Όνειρο και άνθος
Αυτό είσαι άνθρωπε.
Όνειρο και άνθος.
Λουλούδι μαραμένο,
με μιας ημέρας ηδονής ζωή,
νυχτερινό μου όνειρο,
του έρωτα και της φωτιάς,
του άδειου δρόμου, της λησμονιάς, της φτώχιας.
Αυτό είσαι.
Πού πηγαίνεις, πού ελπίζεις, και θ’ απογίνεις τι;
Ο δρόμος σκοτεινός και άνθρωποι σκιές.
Ποια συμφιλίωση και ποια ελπίδα;
Ως όναρ παρέρχεται το μαραμένο άνθος.
Κι έπειτα σκιά,
κι έπειτα φως και πάλι σκότος.
Άνθρωπε, ούτε άνθος, ούτε όνειρο.
Καταλλαγή μονάχα.
Με σένα, με μένα,
με το Θείο.
Όνειρο και άνθος.
Λουλούδι μαραμένο,
με μιας ημέρας ηδονής ζωή,
νυχτερινό μου όνειρο,
του έρωτα και της φωτιάς,
του άδειου δρόμου, της λησμονιάς, της φτώχιας.
Αυτό είσαι.
Πού πηγαίνεις, πού ελπίζεις, και θ’ απογίνεις τι;
Ο δρόμος σκοτεινός και άνθρωποι σκιές.
Ποια συμφιλίωση και ποια ελπίδα;
Ως όναρ παρέρχεται το μαραμένο άνθος.
Κι έπειτα σκιά,
κι έπειτα φως και πάλι σκότος.
Άνθρωπε, ούτε άνθος, ούτε όνειρο.
Καταλλαγή μονάχα.
Με σένα, με μένα,
με το Θείο.
Στάχυς
7 σχόλια:
Πάντα με εκπλήσσουν τα ποιήματα που διαβάζω εδώ. Το συγκεκριμένο έχει θεολογικό λόγο που συμβαδίζει με τον άνθρωπο και το Θείο.
Στην εποχή που Στάχυ τα σιτηρά ακριβαίνουν και το ψωμί το λέμε ψωμάκι. Εσύ μας τροφοδοτείς με στάχυα γεμάτα καρπό με σκέψεις πνευματικές που αλλάζουν την σκέψη και ομορφαίνουν την ζωή μας.
Ευχαριστώ για την πνευματική τροφή.
Όμορφο, Στάχυ!
Εύχομαι το καλοκαίρι να δώσουμε χώρο για το όνειρο, το άνθος και τέλος την λυτρωτική καταλλαγή στην ψυχή μας,γιατί όλα τα χρειάζεται. Το έχει ανάγκη!
Ίσως τα μόνα που έχει ανάγκη,τελικά...
Διαβάζοντάς το η σκέψη καλπάζει προς τα άνω.
Υπέροχο, όπως πάντα!
Όποια αλήθεια και να λένε οι στίχοι αυτοί
μοιάζουν να έχουν αγγίξει με το δάχτυλό τους
το χέρι του θεού!
Σοφία και Δύναμις!
Στο αφιερώνω διότι ξεστάχυασε η παρουσία σου εδώ. Δεν μας γράφεις… αλλά μας…
Μεγαλοπιάστηκες και χάθηκες από τη πιάτσα δεν ξαναφάνηκες από τα στέκια τα παλιά. Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά τα σνομπάρεις κι ούτε δίνεις σημασία πια καμιά.
Δημοσίευση σχολίου