Πέμπτη 12 Μαΐου 2022

Το βδέλυγμα της ερημώσεως: η παράξενη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας… - π. Βασίλειος Θερμός

Το βδέλυγμα της ερημώσεως:
η παράξενη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας…

π. Βασίλειος Θερμός *


Για την τραγωδία του πολέμου στην Ουκρανία γράφτηκαν και γράφονται τόσες πολλές επιτυχημένες αναλύσεις ώστε όλο αυτόν τον καιρό μόνο μαθαίνω – δεν αισθανόμουν ότι κάτι θα μπορούσα να συνεισφέρω. Αν τώρα δημοσιεύω αυτό το κείμενο είναι γιατί νοιώθω ότι κινδυνεύουμε σοβαρά από μια καρικατούρα του Χριστιανισμού.

Ρίξτε μια ματιά στην φωτογραφία με τον Πατριάρχη Κύριλλο εδώ: 'I'm shocked by my church leaders in Moscow' - priest in Ukraine - BBC News. Αυτό που βλέπετε είναι σε συμπύκνωση ο Χριστιανισμός τον οποίο ονειρεύεται η Ρωσική Εκκλησία και αρκετό μέρος του ποιμνίου της. Ο προκαθήμενος στο κέντρο και υπερυψωμένος, σε απόσταση από την πλέμπα, και μια σειρά αξιωματικών σε στάση προσοχής.

Βυζάντιο 21ου αιώνα. Μια γελοιογραφία, μια βεβήλωση.

Το να τρέφονται τέτοια οράματα από Ορθοδόξους, σε μια μεγάλη χώρα, με την σύμπραξη μάλιστα της δικτατορικής ηγεσίας της, συνιστά από μόνο του γεγονός άξιο θρήνου για την Ορθοδοξία. Αλλά η οδύνη δεν τελειώνει εδώ. Τέτοιους Χριστιανούς διαθέτουμε μπόλικους και στον τόπο μας…

Νοσταλγούν τελετουργικά Παλατίου. Θέλουν εκκλησιαστικούς ηγέτες που να τούς τρέμουν οι πολιτικοί μας. Διψούν για παρελάσεις, για λάβαρα στους δρόμους, για σημαίες μέσα στους ναούς. Χαίρονται να βλέπουν να ραντίζονται τα όπλα με αγιασμό. Ονειρεύονται να ξαναπάρουμε την Πόλη.

Μόνο αυτά; Θεωρούν την Ευρώπη και τη Δύση δαίμονα. Εύχονται να εξαλείφονταν όλοι οι ομοφυλόφιλοι και οι διεμφυλικοί από τον κόσμο. Είναι πεπεισμένοι πως ο άντρας είναι ανώτερος από τη γυναίκα. Απεχθάνονται τη δημοκρατία ως πηγή κακών. Λατρεύουν τους ισχυρούς ηγέτες οι οποίοι παρακάμπτουν τους θεσμούς. Αντιστέκονται λυσσαλέα σε κάθε λειτουργική ανανέωση.

Με λίγα λόγια, σωτηρία γι’ αυτούς είναι η επιστροφή στο παρελθόν – και, μάλιστα, σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο παρελθόν! Είναι ανυποψίαστοι από μια Θεολογία ως δοξολογικό άνοιγμα στην έκπληξη του καινούργιου. Ελλείπει κάθε Χριστιανική προοπτική του μέλλοντος ως διαρκούς επικαιροποίησης του έργου της σωτηρίας. Και τούτο διότι για τους ταλαίπωρους αυτούς η δράση του Θεού στον κόσμο νοείται αποκλειστικά ως μια σειρά από εντυπωσιακές παρεμβάσεις χιλιαστικού τύπου. Όχι ως φανέρωση της Βασιλείας δια των έργων των πιστών.

