ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

«Νῦν ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι».

Ὁ πλούσιος ποὺ τόσο καλὰ πέρασε στὴ ζωή του, ποὺ τὰ πάντα ἀπόλαυσε, βρίσκεται τώρα, ὅταν «ἀπέθανε καὶ ἐτάφη», στὴν ὀδύνη καὶ τὴ φρίκη τῆς αἰώνιας καταδίκης. Καὶ ὁ φτωχὸς Λάζαρος ποὺ ὑπέφερε στὴ ζωή του πολλά, τώρα ἀναπαύεται στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Αὐτὴ ἡ θέση τους, ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐξετάσεων ποὺ ἔδωσαν στὴ γῆ, τόσο ὁ πλούσιος, ὅσο κι ὁ φτωχὸς Λάζαρος!

Α) Ὁ πλούσιος.

Πρῶτος ἐξετάσθηκε ὁ πλούσιος. Ἔδωσε ἐξετάσεις γιὰ τὰ πλούτη του. Εἶχε χρήματα, σπίτια, φίλους, συνεχεῖς διασκεδάσεις, γλέντια. Ζοῦσε «μεγάλη ζωή». Ἀπέτυχε ὅμως στὴ χρήση τοῦ πλούτου του. Καὶ καταδικάσθηκε γιὰ τὴν ἐγωιστικὴ χρησιμοποίησή του. «Ἀπέλαβες τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου». Αὐτὰ τὰ δύο «σοῦ», ἦταν ἡ ἀποτυχία στὶς ἐξετάσεις του. Τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του δὲν τὸν ἐνδιέφερε.

Γιὰ τίποτε ἄλλο καὶ γιὰ κανένα, δὲν ἤθελε νὰ διαθέσει μιὰ στιγμή, ἀπὸ τὸ χρῆμα του. Ἀδιάφορος περνοῦσε μπροστὰ ἀπὸ τὶς κραυγαλέες ἀνάγκες τοῦ φτωχοῦ Λάζαρου. Ἀνέβαινε καμαρωτὰ τὶς σκάλες τοῦ μεγάρου του μὲ τὴ χρυσοποίκιλτη στολή του καὶ δὲν εἶχε τὴν ὥρα, καὶ περισσότερο τὴ διάθεση, νὰ τοῦ ρίξει ἕνα βλέμμα. Ὁ πλούσιος μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνας μεγάλος φιλάνθρωπος. Καὶ αὐτὸς ἔγινε ἕνας τρομερὸς ἀπάνθρωπος. Λάτρευε τὴν ὕλη κι ἀγνοοῦσε τὸ πνεῦμα. Κόλλησε στὴ γῆ. Δὲν πίστευε στὸν οὐρανό. Ἐξετάσθηκε ὁ πλούσιος στὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης καὶ ἀπέτυχε στὶς ἐξετάσεις του. Ἔδειξε μὲ τὴ σκληρότητα καὶ τὴν ἀδιαφορία του πὼς δὲν ἦταν ἄξιος νὰ κατοικήσει στὰ σκηνώματα τοῦ Θεοῦ.

Β) Ὁ φτωχὸς Λάζαρος.

Ἐξετάσεις ὅμως ἔδωσε καὶ ὁ Λάζαρος. Δοκίμασε ὅλα τὰ δεινά: Φτώχεια, γύμνια, πείνα, δίψα, κρύο, πόνους, πληγές. Ἀνάπαυση δὲν εὕρισκε πουθενά. Ὕπνο δὲν ἔβλεπε ἀπὸ τοὺς πόνους. Κανεὶς δὲν τὸν πλησίαζε. Τὰ σκυλιὰ ἔγλυφαν τὶς πληγές του. Σκληρὰ δοκιμάσθηκε. Δύσκολες οἱ ἐξετάσεις ποὺ ἔδωσε. Ἄλλος στὴ θέση του θὰ γόγγυζε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, θὰ βλασφημοῦσε. Ὁ Λάζαρος ὅμως δὲν ἔκανε κάτι τέτοιο. Φάνηκε βράχος ὑπομονῆς. Κανένα παράπονο δὲν βγῆκε ἀπὸ τὸ στόμα του γιὰ τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς συμφορές του. Ἀπὸ τὴν πίστη ἀντλοῦσε ὑπομονή. Ἐξετάσθηκε αὐτὸς σὲ ἄλλη ἀρετή, στὴν ὑπομονή, καὶ ἀρίστευσε. Καὶ σὰν ἄριστος ἀγωνιστὴς κέρδισε τὴν αἰωνιότητα. Πῆγε στὰ οὐράνια σκηνώματα τοῦ Θεοῦ.

Γ) Οἱ δικές μας ἐξετάσεις.

Καὶ ἐμεῖς ὅμως δίνουμε καθημερινὰ ἐξετάσεις. Ἐξετάσεις καὶ ὅσοι ἔχουμε ἄφθονα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ ὅσοι στεροῦνται. Καὶ ἄλλοτε ἀριστεύουμε καὶ ἄλλοτε πάλι ἀποτυγχάνουμε. Ἄλλοτε μὲ τὴ συμπεριφορά μας, τὴν ἀγάπη μας στὸν πλησίον, τὴν ἀνοχή μας, τὴν ὑπομονή μας, ἑλκύουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἄλλοτε κολλᾶμε στὴ γῆ καὶ λατρεύουμε τὴν ὕλη. Φυσικά, εἶναι ἄλλο πράγμα ἡ χρήση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ ἄλλο ἡ ὑποδούλωση σ᾽ αὐτά. Στὴν πρώτη περίπτωση γίνονται στὴ ζωή μας βοηθός. Στὴ δεύτερη γίνονται τύρρανος. Ἡ ἀποτυχία, στὶς ἐξετάσεις τῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐπιτυχία σ᾽ αὐτές, ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴν πίστη ἢ τὴν ἀπιστία μας στὴν αἰωνιότητα. Ὅ,τι κάνουμε σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ, θὰ ἔχει τὴν προέκτασή του στὴν ἄλλη. Καὶ θὰ εἶναι μιὰ καταδίκη ἢ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη. Ὅταν μέσα μας ριζώσει ἡ πίστη ὅτι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι ἡ συνέχεια αὐτῆς ἐδῶ τῆς ζωῆς, τότε θὰ ἀγωνιζόμασθε γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε στὶς ἐδῶ ἐξετάσεις. Αὐτὴ ἡ πίστη μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ νοοτροπία καὶ μᾶς βοηθάει νὰ ὑπερβαίνουμε τὴ φιλαυτία μας καὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Περιοδικό 'ΖΩΗ"