Το πεντάχρονο παιδί που τάιζε ψωμί το μικρό Χριστό

 

Το πεντάχρονο παιδί που τάιζε ψωμί το μικρό Χριστό

Όταν ο Ονούφριος ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών και ζούσε στο Κοινόβιο(*), συνέβη το εξής:

Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες.

Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα…

Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.

"Κάποιο ζωάκι μάλλον θα ταΐζει" σκέφτηκε.

Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.

"Ας πάω να δω" είπε μέσα του ο τραπεζάρης, πού τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.

Πράγματι,τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.

Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ’ αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του.

Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησού, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του τέμπλου!

"Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι" έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς ούτε και η μαμά Σου.

Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί.

Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα.

Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος, έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη.

Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:

"Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες".

Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:

"Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου. Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δεν ξέρω!"

Και ω του θαύματος!

Άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει!

Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ’ όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο.

Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού-πολλού κόπου.

Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς!

Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος.

Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: "ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος"

Από τότε ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του.

Θα εγίνετο ένας μεγάλος άγιος όπως και έγινε.

Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο.

(Εμπειρίες κατά την Θ. Λειτουργία, 

π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου)

(*) Σημείωση

Ο άγιος Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία σύμφωνα με τον βιογράφο του, τον όσιο Παφνούτιο κι ο πατέρας του ήταν βασιλιάς. Οι γονείς του παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει κληρονόμο. Ύστερα από πολλές προσευχές τους άκουσε ο Θεός και όταν η μητέρα του έμεινε έγκυος, έγινε χαρά μεγάλη στο παλάτι. 

Ο πατέρας του βασιλιάς είδε θεία αποκάλυψη που τον προέτρεπε να ονομάσει το παιδί Ονούφριο και αργότερα να το οδηγήσουν σ' ένα Μοναστήρι στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου. 

Ενώ κατευθυνόταν με υπηρέτες προς την Αίγυπτο, τους συνόδευε μια ελαφίνα που έτρεφε το νεογνό με το γάλα της, όσο διαρκούσε όλη εκείνη η οδοιπορία. 

Όταν έφτασαν στο μοναστήρι, ο ηγούμενος είπε: «Πώς θα τραφεί εδώ το παιδί;». Ο βασιλιάς απάντησε: «Όπως ο Κύριος οικονόμησε και μας συνόδεψε σ' όλο το δρόμο η ελαφίνα που το έτρεφε, έτσι ξανά με τη θεία προσταγή θα έρχεται εδώ καθημερινά να το θηλάζει, ώσπου να μεγαλώσει». 

Έτσι λοιπόν, συμφώνησε ο ηγούμενος και δέχθηκε τον Ονούφριο. Ο πατέρας του έφυγε για το παλάτι και η ελαφίνα ερχόταν καθημερινά, μέχρι τον τρίτο χρόνο και τον θήλαζε. 

***

Και για τους μικρούς μας φίλους

η απίστευτη ιστορία του αγίου Ονουφρίου

που γιορτάζει στις 12 Ιουνίου