ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

«Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι

εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

 Ὁ τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, εἶναι τὸ μεγάλο καύχημα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλὰ καὶ ἡ δύναμη τῶν Χριστιανῶν. Μὲ ἱερὴ καύχηση τὸ διακηρύττει ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ.

Σύμφωνα μὲ τὸ συλλογισμὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ δύναμή μας, ἡ ἰσχύς μας, τὸ ἀήττητο τρόπαιο τῆς σωτηρίας μας. Ὅπως λέει ὁ ἴδιος, ὁ ἄνθρωπος εἶχε καὶ ἔχει ἕνα φοβερὸ καὶ θανάσιμο ἐχθρό, τὸν Διάβολο. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τὸ ἀνθρώπινο γένος ζοῦσε τὴ μεγάλη νύχτα τῆς πτώσεως καὶ αἰχμαλωσίας του. Ἕνα μόνιμο κατεστημένο ἦταν ἡ πραγματικότητα αὐτή. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἦταν κάτω ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ αὐτό.

Ἦλθε ὅμως ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἔδωσε γιὰ μᾶς τὴ μεγάλη μάχη ἐπάνω στὸ Σταυρό. Ὁ ἰσχυρὸς καὶ παντοδύναμος Θεὸς πολέμησε κι ἐξευτέλισε τὸν αἴτιο τῆς αἰχμαλωσίας μας καὶ τῆς συμφορᾶς μας. Τὸν ἀπογύμνωσε ἀπὸ τὴ δύναμή του καὶ κατέλυσε τὸ κράτος του. Ὅπως οἱ θριαμβευτὲς τῆς γῆς ἔσερναν δεμένους πίσω ἀπὸ τὰ ἅρματά τους τοὺς ἀντιπάλους τους πρὸς χαρὰ τῶν ὑπηκόων τους, ἔτσι καὶ ὁ Χριστός, ἐκεῖ στὸ Σταυρό, ἀφόπλισε τὸν Διάβολο καὶ τὸν ντρόπιασε μπροστὰ στοὺς δικούς του.

Ὁ Σταυρὸς ἔγινε τὸ θριαμβευτικὸ ἅρμα τοῦ νικητῆ Κυρίου μας. Οὐδέποτε τὸ βασίλειο τοῦ Διαβόλου εἶχε δεχθεῖ τέτοιο θανάσιμο πλῆγμα. Ἀπὸ τότε «ὁ Ἅδης στένων βοᾷ· κατελύθη μου ἡ ἐξουσία». Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαίρεται καὶ καυχᾶται γιατὶ εἶναι Χριστιανός, ὀπαδὸς τοῦ Ἐσταυρωμένου, διάκονος τοῦ Λυτρωτῆ τοῦ κόσμου. Ὅμως ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι καὶ

Ὁ θρίαμβος τῶν Χριστιανῶν.

Ἡ μάχη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔγινε γιὰ χάρη μας. Καὶ ἡ νίκη του ἦταν καὶ δική μας. Πάνω στὸ Σταυρὸ σχίσθηκε τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη, ποὺ μᾶς τύλιξε τὸ ἔλεος καὶ ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἡ καρδιά μας ἄρχισε νὰ χτυπᾶ χαρούμενα. Γιατὶ ὁ Ἰησοῦς μᾶς «συνήγειρε καὶ μᾶς συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. β´ 6). Ὁ ἐχθρός μας βέβαια δὲν ἔπαψε νὰ μᾶς χτυπᾶ. Πληγωνόμαστε ἴσως. Ἔχουμε ὅμως στὰ χέρια μας, τὸ ὅπλο ἐκεῖνο ποὺ μᾶς προστατεύει. Τὸ δάγκωμα τοῦ τρομεροῦ φιδιοῦ ἀχρηστεύεται καθὼς στρέφουμε τὰ βλέμματά μας πρὸς Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ὑψωμένος πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Μόλις καταφύγουμε στὴ σκιά του, τότε τὸ «ζωήρρυτον αἷμα» τοῦ Χριστοῦ μᾶς θεραπεύει. Γινόμαστε «ὡς λέοντες πῦρ πνέοντες». Φοβεροὶ στοὺς δαίμονες. Ἀγαπητοὶ στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἁγίους ποὺ ἀποτελοῦν τὴν δοξασμένη θριαμβευτικὴ συνοδεία τοῦ Κυρίου. Ὁ Σταυρὸς εἶναι προτιμότερος ἀπὸ πλούτη καὶ δόξες καὶ κοσμικὲς τιμὲς καὶ ἁμαρτωλὲς ἀπολαύσεις. Ὅλα αὐτὰ σβήνουν καὶ παρέρχονται. Ὁ Σταυρὸς εἶναι δόξα πραγματική, στήριγμα καὶ σωτηρία καὶ καύχημα μοναδικό.

***

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μᾶς καλεῖ καὶ πάλι νὰ πιστέψουμε ἀκράδαντα στὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό. Νὰ στηρίξουμε τὴν ἐλπίδα μας στὴ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ. Νὰ ὁπλισθοῦμε μὲ τὸ ἀκαταμάχητο αὐτὸ ὅπλο, τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Τότε θὰ μπορέσουμε νὰ ὁμολογήσουμε κι ἐμεῖς καὶ νὰ διακηρύξουμε μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο: «ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἂν τὸ καύχημα τοῦ Παύλου γίνει καὶ δικό μας καύχημα, τότε καὶ ἡ ζωή μας θὰ μεταμορφωθεῖ.

«Τί εἶναι τὸ καύχημα τοῦ Σταυροῦ;» ρωτάει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ ἀπαντάει: «Ὅτι ὁ Χριστὸς γιὰ μένα ἔλαβε δούλου μορφή. Καὶ ἔπαθε γιὰ μένα τὸν δοῦλο, τὸν ἐχθρό, τὸν ἀγνώμονα. Ἀλλὰ τόσο πολὺ μὲ ἀγάπησε, ποὺ καὶ τὸν ἑαυτό Του θυσίασε γιὰ μένα».

Πηγή: Περιοδικό "ΖΩΗ"