Χ Ρ Υ Σ Ο
Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Εἰσερχόμεθα
ἢδη στήν Ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή, σέ μιά περίοδο κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας
Ἐκκλησία μᾶς ἐνισχύει πνευματικά, ὣστε μέσα ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα νά φθάσωμε
ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί ἐν ὑγιείᾳ ψυχικῇ τε καί σωματικῇ νά προσκυνήσωμε τά ἃγια
Πάθη καί νά δοξάσωμε τόν Κύριό μας Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Οὐσιαστικά πρόκειται γιά ἓνα ταξίδι μέ στόχο τήν κοινωνία μας μέ τόν ἐράσμιο
Νυμφίο τῆς ψυχῆς μας. Στό κάθε ταξίδι χρειάζονται ἐφόδια. Βεβαίως ἐδῶ μιλᾶμε
γιά ἐφόδια πνευματικά, τά ὁποῖα μᾶς δίδει ἡ μητέρα μας, ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,
προκειμένου νά τά χρησιμοποιήσωμε ὡς ὃπλα πνευματικά, ὣστε νά φθάσωμε μέ ἀσφάλεια
στόν προορισμό μας.
Ἂς δοῦμε λοιπόν ποιά εἶναι αὐτά τά ἐφόδια.
1. Ἡ προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δύναμις πού μᾶς ἐνισχύῃ, ὣστε νά ἀνέλθωμε
τίς βαθμίδες τῆς πνευματικῆς κλίμακος. Εἶναι τό σχοινί πού μᾶς ἑλκύει πρός τόν
οὐρανόν. Εἶναι τό ἂντλημα χωρίς τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατη ἡ ἂντληση τῆς θείας
χάριτος.
2. Ἡ νηστεία, θεσμός θεοΐδρυτος καί συνηλικιώτης τοῦ ἀνθρώπου. Ἠ
νηστεία μᾶς βοηθάει νά ξεκολλήσωμε ἀπό τά γήϊνα, τά φθαρτά καί μάταια. Ἐπίσης ἐνισχύει
τόν ἀγῶνα μας γιά τήν ἐκκοπή τῶν ψυχοφθόρων παθῶν. Μαζί μέ τήν ἀποχή ἀπό τίς
τροφές κάνωμε ἐγκράτεια στούς κακούς λογισμούς καί στίς ἁμαρτωλές πράξεις. Ὁ Ἱερός
Ὑμνογράφος παραγέλλει «...Ἀληθής νηστεία ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις...»
3. Ἡ ἐλεημοσύνη, μέσα ἀπό τήν ὁποία ὁ ἂνθρωπος προσφέρει στόν ἲδιο
τόν Θεό καί ὂχι ἁπλῶς στόν συνάνθρωπό του. Εἶναι ἒκφραση τῆς ἀγάπης πρός τόν ἀδελφόν
μας, τόν ἐλάχιστο, τόν ἐνδεῆ καί ἐμπερίστατο, τόν ὁποῖο πρέπει συγχρόνως νά τόν
εὐχαριστοῦμε, ἀφοῦ οὐσιαστικά ἐκεῖνος μᾶς ἐλεεῖ, γινόμενος ἰδικός μας εὐεργέτης.
4. Ἡ ἀγάπη πρός κάθε ἂνθρωπο, ἀφοῦ ὃλοι εἲμαστε δημιουργημένοι
«κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» καί ὡς ἐκ τούτου εἲμαστε μεταξύ μας ἀδελφοί.
Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου σήμερα, τό ἱερό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ ἀγάπη πρός τόν
συνάνθρωπό μας θά μᾶς ἀνοίξῃ τόν Παράδεισο, ὣστε νά γίνωμε ἒνοικοι τῆς
Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ πρώτη καί τελευταία ἐντολή τοῦ Κυρίου μας· Εἶναι ἡ
κρηπίς τῶν ἀρετῶν. «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν, 13, 34). Ὁ Εὐαγγελιστής
Ἰωάννης λέγει, ὃτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α’ Ἰωάν, 4, 7)
καί σέ ἂλλη περίπτωση ἐπισημαίνει μέ πνευματική αὐστηρότητα:
«Ἐάν
τίς εἲπη ὃτι ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τόν ἀδελφόν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστί. ὁ
γάρ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ὅν ἑώρακε, τόν Θεόν, ὅν οὔχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;
Καί ταύτην τήν ἐντολήν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν ἀγαπᾷ καί τόν ἀδελφόν
αὐτοῦ...» (Α’ Ἰωάν, 4, 20-21). Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία
κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία παραγγέλλει «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους
ἳνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν».
5. Ἡ λειτουργική καί μυστηριακή ζωή. Πολλοί ἂνθρωποι, δυστυχῶς, ἰσχυρίζονται,
ὃτι φθάνουν οἱ καλές πράξεις, τό νά εἶσαι δηλαδή, καλός ἂνθρωπος, νά μή
βλάπτῃς κανένα, ὣστε νά φθάσῃς στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή, ἀδελφοί μου, εἶναι
μιά προτεσταντικῆς φύσεως, καί μάλιστα ἀκραία, θεώρησις τῶν πραγμάτων. Ἡ
μυστηριακή ζωή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἐκ τῶν οὐκ ἂνευ ἀπαραίτητη γιά τήν
σωτηρία μας. Πῶς δύναται ὁ ἂνθρωπος νά ἲδῃ τό πρόσωπον τοῦ Κυρίου, ἂνευ
ταπεινώσως, ἡ ὁποία περνάει ἀπό τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας; Ἡ ἂρνηση τοῦ παλαιοῦ
ἀνθρώπου, τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ μας γίνεται μέσα ἀπό τήν μετάνοια, ἡ ὁποία συνιστᾶ
συντριβή τῆς καρδίας, ἐσωτερικό γενικό μεταβολισμό. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι
οὐσιαστικά περίοδος μετανοίας. Ἐφ’ ὃσον ὁ ἂνθρωπος καθαρθῇ διά τοῦ λουτροῦ τῶν
δακρύων, προσέρχεται στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, προκειμένου νά γευθῇ τοῦ Σώματος καί
τοῦ Αἳματος τοῦ Κυρίου, γενόμενος ὃμαιμος καί σύσσωμος Αὐτοῦ κατά τήν γνωστή ἐκκλησιαστική
ρήση.
6. Ἡ συμμετοχή μας στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς. Ἡ περίοδος αὐτή, παιδιά μου ἀγαπητά, εἶναι γνωστή διά τό κλῖμα
τῆς χαρμολύπης, τό ὁποῖον ἐκφράζεται, στό ἱερό μεγάλο Ἀπόδειπνο, στήν Ἀκολουθία
τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στήν Θεία Λειτουργία τῶν
Προηγιασμένων Δώρων, στίς πρωϊνές Ἱερές Ἀκολουθίες πού καθ’ ἡμέραν τελοῦνται
στούς Ἱερούς Ναούς καί στούς Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς. Βεβαίως τό κορύφωμα τῆς ἐν
Χριστῷ ζωῆς, ὡς προηγουμένως ἀνεφέρθη, εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία.
Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ὃλες οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες θά τελοῦνται βάσει τοῦ
προγράμματος τό ὁποῖον ἒχομε ἢδη καταρτίσει, τόσον ἐντός τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν,
ὃσον καί εἰς τήν ὓπαιθρον χώραν, πρός πνευματικήν ἐνίσχυση καί ἁγιασμό τοῦ
χριστεπωνύμου ποιμνίου μας.
Ἐπιθυμῶ τέλος νά ἐκφράσω πρός ὃλους σας, τήν ἐκ βάθους ψυχῆς μου πατρικήν ἀγάπη
μου, τίς θερμές εὐχές καί προσευχές μου, δι’ ὃ,τι καλό καί εὐλογημένο παρά Θεοῦ
στήν ζωή σας καί διά εὐόδωση τοῦ ἀγῶνος κατά τήν ἁγία περίοδο τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς, ὣστε νά φθάσωμε νά ἑορτάσωμε τό Ἃγιον Πάσχα, τήν Ἀνάσταση τοῦ
Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει μετά τῶν
Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων, τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ
Καλή Τεσσαρακοστή καί καλήν Ἀνάσταση!
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
† Ο Π Α
Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
1 σχόλιο:
Πνευματική εγκύκλιος.
Παμβώ
Δημοσίευση σχολίου