Να λέμε, όπως έλεγαν και οι
Πατέρες, αν μεν συμβεί κάτι καλό, «είναι οικονομία του Θεού», αν δε συμβεί κάτι
κακό, «προέρχεται από τις αμαρτίες μας». Πραγματικά, ό,τι και αν πάθουμε, από
τις αμαρτίες μας το παθαίνουμε. Γιατί οι Άγιοι, και όταν ακόμα πάσχουν,
υποφέρουν για τη δόξα του Ονόματος του Θεού ή για να φανερωθεί η αρετή τους και
να ωφεληθούν πολλοί ή για να πολλαπλασιασθεί η αμοιβή τους από τον Θεό.
Για μας όμως τους ταλαίπωρους,
πως μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο;
Αμαρτάνουμε κάθε μέρα τόσο πολύ και
επιδιώκουμε την ικανοποίηση των παθών μας με κάθε τρόπο. Αφήσαμε τον ίσιο δρόμο
που χάραξαν οι Πατέρες, δηλαδή την αυτομεμψία, και περπατάμε τους στραβούς
δρόμους, κατηγορώντας τον πλησίον. Και ο καθένας ζει με αμέλεια, τίποτα δεν
εφαρμόζει και έχει την απαίτηση από τον πλησίον να τηρεί τις εντολές.
Αββάς Δωρόθεος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου