«Όταν εκείνοι που λένε ότι είναι
του Χριστού, αρκούνται στις αρετές της μπουρζουαζίας, γίνονται οι ίδιοι μια
τροφή που έχει ανάγκη αλατιού, γιατί, χωρίς την αλήθεια του Θεού που χύνεται
επάνω τους, δεν έχουν απολύτως καμία ακτινοβολία και αγάπη. Εάν η φροντίδα τους
είναι να μοιάζουν με τα έθνη που καυχώνται για την εξουσία και τις παράτες
τους, πολύ γρήγορα θα γίνουν χειρότεροι απ’ αυτά γιατί τα έθνη διατηρούν μια
κάποια ευπρέπεια και μια προσφυγή λίγο-πολύ μεγάλη στη λογική. Μια τροφή, έστω
τιποτένια, τρώγεται άμα την συνηθίσουμε. Το αλάτι όμως που ξαρμυρίζει δεν έχει
πλέον κανένα λόγο υπάρξεως, το πετάμε μακριά από το σπίτι όπου θα ποδοπατηθεί.
Η μεγάλη αυταπάτη είναι να
πιστεύουμε ότι μπορούμε να υπάρχουμε αρκούμενοι στο να φαινόμαστε, και ότι το
να φαινόμαστε μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι σε εμπιστεύονται,
όχι όταν σε θεωρούν ισχυρό, αλλά όταν ψηλαφούν το μεγαλείο σου. Τα έθνη
υιοθέτησαν τις εξωτερικές εκδηλώσεις της εξουσίας σαν ένα τρόπο εκφράσεως.
Καυχώνται για τους βασιλιάδες τους, τα παλάτια τους, τα άλογά τους, τους
στρατιώτες τους, όχι γιατί αγνοούν τη ματαιότητας τους, αλλά γιατί επιδιώκουν
να εκφράσουν την υποτιθέμενη εξουσία τους δια συμβόλων. Η διαφορά είναι
τεράστια για τους χριστιανούς. Δεν υπάρχει τίποτα να υποθέσουμε. Το πραγματικό
μεγαλείο δεν μπορεί ούτε να εκλείψει ούτε να εκφραστεί με τεχνάσματα. Ή το
ζούμε, ή είμαστε ξένοι προς αυτό. Η είσαι πτωχός τω πνεύματι, ελεήμων, ταπεινός
και καθαρός τη καρδία ή δεν είσαι. Μπορεί να προσπαθήσεις να γελάσεις τον εαυτό
σου και τους άλλους. Την αλήθεια όμως δεν μπορείς να την κρύψεις από τον εαυτό
σου, και κυρίως από το Θεό και τους άλλους».
Μητροπολίτης όρους Λιβάνου
Γεώργιος (Χόντρ)
1 σχόλιο:
Αν δεν κάνω λάθος ο συγκεκριμένος δεσπότης είχε κάνει κάτι αφάνταστες οικουμενιστικές δηλώσεις πέρα για πέρα μη δεκτές.
Δημοσίευση σχολίου