“Ὅρια στήν παιδική παντοδυναμία” - π. Ἐλευθέριος Χαβάτζας

 “Ὅρια στήν παιδική παντοδυναμία”

ζητεῖ ἐπίμονα ὁ NAOURI  ALDO, διάσημος Γάλλος παιδίατρος μέ σοβαρές παιδαγωγικές εὐαισθησίες.
  Τό διάβασα στό διαδίκτυο καί αἰσθάνθηκα ἀνακούφιση, ὅτι ἐπιτέλους μιά τόσο ὑπεύθυνη φωνή ἀσχολεῖται καί γράφει γιά τό μεγάλο αὐτό ζήτημα.
   Θέμα πού ἀπασχολεῖ ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά καί τήν πατρίδα μας.
  Ἀπό δεκαετίες, ὅπως ξέρουμε ὅλοι, ἀπό αὐταρχική νοοτροπία στήν ἀγωγή, περάσαμε σἐ ἀπαιτητική ἀντιαυταρχική ἀντίληψη.
    Τό πέρασμα ἔγινε χωρίς σύστημα, χωρίς μέθοδο.
    Ἀνοίξαμε τό “κουτί τῆς Πανδώρας” καί σπέρνουμε ἀνέμους καί θύελλες.
 
Καί γράφει ὁ Ναουρί Ἀλντό στό σημαντικό ἔργο του “’Εκπαιδεύοντας τά παιδιά μας” καί σέ ἄλλα σχετικά ἔργα του. Γράφει καί προβληματίζεται: Πῶς θά βάλουμε ὅρια στήν παιδική παντοδυναμία, πού ὑπονομεύει τό μέλλον τῶν ἴδιων τῶν παιδιῶν μας καί τῆς κοινωνίας; Στηλιτεύει ὁ ἴδιος τή “γλυκερή ψευτοστοργή” τῶν γονέων.
 
Ἀναρωτιέμαι:
α) Πῶς ἐξαπατήσαμε τά παιδιά μας νά νομίζουν ὅτι εἶναι παντοδύναμα;
β) Πῶς ἀποδεχτήκαμε ὅτι “ἡ αὐτοῦ μεγαλειότης” τό παιδί ἔχει πάντα δίκηο;
γ) Γιατί τά ἀφήσαμε ἕρμαια σέ ἀναρχικά ρεύματα, πού εἶναι ἀνεδαφικά καί, ἄν δέν εἶναι καί ἐπικίνδυνα, ὑπονομεύουν πάντως τό μέλλον τους;
δ) Πῶς ξεχάσαμε ὅτι τά παιδιά εἶναι σέ ἀγώγιμη ἡλικία καί ὅτι ὁ ρόλος τῶν μεγάλων εἶναι νά συμβάλλουμε στό νά ὁδηγοῦνται ρυθμικά σέ ὡρίμανση;
ε) Πῶς θά μάθουν ὅτι στό μέλλον τους ἡ ζωή θά εἶναι ἀπαιτητική, πώς ἡ κοινωνία δέν ἀνέχεται ἀσυδοσίες, πώς ἀπαιτεῖ συμμόρφωση καί συνέπεια, χωρίς αὐθαιρεσίες;
στ) Θά ἀναλάβουμε ἆραγε τήν εὐθύνη νά συμβάλουμε μέ σοβαρότητα σέ ὑγιῆ καί παραγωγική ἄφομοίωση τῆς ἐλευθερίας;
 
Ἡ εὐθύνη εἶναι πρῶτα τῆς Κοινωνίας, τῶν Κυβερνήσεων, τῶν Κομμάτων, τῶν εἰδικῶν Ἐπιστημόνων καί Κοινωνιολόγων, κατά συνέπεια τῶν Γονέων πού ἐπηρεάζονται καί τῶν Ἐκπαιδευτικῶν.
Ὅλοι φέρουμε εὐθύνη καί δεχόμεθα συνέπειες.
 

Ἱερέας Ἐλευθέριος Χαβάτζας

Ἐκπαιδευτικός -τ. Διευθυντής Λυκείου