ΑΠΟΡΩ ΚΑΙ ΕΞΙΣΤΑΜΑΙ 2ο - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΡΩ    ΚΑΙ   ΕΞΙΣΤΑΜΑΙ   2^ο

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Τι άλλο μου μέλλεται να διαβάσω, Θεέ μου! Αλλά και τι να πω, που αυτό που διάβασα προέρχεται από γραφίδα όχι τυχαίου κληρικού, πτυχίο Θεολογίας, Μάστερ, Διδακτορικό … Αναρωτιέμαι όμως, απορώ, και λέω. Πώς μπορεί ένας τέτοιος κληρικός να εντάσσει σ’ αυτό που ονομάζουμε και είναι «εκκοσμίκευση», δηλαδή, ξεπεσμός, για να το πω κοινά, κοινότατα, ώστε να το καταλάβει κι ο πιο απλός, το ισοδύναμο με τα άλλα δυο, Λειτουργικό-Αγιαστικό, και Προφητικό-Διδακτικό, τρίτο χρέος του Ιερέα, του Επίσκοπου, της όλης Εκκλησίας ως Αγίου Σώματος του Χριστού, να ασκεί και το κοινωνικό έργο, το έργο της φιλανθρωπίας, το έργο της αγάπης.

     Και, για να στηρίξει αυτή τη θέση του, να παραθέτει αποπροσανατολιστικά, ή αλλιώς προβοκατόρικα, την ανάθεση αυτού του έργου από τους Αποστόλους έτσι σαν κάτι δεύτερο και παρακατιανό στους … Διακόνους-«Ουκ αρεστόν εστίν ημάς καταλήψαντας τον λόγον του Θεού διακονείν τραπέζαις. Επισκέψασθε ουν αδελφοί εξ υμών άνδρας μαρτυρουμένους επτά … ους καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης»-Πρ.6,2-3.

Και, να παραθέτει επίσης για τον ίδιο λόγο τον 6^ο Αποστολικό Κανόνα, ο οποίος  ιδού τι ακριβώς γράφει και λέει: «Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, κοσμικάς φροντίδας μὴ ἀναλαμβανέτω· εἰ δὲ μή, καθαιρείσθω». Αλλά! Από πού κι ως πού  συνάγεται ότι το κοινωνικό χρέος και έργο του Ιερέα του Επίσκοπου, της όλης της Εκκλησίας είναι «κοσμική» φροντίδα ή ότι ο Κανόνας αυτό υπονοεί ή λέει;

     «Θου, όμως, Κύριε φυλακήν τω στόματι μου». Απλά, ευγενικά, σεβαστικά, πρόκειται για κληρικό, και τι κληρικό.

1. Να αρχίσουμε από αυτή την εκλογή των επτά Διακόνων, εκλογή που έγινε γιατί αυξήθηκε στο μεταξύ ο αριθμός των πιστών, και δημιουργήθηκαν κάποια παράπονα. Ποιο, αλήθεια εδώ είναι το πρόβλημα; Ποιοι ανέλαβαν αυτό το έργο ή ότι κρίθηκε απαραίτητο να συνεχιστεί και συνεχίστηκε; Και συνεχίζεται ως σήμερα, και θα συνεχίζεται το κοινωνικό-φιλανθρωπικό-ανθρωπιστικό έργο της Εκκλησίας διαπαντός! Και θα είναι βασικό αξιολογικό κριτήριο πληρότητας, ιδιαίτερα για το αισθητήριο του απλού πιστού λαού!  «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

2.   Ο Απ. Παύλος, που είναι πάνω κι από χίλιους Κανόνες γράφει. «Τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινας σώσω»-«Για τους πάντες έγινα τα πάντα, έτσι ώστε με κάθε τρόπο να σώσω μερικούς»-1Κορ.9,22. Τουτέστιν, ο κληρικός κι ο κάθε χριστιανός, αν αμφότεροι είναι χριστιανοί και το «Χ» κεφαλαίο, μπορεί ανυστερόβουλα να κάνει τα πάντα, να γίνει ακόμα και καραγκιόζης, αν από αυτό θα έρθει κάποιος κοντά στο Χριστό ! «Εκκοσμίκευση»!  Ντροπή!

3.   Πιο συγκεκριμένα και πιο πρακτικά. Ο Απ. Παύλος βρίσκεται στη Μίλητο κατευθυνόμενος προς Παλαιστίνη. Ξέρετε τι κρατάει στα χέρια του; Κρατάει «τη Λογία», δηλαδή, τα χρήματα που έχουν προσφέρει οι Εκκλησίες Ασίας και Ελλάδας, και τα πάει ως βοήθεια στους χριστιανούς των Ιεροσολύμων που βρίσκονταν σε μεγάλη ανάγκη! «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

4.  Κι εκεί στη Μίλητο τι άλλο κάνει, έχοντας καλέσει και τους Πρεσβύτερους της Εφέσου. Μετά τις απαραίτητες ποιμαντικές συμβουλές που τους δίνει, μεταξύ των άλλων τους λέει τούτο το βαρυσήμαντο: «Με κάθε τρόπο σας έδωσα παράδειγμα να εργάζεστε έτσι σκληρά-εσείς, η εκκλησιαστική ηγεσία, κληρικοί παντός βαθμού- για να μπορείτε να βοηθάτε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού. Που είπε: «Καλύτερα είναι να δίνεις, παρά να παίρνεις»-Πρ.20,35. Και αφού βέβαια, πιο μπροστά τους θύμισε λεπτομερώς πόσο ανώτερος χρημάτων ήταν, και πως δεν έγινε βάρος σε κανέναν, κατέληξε σε κείνο το συγκλονιστικό για τους πάντες, και ιδιαίτερα για τους πρώτους! «Ταις χρείαις μου και τοις ούσι μετ’ εμού, υπηρέτησαν αι χείρες αύται»-«Για τις ανάγκες τις δικές μου και των συνοδών μου δούλεψαν αυτά εδώ τα χέρια»-Πρ.20,34. «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

5.  «Όσοι ευπορούν και θέλουν, δίνουν καθένας κατά την προαίρεση του ό, τι θέλουν, και τα συλλεγόμενα κατατίθενται στον προεστώτα-στον Ιερέα. Κι αυτός βοηθάει ορφανά και χήρες, τους στερούμενους οικονομικά μέσα λόγω ασθένειας ή άλλης αιτίας, τους ευρισκομένους στις φυλακές και τους παρεπίδημους ξένους, και γίνεται κηδεμόνας γενικά όλων των ευρισκόμενων σε ανάγκη». Ξέρετε από πού προέρχεται αυτό το απόσπασμα; Από την Πρώτη Απολογία Αγίου Ιουστίνου του Φιλόσοφου και Μάρτυρα, 100-165 μ. Χ. Έχει περιγράψει τα κατά την Κυριακάτικη Λειτουργία-Αναγνώσματα, Κήρυγμα, Ευχαριστία,  Κοινωνία-και κλείνει με το ανωτέρω, που παραθέτω τώρα και στο πρωτότυπο: «Οἱ εὐποροῦντες δὲ καὶ βουλόμενοι κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος τὴν  ἑαυτοῦ ὃ βούλεται δίδωσι, καὶ τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ προεστῶτι ἀποτίθεται, καὶ αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε καὶ χήραις, καὶ τοῖς διὰ νόσον ἢ δι' ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις, καὶ τοῖς ἐν δεσμοῖς οὖσι, καὶ τοῖς παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις, καὶ ἁπλῶς πᾶσι τοῖς ἐν χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν γίνεται». «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

6.  Ο Μ. Βασίλειος δημιούργησε τη «Βασιλειάδα», ένα πρότυπο ακόμα και για σήμερα γενικό ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας για άρρωστους, φτωχούς, χήρες, ορφανά… Όπου μεταξύ άλλων είχε και Λεπροκομείο-μεταδοτική και μη ιάσιμη τότε η λέπρα. Εδώ πρώτος ο ίδιος τους περιποιόταν, κι έφτανε να τους αγκαλιάζει και να τους φιλάει, ως γράφει στο σχετικό «Επιτάφιο» του ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. για να ξεθαρρεύουν οι νεώτεροι, μοναχοί κλπ. που προσφέρονταν να βοηθήσουν σ’ αυτό το και μαρτυρικό έργο. Λοιπόν, κι αυτά, «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

7.  Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ως Ιερέας στην Αντιόχεια τρέφει καθημερινά τρεις χιλιάδες φτωχούς, ανήμπορους, πεινασμένους, και ως Αρχιεπίσκοπος στην Κωνσταντινούπολη, εφτά χιλιάδες! «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

8.    Προσέτι ο ίδιος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην 3^η ομιλία για τη Μετάνοια, γράφει : «Ας έρθουμε… στην τέταρτη οδό της μετάνοιας … την ελεημοσύνη, τη βασίλισσα των αρετών, που ανεβάζει αμέσως τους ανθρώπους ως τις πύλες του ουρανού, και γίνεται η άριστη συνήγορος αυτών ενώπιον του Θεού. Είναι μεγάλη αρετή η ελεημοσύνη… Σου δίνει μεγάλα φτερά, φτερά που σε κάνουν να διασχίζεις τον αέρα, ν’ αφήνεις πίσω σου τη σελήνη και τον ήλιο με τις λαμπρές ακτίνες του, και να φτάνεις στις αψίδες τ’ ουρανού. Και ούτε εκεί να σταματάς, αλλά το χορό των αγγέλων και το πλήθος των ουρανίων δυνάμεων να προσπερνάς, και να στέκεις πλάι στο θρόνο του θείου Βασιλιά». «Εκκοσμίκευση»!  Ντροπή!

9.   Και, «επιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος» … Διό κάνω άλμα στο παρόν. Λίγα χρόνια πριν, ήταν χρόνια οικονομικής κατάρρευσης … Και «η Αγία Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος», ως θα την έγραφε ο αείμνηστος Καθηγητής Γεράσιμος Κονιδάρης, πείτε όλοι εσείς, το ξέρετε, το ξέρετε πολύ καλά, πόσους και πόσους χριστιανούς ορθόδοξους, και όχι μόνο, αλλά  «και τοις παρεπιδήμοις ούσι ξένοις», έσωσε από βέβαιο θάνατο με την «αγία μερίδα», ως θα έλεγε ο μακαριστός Αρχιμ. Σεραφείμ Παπακώστας,, από τους πρωταγωνιστές τα χρόνια της Ναζιστικής Γερμανικής Κατοχής σε τέτοια έργα. Και όσοι άλλοι πολλοί, των οποίων τα ονόματα έχει γραμμένα ο Θεός της Αγάπης στο Βιβλίο του ουρανού. «Εκκοσμίκευση»! Ντροπή!

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»
Αθανάσιος Κοτταδάκης