Ὑπάρχουν
ἄνθρωποι πού εἶναι κατά πάντα καλοί ἄνθρωποι, ἀλλά καθόλου Χριστιανοί. Οὔτε
μυρμῆγκι πειράζουνε, ἀλλά μέ τή ζωή τους, ποδοπατοῦνε τόν Χριστό. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι
πᾶνε κατευθεῖαν στήν κόλαση καί μάλιστα σέ εἰδική κόλαση. Νά ξέρετε, ὅτι ἡ
κόλαση εἶναι γεμάτι ἀπό καλούς ἀνθρώπους. Γιατί ὁ Χριστός δέν ἦρθε στή γῆ, γιά
νά κάνει καλούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἦρθε γιά νά κάνει πολίτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν,
νά τούς πολιτογράψει, νά τούς ἀλλάξει τό αἱμα (μέ τή Θεία Κοινωνία) καί ἀπό
κοινούς ἀνθρώπους, νά τούς κάνει καινούς, καί ἀπό θνητούς, νά τούς κάνει
βασιλόπουλα. Ἄρα τό ζήτημα δέν εἶναι νά εἶμαι καλός ἤ κακός ἄνθρωπος, ἀλλά ἄν εἶμαι
μέ τόν Χριστό, μέ τή Ζωή ἤ ὄχι. Εἶναι ζήτημα ζωῆς ἤ θανάτου. Καταλάβατε;
Δημήτριος Παναγόπουλος
3 σχόλια:
Ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος πάντα τόνιζε στα κηρύγματά του τη διαφορά καλού ανθρώπου και Χριστιανού.
Όσο και να ψάχνω στην εκκλησιά με το λυχνάρι του Διογένη δεν μπορώ να βρω καλούς χριστιανούς. Μόνο καλούς ανθρώπους και οι περισσότεροι δεν πάνε στην εκκλησιά!!! Όλο λόγια είναι οι χριστιανοί και όχι έργα.
Πού τα βρίσκεται όλα αυτά;
Δημοσίευση σχολίου