Πρέπει να τό πάρουμε απόφαση πως εκείνοι οι Ρώσοι και ετούτοι οι Έλληνες πρεσβεύουν έναν διαφορετικό Χριστιανισμό. Ευφραίνονται από μια βαρέως εκκοσμικευμένη στρέβλωση η οποία απλώνει τις ρίζες της στο Βυζάντιο. Και τήν θεωρούν πεμπτουσία της πίστης, ξέρετε γιατί; Διότι αγνοούν ότι στο Βυζάντιο συνέβη η αρχή της εκκοσμίκευσης! Όσο βέβαιο είναι ότι στην εποχή του παρήγαγε τον σημαντικότερο πολιτισμό, άλλο τόσο αλήθεια είναι πως η θεοκρατία του δεν αντέχεται με τα σημερινά κριτήρια. Την οποία ακόμη υφιστάμεθα: το απολυτίκιο και το κοντάκιο του Σταυρού ακόμη εκφράζουν την πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας! Αυτά επελέγησαν, εν μέσω χιλιάδων τροπαρίων για το πνευματικό νόημα του Σταυρού του Χριστού ως όπλου κατά του διαβόλου! Και κατά τις εορτές του Σταυρού, μεταφρασμένα πλέον, μεταδίδουν στους Αμερικανούς και στους Αφρικανούς και στους Κορεάτες κ.ο.κ. το μήνυμα της νίκης «κατά βαρβάρων» και μιλούν για «πιστούς βασιλείς ημών»…

Τους αλλοιθωρίζοντες προς το Βυζάντιο αδελφούς μας δεν τούς συμφέρει να θυμούνται την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των 4 πρώτων αιώνων, κατά την οποία η Εκκλησία μεγαλούργησε ενώ διώκονταν. Έχουν προσκολληθή στην υπερχιλιετή περίοδο κατά την οποία η Εκκλησία διέθετε κοσμική δύναμη. Απλούστατα, διότι αυτό είναι το κίνητρό τους, καθαρά κοσμικό: η δύναμη. Έναν ‘πατερούλη’ ζητούν, όχι ξενέρωτους δημοκρατικούς θεσμούς. Ένα εκκλησιαστικό δημαγωγό που να συνεπαίρνει τα πλήθη, όχι τη ανιαρή συνοδικότητα.

 Ο πληθυσμός αυτός τροφοδοτεί τα τεράστια ποσοστά λαϊκισμού στη χώρα μας τα οποία αποκαλύπτουν σταθερά οι έρευνες εδώ και δέκα χρόνια. Ενισχύει την συμπάθεια προς τον Πούτιν. Δημιουργεί ακροατήρια (παλαιού και νέου ημερολογίου) τα οποία θα προσχωρήσουν σε τυχόν εξαρχία, αν οι Ρώσοι το αποτολμήσουν στην Ελλάδα. Στην βαρειά εκδοχή τους οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν εκκλησιαστικούς τρομοκράτες. Στην ελαφρά μετατρέπονται σε θύματα του γεροντισμού και σε ‘στρατό’ πολιτικών καπηλευτών.

Στον βαθμό που έχει αλλοιωθή από όλα αυτά, ο Χριστιανισμός τους είναι μια ειδωλολατρία. «Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω». Δεν έχει πλέον σχέση με το Ευαγγέλιο του Χριστού. Πρόκειται για πολιτικά προτάγματα, άλλοτε αφελή και άλλοτε ιδιοτελή, εγκατεστημένα στα Άγια των Αγίων. Είναι μια βεβήλωση που, προκειμένου να μην τήν αντιληφθή ο κόσμος ως τέτοια, κάνουν παράλληλα αντιπερισπασμό για να τραβήξουν την προσοχή του στους εξωτερικούς εχθρούς.

Αυτό ακριβώς πράττει επί τριάντα χρόνια η Ρωσική Εκκλησία. Επιδίδεται σε μια γιγάντια επιχείρηση παλινόρθωσης των προνεωτερικών αξιών, ξεπλένοντάς τες ως δήθεν παραδοσιακές. Κληρικοί της στην τηλεόραση δηλώνουν πως η δημοκρατία δεν είναι κατάλληλο πολίτευμα για τη Ρωσία, ή αμνηστεύουν συμπεριφορές βίας των ανδρών προς τις συζύγους τους. Χωρίς καμία δημοκρατική παράδοση, χωρίς παραστάσεις συνοδικότητας, φορέας Ασιατικού δεσποτισμού, κατέληξε να φιλοτεχνήσει το τερατώδες υβρίδιο του πάμπλουτου που φορά ακαλαίσθητους βαρείς σταυρούς και συγκεντρώνει λείψανα Αγίων. Καλλιεργεί το μύθο της ‘Αγίας Ρωσίας’ και της ‘διεφθαρμένης Δύσης’ ώστε να μαντρώσει όσους ευήθεις από το ποίμνιό τους δεν συγκλονίζονται από τις αλλαγές των καιρών αλλά βρίσκουν ως απάντηση την στροφή προς το προνεωτερικό παρελθόν. Αλλά την ίδια ώρα χάνει πελώριες μερίδες του λαού από τον μαζικό καταναλωτισμό ή την αδιαφορία. Διότι μια τέτοια Εκκλησία όχι μόνο δεν εμπνέει αλλά απωθεί.

Για μια Εκκλησία με τόσους και τέτοιους Αγίους η εξέλιξη αυτή αποτελεί κατάντημα. Είχε στη διάθεσή της την μνημειώδη Ρωσική θεολογία της διασποράς και τής γύρισε τα νώτα, προτιμώντας να φέρει την Ασία μέσα στην Ευρώπη. Το Πατριαρχείο Μόσχας έκανε την ιστορικών διαστάσεων επιλογή του, επιλογή ολιγοπιστίας και διαφθοράς.

Εμείς έχουμε, όμως, την πολύτιμη ευκαιρία το πάθημα της Ρωσίας να γίνει μάθημα για εμάς. Ας ανασκουμπωθούμε για να δούμε πώς θα απαλλαγούμε από τον εγχώριο φονταμενταλισμό (του οποίου το πραγματικό πρόσωπο αποκάλυψε η πανδημία) και πώς θα ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των καιρών. Το Βυζάντιο πέθανε οριστικά και το σήμερα δεν είναι τόσο αφιλόξενο όσο κάποιοι φοβούνται. Διότι ο πραγματικός ξενιστής μας στη ροή της Ιστορίας είναι πάντα η Χάρη. Και σ’ αυτό μετριέται η πίστη μας…  


*π. Βασίλειος Θερμός
Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων.
Δρ. Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών.
Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών

29 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άξιος ο λόγος σας.
Σπουδαία η παρέμβασή σας.
Μας αφυπνίζει.

Γιάννης Ιωαννίδης είπε...

"Και τούτο διότι για τους ταλαίπωρους αυτούς η δράση του Θεού στον κόσμο νοείται αποκλειστικά ως μια σειρά από εντυπωσιακές παρεμβάσεις χιλιαστικού τύπου. Όχι ως φανέρωση της Βασιλείας δια των έργων των πιστών."
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο, επέλεξα το ανωτέρω απόσπασμα ως ιδιαίτερα επιτυχημένο.
Αναστάσιε, εάν μπορείς, αναζήτησε και δημοσίευσε το κήρυγμα του σεβασμιωτάτου Φθιώτιδος κυρίου Συμεών στην εκδήλωση των Παπαροδείων,που έλαβε χώρα προσφάτως στα όρια της Μητρόπολης Καστοριάς.
Μαζί με το παρόν άρθρο, νομίζω ότι είναι δύο ιδιαιτέρως επίκαιρες και εύστοχες παρεμβάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Η νόσος είναι μεταδοτική. Πολλά από αυτά τα βλέπεις και από ορισμένους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδας. Συγκέντρωση ιερών Λειψάνων, σημαίες, διαφημιστικά πανό, εθνικές ενδυμασίες, κάποτε τα λείψανα τα μετέφεραν ιερείς τώρα στρατιώτες ή οχήματα στρατιωτικά, ιερές εικόνες που περιφέρονται προς «ενδυνάμωση των πιστών». Καμπανοκρουσίες, υποδοχή Μητροπολίτη, ένδυση αμφίων κάτω από κεντρικό πολυέλεο του κυρίως ναού, πληθώρα ιερομονάχων με δίσκους να κρατούν τα αρχιερατικά αξεσουάρ κλπ κλπ. Χρόνος λατρευτικός χαμένος. Λες και ντύνουν την νύφη.
Επιτέλους πρέπει να γίνει επιστροφή στην παράδοση. Στο Φανάρι Συνοδική Λειτουργία με δύο ιερείς. Εδώ όπως και στην Ρωσία πληθώρα κληρικών. Θυμάμαι μακαριστό αρχιερέα της Θεσσαλονίκης να στέκεται επί βάθρου στο κέντρο του ναού σαν κινέζος αυτοκράτορας περασμένων αιώνων. Ο κόσμος κουράστηκε. Ο κόσμος φεύγει. Το κακό παράδειγμα το έχουν πάρει αρχιμανδρίτες και νεότεροι κληρικοί.
Βλέπω αρχιερείς απλούς με ταπεινές στολές και τους χαίρομαι. Πάτερ Βασίλειε συνέχισε να λες αυτά που ολοί εμείς δεν τολμούμε. Μπορεί κάτι να γίνει. Έχω ελπίδες.
π. Νεόφυτος

