«Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μεταμορφώσει τα πλάσματα Του σε δικούς Του υιούς, όχι για να τους κάνει "καλύτερους ανθρώπους"» - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

«Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να μεταμορφώσει τα πλάσματα Του σε δικούς Του υιούς, όχι για να τους κάνει "καλύτερους ανθρώπους"»

 π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Μεταμόρφωση του Σωτήρος

 Οι χριστιανοί ισχυρίζονται ότι μας δίνουν μια πραγματική γνώση της πραγματικότητας, την αλήθεια των πραγμάτων. Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος ακόμη και από φυσική περιέργεια, μπροστά σε κάτι τέτοιο, θα οδηγηθεί να ψάξει την απάντηση!

Όμως χρόνια πολλά ανόητοι κληρικοί και χριστιανοί τονίζουν συνεχώς πόσο χρήσιμος είναι ο χριστιανισμός δίνοντας βάρος όχι στο ότι μας φανερώνει την αλήθεια και φωτίζει τον ορίζοντα της ανθρώπινης ζωής και του θανάτου, αλλά στο ότι αν τον αποδεχτούμε θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, λες και πρόκειται για γιατροσόφι!!

Όμως αν ο χριστιανισμός είναι ψεύτικος, τότε κανένας ειλικρινής άνθρωπος δεν θα θέλει να τον εμπιστευτεί και να τον πιστέψει, όσο χρήσιμος και αν είναι. Όπως επίσης αν είναι αλήθεια, κάθε ειλικρινής άνθρωπος θα θέλει να πιστέψει, ακόμα και αν δεν του είναι καθόλου χρήσιμος.

Και ένας χριστιανός και ένας άθεος μπορεί και οι δύο να θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους.

Ο χριστιανός πιστεύει ότι ο άνθρωπος φτιάχτηκε αιώνιος από τον Δημιουργό του Θεό με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να βρει την αιώνια ευτυχία μόνον ενωμένος με Αυτόν. Ξέφυγε όμως ατυχώς από το αρχικό στοχοθέσιο και πλέον η πίστη στον Χριστό και η τήρηση του θελήματος Του είναι ο μόνος δρόμος και τρόπος να επιστρέψει στον προορισμό του.

Ο άλλος δέχεται ότι ο άνθρωπος είναι τυχαίο αποτέλεσμα τυφλών διεργασιών της ύλης, που ξεκίνησε ως ζώο και εξελίχθηκε σταδιακά. Ότι ζει γύρω στα 70 με 80 χρόνια και κερδίζει την ευτυχία με ρυθμίσεις συνθηκών σωστά οργανωμένων και ότι όλα κρίνονται ως "καλά" ή "κακά" με μόνο κριτήριο πόσο εξυπηρετούν αυτό του είδους την ευτυχία του.

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο "παίζεται το παιχνίδι". Χρειάζεται οδυνηρή ειλικρίνεια για να μην μπει κανείς είτε σε αυταπάτες είτε σε υπεκφυγές. Χρειάζεται κόπος να αυτοπαραδοθώ και να εμπιστεύομαι τον Χριστό φωνάζοντάς Του, Πατέρα μου και χρειάζεται περισσότερος κόπος να αποφύγω το... ανειλικρινές λάθος του ψέματος: Δε βαριέσαι… Ποιος τα είδε;

Αν αποδεχθώ να "κυλιέμαι" στο ανειλικρινές λάθος, αυτή η ανειλικρίνεια θα εξαπλωθεί σε όλες τις σκέψεις και τις πράξεις μου. Το ψέμα πάσης μορφής θα κυριεύσει την ύπαρξή μου. Θα φοβάμαι να χτυπήσω την πόρτα πίσω από την οποία το μυστικό του κόσμου με περιμένει! Είτε είναι αλήθεια είτε όχι, δεν είναι προφανέστατα το χρέος κάθε ανθρώπου να βρει τι από αυτά τα δύο ισχύει και είτε να αφοσιωθεί και να το υπηρετήσει με όλες τις δυνάμεις, είτε να αποκαλύψει το ψεύδος πολεμώντας το; Αν το αποδεχθώ, τότε το ψέμα θάχει μετατεθεί από το ιδεολογικό επίπεδο σε υπαρξιακή σαπίλα. Τότε η αγωνία θα είναι να είμαι ένας ευγενικός και καλός άνθρωπος, θέματα δηλαδή εικόνας και συμπεριφοράς.

Η Γιορτή της Μεταμορφώσεως θέτει με οδυνηρή αμεσότητα όλη αυτή την ανθρώπινη υπαρξιακή περιπέτεια. Υπάρχει ο ένδοξος (με την ουσιαστική έννοια) Χριστός. Υπάρχουν ο Μωυσής και ο Ηλίας ἐν δόξῃ. Υπάρχουν οι τρεις απόστολοι θεωροί της δόξης του Προσώπου του Χριστού. Αυτή η θεωρία κάνει τον Πέτρο να ζητά μονιμότητα της εμπειρίας (Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὦδε εἶναι). Είδε ποιος και τι είναι πίσω από την πόρτα και θέλει (όπως κάθε ανθρώπινη καρδιά) να ενωθεί μαζί Του για αιώνια ευτυχία. Συνειδητοποίησε ότι ο Χριστός έδειξε την μεταμόρφωση των ανθρωπίνων πλασμάτων σε καινούς ανθρώπους. Κατάλαβε τον λόγο Του: «Ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα» (Αποκ. 21, 5). Συνειδητοποίησε ότι ο Χριστός απαιτεί από τον άνθρωπο πολλά γιατί τον αξιολογεί (τον άνθρωπο) ως πολύ μεγάλη υπόθεση. Κατάλαβε ότι ο άνθρωπος «Θεός εἶναι κεκελευσμένος», δηλαδή τον έφτιαξε και του ζήτησε να γίνει και να είναι «Θεός».

Έτσι οι μικρούλικες, μπακαλίστικες και στενόκαρδες τακτικές:

«Κάνε και τον Σταυρό σου, μπας και υπάρχει»·

«Προσπάθα να είσαι καλό παιδί, καλός άνθρωπος» αδικούν τον άνθρωπο και από την «απεραντοσύνη της ελευθερίας των ωκεανών» για τους οποίους τον έφτιαξε ο Θεός, καταντάει ένας μύωπας βάτραχος του πηγαδιού!

Ας αφουγκραστούμε όμως μια όμορφη παραβολή, που περιγράφει παραστατικά τα παραπάνω, από τον George McDonald: «Φανταστείτε ότι είστε ένα ολοζώντανο σπίτι. Ο Θεός έρχεται για να το ανα­κατασκευάσει. Στην αρχή ίσως να καταλαβαίνετε αυτό που κάνει. Τοποθετεί σωστά τους σωλήνες και σταμα­τά τις διαρροές από τη στέγη κ.ο.κ. Ξέρατε ότι αυτές οι δουλειές έπρεπε να γίνουν, κι έτσι δε σας εκπλήσσουν. Να όμως που αρχίζει να ταρακουνά το σπίτι πέρα δώ­θε μ’ έναν τρόπο που πονά φοβερά και που φαίνεται παράλογος. Τι στο καλό ετοιμάζει;

Η εξήγηση είναι ότι χτίζει ένα εντελώς διαφορετικό σπίτι σε σχέση μ’ αυτό που είχατε κατά νου· ρίχνει εδώ μια καινούρια πτέρυ­γα, τοποθετεί εκεί ένα επιπλέον πάτωμα, σηκώνει πυργίσκους, φτιάχνει αυλές κ.ο.κ. Νομίζατε πως θα γινόσασταν ένα καθωσπρέπει μικρό εξοχικό. Αυτός όμως σας χτίζει έτσι ώστε να γίνετε ένα μεγάλο παλάτι. Κι αυτό γιατί έχει την πρόθεση να έρθει και να κατοικήσει μέσα σ’ αυτό ο Ίδιος.

Η εντολή να είστε τέλειοι δεν είναι λόγια του αέρα. Ούτε είναι μια εντολή να κάνετε το ακατόρθωτο. Πρόκειται να μας μεταμορφώσει σε πλάσματα που μπο­ρούν να τηρήσουν αυτή την εντολή. Είπε ότι είμαστε «θεοί» και δεν πρόκειται να διαψεύσει τα λόγια Του. Αν Τον αφήσουμε -διότι μπορούμε να Τον αποτρέψουμε αν το επιλέξουμε-, θα μεταμορφώσει τους πιο αδύναμους και τους πιο ελεεινούς ανάμεσά μας σε θεούς και θεές, σ’ ένα εκτυφλωτικό, ακτινοβόλο, αθάνατο πλάσμα που θα πάλλεται ολόκληρο με τό­ση ενέργεια, χαρά, σοφία και αγάπη, που δεν μπορεί να βάλει ο νους μας· σ’ έναν αστραφτερό καθρέφτη που ανακλά τέλεια (αν και σε μικρότερη κλίμακα) πί­σω στο θεό την ίδια του την απεριόριστη δύναμη, χαρά και αγαθότητα.

Η διαδικασία θα κρατήσει πολύ και εν μέρει θα είναι επώδυνη· αυτό όμως είναι το όλο ζήτη­μα. Τίποτα λιγότερο. Άλλωστε τα εννοούσε όλα όσα έλεγε».

Ας ευχηθούμε όλοι για όλους μας έναρξη αυτής της ανακαίνισης, αφού πλέον... ξέρουμε τι ετοιμάζει.

Με αγάπη και ευχές

π. Θεοδόσιος