Πού ξανακούστηκε ο Κυβερνήτης του Έθνους, αντί να ’ναι στις δοξολογίες και τα σόου, να εκκλησιάζεται και μάλιστα από τα χαράματα; - Πανίκος Θεοφάνους

Είναι σκοτάδι, το τελευταίο μιας νύκτας, από κείνες, που θα ’θελες, με χίλια, να μη ξημέρωναν ποτές...

Όχι, δεν θ' απολαύσεις σήμερα τον όρθρο, κύριε Ιωάννη.

Πού ξανακούστηκε, ο Κυβερνήτης του Έθνους, αντί να ’ναι για τις δοξολογίες και τα σόου, να εκκλησιάζεται και μάλιστα από τα χαράματα; Ν' ασπάζεται, με ευσέβεια, το εωθινό Ευαγγέλιο και να δηλώνει ότι θα κυβερνήσει σύμφωνα με αυτό;

Η ώρα, πλησιάζει 5.35,  κι ο Καποδίστριας βρίσκεται ήδη, στα λευκά σκαλοπάτια τ' αη Σπυρίδωνα. Βγάζει το καπέλο του κι ετοιμάζεται να κάνει, με ευλάβεια, τον σταυρό του ...

Μ' αλλοίμονο, εδώ και τώρα, ήλθε η ώρα του ...

Ο Γολγοθάς του, όπως ο ίδιος τον προείδε και τον ζούσε κάθε στιγμή.

Όταν, ο ήλιος του Ναυπλίου, έριξε λαίμαργα τις ακτίνες του  στα στενά και τα καλντερίμια, τα μάρμαρα τ' αη Σπυρίδωνα δεν γυάλιζαν από πάστρα...

Πορφυρώθηκε, προδομένη η αυγή, απ' το αίμα εκείνου, που κατά την ομολογία του άσπονδου εχθρού του, Σπυρίδωνος Τρικούπη,  "ουδενός Έλληνος καρδία ήτον ελληνικωτέρα."

Το καλομελετημένο,  συμβόλαιο θανάτου, με τη βοήθεια των ξένων, πάντα προστρέχουν οι ...φίλοι, εκτελείται με κάθε ακρίβεια ...

Τα χέρια, τα γκαγστερικά, φρίξον ήλιε και στέναξον η γη, ήταν δυστυχώς ... ελληνικά.

Ο μεγάλος Γκαίτε, στο άκουσμα της αποκρουστικής δολοφονίας, αναφώνησε :

«Από σήμερα παύω να είμαι φιλέλληνας».

 

Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου, του 1831,

συννεφιασμένη Κυριακή.

Με το πρώτο φως

και το μέγα σκότος

Για τους αιώνες τους δίσεκτους...

Της αθώωσης

των Βαρραβάδων.

Της απενοχοποίησης

των Πιλάτων.

Τους Εφιάλτες να καραδοκούν

τους Ιούδες

να μακιγιάρονται.

Ας μη ξημέρωνε ποτέ

η αποφράδα μέρα

της δολοφονίας

ενός  Έθνους...

Πανίκος Θεοφάνους