ΤΟ
ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
π. Δημητρίου Μπόκου
Λέει το ανέκδοτο, ότι πέθαναν κάποτε,
την ίδια μέρα, τρεις παλιοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές. Ο Ολλανδός Φαν Μπάστεν, ο
Βραζιλιάνος Πελέ και ο Αργεντινός Μαραντόνα, που τον αποκαλούσαν και θεό (της
μπάλας βέβαια). Πάνε στον Παράδεισο, χτυπάνε την πόρτα, τους ανοίγει ο άγιος
Πέτρος και τους οδηγεί μπροστά στον Θεό για να κριθούν. Πρώτος εξετάζεται ο Φαν
Μπάστεν και λέει:
-
Εγώ, Κύριε, δεν ήμουν και πολύ πιστός. Ήμουνα όμως πολύ καλός παίκτης και
παρ’ όλο που δεν ζητούσα τη βοήθειά σου, πέτυχα πολλά. Ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκα
την ύπαρξή σου.
-
Πολύ καλά, κάτσε στα αριστερά μου, απαντάει ο Θεός.
Δεύτερος παίρνει τον λόγο ο Πελέ.
-
Εγώ, Κύριε, ήμουνα πολύ πιστός. Σε κάθε αγώνα έκανα τον σταυρό μου,
διάβαζα θρησκευτικά βιβλία και με το ταλέντο που μου έδωσες ανέβασα πολύ το
ποδόσφαιρο.
- Ναι, βέβαια, το ξέρω. Κάτσε στα δεξιά μου, απαντάει ευχαριστημένος ο Θεός. Και συ, Ντιέγκο, τί έχεις να μου πεις; Πού να σε βάλω εσένα; ρωτάει γυρίζοντας προς το μέρος του Μαραντόνα.