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι κάτι το παράξενο. Στις ενορίες είναι ιερείς κάποιας ηλικίας χωρίς κανένα διάκο. Στην ενορία μου (κεντρική) ο ιερέας μας είναι 75 ετών μόνος του πάντα. Ο δεσπότης μας σε κάθε εμφάνισή του έχει κοντά του από 6-8 διάκους. Έψαχνα να δω γιατί; Τώρα το βρήκα…. ορέγεται δόξα Κυρίλλου!!!!

Ανώνυμος είπε...

Νοσταλγώ τα ζούτινα χαλιά που έβλεπα στην εκκλησία όταν πήγαινα με το σχολείο. Τα λουλούδια που οι καλές γιαγιάδες πρόσφεραν από τον κήπο που μοσχοβολούσαν. Τις καμέλιες, γαρδένιες, ζουμπούλια στην εικόνα της Παναγίας στους χαιρετισμούς που φέρναν. Τα φτωχικά αλλά ολοκάθαρα άμφια του ιερέα. Το τριμμένο από την χρήση αγιασμένο πετραχήλι.
Τώρα χαλιά ανατολής, ανθοπώλες φροντίζουν να κάνουν ανθοπωλείο προσκυνητάρια, δεσποτικό, τέμπλο, πολυελέους.
Όλο το κιτσαριό είναι μέσα στο ναό. Όλα εμπόριο. Τα άμφια χρυσοκέντητα βαρύτιμα που τα αλλάζουνε όπως η κ. Λάτση σε κάθε εμφάνιση. Όλα αλλάξαν προς το χειρότερο. Έφυγε η απλότητα και η καλόγουστη ομορφιά από τους ναούς. Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Επίδειξη μόδας στην φορεσιά, ιδιαίτερα των γυναικών. Πασαρέλα από συνολάκια.
Πήραμε την κάτω βόλτα αδελφοί μαζί με όσα σχολιάζει με κομψό τρόπο ο π. Β.Θ. και θα πρέπει όχι να μας προβληματίσουν αλλά να γίνει επανάσταση επιστροφής. Τα παιδιά μας στρέφουν τα νότα στην Εκκλησία πηγαίνουν σε άλλες πηγές δυστυχώς των αιρετικών.

Ανώνυμος είπε...

Πρόσχωμεν!

Ανώνυμος είπε...

Η εμπειρία της ζωής έχει δείξει, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών δέν συμμερίζεται τέτοιες απόψεις. Μπορεί να αποτελούν ωραίο θέμα για συζητήσεις θεολογικοκοινωνιολογικού τύπου, αλλά επί της ουσίας δέν βρίσκουν θέση στην καρδιά του Ορθόδοξου Χριστιανού. Πολύ περισσότερο που η Ελλάδα ως χώρα, και η Ορθοδοξία έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου στο πέρασμα των αιώνων. Μόλις πέρυσι συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την Επανάσταση, που έγινε "για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία", από ανθρώπους που διακήρυσσαν ευθαρσώς ότι "όταν πήραμε τα οπλα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος".
Πώς να πείς σε τέτοιους ανθρώπους να μήν βάλουν σημαία στον ναό ;
Πώς να τούς πείς να μήν "θέλουν να πάρουμε την Πόλη" ; (Αραγε το Φανάρι συμφωνεί ότι δέν πρέπει να πάρουμε την Πόλη ;)
Πώς να τούς πείς να μήν ψάλλουν το απολυτίκιο του Σταυρού, επειδή έχει μόνον πνευματικό νόημα και δέν πρέπει να εκκοσμικεύεται, όταν ο ίδιος ο Χριστός υπέδειξε στον Μέγα Κωνσταντίνο να χρησιμοποιήσει το σημείο του Σταυρού για να νικήσει τον Μαξέντιο ; Αυτή η υπόδειξη ήταν εκκοσμίκευση ;
Το πλήρωμα της Εκκλησίας ξέρει τί πιστεύει και το πιστεύει σωστά. Μπορεί σε μερικά σημεία, δευτερευούσης σημασίας, να υπάρχουν υπερβολές, αλλά αυτό δέν αλλοιώνει την κύρια εικόνα.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι τυχόν νεωτερισμοί δέν θα καρποφορήσουν και θα αποβληθούν σάν ξένο σώμα από την συνείδηση των πιστών.

Κώστας Δ. Ντίνας είπε...

Βαθύτατα διεισδυτική και θεολογική προσέγγιση! Ευχαριστούμε!

Σωτηρης Αποστολοπουλος είπε...

"Πάτερ Βασίλειε, συνέχισε να λές αυτά που εμείς δεν τολμούμε να πούμε", ηταν η εν επιλόγω προτροπή του π. Νεοφύτου
Μα τι λέει ο π. Βασίλειος ? Εκφράζει πασιφανείς γεγονοτικές διαπιστώσεις, των οποίων το αίτιο, πολλές φορές ερμηνεύει ιστορικά και ψυχολογικά, με την ακρίβεια και σαφήνεια της ευρύτατης και εξειδικευμένης του γνώσης.
Το ζητούμενο είναι: Μπορεί να γίνει κάτι? Εχουμε ελπίδες? (Οπως πιστεύει ο π. Νεόφυτος...)
Οσο όμως υπάρχουν άνθρωποι που "δεν τολμούν να μιλήσουν", τόσο θα διαψεύδεται η εν λόγω -εύσημα εισπράττουσα- πίστη του π. Νεοφύτου
Οσο συνεχίζουμε να καθεύδουμε, να αδιαφορούμε, να δείχνουμε αυτή την κακώς εννοούμενη "Χριστιανική υποχωρητικότητα / ατολμία", τόσο η αισιοδοξία της εξάλειψης τέτοιων διαπιστώσεων, θα αντικαθίσταται από την βεβαιότητα της διόγκωσης αυτών.
Γι αυτό, αυτός ο κατακλύζων τη ζωή μας "Χριστιανικός" φόβος της προσωπικής έκθεσης, που οδηγεί στην εύγλωττη ατολμία του π. Νεοφύτου, θα υποθάλπει την άκριτη διαιώνιση των όποιων (καλώς, μετρίως, κακώς) κειμένων και θα οδηγεί με ασφάλεια στην ταρίχευση της σήψης και σε παθητική αποδοχή της αμαύρωσης των αδιαμφισβήτητα λαμπρών στοιχείων της Ορθοδοξίας
Χειροκροτώ -για μιά ακόμα φορά- τον παπα Βασίλη, όχι τόσο για τις εύλογες διαπιστώσεις του, αλλά για την άοκνη προσπάθεια αφύπνισης όλων μας και βουκεντρισμού των όποιων ιθυνόντων. Παρ' όλο που οι τυχόν ελπίδες μου σεβαστέ μου π. Νεόφυτε, είναι μάλλον φρούδες...

Σωτήρης Αποστολόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Το κακό ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος για κάποια έστω υπεράσπιση. Σωστές οι ανησυχίες του π. Β.Θ.

Ανώνυμος είπε...

Υπεροχο και τοσο αληθηνο το κειμενο σας π. Βασιλειε σας ευχαριστουμε ο Θεος να σας δινει δυναμη!!

jean alatzo είπε...

Ακριβολογεί το άρθρο,το θεαθήναι περισσεύει. Κηρύγματα βερμπαλισικά,επί παντός επιστητού,από την πόλη έρχομαι......καθόλου ποιμαντικά,συμβουλευτικά,οικοδομής.Επίσκοποι σε παρελάσεις,παρουσιάστε αρμ, ορκομοσίες,εγκαίνια,λες και ένας ιερέας δεν μπορεί να ευλογήσει (το πλήθος θεωρείται ορθόδοξο αφού βαπτίσθηκε),εκατοντάδες φωτο en face-profile,στα εκκλ.σάϊτ,αλλά η καθοδήγηση ,ο έλεγχος,η συμβουλευτική των κληρικών του επισκόπου στον ....αυτόματο πιλότο. Αρχιμανδριτάρια νεαρά ακκίζονται τήδε κακείσαι... (έκφραση +Κοζάνης Διονυσίου Ψαριανού).Η γεροντομανία-γεροντολαγνεία ανθεί.Αυτή η νόμω κρατούσα πολιτεία και η έννοια την δημόσιων λειτουργών για τους κληρικούς έχει ατροφήσει το ορθόδοξο ύφος και ήθος.

