ΠΟΙΟΣ ἐπιστρέφει ἐμμονικὰ στὸ παρελθόν, τάχατες ὑπέρμαχος τῆς παραδόσεως; Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει τίποτα στὸ παρόν. Χάνει καὶ τὸ μέλλον. Ζεῖ κατὰ φαντασίαν. Μέσα στὸ μαυσωλεῖο του.Ὄνομα ἔχει ὅτι ζεῖ. Βασανίζει τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς γύρω του. Βλέπει ἄλλους νὰ χαίρονται καὶ μαίνεται, ὁ ἐγωιστής. Κρίνει τοὺς πάντες. Παντοῦ βλέπει ἐχθρούς, αὐτὸς ποὺ εἶναι "παραδοσιακὸς" καὶ καλά... "Ὁμολογεῖ" συχνὰ χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ σωπάσει.
ΠΟΙΟΣ ὄντως ζεῖ; Ὁ ἅγιος, ὁ ὁποῖος
ὁλοκληρωτικὰ ἐπιρρίπτει τὴ μέριμνά του στὸν Χριστὸ (τῆς Ἐκκλησίας). Μὲ μνήμη
γεμάτη Χριστό, καὶ ὄχι φαντάσματα. Ζεῖ τὸ τώρα καὶ πολλὲς φορὲς περικλείει μέσα
του τὸ πρὶν, τὸ τώρα καὶ τὸ μετά, ὡς συνεχὲς τώρα. Χαίρεται τότε σὰν μικρὸ
παιδί. Αἰσθάνεται ὑπόχρεος σὲ ὅλους. Ὁ ίδιος εἶναι ἡ ζωντανὴ Παράδοση. Ξέρει τὸν
καιρὸ ποὺ θὰ μιλήσει, ξέρει (κυρίως) καὶ τὸν καιρὸ τῆς σιωπῆς.
ΠΟΙΟΣ προσπαθεῖ νὰ ζεῖ; Αὐτὸς ποὺ
μιμεῖται τὸν ἅγιο, ἀγωνιζόμενος, μὲ ὅλες τὶς δυσκολίες του καὶ τὶς πτώσεις του.
Πάντως σίγουρα ὄχι τὸν πρῶτο.
π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου