Φέρτε μου το 15χρονο κορίτσι να κοιμηθώ μαζί του, αλλιώς θα σας σφάξω όλους! - Υπ.

 

Φέρτε μου το 15χρονο κορίτσι να κοιμηθώ μαζί του, αλλιώς θα σας σφάξω όλους!

18ος αιώνας. Σινώπη του Πόντου. Ένα δεκαπεντάχρονο πανέμορφο κορίτσι, η Ελένη Μπεκιάρη περπατά αμέριμνη στο δρόμο. Έχει πάει να αγοράσει νήματα για το κέντημα από το μαγαζί του Κρυωνά. Περπατά γρήγορα και σιγοψιθυρίζει τον Εξάψαλμο που της έμαθε ο δάσκαλος και θείος της στο σχολειό.

Από το παράθυρο ενός ψηλού επιβλητικού σπιτιού δυο μάτια την κοιτούν περίεργα. Πίσω από τις δαντελένιες κουρτίνες ίσα που διακρίνεται ο Διοικητής της Σινώπης, Ουκούζογλου Πασάς.

«Βάι, βάι» μονολογεί κι η ακόλαστη ψυχή του φτιάχνει εικόνες και το δαιμόνιο μυαλό του σκαρώνει σχέδια. Όλα νομίζει πως του ανήκουν. Κι οι ψυχές των Ρωμιών και τα σώματα των παρθένων.

Το σχέδιο μπαίνει γρήγορα σε εφαρμογή. Του φέρνουν μπροστά του την Ελένη που στέκεται χλωμή, μα όχι τρομαγμένη. Τα όμορφα μάτια της κοιτάζουν ψηλά. Χίλιες προσευχές σχίζουν τον Ουρανό και φτάνουν στην Παναγιά. «Μάνα γλυκιά, σώσε με. Μην αφήσεις το σκυλί να με μολύνει».

Ο πασάς προσπαθεί να την κάνει δική του. Και μια και δυο και τρεις φορές, αλλά μια δύναμη τον εμποδίζει και αυτό τον κάνει πιο αποφασιστικό και πιο σκληρό. Την φυλακίζει σπίτι του. Μα σε μια στιγμή, σε μια μόνο στιγμούλα, οι στρατιώτες ξεχνιούνται, χαζεύουν κι η Ελένη καταφέρνει να τους φύγει και να γυρίσει τρέχοντας στο σπίτι της.

Ο πασάς τώρα γίνεται έξαλλος. Απειλεί τους πάντες και τα πάντα. Καλεί τους δημογέροντες της Σινώπης. «Θα σας σφάξω όλους!» ουρλιάζει. «Να μου τη φέρετε τώρα!»

Μπροστά στον κίνδυνο της άδικης σφαγής οι δημογέροντες μαζεύονται μαζί με τον πατέρα της Ελένης στο ελληνικό σχολείο της Σινώπης. «Κάνε το για το καλό όλων μας» τον συμβουλεύουν. «Τι φταίνε τα μικρά παιδιά, οι γέροντες, οι ανυπεράσπιστες γυναίκες;»

Ο πατέρας σιωπά. Δυο δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπό του. Κι άξαφνα έρχεται στη σκέψη του η μορφή ενός γέροντα που ανεβαίνει μέσα στην ομίχλη ένα ψηλό βουνό. Στο χέρι του κρατά τρυφερά ένα αμούστακο παιδί. «Πού είναι, πατέρα, το πρόβατο για τη θυσία;» ρωτά απορημένο το παιδί. «Μην ανησυχείς, παιδί μου Ισαάκ» απαντά ο γέρο πατέρας συντετριμμένος. «Ο Θεός θα φροντίσει για το πρόβατο της θυσίας Του». Κι όταν φτάνουν πια στην κορφή, ο πατέρας στήνει το θυσιαστήριο και με ραγισμένη τη φωνή φανερώνει στο παιδί το θέλημα του Θεού. Και κείνο, το άκακο κι αγνό παιδί που ξέρει πως η εντολή του Θεού είναι ανώτερη από καθετί στον κόσμο, κάθεται υπομονετικά να τον δέσει ο πατέρας του και να τον ξαπλώσει πάνω στο θυσιαστήριο.

«Τι σκέφτεσαι;» διακόπτει τις σκέψεις του ένας δημογέροντας. Δίχως να μιλήσει φεύγει βιαστικά κι όταν γυρνά πίσω, κρατά σφιχτά την Ελένη. «Κανείς σας δεν θα πάθει τίποτα. Η δική της θυσία θα σας γλιτώσει» απαντά στους έκπληκτους συγχωριανούς του.

Κίνησαν πατέρας και κόρη για το παλάτι του πασά. Γελούσε ολάκερος εκείνος με ένα διαβολικό, απαίσιο γέλιο. Γρήγορα όμως, το γέλιο έδωσε τη θέση του στην απορία, στον εκνευρισμό, στην οργή. Δεν μπορούσε με τίποτα να αγγίξει το κορίτσι. Θαρρείς ένας τοίχος γύρω της είχε στηθεί και τον εμπόδιζε. Απόκαμε από τις πολλές προσπάθειες. Οργισμένος διατάσσει να βασανίσουν την Ελένη και να την θανατώσουν.

Δυο Τούρκοι της μπήγουν καρφιά στο αμόλυντο κεφάλι, την αποκεφαλίζουν και ρίχνουν το άγιο λείψανό της στη θάλασσα. «Η γκιαούρισσα καίγεται! Η γκιαούρισσα καίγεται!» φωνάζουν τρομαγμένοι οι δήμιοι όταν βλέπουν το μαρτυρικό σκήνος να επιπλέει λουσμένο σε ουράνιο φως. Έμεινε έτσι κάμποση ώρα ώσπου έφθασε στην τοποθεσία Γάι. Εκεί πλέον βυθίστηκε.

Ύστερα από μερικές ημέρες, ένα ελληνικό πλοίο αγκυροβόλησε εκεί. Το βράδυ ο φύλακας του πλοίου βλέποντας ένα φως να βγαίνει από τον πυθμένα νομίζει πως βρήκε χρυσάφι. Οι δύτες που έπεσαν, έφεραν στην επιφάνεια το λείψανο της αγίας. Με χίλιες δυο προφυλάξεις ο πλοίαρχος το μετέφερε σε άλλο πλοίο, το οποίο έφευγε με Έλληνες για την Ρωσία.

Στα 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών ο τότε πρόεδρος Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος έφερε την κάρα της αγίας Ελένης και την εναπέθεσε στον Ιερό Ναό της αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Η μνήμη της αγίας Ελένης τιμάται την 1η Νοεμβρίου. 

Υπ.

 ***

Η φωτογραφία είναι στιγμιότυπο από τη θεατρική παράσταση «Η αγία Ελένη, η εκ Σινώπης Πόντου, ο πληγωμένος ήλιος» υπό την αιγίδα της Ι.Μ. Τρίκκης και Σταγών, στο Πνευνατικό Κέντρο του Δήμου στις 14/2/2016.

 

https://www.youtube.com/watch?v=5gP_lG6izb0