«Ἰησοῦς» εἶναι τὸ ὄνομα «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα»

 «Ἰησοῦς» εἶναι τὸ ὄνομα «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα» 

(Φιλιπ. β´ 9), 

ποὺ γεμίζει μὲ συγκίνηση τὴν ψυχή. 

Εἶναι τὸ νέκταρ, ποὺ εὐφραίνει τὶς πνευματικὲς αἰσθήσεις. 

Ὁ ἥλιος, ποὺ ἁπαλύνει τὴν καταχνιὰ τῆς βαρυθυμίας.

 «Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι γιὰ τὸ στόμα νέκταρ καὶ γιὰ τὴ γλώσσα μέλι... Εἶναι μιὰ ζωντανὴ ἀμβροσία... Ὅταν κανεὶς τὴ γευτεῖ γιὰ μιὰ φορά, δὲν θὰ θέλει νὰ τὴν ἀποχωριστεῖ».

Ἀπὸ τὸν ἅγιο Παυλῖνο, ἐπίσκοπο Νόλης (354-431)

 
 «Κάθε εὐσεβὴς πρέπει αὐτὴ τὴν ὀνομασία (τὸ ὄνομα δηλαδὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ) νὰ λέει διὰ παντὸς σὰν προσευχὴ καὶ μὲ τὸν νοῦ καὶ μὲ τὴ γλώσσα καὶ καθιστὸς καὶ κινούμενος καὶ νὰ βιάζει πάντοτε γι’ αὐτὸ τὸν ἑαυτό του. Θέλει δὲ εὕρει μεγάλη γαλήνη καὶ χαρά, καθὼς ξέρουν μὲ τὴν πείρα ὅσοι περὶ αὐτῆς φροντίζουν».

Ἀπὸ τὸν ἅγιο Συμεὼν Θεσσαλονίκης (ιε´ αἰῶνας)

 

Τὸ σημαντικότερο πνευματικὸ γεγονὸς τῆς ζωῆς μας θὰ ἦταν

νὰ νιώθουμε πὼς μᾶς συντροφεύει ὁ Λυτρωτής μας, ὁ Ἰησοῦς,

στὴν ἀγωνία καὶ στὸν πόνο,

ἀλλὰ καὶ στὴ χαρὰ καὶ στὴν ἐπιτυχία

τῆς γήινης πορείας μας.