αναζητούσαν τα μυστήρια του Ουρανού και αφιέρωναν βωμούς στον Άγνωστο Θεό...
ένας λαός που νιώθει πατρίδα του τα κύματα... μια χώρα που αγκαλιάζεται από τις
ομορφότερες θάλασσες του κόσμου... ένας πολιτισμός που πρωτοάνθισε στις
Κυκλάδες και στην Κρήτη... πώς να μην σέβεται η Ελλάδα τον αγιασμό του νερού;
Πως να μην τον αποζητάει; Από το νερό γεννηθήκαμε, από το νερό τρεφόμαστε, με
το νερό ελπίζουμε, και όλα, από τις ψηλότερες κορφές ως τις σκληρότερες ψυχές,
στο νερό πέφτουν κι εκεί γαληνεύουν...
Η Ελλάδα της θάλασσας αγάπησε τον
Ουρανό... κι Εκείνος έσκυψε και τη φίλησε... εκείνη Τον έψαξε, Εκείνος τη
βρήκε... και όπως το λέει ο ποιητής, έβαψε τις θάλασσές της με το μπλε της
απεραντοσύνης και εκεί κρύβεται και αναπαύεται... και τα Θεοφάνια της
φανερώνεται ξανά και ξανά, αδιάκοπα μέσα στους αιώνες... η Ελλάδα σήμερα ρίχνει
Σταυρό στις θάλασσές της ... και μαζί του ρίχνει στα κύματα τον Ουρανό... και ο
Ουρανός βουτάει στα γαλανά νερά της και την καθαγιάζει... ότι κι αν έρθει, ότι
κι αν συμβεί, αυτή η σχέση της Ελλάδας της θάλασσας με τον Ουρανό αποτελεί
παράδοση και δύναμη, παρελθόν και μέλλον... ο Σταυρός στη θάλασσα και η Ελλάδα
στα Ουράνια...
Χρόνια Πολλά καταγάλανη θαλασσινή μου Ελλάδα...
Μάρω Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου