Πολιτικά ιδεολογήματα θα καθορίζουν τα Θρησκευτικά; - Του Β. Χαραλάμπους

 

Πολιτικά ιδεολογήματα θα καθορίζουν τα Θρησκευτικά;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Η διδακτική του μαθήματος των Θρησκευτικών, τόσο στην Πρωτοβάθμια, όσο και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, δεν μπορεί να καθορίζεται με βάση πολιτικά ιδεολογήματα και ιδιαιτέρως από πολιτικούς χώρους με γνωστή στάση έναντι στην Εκκλησία και στην  Πίστη στο Θεό.  Ο καθορισμός της εκπαιδευτικής δομής του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν μπορεί να γίνεται με βάση το δογματισμό μιας πολιτικής ιδεολογίας, με δεδηλωμένη μάλιστα στάση απέναντι στην πίστη στο Θεό. 
 
Προβάλλονται από κάποιους ενστάσεις για τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.  Η εκπαιδευτική κατάρτιση των μαθητών και στο ομολογιακό επίπεδο, ποσώς δεν πυροδοτεί αντιπαλότητα μεταξύ των ανθρώπων.  Το να διδάσκονται οι μαθητές θέματα που αφορούν τις δογματικές αλήθειες της Ορθόδοξης Πίστης, δεν προάγεται η διανθρώπινη αντιπαλότητα.  Το δόγμα με την έννοια της αλήθειας της Πίστης δεν  πρέπει να εκλαμβάνεται με την αρνητική σημασία που έχει εκλάβει ο όρος ‘’δογματισμός’’ και που ταλανίζει ιδιαιτέρως πολιτικούς χώρους, όπου καλλιεργείται όχι μόνο αντιπαλότητα, αλλά αρκετές φορές και μίσος. 
 
Αναφερόμενος ο εκπαιδευτικός θεολόγος στους Αγίους της Εκκλησίας μας, δεν μπορεί να ‘’αφαιρέσει’’ τις δογματικές αλήθειες της  Ορθόδοξης Πίστης.  ‘’Οι άγιοι είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι επί της γης ζουν τας αγίας, θείας αληθείας.  Δι’ αυτό και οι «Βίοι των Αγίων» αποτελούν εις την πραγματικότητα την εφηρμοσμένην Δογματικήν, επειδή έχουν βιωθή από αυτούς όλαι αι άγιαι και αιώνιαι δογματικαί αλήθεια, εις ολόκληρον την ζωογόνον και δημιουργικήν δύναμίν των’’*, λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
 
Η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους δεν θα επιτευχθεί με τον συγκρητιστικό ‘’αποχρωματισμό’’. Υπάρχει μεγαλύτερη και τελειότερη αγαπητική προτροπή από το ‘’αγαπάτε τους εχθρούς υμών’’;   Θεωρούν ότι και στον δικό τους ιδεολογικό χώρο που εκπροσωπούν ‘’χωρεί’’ τέτοια προτροπή;  ‘’Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς’’ (Ματθ. 5, 44), λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. 
 
Στους μουσουλμάνους της Ελλάδας τι μάθημα Θρησκευτικών διδάσκεται;  Αυτό γιατί το προσπερνούν;  Δεν διάβασαν τις προτροπές μίσους και βίας στο κοράνι;  Το μάθημα των Θρησκευτικών που διδάσκονται οι μουσουλμάνοι της Ελλάδας δεν είναι ομολογιακό μάθημα, το οποίο πολεμεί την πίστη στον Αληθινό Τριαδικό Θεό και την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού  Χριστού;  Το λεγόμενο μειονοτικό δικαίωμα υπέρκειται του πλειονοτικού δικαιώματος; 
 
Συχνά γίνεται λόγος για τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.  Γιατί υπάρχει τόση προκατάληψη;  Αυτή τη λανθασμένη για τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στάση τηρούν και κάποιοι από τους λεγόμενους ‘’προοδευτικούς’’ θεολόγους. Την έννοια του όρου κατήχηση θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην ετυμολογία της λέξης κατήχηση, καθότι επεξηγεί την εννοιολογική σημασία της.  Αν και η ρίζα της λέξης ‘’κατήχηση’’ συνθετικά  έλκει την καταγωγή σε δύο αρχαιοελληνικές λέξεις, από το ‘’κάτω’’ και ‘’ηχος’’  (δεν υπάρχει  η λέξη ‘’κατηχώ’’στην αρχαιοελληνική γραμματεία), εν τούτοις η δημιουργία της λέξης  έχει την αναφορά της στο γεγονός της Πεντηκοστής. 
 
Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων «Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέρα της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας» (Πραξ. 2,1-2).  Αυτός ο «εκ του ουρανού ήχος», ο ήχος εκ των άνω προς τα κάτω, ήταν η αφορμή για τη δημιουργία αυτής της σύνθετης λέξης και της επακόλουθης σημασίας της ως διδασκαλίας της  Χριστιανικής Πίστης.  
 
Η μεθόδευση της διδασκαλίας όσο και το διδακτικό περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν μπορεί να καθορίζεται με βάση ένα πολιτικό ιδεολόγημα, που οδηγεί σε μια παιδαγωγική προοπτική η οποία στο τέλος θα εξυπηρετεί μια πολιτική θέση.  Από κομματικούς χώρους που ούτε να κάνουν τον σταυρό τους δεν θέλουν, θα καθοριστεί η δομή του μαθήματος των Θρησκευτικών; 
 
*Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς ‘’Άνθρωπος και Θεάνθρωπος’’