ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ...ΔΕΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ
...Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε
άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνομε να νοιώσει στερημένος, ελαττωμένος, να νοιώσει κατωτερότητα,
διότι του σκοτώνομε την ψυχή. Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματισθεί και δεν θα
μπορεί να επιτύχει στην ζωή του...
...Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του, το πρόβλημά του. Ποτέ δεν του υπενθυμίζουμε την κακία του, την αμαρτία του. Μόνο τον έπαινο χρησιμοποιούμε, αλλά τον ευγενή έπαινο, όχι τον αφελή. Διότι ο άνθρωπος ουδέποτε διορθώνεται με ονειδισμό, όπως και με παρατήρηση. Πρέπει να είναι πολύ άγιος, για να δεχθεί να διορθωθεί με τον ονειδισμό, την υπόδειξη ή την παρατήρησή σου. Αλλά, εάν ήταν τόσο άγιος, δεν θα είχε αυτό το ελάττωμα, για το οποίο χρειάσθηκε να του κάνεις παρατήρηση εσύ.
Αφού λοιπόν το έχει, το μόνο που
χρειάζεται, είναι ο άκρος σεβασμός σου, για να μπορέσει κάποτε να ταπεινωθεί
και να διορθωθεί, βλέποντας την δική σου ειρήνη, πραότητα, ταπείνωση, αγάπη,
μακροθυμία, χρηστότητα, επιείκεια, γλυκύτητα... Μόνο όποιος έχει αυτές τις
αρετές μπορεί να διορθώσει κάποιον άλλον...
Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
1 σχόλιο:
Τι ωραίο κείμενο!
Το είχα ξαναδιαβάσει, αλλά δεν το αποθήκευσα και έψαχνα να το βρω.
Σας ευχαριστώ που το δημοσιεύσατε!
Αν μπορούσαμε έστω και λίγο να το είχαμε κατά νουν όταν επιχειρούμε να διορθώσουμε κάποιον ...
Δημοσίευση σχολίου