Ο θάνατος της κοινής λογικής

 «Σήμερα πενθούμε τον θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια… Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

• Εχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι.
• Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, και…
• Ισως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές, όπως:

Μην ξοδεύετε περισσότερα από αυτά που κερδίζετε, και με… αξιόπιστες στρατηγικές όπως: υπεύθυνοι είναι οι ενήλικοι και όχι τα παιδιά. Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Οπως δάσκαλοι που απολύθηκαν επειδή επέπληξαν έναν απείθαρχο μαθητή.

Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σε ένα μαθητή, αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Πριν από τον θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της. Της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.

Εχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

• Ξέρω τα δικαιώματά μου.
• Το θέλω τώρα.
• Κάποιος άλλος φταίει.
• Είμαι θύμα.

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε».

Και ο αποστολέας του κειμένου επισημαίνει: «Η αυτοπαρατήρηση βοηθάει στην αυτεπίγνωση (δηλαδή, «να ξέρουμε τι μας γίνεται»). Αραγε, ξέρουμε τι μας γίνεται;

jmarinos@tovima.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ  «ΤΟ ΒΗΜΑ»