Πῆγαν, λέει ἡ διήγηση, κάποιοι γέροντες στὸν Ἀββᾶ
Ποιμένα καὶ τοῦ εἶπαν: Ἐπιτρέπεις, ἂν ἰδοῦμε τοὺς ἀδελφοὺς νὰ νυστάζουν τὴν ὧρα
τῆς ἱερῆς συνάξεως, νὰ τοὺς σκουντήσουμε λιγάκι γιὰ νὰ μὴν κοιμοῦνται κατὰ τὴ
διάρκεια τῆς ἀγρυπνίας;
Ὁ Ἀββὰς τοὺς ἀποκρίθηκε· ἐγώ, ἂν ἰδῶ τὸν ἀδελφό μου νὰ νυστάζη, τοῦ βάζω τὸ κεφάλι στὰ γόνατά μου καὶ τὸν ξεκουράζω.
Ὁ Ἀββὰς τοὺς ἀποκρίθηκε· ἐγώ, ἂν ἰδῶ τὸν ἀδελφό μου νὰ νυστάζη, τοῦ βάζω τὸ κεφάλι στὰ γόνατά μου καὶ τὸν ξεκουράζω.
Ἀλήθεια, τί ὑπερβολὴ τρυφερότητος
καὶ κατανοήσεως
τοῦ κόπου ἢ τῆς ἀδυναμίας τοῦ ἄλλου!
τοῦ κόπου ἢ τῆς ἀδυναμίας τοῦ ἄλλου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου