Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020

Religion Recovery (ή ένας παπάς τα πέταξε) - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος


  - «Όλοι όσοι το επιθυμούν ανεβαίνουν.
Μη φοβάσαι. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων
στο τέλος. Αυτοί που λένε στον Θεό:
Ας γίνει το θέλημά σου!
Και αυτοί που τους λέει τελικά ο Θεός:
Ας γίνει το θέλημά σου!
Όλοι όσοι είναι στην κόλαση, είναι από
επιλογή τους. Χωρίς αυτή την προσωπική
επιλογή δεν θα μπορούσε να υπάρχει
Κόλαση!»
C. S. Lewis
Το μεγάλο διαζύγιο
Εκδ. ΙΩΝΑΣ, σελ. 70

Σου ’ρχεται το παραπάνω απόσπασμα στο νου, όταν ακούς ένα πρώην κληρικό να διακηρύσσει στο Religion Recovery [Τι άραγε σημαίνει; Θρησκευτική ανάκτηση, θρησκευτική επάνοδο, θρησκευτική ίαση;]... «για το θρησκευτικό σύστημα που τον στέλνει στην κόλαση και στο σκοτάδι»!!!
Αδελφέ μου, δεν ξέρω, τί σε οδήγησε στην ανάληψη της ιερωσύνης! Δεν ξέρω ποια ήταν η διαδρομή σου στην Εκκλησία του Χριστού! Δεν ξέρω αν συνάντησες κάποιο πρόσωπο που πορευόταν προς την Βασιλεία του Θεού, πολύ περισσότερο δεν ξέρω αν συνάντησες πρόσωπα-εμπόδια σ’ αυτή την διαδρομή..., δεν σε ξέρω προσωπικά, και δεν θέλω με κανένα τρόπο, να γίνω κριτής σου!

Η ψυχική οδύνη του καθενός είναι στον απόκρυφο χώρο της καρδιάς, θεατή μόνον απ’ τον Χριστό, ο Οποίος θα την συνυπολογίσει όταν θα μας κρίνει, γιατί «οὐ τέρπεται ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων, ἀλλά θέλει πάντας σωθῆναι».
Στο παλαιό βιβλίο του Γεροντικού ίσως είχες συναντήσει την ιστορία που ρωτάει (-αναγγέλλει) κάποιος για μια ανάλογη με την δική σου υπόθεση (εγκατάλειψη της μοναχικής ζωής) ένα μεγάλο και άγιο Γέροντα και εκείνος του αντιλέγει: Γι’ αυτό εκπλήσσεσαι, ότι έφυγε; Έκπληξη είναι να φτάσει κανείς μέχρι τέλους, όπως άρχισε!
Και ο μακαρίτης π. Σωφρόνιος στο Έσσεξ, έλεγε για τέτοια θέματα:
- Κατανοήστε τον άνθρωπο, τόσο άντεξε το απόλυτο!
Και θυμάμαι προσωπικά τον μακαρίτη τον Γέροντά μου, Πρεβέζης Μελέτιο, να κλαίει με λυγμούς πάνω από τον τάφο του Μητροπολίτου Λένινγκραντ Νικοδήμου, βλέποντας αυτό που εκείνος είχε ζητήσει να γραφεί στον τάφο του (και εγώ να εκπλήσσομαι, γιατί δεν καταλάβαινα ρωσικά): «Κατανόησε, Κύριε, την αδυναμία της ψυχής μου».
Δεν ξέρω τα κίνητρά σου για την ιερωσύνη, τα όσα όμως είπες ή λες φεύγοντας, δείχνουν ότι μάλλον φόρτιση συναισθηματική (στην λογική της απαράδεκτης «θεολογίας» των κλίσεων των ιερατικών) πρέπει να υπήρξε η κινητήριος δύναμη στο να γίνεις ιερέας. Δηλαδή, ένταση συναισθηματική, πράγμα που είναι, ψυχολογικά, μια κινητή άμμος. Μια συνθήκη που καταπίνει όσους νομίσουν ότι μπορούν να σταθούν πάνω της. Συγχώρα με, αν αλλιώς έχουν τα πράγματα και σε αδικώ. Πάντως η «θεολογία» που αναδίδουν τα λεγόμενά σου (συγχώρα με και πάλι) καμία σχέση δεν έχει με την διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού. Τα λάθη και τα πάθη τα ανθρώπινα είναι προς θεραπείαν και είναι πελώριο λάθος, αν, αντί τούτου, τα ανάγουμε σε κριτήρια και τρόπο αξιολογήσεως, γι’ αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας ή γι’ αυτά που πρέπει να αποφασίσουμε. «Φαῦλος βίος ὀρθά δόγματα οὐ τίκτει» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, όχι οι χριστιανοί. Και οι χριστιανοί προσυπογράφανε με το Δ΄ Μακκαβαίων (έστω δευτεροκανονικό) ότι «αὑτοκράτωρ ἐστί τῶν παθῶν, ὁ εὐσεβής λογισμός».
Αν χάσει λοιπόν κάποιος τον κυβερνήτην λογισμόν, θα περιτρέπεται σαν μεθυσμένος ιππέας και θα νομίζει ότι φταίει το άλογο! Θα ’χει κι αυτός «άξονα την δική του προσωπική αλήθεια», όπως γράφεις και συ. Και αν διαβάζει τους συγχρόνους του opinion makers, [που γράφουν, όπως αυτάρεσκα δηλώνουν... «Μία σύντομη ιστορία του μέλλοντος»(!!)] θα μαθαίνει από εκεί ότι «η ελεύθερη βούλησή μας είναι η ανώτερη αυθεντία που υπάρχει» και ότι «αρκεί να συμβουλευτώ τον εαυτό μου για το τι θέλω να κάνω, αφού ό,τι νοιώθω καλό, είναι καλό, και ό,τι νοιώθω κακό είναι κακό»(!!!) τότε αδελφέ μου, όπως μας έμαθε ο Χριστός, «τυφλός τυφλόν ὁδηγεῖ καί ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται».
Φυσικά, υπάρχουν εξαρτήσεις και πάθη απαγορευτικά στο να αναλάβει κάποιος διακόνημα ιερωσύνης. Πάθη που συγχέουν την σκέψη και τον νου. Πάθη που έχουν αντικείμενο ικανοποίησής τους, τους ποιμενόμενους! Δεν γίνεται ο ιερέας να είναι απατεώνας, κλέφτης, γυναικάς, ομοφυλόφιλος, φιλάργυρος. Είναι αυτά που λέμε κωλύματα. Δηλαδή εμπόδια απαγορευτικά. Διότι, όπως επεξηγεί ο Κ. Οικονόμος στο μνημόσυνο του αγίου ιερομάρτυρα Γρηγορίου του Ε΄:
«Ο αμπελών της Ιερωσύνης δεν είναι της μετανοίας αμπελών, εις τον οποίον πρέπει να δεχώμεθα πάσαν ώραν αδιακρίτως τους τυχόντας εργάτας μισθωτούς. Ουδέ πρέπει να γίνωνται Αρχιτρίκλινοι οι εν ταις πλατείαις κείμενοι χωλοί και ανάπηροι ψωμοζήται, τους οποίους η φιλανθρωπία του ουρανίου Οικοδεσπότου προσκαλεί μόνον ως συνδαιτημόνας εις την θείαν αυτού τράπεζαν να τραφώσι».
Όλοι, αδελφέ μου, έχουμε ανάγκη της σωτήριας γνωριμίας με τον Χριστό. Τότε, αγαπώντας Τον του λέμε, ας γίνει το θέλημά Σου. Ο Χριστός, πάντως, πρότεινε και έδωσε την σωτηρία σε όλους και για όλους, αλλά έκανε διαδόχους Του μόνον τους δώδεκα και τον Παύλο. Πήραμε ΟΛΟΙ οι χριστιανοί την ιερωσύνη Του, αλλά μόνον οι απόστολοι την ποιμαντική φροντίδα και την προσφορά της Ευχαριστίας, εκ μέρους όλης της Εκκλησίας, γεγονός που προσθέτει ευθύνη, όχι τιμή!
Σου γράφω αυτές τις σκέψεις μετά από σαράντα χρόνια ιερωσύνης, ξέροντας όπως αντιλαμβάνεσαι, κάθε παθογένεια του ανθρωπίνου σώματος της Εκκλησίας του Χριστού. Δεν απορώ να κουράστηκες. Δεν με εκπλήσσει να θέλεις να αφήσεις την ιερωσύνη. Όμως μαζί με τον μέγα Ιωάννη τον Κολοβό έχω την απορία: Τί κατέγνως τοῦ Χριστοῦ; Για ποια πράγματα κατηγορείς τον Χριστό;
Δεν σου είπαν ότι ο Χριστός μάς αγαπάει επειδή είμαστε παιδιά του, και όχι επειδή είμαστε τα καλά παιδιά του;
Δεν σου είπαν (Λουκ. κεφ.15) ότι «κάθε μέρα βγαίνει στο δρόμο» για να δει αν επιστρέφουμε;
Δεν σου μάθανε ότι μας φορτώνεται στην πλάτη Του για να μας γυρίσει στο σπίτι μας, όταν μας βρίσκει χαμένους στο βουνό, για να μην απελπιστούμε από τον κόπο της επιστροφής;
Έχω να σου το προτείνω και αν θέλεις ας το σκεφτείς:
Μην καταφεύγεις σε ψεύτικα άλλοθι.
Μην «εξαφανίζεις» την ιατρική, αγαπώντας τις πληγές σου. Δεν σε συμφέρει να μείνεις ανίατος. Πολύ περισσότερο να... καθιερώσεις την αρρώστια.
Μην αποζητάς «θεωρητική» κάλυψη της ενέργειάς σου.
Φτάνει να πεις: Μέχρις εδώ άντεξα. Συγχωρέστε με, και εύχεσθε να με συγχωρέσει και ο Θεός. Πίστεψέ με, το περισσόν εκ του πονηρού εστί.
Αυτά για τον πρώην παππούλη.
Όμως τα θέματα θα γίνονται πλέον κάθε μέρα τραγικά μεγαλύτερα. Στα «γοητευτικά» flickr.com των εκκλησιαστικών sites, με γεωμετρική πρόοδο οι αρχιμανδρίτες εκτοπίζουν τους... ιερείς!!! Ναι τους ιερείς! Γιατί αυτοί, κατά μία... απόκρυφη και απόκρημνη θεολογία (Θεός φυλάξοι), έχουν άλλης ποιότητας ιερωσύνη, και γι’ αυτό προσπερνούν τους πάντες, και προηγούνται πάντων. Και βλέπεις σχεδόν αγένειους νεανίσκους, κομψευόμενους και αυτοπροβαλλόμενους, να προΐστανται ιερατικά και διοικητικά στους ναούς. Παιδάρια... οιστρηλατούμενα από ματαιοδοξία (...κατ’ αρχάς!) να βρίσκουν υπεύθυνους τοπικών εκκλησιών απελπισμένους από την λειψανδρία και να.... υλοποιούν το... παιδιόθεν όνειρό τους! Μόνοι. Σ’ ένα κόσμο παντοειδών ανέσεων. Σε κοινωνική «ατμόσφαιρα» σεξουαλικής αποχαλίνωσης, με το internet αντί προσευχής και μελέτης! Τι άραγε καλό μπορεί κανείς να προσδοκά;
Πατέρες Επίσκοποι
Μέχρι πότε «θα κλαίμε πτώματα»; Μέχρι πότε θα αλλοιθωρίζετε μεροληπτώντας προς τους αρχιμανδρίτες; (προερχόμενοι βέβαια και οι ίδιοι εκ του αυτού φυράματος). Μέχρι πότε οι χριστιανοί μας θα είναι τα βουβά πρόσωπα, που θα υφίστανται τις επιλογές σας, και όχι οι αποφασίζοντες για τους ιερείς τους; Μέχρι πότε θα πλένετε τα χέρια σας και θα επιδικάζετε τα λάθη αποκλειστικά και μόνον στις πλάτες αυτών που ’σεις χειροτονήσατε; Φταίει, αποκλειστικά και μόνο, αυτός που τα πέταξε; Πόσο μόνος ήταν; Ποιος τον φρόντιζε, τι διαβάζει, τι σκέφτεται, και τι κάνει στην προσωπική του πορεία ζωής; Πού μπορούσε να καταφύγει στις τρικυμίες της καθημερινότητας; Πόση άνεση είχε να σας... δει, εκτός γραφείου;
Επιτέλους, αφήστε τα πανηγύρια (... που μαζεύεστε για να φανεί η ενότητα και η αγάπη... ναι, ναι, ναι, γνωστόν!!) και ανασκουμπωθείτε. Η Εκκλησία δεν είναι ασώματος κεφαλή. Κάτι τέτοιο είναι τερατώδες. Ποια όμως είναι η συμμετοχή του Σώματος; Τι αρμοδιότητες και δικαιώματα έχει το Σώμα... για το σπίτι του τελικά; Να μαγειρεύει στα συσσίτια, να περιέρχεται στους εράνους και να ρίχνει τον όβολό του στους δίσκους; Ελπίζετε ότι «θα πάει μακρυά» κάτι τέτοιο; Δεν ακούτε τον θόρυβο από τα βήματα αυτών που έθαψαν τον Ανανία και την Σάπφειρα; Τον υπόκωφο θόρυβο-σχολιασμό για τέτοια φαινόμενα (σαν αυτό με το οποίο ασχολούμαστε) τα οποία προφανώς στο μέλλον θα αυξάνονται, όντας ήδη αρκετά; Πόση επιπολαιότητα θεολογική κρύβει η απορία-τίτλος: Αρχιμανδρίτης πέταξε τα ράσα: «Τι Θεός είναι αυτός που ορίζει με τι πλαγιάζουν οι άνθρωποι;» Δεν βλέπετε το... χαοτικό θεολογικό κενό πίσω απ’ τα λόγια; Ας μην υποκύψουμε στον πειρασμό της απαξιωτικής απόρριψής του... για να ησυχάσουμε...!
Μη κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Πόσοι παπάδες μπορούν να μιλήσουν περί της εν ημίν ελπίδος; Άμφια, τυπικά, μουσική, ατμοσφαιρικός συναισθηματισμός, αγρυπνίες, διακοσμήσεις, πανηγύρια, κλπ καλύπτουν, χειρότερα και από τον λίθο του μνήματός Του, τον Χριστό της Εκκλησίας.
Οι καιροί ου μενετοί. Ας προσπαθήσουμε όλοι, κληρικοί και λαϊκοί, να γινόμαστε (κατά την εντολή του Χριστού) φως «εἰς τήν ἀφεγγῆ τού ἀνθρωπίνου βίου καί πολυπλάνητον νύκτα» (Κ. Οικονόμος)
Εύχεσθε, πατέρες.
Συγχώρησέ με, αδελφέ, για τον σχολιασμό. Ο Θεός να συγχωρήσει όλους μας.
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Πηγή: Ενοριακό info

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φέρνει ευθύνη ο Αρχιερέας που έθεσε τα χέρια του για την ιεροσύνη αλλά πάντα πίστευα ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μεγίστη ευθύνη φέρνει και ο Πνευματικός που έθεσε την υπογραφή του στην συμαρτυρία. Θα πρέπει να υπάρχει επιτίμιο σε πνευματικούς που τα πνευματικά τους παιδιά λοξοδρομούν. Το γράφω αυτό διότι με ευκολία νεότεροι κληρικοί προσαγάγουν υποψηφίους χωρίς να τους γνωρίζουν ουσιαστικά. Μου έλεγε προ ετών κληρικός σεβάσμιος όταν κάτι του ανάφερα για κληρικό που στην χειροτονία του μνημόνευσε το όνομά του «έχω να τον δω από την χειροτονία του». Είχαν περάσει 10 έτη από τότε. Τέλος οι Αρχιερείς γνωρίζουν τους Πνευματικούς των κληρικών τους;
π. Νεόφυτος

Ανώνυμος είπε...

Πόσοι ονομαζόμενοι "θεολόγοι" υπάρχουν και κυκλοφορούν τέτοιες νεωτερίστικες απόψεις εντελώς αντίθετες με την Χριστιανική Ηθική; Και πόσο πιστεύουν αυτοί; Και πόσες ψυχές παίρνουν στο λαιμό τους;

Αυξέντιος

Ανώνυμος είπε...

Είδα τον κληρικό που τα πέταξε τα ράσα σε συνέντευξη στην τηλεόραση. Εδώ ταιριάζει το τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια. Ο άνθρωπος φαινόταν… γιατί τον έκαναν….
Θα επαναλάβω αυτό που βροντοφώναζε ο λαός στον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο όταν έγινε Πατριάρχης «έξω κλήρον νέον κλήρον».
Στουδίτης

Ανώνυμος είπε...

Ψευδοστουδίτη 12:54μμ καλά τα λες εδώ για το σύνθημα του λαού κατά την ενθρόνιση του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου. Αλλά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν αντίθετος στις αιρέσεις.
Πολύ περισσότερο θα ήταν αντίθετος στην παναίρεση του οικουμενισμού!!!

Χριστιανός Ορθόδοξος

Ανώνυμος είπε...

Με λες ψευτοστουδίτη. Νάναι ευλογημένο. Κάθε άνθρωπος είναι ψεύτης.
Σε παρακαλώ αδελφέ Χριστιανέ Ορθόδοξε παράπεμψέ με στους λόγους του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου έστω και μια φορά να χρησιμοποίει τον ανύπαρκτο όρο οικουμενισμό. Όρος που είναι στα μυαλά κάποιων συγχρόνων ακραίων.
Στουδίτης

Ανώνυμος είπε...

Είσαι ανώνυμε ψευτο-Στουδίτης, όχι για τον ψαλμικό στίχο που επικαλείσαι για να κρυφθείς πίσω από το δακτυλάκι σου, αλλά διότι οι Μοναχοί της Μονής Στουδίου ξεχώριζαν για την αγωνιστικότητα τους για την Πίστη και θυσίαζαν τα πάντα για την Πίστη. Ενώ εσύ ανώνυμε χωρίς να σου ζητήσουν να θυσιάσεις τίποτα είσαι φανατικός οικουμενιστής όπως έχεις αφήσει να φανεί ξεκάθαρα σε ορισμένα σχόλια σου.
Τί δουλειά έχεις με τους Στουδίτες;
Φαναριώτης γράψε να είσαι ειλικρινής ή Οικουμενιστής.

Αντιαιρετικός

Ανώνυμος είπε...

Τί να σου εξηγήσει ο Χριστιανός Ορθόδοξος αυτο-ονομαζόμενε "στουδίτη";
Το 1+1=2 ;;
Αν ο ι. Χρυσόστομος για την αίρεση αντιδρούσε, δεν θα αντιδρούσε σήμερα για την παν-αίρεση του οικουμενισμού;;;
Αυτό θέλεις να σου εξηγήσει και να σε παραπέμψει;
Μας δουλεύεις;

Ανώνυμος είπε...

Γράφε ότι θέλεις (Αντιαιρετικέ) . Είναι δικαίωμά σου. Το ίδιο δικαίωμα έχω και εγώ να παραμένω πιστός στην Αγία και Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εις το οποίο ανήκει και η Μονή Αγίου Ιωάννου του Στουδίου. Το Φανάρι αγωνίζεται για την ορθότητα της πίστεως και την κρατά καθαρή και αμόλυντη από πάσης φύσεως ακραίους τους οποίους εν φιλανθρωπία κρατά υπό τις πτέρυγές του το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την προσμονή της επιστροφής εντός της παρεμβολής. Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης Βαρθολομαίος, και η περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδος, είναι ως στοργική Μητέρα, που με αγάπη προσβλέπει σε όλα της τα παιδιά, τόσο τα υπάκουα, όσο και τα ατίθασα. Είσαι επηρεασμένος από εξωεκκλησιαστικά κέντρα δεν φταις εσύ για όσα γράφεις αλλά εκείνοι που σου μεταγγίζουνε φαρμάκι κατά της Εκκλησίας.
Ως υστερόγραφο σου παρουσιάζω προς γνώσιν ορισμένες εκ των επιστολών του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου προς τους Πάπες Επισκόπους Ρώμης.
Στουδίτης


ΥΓ.
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΠΕΣ
Ας δούμε, ας διαβάσουμε τα αυθεντικά κείμενα, κι έπειτα ας βγάλουμε γνώμη. Ιδού πως αποκαλούσε τον Πάπα Λέοντα τον Γ’ (795-816) και τον Πάπα Πασχάλη Α΄ (817-824), ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, (βλ. Ελληνική Πατρολογία, Tόμος 99)

1/ Επιστολή ΛΓ’ προς Λέοντα Γ΄ πάπα Ρώμης:
«Τω αγιωτάτω και κορυφαιοτάτω Πατρί Πατέρων Λέοντι τω δεσπότι μου και αποστολικώ πάπα, Θεόδωρος ελάχιστος πρεσβύτερος και ηγούμενος των Στουδίου.
Γέγονε τοίνυν, ω θειοτάτη των όλων κεφαλών κεφαλή, σύνοδος ως αληθών αθετούντων […]
Τούτων ήδη αψευδώς υπό της ευτελείας ημών ανενεχθέντων, εκείνην την φωνήν, ην ο κορυφαίος συν τοις λοιποίς αποστόλοις προσήγαγε Χριστώ, ηνίκα ο της θαλάσσης κλύδων επεγείρετο, προσφέρομεν τη Χριστομιμήτω σου μακαριότητι: Σώσον ημάς, αρχιποίμην της υπ’ ουρανόν Εκκλησίας, απολλύμεθα. Μίμησαί σου τον διδάσκαλον Χριστόν, και όρεξον χείρα τη καθ’ ημάς Εκκλησία, ως εκείνος Πέτρω […].
Πόσω γε μάλλον εύλογον και αναγκαίον αν είη, υπομιμνήσκομεν φόβω, υπό της θείας πρωταρχίας σου, έννομον κροτηθήναι σύνοδον, ως αν το ορθόδοξον της Εκκλησίας δόγμα, το αιρετικόν αποκρούσηται· και μήτε η κορυφαιότης σου συν άπασι τοις ορθοδόξοις αναθεματίζοιτο παρά των νέων κενοφώνων […].
Ταύτα, ως το ανήκον τη ουθενότητι ημών, ανηγγελκότες, ως ελάχιστα μέλη της Εκκλησίας, και τη υφ’ υμών υπείκοτες θεία ποιμεναρχία […]».

2/ Επιστολή ΛΔ’ προς Λέοντα Γ΄ πάπα Ρώμης:
«Τω ισαγγέλω μακαριοτάτω και Αποστολικώ Πατρί Λέοντι πάπα Ρώμης, Θεόδωρος πρεσβύτερος και ηγούμενος των Στουδίου.
[…] αξιωθείσι δέξασθαι παρά της αποστολικής υμών μακαριότητος πρόσρησιν προσαγορευτικήν […].
Σύνοδος γέγονεν εν τοις καθ’ ημάς, ω μακαριώτατε, πάνδημος συγκαθεστέντων και αρχόντων των εν τέλει· και η σύνοδος επ’ αθετήσει του Ευαγγελίου του Χριστού, ου συ τας κλεις εδέξω προς αυτού, διαμέσω του των αποστόλων πρωτοστάτου, και των αμοιβαδόν, μέχρι του προηγησαμένου την ιεροτάτην σου κεφαλήν. Και όπως ανάσχοιτο επακηκοέναι η θεομίμητος επιείκιά σου;
Πάλιν δε και όλον το Ευαγγέλιον δια των φθασάντων παρανομιών ηθετήκασιν, ω ιερά και θεία κορυφή.
Και ταύτα ως ελάχιστα τέκνα της καθολικής Εκκλησίας, σοι τη πρωτίστη ημών αποστολική κεφαλή αναγγείλαι, κατά το αναγκαίον προεθυμήθημεν.
Απήγγειλε δε ημίν ο αυτός αδελφός ημών Επιφάνιος, ω θειοτάτη κορυφή, ως έγκλησιν εδέξατο παρ’ αυτής […].
Επιστείλαι ημάς τη αγία σου κορυφή δι’ Επιφανίου […].
Ο αδελφός ημών και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, υπτίαις καρδίας χερσί και εδέξατο την της μακαριότητός σου προσηγορίαν, και δι’ ημών προσκυνητώς κατασπαζόμενός εστι την ιερωτάτην σου κορυφήν».

3/ Επιστολή προς Πασχάλη Α΄ πάπα Ρώμης:
«Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ’ η ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..» (Φατούρος, σελ. 400, 17)

Από όλες τις παραπάνω καταγραφές βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης υπήρξε ένας φιλοπαπικός άγιος.
Ο ίδιος (Στουδίτης)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά κάνει ο Στουδίτης και διαβάζει κείμενα του Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου προς τους Πάπες ΠΡΟ του Σχίσματος, τότε που ήσαν Ορθόδοξοι και είχαν το Πρωτείο Τιμής μέσα στην Εκκλησία, και επομένως είχαν και την ανάλογη συμπεριφορά εκ μέρους των υπολοίπων Κληρικών.
Ας διαβάση όμως και κείμενα Αγίων ΜΕΤΑ το Σχίσμα, για να έχη ολοκληρωμένη εικόνα και να βλέπη τα πράγματα σφαιρικά, και όχι μονόπλευρα.

Ανώνυμος είπε...

Καλά κάνει και σας απαντά έτσι ο Στουδίτης.
Τι σας πιάνει και παντού κάνετε αναφορά στον οικουμενισμό. Σταματήστε τα ανόητα περί οικουμενισμού και παπισμού σχόλια. Εχθρός δεν είναι οι αιρετικοί αλλά εσείς. .

Ανώνυμος είπε...


Προς τους κατά επάγγελμα σωτήρες της Ορθοδοξίας
τους αυτοαποκαλούμενους αντιοικουμενιστές:

Στραφείτε στην κριτική του εαυτού σας και μάλιστα την αυστηρή διότι αυτό θα σας βοηθούσε στην ηθική σας συγκρότηση και στην πνευματική σας ωριμότητα. Η εξωστρέφεια δεν σας βοηθά αλλά σας απομακρύνει από την σωτηρία και την Εκκλησία.


Ανώνυμος είπε...

Θλιβερό το γεγονός ένας νέος κληρικός να βγάζει και να πετά τα ράσα του αλλά πάντα υπάρχουν και οι αρνητές όπως στον κύκλο των 12 του Ιησού. Τον διαγράφουμε και προχωράμε δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς με τέτοιους τύπους. Τον άκουσα στην τηλεόραση και μου έφερε αναγούλα έως …..
Ας τραβήξει τον δρόμο του αν ποτέ καταφέρει να τον βρει…
Η συκιά δεν είναι λύσει.

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Προσφέρετε ουσία, ευρύτητα, ρεαλισμό σε όσους καταλαβαίνουν, και δεν είναι λίγοι. Σας διαβάζω, σας ευχαριστώ. Αθανάσιος Κοτταδάκης