ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΜΑΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α

Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΜΑΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

         «Απ’ όλα πριν υπήρχε ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με το Θεό, κι ήταν Θεός ο Λόγος … Και ο Λόγος έγινε άνθρωπος, κι έστησε ανάμεσα μας σκηνή … ώστε όποιος τον εμπιστεύεται να’ χει χωρίς τέλος ζωή-«ζωήν και περισσόν ζωής»-Ευαγγελιστής Ιωάννης. Τα Χριστούγεννα είναι η πρώτη κορυφαία γιορτή της Χριστιανοσύνης, Ορθόδοξης, Ρωμαιοκαθολικής. Ευαγγελικής, νέου εορτολογίου και παλιού. Και καθώς χάρη στην τεχνολογία έγινε πια η οικουμένη ένα μεγάλο χωριό, γιορτή και όλου του κόσμου ως ένα βαθμό.    

        Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε «την αποστολή στην ώρα που έπρεπε-«πλήρωμα του χρόνου»-Απ. Παύλος-«του Θεού που Αγάπη εστί και ως ανθρώπου στη γη,»-Ευαγγελιστής Ιωάννης. Γιορτάζουμε το πιο συγκλονιστικό γεγονός της ιστορίας του κόσμου ως «μυστήριον ξένον και παράδοξον», που ο Υμνογράφος «ορά» να τελεσιουργείται, την Ενανθρώπηση του Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Αυτού που είχε συλληφθεί στη μήτρα της Παρθένου Μαρίας, κόρης αγίας από γενιά Δαυιδική, έξω ανθρώπινα, σε γλώσσα φιλοσοφική, υπέρ φυσικά, σε γλώσσα θεολογική, Αγιοπνευματικά-«Το Άγιο Πνεύμα θα ’ρθει επάνω σου, κι η δύναμη του Υψίστου θα σε σκεπάσει», είχε απαντήσει  ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στη λογική ερώτηση της Παρθένου Μαρίας. «Πώς αυτό θα μου συμβεί, αφού δεν έχω με άνδρα συζυγική επαφή»; Και είχε προσθέσει, απευθυνόμενος έτσι σε όλο τον κόσμο μέσω αυτής: «Για τούτο και το παιδί που θα γεννήσεις, θα είναι ο Υιός του Θεού»-Ευαγγελιστής Λουκάς.

      Η άπειρη θεία φύση «κενώνεται», η απεριχώρητη «χωρείται» σε μια ανθρώπινη ύπαρξη-«εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών»-Απ. Παύλος. Ασύλληπτο, Αδιανόητο, Ανερμήνευτο, Συντριπτικό του ανθρώπινου νου, χωρίς θείο φωτισμό. Αλλά ως τα πάντα, έτσι κι αυτό για το Θεό δυνατό-«Όπου ο Θεός βούλεται, νικιέται η φυσική τάξη των πραγμάτων», επισημαίνει ο Υμνογράφος, πράγμα που κινεί ομότεχνο να συστήνει ευλαβική έκπληξη, μυστικό θαυμασμό στην Παρθένο Μαρία, ως Θεοτόκο-«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ ψαυέτω, μηδαμώς χειρ αμυήτων».

     Α-σύλληπτο, Α-διανόητο, Α-νερμήνευτο, συντριπτικό του ανθρώπινου νου, χωρίς θείο φωτισμό. Πλην, Γεγονός, ! Ως περίλαμπρα μαρτυρεί εννιά μήνες μετά η χαρμόσυνη εξαγγελία του ίδιου Αρχάγγελου στους τρομαγμένους απ’ την απαστράπτουσα φως ουρανού παρουσία του, «αγραυλούντες ποιμένες και φυλάσσοντες τας φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών». «Μη φοβείσθε»-«Μην τρομάζετε ! Η Αγάπη διώχνει το φόβο ! Η Αγάπη κομίζει ειρήνη και χαρά-«Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης βουλής σου τον άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον απέστειλας ημίν», εξηγεί ποιητικά ο Υμνογράφος τη γνωστή εξαγγελία την αρχαγγελική: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ ος εστίν Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ-Βηθλεέμ-«Σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει όλο τον κόσμο με μεγάλη χαρά. Σήμερα στην πόλη του Δαυίδ γεννήθηκε για χάρη σας ο Σωτήρας, κι αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος» ! Γεγονός το οποίο διαπιστώνουν οι ποιμένες ιδίοις όμμασι, σπεύδοντας παρευθύς ταπεινοί προσκυνητές στη σπηλιά, όπου «το σπαργανωμένο και κείμενο στη φάτνη-παχνί-των αλόγων βρέφος»-Ευαγγελιστής Λουκάς-το, «παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός»-Ρωμανός ο Μελωδός.

*****  ***  *****

        Α-σύλληπτο, Α-διανόητο, Α-νερμήνευτο, Συντριπτικό του ανθρώπινου νου γεγονός ! Μέγιστο γεγονός ! Θαύμα ! Και πώς να μιλήσει κανείς, τι και πώς να πει γι αυτό; Πώς να πει για τη μεγαλωσύνη «του Θεού που Αγάπη εστί», κι έχει τώρα στην έσχατη ταπείνωση μιας αδύναμης νηπιακής ύπαρξης «κενωθεί»; Ψήγματα χρυσού εκ Πατερικού θησαυρού πνευματικού, κλίμακες και φτερά  ανάβασης και προσέγγισης εδώ σε γεγονός μέγιστο, πάντα όμως «μυστήριον ξένον και παράδοξον». «Ο Κτίστης του κόσμου γίνεται το ίδιο το κτίσμα του, επιτρέποντας στη Θεοτόκο, και με αυτήν στο ανθρώπινο γένος να γεννήσει το Θεό του»-Μεθόδιος Ολύμπου. «Συγκλονιστικής θείας φιλανθρωπίας γεγονός»-Αρεοπαγητικές Συγγραφές. Η Σάρκωση του Λόγου, «ου φύσεως έργον, αλλά τρόπος οικονομικής συγκαταβάσεως»-Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Αλληλοδιείσδηση του θείου και του ανθρώπινου … «Έχουμε ανάγκη από τη ζωή, το θάνατο, την Ανάσταση του Θεού για να ζωοποιηθούμε, «να αναγεννηθούμε»-Γρηγόριος ο Θεολόγος. Το πιο πυκνό, υψηλό, θεολογικά κορυφαίο. «Άνθρωπος γίνεται ο Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται»-Μέγας Αθανάσιος ! Τέλος. λιτό, λακωνικό, ολοκληρωμένο ερμηνευτικά, το μεταγενέστερο-11^ος αιώνας-«Μένων ο ην-Θεός-εγένετο ο ουκ ην-άνθρωπος»-Θεοφύλακτος Αχρίδος.

      Υπέροχα ερμηνευτικά κλειδιά τα ελάχιστα αυτά, υπέροχα φτερά για ανάβαση και προσέγγιση στο κοσμοσωτήριο γεγονός, τη Γέννηση του Χριστού, τη Γέννηση και ως ανθρώπου «του Θεού που Αγάπη εστί». Το όλο, η ουσία, το Άλφα και Ωμέγα της Ενανθρώπησης του Θεού Λόγου. Γοητευτικές και οι απ’ αυτά συνεπαγόμενες υψηγορίες, «για τη θέωση του ανθρώπου», «για τον άνθρωπο κατά χάριν Θεό» … και σήματα εκπληκτικά πορείας προς ουρανό. Πλην άγνωστα, ως παλιά, ξεπερασμένα πια, παραπεταμένα στο χάος αυτής της πεζής, ρηχής, αλλά πληθωρικής «επιστημονικής» ξιπασιάς εποχής ! Από τούτο αδιάφορα για το σημερινό άνθρωπο με τα ψαλιδισμένα από πολλές πλευρές φτερά της ψυχής, με τους πνευματικούς δέκτες του στραμμένους σε άλλα «ενδιαφέροντα», πλην του ενός σπουδαίου και μοναδικού, «της αγαθής μερίδας». Διό αρκείται στα λαμπιόνια τυπικής αναφοράς στην κορυφαία γιορτή, και τη νύχτα των Χριστουγέννων προτιμά τη «χαρά» κάποιου  Ρεβεγιόν, αντί για της Εκκλησίας την άνω  χαρά ! Και δεν ακούει το πανηγυρικό, «Χριστός γεννάται δοξάσατε …», ούτε το παναρμόνιο, «Ευφραίνεσθε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος…», και μέσα του δε συνοδεύει τους ψάλτες στον ύμνο ατόφια της μεγάλης Αλήθειας ομολογία : «Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως …». Μένει άγευστος «άνω σχώμεν τας καρδίας», αθέλητα ίσως και παθητικά, μένει, παραμένει, επιμένει ξένος κι απόξενος της παρουσίας του γεννηθέντος Χριστού !

*****   ***   *****

         Πρόβλημα τεράστιο αυτό, πρόβλημα δεινό ! Και αναρωτιέται κανείς ως ποιο βαθμό έχει γίνει αντιληπτό, ότι δεν αφορά όποιους κι όποιους, δεν αφορά ας πούμε ειδωλολάτρες όπως παλιά, αφορά βαπτισμένους στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, αφορά «πορευθέντες εις χώραν μακράν» χριστιανούς ! Χριστιανούς που ζουν τα Χριστούγεννα χωρίς συνάντηση με το γεννηθέντα Σωτήρα Χριστό, αλλά έτσι σαν κοινή εργασιακή ανάπαυλα και αλλότριων επιδόσεων περίοδο διακοπών. Αναρωτιέται κανείς αν έχει αρμοδίως συνειδητοποιηθεί, ότι αφορά «χαμένα πρόβατα-παιδιά- του Χριστού». Τουτέστιν, αν πέρα από τους χρυσοστόλιστους και μεγαλόστομους πανηγυρισμούς, γίνεται επ’ αυτού κάποια κίνηση Χριστού ! Ωσάν εκείνη της παραβολής για τα ενενήντα εννιά ασφαλισμένα στη μάντρα αρνιά, και το χαμένο εκατοστό, «το απολωλός», αυτό για το οποίο «πορεύεται έως αν εύρη αυτό ο Χριστός. Και ευρών επιτίθησιν επί τους ώμους αυτού χαίρων …»-Ευαγγέλιο Λουκά15,4κε.

       Ιδού, λοιπόν, απλά και ρεαλιστικά «γιατί έγινε και άνθρωπος ο Θεός» ! Ιδού απλά, και ρεαλιστικά, πώς είναι το πρέπον να γιορταστούν ορθόδοξα, που θα πει αληθινά αυτά τα Χριστούγεννα. «Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019, της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου, και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Και η Εκκλησία σε νέα πορεία, νέα αρχή-«ανακεφαλαιώσασθαι εν Χριστώ»-συστηματική, το χαμένο εκατοστό της πρόβατο αναζητεί, το χαμένο στο σημερινό χάος χριστιανό της. «Πορεύεται επί το απολωλός της έως αν εύρη αυτό». Και ελπίζει ότι με τη χάρη του Νεογέννητου Χριστού θα το βρει. «Και ευρούσα θα το επιθέσει επί των ώμων αυτής χαίρουσα»!

      Ιδού τόσο απλά, τόσο ρεαλιστικά, «γιατί έγινε και άνθρωπος ο Θεός» ! Ιδού απλά, ρεαλιστικά, πώς μπορούν ν’ αρχίσουν να γιορτάζονται αυτά τα δίσεχτα χρόνια τα Χριστούγεννα ορθόδοξα, που θα πει, αληθινά, ως θα ήθελε ο Χριστός, όχι ως οι όποιοι εμείς!

       Ευχές από καρδίας θερμές για Χριστούγεννα  χριστιανικά !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος  Κοτταδάκης