Ο ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΑΝΗΡ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ - Γιάννης Πεγειώτης

Ο ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΑΝΗΡ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ

Ο Κύπρου Κυπριανός είχε προτάσεις για να σώθει. Το ζεμενον αμαξιν ,τα κουσουλατα στη Σκάλαν που είχαν ασυλίαν. Ήταν όμως ανήρ άλλου μετάλλου.
Όσο ήταν στο χεριν του πασκίζει να σώσει τον λαόν του από τη σφαγήν. Δεν επέλεξεν το ατομικόν ούτε ο ίδιος, ούτε οι λοιπόν ιερωμένοι και λαϊκοί. Αυτή η επιλογή δεν βολεύει πολλούς από τους σημερινούς βολεμένους της προαποφασισμένης, ενίοτε προπληρωμένης ποικιλοτρόπως ιστοριοαμπελογραφιας της αποδόμησης και της αμφισβήτησης των πάντων πλην των κομμάτων η των εμμονών της η των κρυφιων χορηγιών τους. Ευτυχώς έγραψε δι αυτά εγκαίρως ο σοφός δάσκαλος ημών Σάββας Παύλου.
Το πνεύμα της κατάφασης της προσωπικής θυσίας όπως το διασώζει ποιητικά και ευρηματικά ο Βασίλης Μιχαηλίδης είναι όντως ηρωικόν και απελευθερωτικόν από τον φόβον του θάνατο. Αποτελεί δε ορισμόν του πεφωτισμένου ηγέτου

«Δεν θέλω, Κκιόρ-ογλου, εγιώ να φύω που την Χώραν,
γιατί αν φύω, το κακόν εν' να γινή περίτου.
Θέλω να μείνω, Κκιόρ-ογλου, τζι ας πα' να με σκοτώσουν,
ας με σκοτώσουσιν εμέν τζι οι άλλοι να γλυτώσουν.
Δεν φεύκω, Κκιόρ-ογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου
εν' να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου.
Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου;
Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν' κάλλιον του πισκόπου"

Ο Κυπριανος ως ποιμην καλός δεν φυγομαχει ,δεν καταβαλλεται από φοβον.Αγαπα την ελευθερία.Διακινδυνευει δια αυτην και παραμενει αποφασισμενος για την θυσιαν για μιαν πορεία εως της ακραιας οδου που την ορίζει η αγχονη.Συνοπτικα ορίζει την πορεία των γεγονοτων η Μαρία Χριστοδουλου"
 
Παρόλο που ο ίδιος είχε προσωπική επικοινωνία με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, συναντήθηκε με Φιλικούς και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το 1818 ή το 1819, μυώντας, με τη σειρά του, κι άλλους Κύπριους πρόκριτους, αποφάσισε πως δεν ήταν σοφό να λάβει η Κύπρος ενεργά μέρος στην Επανάσταση. Αντ’ αυτού περιόρισε τη συμβολή του νησιού σε υλική βοήθεια. Αυτό δεν εμπόδισε την Πύλη από το να διατάξει τον Διοικητή της Κύπρου, Κουτσιούκ Μεχμέτ να θανατώσει τον Αρχιεπίσκοπο, μαζί και τους Επισκόπους και άλλους προύχοντες του νησιού.
 
Την 9η Ιουλίου 1821 οι Πύλες της Λευκωσίας έκλεισαν νωρίτερα. Πρώτοι καρατομήθηκαν οι τρεις Επίσκοποι· o Πάφου Χρύσανθος, o Κιτίου Μελέτιος και ο Κυρηνείας Λαυρέντιος. Το ίδιο απόγευμα, ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός απαγχονίστηκε σε μία συκαμινιά στο Σεράγιο, αφού πρώτα προσευχήθηκε και ευλόγησε το σχοινί που θα του έπαιρνε τη ζωή. "
Ήτο ανήρ ΑΝΔΡΕΙΟΣ, ποιμήν θυσιαστικός.

Γιάννης Πεγειώτης