Γιώργος Κυπριανού είπε...

Αληθή τω όντι όσα ελέχθησαν με πόνο και αγωνία για τα έξωθεν και έσωθεν της Εκκλησίας. Συμφωνώ με όλα ανεξαιρέτως, όσα προσωπικά με ανησυχία ενίοτε δε και με αγανακτισμό εκφράζω καθοιονδήποτε τρόπο εδώ και χρόνια. Ένα μόνο θα προσθέσω. Μόνο τα αναγνώσματα της Μ. Εβδομάδας να λάβουμε υπόψιν, όπως π.χ. τα κραυγαλέα και ελεγκτικά "ουαί" του Κυρίου, δεν θέλουμε τίποτε άλλο για να καταλάβουμε ποιους και πόσους καθρεφτίζει!!! Και είναι πολλοί. Πλέον δεν είμαστε στη μεριά του Χριστού και των ακολούθων Του αλλά απέναντί Του στους μακράν και στους εκτός του ευαγγελίου και της βιωτής Του. Μετα ταπεινώσεως πολλής. Να εύχεστε πάτερ μου!

ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ είπε...

Δυστυχώς απωθούν η περιφρονούν τη χάρη και δουλεύει η λογική. Ανάγκη εντατικής προσευχής

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Παλιά και βαθιά πληγή, και αθεράπευτη ! Και βέβαια, όχι μόνο Ρωσική ! Ο αείμνηστος Καθηγητής Σάββας Αγουρίδης είχε αναρωτηθεί : «Ποιος μπορεί θα τα βάλει με το ελληνικό Επισκοπάτο» ! Και σχολιάσει: «Ντύσανε τους μαύρους ορθόδοξους Επισκόπους της Αφρικής με τη στολή του βυζαντινού αυτοκράτορα» ! Και, ο μακαριστός π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος έχει επισημάνει : «Βλέπω τόσους καλούς αρχιερείς να είναι κολλημένοι σε αυτά τα πράγματα ! Όλοι οι σοφοί το λένε, και ο Καθηγητής Φουντούλης και οι μεταγενέστεροι, ότι αυτά είναι κατάλοιπα κοσμικά και αυτοκρατορικά. Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός μας έδωσε μια τέτοια γραπτή ομολογία σε ένα συνέδριο. Αυτά τα ενδύματα είναι κοσμικού περιεχομένου, αυτοκρατορικά … Καμία σχέση με τον Ιησού, με τους Αποστόλους, με τους Πατέρες. Όλους τους βλέπω ασκεπείς στην κόγχη κάθε ιερού ναού …». Επίσης. «Ο εργάτης του Ευαγγελίου, ο θεολόγος, ο ιερεύς, ο Επίσκοπος να είναι προσγειωμένος, να είναι γνήσιος, να έχει περιεχόμενο, να παίρνει στα σοβαρά … την πίστη μας, και όχι μόνο φωνές ή επίδειξη … ή ρητορεία μεγάλη … να είναι ουσιαστικός, αυτό φτάνει … και προς Θεού … όχι μεγάλα λόγια … Προσγειωμένη πορεία, με σαφήνεια το μήνυμα, κάτι να παίρνουμε από τον Ιησού, που τον αφήνουμε στην άκρη». Αλλά και: «Όπως σε μια συναυλία δεν μπορεί να κάνει το κέφι του ο άλλος, θα πειθαρχήσει στο πεντάγραμμο, στο μαέστρο, το λέω γιατί είναι κρίμα». Και πεντάγραμμο και μαέστρος, λέει τώρα ο υπό-γράφων, είναι η Απόφαση της Συνοδικής ηγεσίας της Εκκλησίας ! Τι έγινε, λοιπόν, με το. «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» στην Εκκλησία στην πρόσφατη Πανδημία; Δεν ποδοπατήθηκε η Απόφαση απροκάλυπτα από όχι λίγα γεροντικά και ιερατικά καπετανάτα; Και πόσο ανεύθυνα; Και πόσο θανατερά; Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Θα αποτολμήσω μία "βέβηλη" ερώτηση: μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσουμε τον ρόλο του επισκόπου στην Εκκλησία μας; Γιατί αυτός ο χαριεντισμός με την εξουσία, ο βυζαντινισμός, τα λαμπρά άμφια, οι πολυπληθείς ακολουθίες, σπανίως αφορούν τους πιστούς, αλλά την ένδοξη ιεραρχία - κακέκτυπο βυζαντινού αυτοκράτορα σε κάθε κώμη της χώρας...

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το σχόλιό σας!

Νίκος Γ. είπε...

Ε βέβαια είπαμε αλάθητος ο λαός..

Νίκος Γ. είπε...

Το προηγούμενο σχόλιο μου ήταν απάντηση σε σχόλιο που αποδεχόταν τα όσα γράφει ο 9:07, το οποίο μάλλον διαγράφηκε.

Ανώνυμος είπε...

Δε χρειάζεται να φτάσουμε στη Ρωσία για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Ο Χριστός είπε γιατί βλέπεις τη σκλήθρα στο μάτι του αδελφού σου, αλλά δε βλέπεις το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Εν προκειμένω λέμε: Κοιτάξτε το δοκάρι στο μάτι του αδελφού και προσέξτε τη σκλήθρα στο μάτι μας!
Το άρθρο αν κάτι θέλει να πει μάλλον θα έπρεπε να το λέει αλλιώς. Επομένως, μάλλον, άλλο σκοπό εξυπηρετεί η συγγραφή του. Επιλεγεί να διχάσει, να ταμπελοποιήσει όσους τολμάνε να μη στέκουν άκριτα "προσοχή" στα σύγχρονα κελεύσματα, συνδέει πανδημία και πόλεμο στην Ουκρανία και εν τέλει μάλλον σχετικοποιει την αλήθεια. Και όλα αυτά ξεκινώντας όντως από νοσηρές ίσως καταστάσεις, που βέβαια προήλθαν από άλλες αντίστοιχες, αλλά για να αναδείξει τη νοσηρότητα μόνο των πρώτων.

Ο Θεός βοηθός σε όλους μας!

Ανώνυμος είπε...

Το "Επισκοπάτο" πάντως έβγαλε τη Συνοδική απόφαση της πανδημίας.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει μία περίεργη νοοτροπία σε αρκετούς εκκλησιαστικούς ανθρώπους.
Από τη μία πλευρά είναι εύκολοι στην κριτική των Επισκόπων (Βυζαντινισμός, πολυτελή άμφια, κοσμική δύναμη, επαφές με την Εξουσία, "καμπανοκρουσίες", "αρχιερατικά αξεσουάρ", "ενδύματα αυτοκρατορικά", κλπ.) καί από την άλλη, μόλις αυτοί οι ίδιοι Επίσκοποι εκδώσουν μία απόφαση, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που λένε τα παραπάνω επιτίθενται λάβροι εναντίον όσων δυσπιστούν πρός την απόφαση, επικαλούνται το αλάθητο των Συνόδων, την υπακοή που οφείλουν οι πιστοί στους Επισκόπους (δηλαδή σε αυτούς που κατηγορούν), την σιωπή που πρέπει να εφαρμόζουν οι Γέροντες και οι Πνευματικοί ενώπιον των Επισκόπων, κλπ. κλπ.
Αφού πρώτα γκρεμίσουν την υπόληψη των Επισκόπων στα μάτια των πιστών, κατόπιν πιέζουν φορτικώς τους πιστούς με άρθρα, δημοσιεύματα, σχόλια, να εφαρμόζουν τις Επισκοπικές αποφάσεις άνευ αντιλογίας !
Αντιφατικά πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

Προσπάθησα να σε καταλάβω 5,28 αλλά δεν έβγαλα άκρη. Μου θυμίζεις από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα. Μάλλον ο Ι. Χρυσόστομος έπρεπε να βλέπε το δοκάρι του και όχι την σκλήθρα του Ευτρόπιου. Ή στην εκκλησία να σταματήσουν τα λεγόμενα ελεγκτικά κηρύγματα. Το άρθρο του π.Βασιλείου με ξύπνησε από τον λήθαργο. Όπως λέμε και εδώ στην Νεμέα άντε και καλά κρασιά σχολιαστή μου που δεν κοίταξες το δοκάρι σου αλλά την σκλήθρα των άλλων.

Ανώνυμος είπε...

Η μάχη της Ρωσίας εναντίον της Δύσης είναι παλιά (π. Χ. Σλαβοφιλοι
και Δυτικόφιλοι τον 19 αιώνα) και δεν σταμάτησε ποτέ. Χθες στην Καθημερινή στο άρθρο του Γεωργακόπολου εκπληκτικές αποκαλύψεις.

Nikos Dimou είπε...

Είχα την τύχη να γνωρίσω τον υπουργό της κυβέρνησης Κερένσκυ τον Fedor Stepun στα βαθιά γεράματα και είχαμε πολλές συζητήσεις για την σχέση Ρωσίας - Δύσης. Είχε γνωρίσει τον Ντοστογιέφσκυ και με βεβαίωνε ότι μισούσε και περιφρονούσε την Ευρώπη.

Ανώνυμος είπε...

Προσπαθώντας να κάνω μια σούμα, να βγάλω ένα συμπέρασμα από το κείμενο και τα σχόλια, κατάλαβα πως όποιος δε θέλει να ακούγονται εκφώνως οι ευχές(λειτουργική αναγέννηση) είναι αυτομάτως υπέρ της επίθεσης των Ρώσων, αντιδημοκρατικός, οπαδός ενός ασιατικού δεσποτισμού και λάτρης της εκκοσμίκευσης όπως αυτή εκφράστηκε τα χρόνια του Βυζαντίου. Ακόμα το "δεσποτάτο" που λύνει και δένει και χαριεντίζεται με τις εξουσίες και θέλει παρελάσεις, τσάμικα στα πανηγύρια και σημαίες δεν ξέρει τι χρειάζεται για να ανοιχτεί η Εκκλησία στον κόσμο, ο "παντογνώστης" λαός επίσης δεν ξέρει γιατί είναι θεολογικά ανίδεος και μένουν ποιοι; Κάποιοι πεφωτισμένοι κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι είναι πεφωτισμένοι επειδή συμφωνούν "μαζί μας"; Επειδή έχουν πτυχία; Επειδή γράφουν βιβλία; Επειδή αρέσκονται να ακούν τα επιχειρήματά μας; Ποιο είναι αυτό το κριτήριο της φώτισης;

Και πραγματικά πιστεύετε πως ο κόσμος απομακρύνεται από την Εκκλησία επειδή οι δεσποτάδες ντύνονται σαν κουδουνίστρες, διαβάζουν μυστικώς τις ευχές και τους θυμιάζουμε πιο πολύ και από την εικόνα του Χριστού και όχι επειδή υπάρχει μια άνευ προηγουμένου σήψη ηθική και όχι μόνο στον κλήρο; Επηρεάζεται ο κόσμος από το "νίκας τοις βασιλεύσι" και όχι από τη φιλαργυρία των κληρικών, από την απαίσια συμπεριφορά τους προς τους εκκλησιαζόμενους, από τη θηλυπρέπεια ή την απεριόριστη αρρενωπότητα που βγάζουν και διαφημίζουν κάμποσοι κληρικοί στις ενορίες τους; Γιατί αν είναι κάποια στιγμή να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας ας αρχίσουμε από τα καθημερινά. Γιατί τους δεσπότες λίγο τους βλέπουν και ακόμα λιγότερο τους ακούν και οι πιστοί και οι "άπιστοι".


π.ΚΛ

Ανώνυμος είπε...

Σοβαρή και η υπεύθυνη η δημόσια αυτή δημοσιοποίηση περί Ντοστογιέφσκι του Καθηγητού-Συγγραφέα κ. Ν. Δήμου με πηγή τον Αλεξάντρ Κέρενσκυ ο οποίος διετέλεσε ως ο δεύτερος πρωθυπουργός της Ρωσικής Προσωρινής Κυβέρνησης το 1917.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί άραγε μισούσε την Δύση ο Ντοστογεφσκι?

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ.