ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ 2019
Ένας μεσαιωνικός ύμνος του Rabanus Maurus[1], που έζησε τον ένατο αιώνα και απευθύνεται παρακλητικά στο Πανάγιο Πνεύμα, περιγράφει με όμορφο δυναμισμό την πίστη των Χριστιανών, ότι η αλλαγή στη ζωή μας, η «τροποποίηση» του γονιδιώματός μας (αν μπορεί κάτι τέτοιο να ειπωθεί), η μεταμόρφωσή μας κατά τις εντολές του Χριστού, μπορεί να γίνει ΜΟΝΟΝ αν το Πνεύμα του Θεού «επισκεφθεί τα μυαλά μας»!
Για να υπάρξει όμως τέτοιο
ενδεχόμενο και πιθανότητα, χρειάζονται απαραιτήτως δύο τουλάχιστον πράγματα.
Πρώτον: Η συνειδητοποίηση και άρα η αποδοχή της διδασκαλίας του αγίου Σεραφείμ
του Σάρωφ, ότι Σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου
Πνεύματος, και δεύτερον: Να υπονοιαζόμαστε το ότι δεν είναι χωρίς σημασία ο
εξεικονισμός του Αγίου Πνεύματος με την μορφή ενός περιστεριού, ενός πουλιού.
Κάτι τέτοιο σημαίνει... ότι πετάει όπου θέλει και οπωσδήποτε «κάθεται» και μένει
εκεί όπου δεν υπάρχει ταραχή, θόρυβος, αναστάτωση και φωνές! Το Άγιο Πνεύμα
είναι αυτό που αλλάζει τις ζωές μας. Πώς το κάνει; Ας το δούμε στις περιπτώσεις
των Αποστόλων.
Ακόμα και όταν ο Χριστός είχε
αναστηθεί και οι Απόστολοι είχαν συναντηθεί μαζί Του, και (τέλος πάντων) Τον
είχαν προσκυνήσει, ακόμα και τότε, συνέχιζαν να είναι κρυμμένοι στο υπερώο.
Έβλεπαν την σχέση σαν προστατευτικό κάλυμμα. Ήθελαν τον Χριστό εξασφάλισή τους.
Είχαν ξεχάσει την κουβέντα Του: Σας στέλνω σαν πρόβατα μέσα σε λύκους. Αυτό
είναι το Μυστήριο, η αλλαγή και το μεγαλείο! Το «πρόβατο» να αλλάζει τον
«λύκο». Ο αδύναμος να κερδίζει τον ισχυρό. Ο μικρός και εξουθενωμένος, με την
συντριβή του, να συντρίβει τον πανίσχυρο.
Το Πνεύμα το Άγιο φέρνει αρμονία
μέσα στην ταραχή και την σύγχυση. Όχι μόνον των συνθηκών αλλά και των καρδιών.
Όχι μόνο στα «τεχνικά» αλλά και στα καίρια και ουσιαστικά. Το Πνεύμα το Άγιο
είναι αρμονία. Η αρμονία μέσα στην διαφορετικότητα. Μέσα στις πολλές
γλώσσες. Η αρμονία, όχι ως τεχνική ευρυθμία, αλλά ως υπαρξιακή γαλήνη ακόμα και
μέσα στην... θαλασσοταραχή!
Οι Απόστολοι είχαν απελπισθεί
πιστεύοντας ότι όλα τέλειωσαν (Ὑπάγω ἀλιεύειν... Ἐρχόμεθα καί ἡμεῖς σύν σοί!).
Πίστεψαν ότι το ταξίδι έφτασε στο τέλος. Δεν είχαν να περιμένουν κάτι. Ένας
είχε αυτοκτονήσει, και οι άλλοι βρισκόντουσαν σε σύγχυση φρενών τόση, ώστε
ακουγόταν στ’ αυτιά τους ως παραλήρημα γυναικείο, η Ανάσταση. Μέσα σ’ αυτό το
brainstorming δεν βρίσκεται τόπος για να "σταθεί" και να
"ακουμπήσει" το Πνεύμα του Θεού.
Όμως το Πνεύμα του Θεού δεν είναι
αόριστη και αφηρημένη πραγματικότητα, αλλά συγκεκριμένο Πρόσωπο (ο Τρίτος της
Τριάδος), που συνάπτει (όταν Τον καλέσουμε) στενή σχέση μαζί μας και αλλάζει
την ζωή μας. Όταν ο Χριστός Αναστημένος συναντούσε τους μαθητές, τούς
επαναλάμβανε σε κάθε συνάντηση «Εἰρήνη ὑμῖν». Η Ειρήνη να ’ναι μαζί σας. Η
Ειρήνη δεν είναι τρόπος επίλυσης εξωτερικών προβλημάτων (και μόνον...)! Ο
Χριστός δεν απαλλάσσει τους μαθητές από τις δοκιμασίες της ζωής. Η Ειρήνη είναι
η προϋπόθεση για υποδοχή από μας του Αγίου Πνεύματος. Στον σημερινό φρενήρη
ρυθμό της καθημερινότητας η στιγμιαία επίλυση προβλημάτων δεν είναι λύση.
Συνήθως ψάχνουμε μια γρήγορη λύση βγάζοντας απ’ την τσάντα μας το ένα χάπι μετά
το άλλο... Βουλιάζουμε σε ψεύτικες λύσεις με βραχυπρόθεσμη ημερομηνία λήξεως.
Το Πνεύμα του Θεού όμως είναι ειρήνη στη μέση της αναταραχής, εμπιστοσύνη όταν
κυριαρχεί αποθάρρυνση, χαρά όταν βασιλεύει θλίψη, δυναμισμός όταν όλα έχουν
"γεράσει", θάρρος όταν μας ζητούν απολογία, "άγκυρα" στις
φουρτούνες της ζωής.
Όπως γράφει ένας άγιος:
Ο Παράκλητος έρχεται
- Εκεί που Τον αγαπούν
- Εκεί που Τον καλούν
- Εκεί που Τον περιμένουν.
Το Άγιο Πνεύμα μάς βοηθά στην
αδυναμία μας. Μας θεραπεύει στις βλάβες μας. Μας ενισχύει όταν είμαστε
αδύναμοι. Μας ολοκληρώνει όταν έχουμε κενά. Για να γίνουν όλα αυτά βεβαίως,
πρέπει να είμαστε εντελώς ανοιχτοί στο Άγιο Πνεύμα και πρόθυμοι να
εγκαταλείψουμε τα σχέδια και τις προσδοκίες μας και να τού επιτρέψουμε να μας
καθοδηγήσει με τρόπους που ίσως και να μη θέλουμε...! Πολλές φορές οι δικές μας
προκαταλήψεις και εντυπώσεις, δεν επιτρέπουν στο Άγιο Πνεύμα να ’ρθει και να
κατοικήσει στην ψυχή μας, να ρέει ελεύθερα στη ζωή μας!
Ο άγιος Ειρηναίος, επίσκοπος Λυών
και μάρτυρας των πρώτων χρόνων, διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα ενοποιεί την
ανθρώπινη οντότητα. Γράφει συγκεκριμένα: «Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει, με την
αμαρτία, από τα χέρια του Θεού, αλλά βλέπει πλέον αυτά τα "χέρια του
Θεού", που είναι ο Λόγος και το Άγιο Πνεύμα, να τον φέρνουν ξανά στο σπίτι
του Πατέρα του και να τον διαμορφώνουν-αποκαθιστούν στην παλαιά δόξα».
Στην Πεντηκοστή, το Πνεύμα, με το
δώρο των γλωσσών ενώνει και μετατρέπει την σύγχυση σε κοινωνία. Η ανθρώπινη
υπερηφάνεια και ο εγωισμός δημιουργούν διαιρέσεις και αυξάνουν το μίσος και την
βία και χτίζουν τοίχους αδιαφορίας. Αντίθετα το Άγιο Πνεύμα κάνει τις καρδιές
ικανές να κατανοήσουν τις γλώσσες των άλλων και να επανασυνθέσουν την γέφυρα
της αυθεντικής επικοινωνίας μεταξύ Ουρανού και γης. Το Άγιο Πνεύμα είναι
αγάπη. Η Εκκλησία είναι μια αντι-Βαβέλ που με την φωτιά του Αγίου Πνεύματος
αναπλάττει με ζωντάνια τον άνθρωπο.
Αν θέλουμε η Πεντηκοστή να μη
καταντήσει ένα απλό τελετουργικό και μια υπαινικτική ενθύμηση, αλλά να είναι
γεγονός σωτηρίας, πρέπει να παρακαλέσουμε για το δώρο του Αγίου Πνεύματος:
Veni, Creator Domine, mentes tuorum visita...
Έλα, Δημιουργέ Κύριε,
επισκέψου τα μυαλά μας...
Με αγάπη και ευχές
ο εφημέριός σας
π. Θεοδόσιος
[1] Ο Rabanus Maurus Magnentius (780 -
856) ήταν βενεδικτίνος μοναχός, θεολόγος, ποιητής, εγκυκλοπαιδιστής και
στρατιωτικός συγγραφέας, ο οποίος έγινε αρχιεπίσκοπος στην πόλη Μάϊντς της
Γερμανίας. Συνέθεσε έναν αριθμό ύμνων, ο πιο γνωστός από τους οποίους είναι ο Veni
Creator Spiritus, ύμνος προς το Άγιο Πνεύμα που ψάλλεται στην
Πεντηκοστή και στις χειροτονίες. Ο Rabanus Maurus δεν έτρωγε κρέας και δεν
έπινε κρασί. Έχει ανακηρυχθεί άγιος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και η μνήμη
του τιμάται στις 4 Φεβρουαρίου.
https://www.enoriako.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου