«Ποταμοί... ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος».

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

«Ποταμοί... ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος».

Η ΚΑΘΟΔΟΣ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα γεγονότα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ χαρίζει στοὺς μαθητὲς τὴν ἀναγέννηση καὶ τὴ χάρη νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητας. Μετὰ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐξαγγέλλουν τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Παρουσιάζουν μιὰ ἁγιότητα θαυμαστὴ καὶ μιὰ πρωτοφανὴ αὐτοθυσία. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀναγεννᾶ τὸν ἄνθρωπο.

Α) Ὅταν λείπει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Εἴκοσι αἰῶνες ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε. Καὶ ὅμως πολλοὶ δὲν δοκιμάζουν αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἀλλαγὴ καὶ μένουν στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τοῦ κακοῦ. Καὶ ἡ βασικὴ αἰτία εἶναι ὅτι ἀγνοοῦν τὴν ἔλευση καὶ τὴν ἀναγεννητικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μείνει ἔρημος ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον δὲν μπορεῖ νὰ καρποφορήσει τὴν ἀρετή, ὅπως δὲν ὑπάρχει βλάστηση ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει νερὸ καὶ δὲν πέφτει ἡ εὐεργετικὴ βροχή.

Οἱ ψυχικὲς δυνάμεις παραλύουν καὶ ἀτονοῦν γιὰ κάθε καλὸ καὶ ὡραῖο, ὅταν δὲν φλογίζει τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἄνθρωπος χωρὶς Πνεῦμα Ἅγιο μοιάζει μὲ κόσμο χωρὶς ἥλιο, μὲ σῶμα χωρὶς ψυχή. Ὅπου δὲν ὑπάρχει Πνεῦμα Ἅγιο, ὑπάρχει τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, τῆς ἁμαρτίας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἴσως νὰ ἔχουν γνώ- σεις πολλές, θέσεις, ἀξιώματα, τιμές, πλούτη. Ἀλλὰ δὲν ἔχουν αἰσθήματα καλοσύνης, ἀγάπη, ἀληθινὴ εὐγένεια. Οἱ καρδιές τους συχνὰ ἔχουν πάθη καὶ ἀδυναμίες. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ σοφία τοῦ κόσμου καὶ ὁ πολιτισμὸς καὶ ἡ πρόοδος, μὲ ὅλα τὰ καλὰ ποὺ φέρνουν στὴν ἀνθρωπότητα, δὲν μποροῦν νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν ἀνακαινιστικὴ χάρη καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Β) Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀναγεννᾶ.

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι δύναμη ποὺ ἔρχεται νὰ τονώσει τὴ θέλησή μας καὶ νὰ τὴν κινήσει στὸ καλὸ καὶ στὴν ἀρετή. Καὶ ταυτόχρονα κατακαίει κάθε ἀγκάθι καὶ καθαρίζει ἀπὸ κάθε μολυσμό. Ὅταν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γίνει κυβερνήτης τοῦ ἀνθρώπου, ὁλόκληρος ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος γίνεται πνευματικός. Εἶναι ἡ «καινὴ κτίσις» ποὺ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατεργάζεται. Αὐτὴ εἶναι ἡ Πεντηκοστὴ τῆς ψυχῆς, ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸν ἔσω ἄνθρωπο. Ἕνας κόσμος ὡραῖος, φωτεινός, ἅγιος, δυνατὸς δημιουργεῖται στὴν ψυχή, ποὺ τὴν ἐξωραΐζει, ἐξαγιάζει τὸ σῶμα καὶ τὸ καθιστᾶ ναὸ ἅγιο τῆς θείας Χάριτος. Ὁ ἄνθρωπος τότε γίνεται πνευματικός, πνευματοκίνητος, ἀληθινὰ θεοφόρος.

Γ) Ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας.

Βασικὴ ὅμως προϋπόθεση γιὰ νὰ ἀπεργασθεῖ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα τὴν ἀναγέννηση, εἶναι νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε τὶς πόρτες τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ Τὸ κάνουμε ἔνοικό μας. Σὲ τί χρησιμεύει ἂν γυρίσουμε ἕνα διακόπτη, ποὺ ὅμως δὲν εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν πηγὴ τοῦ ἠλεκτρισμοῦ; Ἔτσι καὶ μεῖς τί μποροῦμε νὰ κάνουμε ἂν γνωρίζουμε ἁπλῶς μερικὰ θεωρητικὰ γιὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ δὲν ἔχουμε ἑνωθεῖ μαζί Του; Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δίνει τὴ δύναμη τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀναγέννησης στὸν ἄνθρωπο ποὺ Τὸ δέχεται μὲ πίστη, ποὺ ποθεῖ τὴν ἀναγέννησή Του, ποὺ ζητάει μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Παρακλήτου. «Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας... ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλίδος...» Αὐτὴ ἂς εἶναι ἡ προσευχή μας στὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ θὰ τὴν ἀκολουθεῖ ἡ προσφορὰ της καρδιᾶς μας, γιὰ νὰ τὴν καθαρίσει καὶ νὰ τὴν ἀναγεννήσει ἡ Χάρη Του. Ἡ Πεντηκοστὴ ἔφερε φωτιὰ ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ ποὺ καίει τὴν κακία. Ἔφερε Φῶς, ποὺ διαλύει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας.

Από το περιοδικό ΖΩΗ