Κυριακή Προ των Χριστουγέννων
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Εμμανουήλ Γιοσουά
Αυτός λοιπόν, κάποια στιγμή, τόλμησε να διασχίσει τους καταρράκτες του Νιαγάρα περπατώντας πάνω σε ένα σχοινί! Τα κατάφερε άψογα. Κάτω από τα πόδια του το φονικό νερό της ταραχής των καταρρακτών και η μορφολογία του εδάφους απειλούσαν να τον εξαφανίσουν, αν αποτύγχανε να διαβεί και να περάσει και έπεφτε μέσα σε ‘κείνον τον χαλασμό. Φυσικά οι άνθρωποι τον επεφήμησαν, τον θαύμασαν, και τον ρώτησαν, πως τα κατάφερε! Τότε εκείνος τους αποκάλυψε το μυστικό.
- Είχα καρφώσει το βλέμμα μου σ’ ένα φωτεινό αστέρι, τους είπε, που είχα κρεμάσει στην αντίπερα όχθη! Σ’ όλη την διαδρομή καθόλου δεν το άφησα από τα μάτια μου και έτσι δεν μπόρεσε να με επηρεάσει η θέα του μεγάλου καταρράκτη και η ζάλη που προκαλούσε ο θόρυβος.
Η ανθρώπινη ζωή πολλές φορές μετατρέπεται και είναι, ένας ορμητικός Νιαγάρας, που με τις κατεβασιές και τους καταρράκτες της απειλεί να παρασύρει και να συντρίψει κάθε τι που θα βρεθεί μέσα στα ορμητικά νερά της. Και η ζωή είναι μία πολυτάραχη συνθήκη με θέλγητρα, παγίδες, πειρασμούς, διωγμούς, ψέματα («τα πιο μεγάλα ψέματα, στα πιο αθώα βλέμματα») που έλκουν, συλλαμβάνουν, προτείνουν, διώκουν, παραπληροφορούν τον καθένα μας. Κι εμάς, εννοείται, τους χριστιανούς.
Μόνος του κανείς δεν μπορεί να την διαβεί επιτυχώς. Η ανθρώπινη ζωή είναι αλυσίδα της οποίας κάθε κρίκος έχει προϋπόθεση της ύπαρξής του τον προηγούμενο και είναι η αιτία της ύπαρξης του επόμενου κρίκου. Στο Ευαγγέλιο που διαβάσαμε σήμερα ακούσαμε μία τέτοια ανθρώπινη αλυσίδα. Το μεγαλειώδες και παρηγορητικό είναι ότι ο Χριστός ήρθε και μπήκε κρίκος μέσα στην ανθρώπινη αλυσίδα. Αυτή Του η έλευση και ενσάρκωση και συνανάμειξη με τους ανθρώπους προαναγγέλθηκε από τον προφήτη Ησαΐα με τον προσδιορισμό για τον ερχόμενο, ότι είναι ο Εμμανουήλ! Δηλαδή: ο Θεός είναι μαζί μας!
Η μοναξιά και πολύ περισσότερο η ερημιά γεννούν ανασφάλεια και φόβους. Όταν είμαι μόνος στην οποιαδήποτε προσπάθεια και κόπο, βιώνω την αγωνία της αδυναμίας! Την αίσθηση της ανεπάρκειας. Τον φόβο της αποτυχίας. Ο Χριστός αφού ήρθε μαζί μας γενόμενος άνθρωπος υπομνημάτισε τον λόγο του προφήτη Ησαΐα (ότι αυτός είναι Εμμανουήλ) με την επισήμανση: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Χωρίς εμένα δεν θα μπορέσετε να κάνετε τίποτα.
Τι εννοείς Χριστέ μου; Κάμποσοι άθεοι κάνουν ένα σωρό πράγματα. Η εξειδίκευση επιτηδειότητας σε κάτι (όπως π.χ. στα ζώα), δεν είναι αυτό για το οποίο μιλάει ο Χριστός, όσον αφορά εμάς τους ανθρώπους!
Χωρίς τον Χριστό μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αλλά δεν θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε, να λευτερωθούμε από την ζήλεια και τον φθόνο, να γεμίσουμε ειρήνη, να στήσουμε σχέσεις ευτυχίας και χαράς, να αισθανθούμε πληρότητα. Και αυτά αποκτιούνται όχι με μία τυπική σχέση αλλά με μία σχέση-αυτοπαράδοση και στα δύσκολα και στα εύκολα! Όχι μόνο στους περιπάτους στη λίμνη Γεννησαρέτ αλλά και στη δυσκολία του στάβλου και της φάτνης και στην προθανάτια αγωνία του Σταυρού. Η Ανάσταση έρχεται στο τέλος της διαδρομής. Τον γνωρίζουμε στις συνθήκες της καθημερινότητας μας, όταν θα έχουμε περπατήσει μαζί Του επί μακρόν!
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» όχι όπως το αλεξίπτωτο του αεροπόρου, που ξέρει ότι το έχει μαζί του, αλλά ελπίζει να μην το χρειαστεί!! (C.S. Lewis).
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως φως στο δρόμο και τον τρόπο της ζωής μας.
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως κριτήριο επιλογών στα διλήμματα, ως ζυγαριά της αξίας των θεμάτων της ζωής.
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως παρακλητική προσευχή μας.
Ο προφήτης Ησαΐας, προεφήτευσε τον Εμμανουήλ ως συνθήκη ύπαρξης και παρουσίας για μας και η Μαρία με τον Ιωσήφ, Αυτόν που ήρθε ανάμεσά μας και ενσαρκώθηκε και μπήκε στην αλυσίδα του ανθρώπινου γονιδιώματος, τον ονόμασαν Γιοσουά-Ιησούν, δηλαδή «ο Θεός είναι σωτηρία». Είναι αυτό που κατόπιν ο απ. Παύλος θα λέει στους Εβραίους και σε όλους εμάς: «Αποβλέποντας στον Ιησούν, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστεως»( Εβρ. 12, 21).
Αποβλέπω σημαίνει κοιτάζω με θαυμασμό, έχω σε υπόληψη, θαυμάζω. Αυτήν την τοποθέτηση και στάση μάς προτείνει ο Απ. Παύλος γι’ Αυτόν που είναι αρχηγός των πιστευόντων και τελείωση-ολοκλήρωση-σωτηρία των πιστευόντων! Μας λέει δηλαδή να κάνουμε την διαδρομή της ζωής μας όπως ο Blondin στον Νιαγάρα και πριν από Αυτόν οι μάγοι της Ανατολής! Να έχουμε ένα Αστέρι «οδηγό των βημάτων» μας, για να διαπεράσουμε τις δυσκολίες χωρίς να... πνιγούμε! Να κρατάμε το βλέμμα της ύπαρξής μας προσηλωμένο σ’ αυτό το Αστέρι που σώζει, που διαφυλάσσει και αρτιώνει όσους το αποδέχονται και το κάνουν στοχοθέσιο της πορείας της ζωής τους.
Στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, στην Αποκάλυψη του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, ο Χριστός είναι: «Ὁ ἀστήρ ὁ λαμπρός καί ὀρθινός» συγχρόνως είναι και ο αποσπερίτης. Η ανθρώπινη ζωή αρχίζει με το φως του λαμπρού ορθινού αστέρα και καταλήγει (πρέπει να καταλήγει) με την γαλήνια ομορφιά του εσπερινού φωτός του Αποσπερίτη Χριστού. Ο ορθινός Αστέρας φωτίζει ωριμάζει σώζει. Και ο Εσπερινός υποδέχεται στη χαρά του Κυρίου μας.
Εμμανουήλ και Γιοσουά είναι η ελπίδα μας, να ‘ναι μαζί μας ο Θεός και να αρτιωθούμε με την σωτηρία που μας προσφέρει ο Χριστός. Αμήν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τό Ἀνάγνωσμα.
Κεφ. ΙΑ'9-10/32-40
Αδελφοί,
9ὁ Ἀβραάμ, ἐπειδή εἶχε πίστη ὑπάκουσε στόν Θεό, καί πῆγε καί κατοίκησε στήν χώρα πού τοῦ ὑποσχέθηκε καί τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, δηλαδή στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, σάν νά ἦταν ξένος σέ ἄγνωστη χώρα. Ἔζησε ἐκεῖ σάν ξένος, σέ σκηνές· καί ὁ ἴδιος καί μετά τόν θάνατό του ὁ Ἰσαάκ καί ὁ Ἰακώβ, πού εἶχαν, μετά ἀπό αὐτόν, δεχθεῖ τίς ἴδιες ὑποσχέσεις ἀπό τό Θεό. 10Καί τό ἔκαμε, ἐπειδή ἀναζητοῦσε γιά τόν ἑαυτό του μιά ἄλλη πόλη. Μιά πόλη πού ἔχει θεμέλια ἄσειστα· καί τήν σχεδίασε καί τήν ἔφτιαξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός!
32Χρειάζεται νά συνεχίσω; Δέ θά ἐπαρκέσει ὁ χρόνος νά διηγηθῶ γιά τό Γεδεών, τό Βαράκ, τό Σαμψών, τόν Ἰεφθάε, τό Δαβίδ, τό Σαμουήλ καί τούς προφῆτες.
33Ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ πίστη, δηλαδή μέ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, ὑπέταξαν Βασίλεια. Κυβέρνησαν μέ φιλανθρωπία καί δικαιοσύνη. Εἶδαν νά ὑλοποιοῦνται οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ. Ἔκλεισαν στόματα λεόντων, ὅπως ὁ Δανιήλ.34Ἔσβυσαν τήν δύναμη τῆς φωτιᾶς, ὅπως οἱ Τρεῖς Παῖδες. Διέφυγαν τόν θάνατο, ἀνεδείχθησαν ἰσχυροί καί ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἀπέφυγαν τίς παγίδες τῶν ἐχθρῶν. 35Πολλές γυναῖκες, διά τῆς πίστεως, πῆραν πάλι τούς νεκρούς τους διά τῆς ἀναστάσεως. Ἄλλοι χάριν τῆς πίστεως βασανίσθηκαν χωρίς νά δέχονται νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά βασανιστήρια, προκειμένου νά τύχουν ἀπό τόν Χριστό τῆς οὐσιαστικῆς λυτρώσεως τῆς Ἀναστάσεως. 36Ἄλλοι μαστιγώθηκαν, τούς περιέπαιξαν καί τούς φυλάκισαν.37Ἄλλοι λιθοβοληθήκανε, ἄλλους πριονίσανε, ὅλοι ὑπέμειναν ποικίλους πειρασμούς καί τέλος τούς ἔσφαξαν. Ἄλλοι περιφερόντουσαν πλανώμενοι ντυμένοι κάπες καί δέρματα ζώων, ἔχοντας ἀνάγκη τῶν πάντων. Θλιβόμενοι καί κακοπαθοῦντες, πλανώμενοι στά βουνά, στίς σπηλιές καί στίς τρύπες τῆς γῆς· 38μέ τούς ὁποίους δέν εἶναι ἄξιος νά συγκριθεῖ ὁλόκληρος ὁ κόσμος.
39Καί ὅλοι αὐτοί ἐνῶ ἀπέδειξαν τήν πίστη τους στόν Χριστό μέ τά μαρτύρια, δέν ἀπόλαυσαν τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, 40διότι ὁ Χριστός οἰκονόμησε γιά μᾶς κάτι καλλίτερο, προκειμένου νά φθάσωμε στήν τελειότητα ὅλοι μαζί.-
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Στήν Λειτουργία
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον(α'1-25)
Γενεαλογικός κατάλογος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προερχόταν ἀπό τόν Δαβίδ, πού ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. Ὁ Ἀβραάμ γέννησε τόν Ἰσαάκ, ὁ Ἰσαάκ γέννησε τόν Ἰακώβ, ὁ Ἰακώβ γέννησε τόν Ἰούδα καί τούς ἀδελφούς του. Ὁ Ἰούδας γέννησε τόν Φαρές καί τόν Ζαρά μέ τή Θάμαρ. Ὁ Φαρές γέννησε τόν Ἐσρώμ καί ὁ Ἐσρώμ τόν Ἀράμ. Ὁ Ἀράμ γέννησε τόν Ἀμιναδάβ, ὁ Ἀμιναδάβ τόν Ναασών καί ὁ Ναασών τόν Σαλμών. Ὁ Σαλμών γέννησε τόν Βοόζ μέ τή Ραχάβ, ὁ Βοόζ γέννησε τόν Ὠβήδ μέ τή Ρούθ· ὁ Ὠβήδ γέννησε τόν Ἰεσσαί κι ὁ Ἰεσσαί γέννησε τόν Δαβίδ τόν βασιλιά. Ὁ βασιλιάς Δαβίδ γέννησε τόν Σολομώντα μέ τή γυναίκα τοῦ Οὐρία· ὁ Σολομών γέννησε τόν Ροβοάμ, ὁ Ροβοάμ τόν Ἀβιά, ὁ Ἀβιά τόν Ἀσά· ὁ Ἀσά γέννησε τόν Ἰωσαφάτ, ὁ Ἰωσαφάτ τόν Ἰωράμ, ὁ Ἰωράμ τόν Ὀζία· ὁ Ὀζίας γέννησε τόν Ἰωάθαμ, ὁ Ἰωάθαμ τόν Ἄχαζ, ὁ Ἄχαζ τόν Ἐζεκία· ὁ Ἐζεκίας γέννησε τόν Μανασσῆ, ὁ Μανασσῆς τόν Ἀμών, ὁ Ἀμών τόν Ἰωσία· ὁ Ἰωσίας γέννησε τόν Ἰεχονία καί τούς ἀδελφούς του τήν ἐποχή τῆς αἰχμαλωσίας στή Βαβυλώνα. Μετά τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα, ὁ Ἰεχονίας γέννησε τόν Σαλαθιήλ καί ὁ Σαλαθιήλ τόν Ζοροβάβελ· ὁ Ζοροβάβελ γέννησε τόν Ἀβιούδ, ὁ Ἀβιούδ τόν Ἐλιακείμ, ὁ Ἐλιακείμ τόν Ἀζώρ· ὁ Ἀζώρ γέννησε τόν Σαδώκ, ὁ Σαδώκ τόν Ἀχείμ καί ὁ Ἀχείμ τόν Ἐλιούδ· ὁ Ἐλιούδ γέννησε τόν Ἐλεάζαρ, ὁ Ἐλεάζαρ τόν Ματθάν, ὁ Ματθάν τόν Ἰακώβ, καί ὁ Ἰακώβ γέννησε τόν Ἰωσήφ τόν ἄνδρα τῆς Μαρίας. Ἀπό τή Μαρία γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς, ὁ λεγόμενος Χριστός. Ἀπό τόν Ἀβραάμ ὥς τόν Δαβίδ μεσολαβοῦν δεκατέσσερις γενιές· τό ἴδιο κι ἀπό τόν Δαβίδ ὥς τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα, καθώς κι ἀπό τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα ὥς τόν Χριστό.
Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ὡς ἑξῆς:
Ἡ μητέρα του, ἡ Μαρία, ἀρραβωνιάστηκε μέ τόν Ἰωσήφ. Προτοῦ ὅμως συνευρεθοῦν, βρέθηκε ἔγκυος μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ μνηστήρας της ὁ Ἰωσήφ, ἐπειδή ἦταν εὐσεβής καί δέν ἤθελε νά τή διαπομπεύσει, ἀποφάσισε νά διαλύσει τόν ἀρραβώνα, χωρίς ἐπίσημη διαδικασία. Ὅταν ὅμως κατέληξε σ' αὐτή τή σκέψη, τοῦ ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο του ἕνας ἄγγελος σταλμένος ἀπό τόν Θεό καί τοῦ εἶπε: "Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, μή διστάσεις νά πάρεις στό σπίτι σου τή Μαριάμ, τή γυναίκα σου, γιατί τό παιδί πού συνελήφθη μέσα της προέρχεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Θά γεννήσει γιό, καί θά τοῦ δώσεις τό ὄνομα Ἰησοῦς, γιατί αὐτός θά σώσει τόν λαό του ἀπό τίς ἁμαρτίες τους".
Μέ ὅλα αὐτά πού ἔγιναν, ἐκπληρώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, πού εἶχε πεῖ ὁ προφήτης: "Ἡ παρθένος θά μείνει ἔγκυος καί θά γεννήσει γιό, καί θά τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει, ὁ Θεός εἶναι μαζί μας".
Ὅταν ξύπνησε ὁ Ἰωσήφ, ἔκανε ὅπως τόν πρόσταξε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καί πῆρε στό σπίτι του τή Μαρία τή γυναίκα του. Καί δέν εἶχε συζυγικές σχέσεις μαζί της· ὡσότου γέννησε τόν γιό της τόν πρωτότοκο καί τοῦ ἔδωσε τό ὄνομα Ἰησοῦς.-
Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός ο Θεός είναι σωτηρία
Στον 19ο αιώνα
ήταν διάσημος και γνωστός ένας Γάλλος ακροβάτης, ο Charles Blondin (1824-1897),
που δραστηριο-ποιούνταν στην Αμερική. Το όνομά του ήταν από κάποια στιγμή και
μετά... επιθετικός προσδιορισμός της ικανότητας και των δυνατοτήτων. Ακόμα και
τον Αβραάμ Λίνκολν τον παρονόμαζαν Blondin εξ αιτίας της δυνατότητας του να
διαπερνά θανατηφόρα εμπόδια και δυσκολίες.Αυτός λοιπόν, κάποια στιγμή, τόλμησε να διασχίσει τους καταρράκτες του Νιαγάρα περπατώντας πάνω σε ένα σχοινί! Τα κατάφερε άψογα. Κάτω από τα πόδια του το φονικό νερό της ταραχής των καταρρακτών και η μορφολογία του εδάφους απειλούσαν να τον εξαφανίσουν, αν αποτύγχανε να διαβεί και να περάσει και έπεφτε μέσα σε ‘κείνον τον χαλασμό. Φυσικά οι άνθρωποι τον επεφήμησαν, τον θαύμασαν, και τον ρώτησαν, πως τα κατάφερε! Τότε εκείνος τους αποκάλυψε το μυστικό.
- Είχα καρφώσει το βλέμμα μου σ’ ένα φωτεινό αστέρι, τους είπε, που είχα κρεμάσει στην αντίπερα όχθη! Σ’ όλη την διαδρομή καθόλου δεν το άφησα από τα μάτια μου και έτσι δεν μπόρεσε να με επηρεάσει η θέα του μεγάλου καταρράκτη και η ζάλη που προκαλούσε ο θόρυβος.
Η ανθρώπινη ζωή πολλές φορές μετατρέπεται και είναι, ένας ορμητικός Νιαγάρας, που με τις κατεβασιές και τους καταρράκτες της απειλεί να παρασύρει και να συντρίψει κάθε τι που θα βρεθεί μέσα στα ορμητικά νερά της. Και η ζωή είναι μία πολυτάραχη συνθήκη με θέλγητρα, παγίδες, πειρασμούς, διωγμούς, ψέματα («τα πιο μεγάλα ψέματα, στα πιο αθώα βλέμματα») που έλκουν, συλλαμβάνουν, προτείνουν, διώκουν, παραπληροφορούν τον καθένα μας. Κι εμάς, εννοείται, τους χριστιανούς.
Μόνος του κανείς δεν μπορεί να την διαβεί επιτυχώς. Η ανθρώπινη ζωή είναι αλυσίδα της οποίας κάθε κρίκος έχει προϋπόθεση της ύπαρξής του τον προηγούμενο και είναι η αιτία της ύπαρξης του επόμενου κρίκου. Στο Ευαγγέλιο που διαβάσαμε σήμερα ακούσαμε μία τέτοια ανθρώπινη αλυσίδα. Το μεγαλειώδες και παρηγορητικό είναι ότι ο Χριστός ήρθε και μπήκε κρίκος μέσα στην ανθρώπινη αλυσίδα. Αυτή Του η έλευση και ενσάρκωση και συνανάμειξη με τους ανθρώπους προαναγγέλθηκε από τον προφήτη Ησαΐα με τον προσδιορισμό για τον ερχόμενο, ότι είναι ο Εμμανουήλ! Δηλαδή: ο Θεός είναι μαζί μας!
Η μοναξιά και πολύ περισσότερο η ερημιά γεννούν ανασφάλεια και φόβους. Όταν είμαι μόνος στην οποιαδήποτε προσπάθεια και κόπο, βιώνω την αγωνία της αδυναμίας! Την αίσθηση της ανεπάρκειας. Τον φόβο της αποτυχίας. Ο Χριστός αφού ήρθε μαζί μας γενόμενος άνθρωπος υπομνημάτισε τον λόγο του προφήτη Ησαΐα (ότι αυτός είναι Εμμανουήλ) με την επισήμανση: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Χωρίς εμένα δεν θα μπορέσετε να κάνετε τίποτα.
Τι εννοείς Χριστέ μου; Κάμποσοι άθεοι κάνουν ένα σωρό πράγματα. Η εξειδίκευση επιτηδειότητας σε κάτι (όπως π.χ. στα ζώα), δεν είναι αυτό για το οποίο μιλάει ο Χριστός, όσον αφορά εμάς τους ανθρώπους!
Χωρίς τον Χριστό μπορούμε να καταφέρουμε πολλά, αλλά δεν θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε, να λευτερωθούμε από την ζήλεια και τον φθόνο, να γεμίσουμε ειρήνη, να στήσουμε σχέσεις ευτυχίας και χαράς, να αισθανθούμε πληρότητα. Και αυτά αποκτιούνται όχι με μία τυπική σχέση αλλά με μία σχέση-αυτοπαράδοση και στα δύσκολα και στα εύκολα! Όχι μόνο στους περιπάτους στη λίμνη Γεννησαρέτ αλλά και στη δυσκολία του στάβλου και της φάτνης και στην προθανάτια αγωνία του Σταυρού. Η Ανάσταση έρχεται στο τέλος της διαδρομής. Τον γνωρίζουμε στις συνθήκες της καθημερινότητας μας, όταν θα έχουμε περπατήσει μαζί Του επί μακρόν!
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» όχι όπως το αλεξίπτωτο του αεροπόρου, που ξέρει ότι το έχει μαζί του, αλλά ελπίζει να μην το χρειαστεί!! (C.S. Lewis).
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως φως στο δρόμο και τον τρόπο της ζωής μας.
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως κριτήριο επιλογών στα διλήμματα, ως ζυγαριά της αξίας των θεμάτων της ζωής.
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» ως παρακλητική προσευχή μας.
Ο προφήτης Ησαΐας, προεφήτευσε τον Εμμανουήλ ως συνθήκη ύπαρξης και παρουσίας για μας και η Μαρία με τον Ιωσήφ, Αυτόν που ήρθε ανάμεσά μας και ενσαρκώθηκε και μπήκε στην αλυσίδα του ανθρώπινου γονιδιώματος, τον ονόμασαν Γιοσουά-Ιησούν, δηλαδή «ο Θεός είναι σωτηρία». Είναι αυτό που κατόπιν ο απ. Παύλος θα λέει στους Εβραίους και σε όλους εμάς: «Αποβλέποντας στον Ιησούν, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστεως»( Εβρ. 12, 21).
Αποβλέπω σημαίνει κοιτάζω με θαυμασμό, έχω σε υπόληψη, θαυμάζω. Αυτήν την τοποθέτηση και στάση μάς προτείνει ο Απ. Παύλος γι’ Αυτόν που είναι αρχηγός των πιστευόντων και τελείωση-ολοκλήρωση-σωτηρία των πιστευόντων! Μας λέει δηλαδή να κάνουμε την διαδρομή της ζωής μας όπως ο Blondin στον Νιαγάρα και πριν από Αυτόν οι μάγοι της Ανατολής! Να έχουμε ένα Αστέρι «οδηγό των βημάτων» μας, για να διαπεράσουμε τις δυσκολίες χωρίς να... πνιγούμε! Να κρατάμε το βλέμμα της ύπαρξής μας προσηλωμένο σ’ αυτό το Αστέρι που σώζει, που διαφυλάσσει και αρτιώνει όσους το αποδέχονται και το κάνουν στοχοθέσιο της πορείας της ζωής τους.
Στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, στην Αποκάλυψη του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, ο Χριστός είναι: «Ὁ ἀστήρ ὁ λαμπρός καί ὀρθινός» συγχρόνως είναι και ο αποσπερίτης. Η ανθρώπινη ζωή αρχίζει με το φως του λαμπρού ορθινού αστέρα και καταλήγει (πρέπει να καταλήγει) με την γαλήνια ομορφιά του εσπερινού φωτός του Αποσπερίτη Χριστού. Ο ορθινός Αστέρας φωτίζει ωριμάζει σώζει. Και ο Εσπερινός υποδέχεται στη χαρά του Κυρίου μας.
Εμμανουήλ και Γιοσουά είναι η ελπίδα μας, να ‘ναι μαζί μας ο Θεός και να αρτιωθούμε με την σωτηρία που μας προσφέρει ο Χριστός. Αμήν.
Με αγάπη και ευχές
για καλά Χριστούγεννα
π. Θεοδόσιος
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τό Ἀνάγνωσμα.
Κεφ. ΙΑ'9-10/32-40
Αδελφοί,
9ὁ Ἀβραάμ, ἐπειδή εἶχε πίστη ὑπάκουσε στόν Θεό, καί πῆγε καί κατοίκησε στήν χώρα πού τοῦ ὑποσχέθηκε καί τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, δηλαδή στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, σάν νά ἦταν ξένος σέ ἄγνωστη χώρα. Ἔζησε ἐκεῖ σάν ξένος, σέ σκηνές· καί ὁ ἴδιος καί μετά τόν θάνατό του ὁ Ἰσαάκ καί ὁ Ἰακώβ, πού εἶχαν, μετά ἀπό αὐτόν, δεχθεῖ τίς ἴδιες ὑποσχέσεις ἀπό τό Θεό. 10Καί τό ἔκαμε, ἐπειδή ἀναζητοῦσε γιά τόν ἑαυτό του μιά ἄλλη πόλη. Μιά πόλη πού ἔχει θεμέλια ἄσειστα· καί τήν σχεδίασε καί τήν ἔφτιαξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός!
32Χρειάζεται νά συνεχίσω; Δέ θά ἐπαρκέσει ὁ χρόνος νά διηγηθῶ γιά τό Γεδεών, τό Βαράκ, τό Σαμψών, τόν Ἰεφθάε, τό Δαβίδ, τό Σαμουήλ καί τούς προφῆτες.
33Ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ πίστη, δηλαδή μέ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, ὑπέταξαν Βασίλεια. Κυβέρνησαν μέ φιλανθρωπία καί δικαιοσύνη. Εἶδαν νά ὑλοποιοῦνται οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ. Ἔκλεισαν στόματα λεόντων, ὅπως ὁ Δανιήλ.34Ἔσβυσαν τήν δύναμη τῆς φωτιᾶς, ὅπως οἱ Τρεῖς Παῖδες. Διέφυγαν τόν θάνατο, ἀνεδείχθησαν ἰσχυροί καί ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἀπέφυγαν τίς παγίδες τῶν ἐχθρῶν. 35Πολλές γυναῖκες, διά τῆς πίστεως, πῆραν πάλι τούς νεκρούς τους διά τῆς ἀναστάσεως. Ἄλλοι χάριν τῆς πίστεως βασανίσθηκαν χωρίς νά δέχονται νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά βασανιστήρια, προκειμένου νά τύχουν ἀπό τόν Χριστό τῆς οὐσιαστικῆς λυτρώσεως τῆς Ἀναστάσεως. 36Ἄλλοι μαστιγώθηκαν, τούς περιέπαιξαν καί τούς φυλάκισαν.37Ἄλλοι λιθοβοληθήκανε, ἄλλους πριονίσανε, ὅλοι ὑπέμειναν ποικίλους πειρασμούς καί τέλος τούς ἔσφαξαν. Ἄλλοι περιφερόντουσαν πλανώμενοι ντυμένοι κάπες καί δέρματα ζώων, ἔχοντας ἀνάγκη τῶν πάντων. Θλιβόμενοι καί κακοπαθοῦντες, πλανώμενοι στά βουνά, στίς σπηλιές καί στίς τρύπες τῆς γῆς· 38μέ τούς ὁποίους δέν εἶναι ἄξιος νά συγκριθεῖ ὁλόκληρος ὁ κόσμος.
39Καί ὅλοι αὐτοί ἐνῶ ἀπέδειξαν τήν πίστη τους στόν Χριστό μέ τά μαρτύρια, δέν ἀπόλαυσαν τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, 40διότι ὁ Χριστός οἰκονόμησε γιά μᾶς κάτι καλλίτερο, προκειμένου νά φθάσωμε στήν τελειότητα ὅλοι μαζί.-
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Στήν Λειτουργία
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον(α'1-25)
Γενεαλογικός κατάλογος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προερχόταν ἀπό τόν Δαβίδ, πού ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ. Ὁ Ἀβραάμ γέννησε τόν Ἰσαάκ, ὁ Ἰσαάκ γέννησε τόν Ἰακώβ, ὁ Ἰακώβ γέννησε τόν Ἰούδα καί τούς ἀδελφούς του. Ὁ Ἰούδας γέννησε τόν Φαρές καί τόν Ζαρά μέ τή Θάμαρ. Ὁ Φαρές γέννησε τόν Ἐσρώμ καί ὁ Ἐσρώμ τόν Ἀράμ. Ὁ Ἀράμ γέννησε τόν Ἀμιναδάβ, ὁ Ἀμιναδάβ τόν Ναασών καί ὁ Ναασών τόν Σαλμών. Ὁ Σαλμών γέννησε τόν Βοόζ μέ τή Ραχάβ, ὁ Βοόζ γέννησε τόν Ὠβήδ μέ τή Ρούθ· ὁ Ὠβήδ γέννησε τόν Ἰεσσαί κι ὁ Ἰεσσαί γέννησε τόν Δαβίδ τόν βασιλιά. Ὁ βασιλιάς Δαβίδ γέννησε τόν Σολομώντα μέ τή γυναίκα τοῦ Οὐρία· ὁ Σολομών γέννησε τόν Ροβοάμ, ὁ Ροβοάμ τόν Ἀβιά, ὁ Ἀβιά τόν Ἀσά· ὁ Ἀσά γέννησε τόν Ἰωσαφάτ, ὁ Ἰωσαφάτ τόν Ἰωράμ, ὁ Ἰωράμ τόν Ὀζία· ὁ Ὀζίας γέννησε τόν Ἰωάθαμ, ὁ Ἰωάθαμ τόν Ἄχαζ, ὁ Ἄχαζ τόν Ἐζεκία· ὁ Ἐζεκίας γέννησε τόν Μανασσῆ, ὁ Μανασσῆς τόν Ἀμών, ὁ Ἀμών τόν Ἰωσία· ὁ Ἰωσίας γέννησε τόν Ἰεχονία καί τούς ἀδελφούς του τήν ἐποχή τῆς αἰχμαλωσίας στή Βαβυλώνα. Μετά τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα, ὁ Ἰεχονίας γέννησε τόν Σαλαθιήλ καί ὁ Σαλαθιήλ τόν Ζοροβάβελ· ὁ Ζοροβάβελ γέννησε τόν Ἀβιούδ, ὁ Ἀβιούδ τόν Ἐλιακείμ, ὁ Ἐλιακείμ τόν Ἀζώρ· ὁ Ἀζώρ γέννησε τόν Σαδώκ, ὁ Σαδώκ τόν Ἀχείμ καί ὁ Ἀχείμ τόν Ἐλιούδ· ὁ Ἐλιούδ γέννησε τόν Ἐλεάζαρ, ὁ Ἐλεάζαρ τόν Ματθάν, ὁ Ματθάν τόν Ἰακώβ, καί ὁ Ἰακώβ γέννησε τόν Ἰωσήφ τόν ἄνδρα τῆς Μαρίας. Ἀπό τή Μαρία γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς, ὁ λεγόμενος Χριστός. Ἀπό τόν Ἀβραάμ ὥς τόν Δαβίδ μεσολαβοῦν δεκατέσσερις γενιές· τό ἴδιο κι ἀπό τόν Δαβίδ ὥς τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα, καθώς κι ἀπό τήν αἰχμαλωσία στή Βαβυλώνα ὥς τόν Χριστό.
Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ὡς ἑξῆς:
Ἡ μητέρα του, ἡ Μαρία, ἀρραβωνιάστηκε μέ τόν Ἰωσήφ. Προτοῦ ὅμως συνευρεθοῦν, βρέθηκε ἔγκυος μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ μνηστήρας της ὁ Ἰωσήφ, ἐπειδή ἦταν εὐσεβής καί δέν ἤθελε νά τή διαπομπεύσει, ἀποφάσισε νά διαλύσει τόν ἀρραβώνα, χωρίς ἐπίσημη διαδικασία. Ὅταν ὅμως κατέληξε σ' αὐτή τή σκέψη, τοῦ ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο του ἕνας ἄγγελος σταλμένος ἀπό τόν Θεό καί τοῦ εἶπε: "Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, μή διστάσεις νά πάρεις στό σπίτι σου τή Μαριάμ, τή γυναίκα σου, γιατί τό παιδί πού συνελήφθη μέσα της προέρχεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Θά γεννήσει γιό, καί θά τοῦ δώσεις τό ὄνομα Ἰησοῦς, γιατί αὐτός θά σώσει τόν λαό του ἀπό τίς ἁμαρτίες τους".
Μέ ὅλα αὐτά πού ἔγιναν, ἐκπληρώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, πού εἶχε πεῖ ὁ προφήτης: "Ἡ παρθένος θά μείνει ἔγκυος καί θά γεννήσει γιό, καί θά τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει, ὁ Θεός εἶναι μαζί μας".
Ὅταν ξύπνησε ὁ Ἰωσήφ, ἔκανε ὅπως τόν πρόσταξε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καί πῆρε στό σπίτι του τή Μαρία τή γυναίκα του. Καί δέν εἶχε συζυγικές σχέσεις μαζί της· ὡσότου γέννησε τόν γιό της τόν πρωτότοκο καί τοῦ ἔδωσε τό ὄνομα Ἰησοῦς.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου