Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

"Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, 
πρός σέ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν".

Μία πραγματικότητα πού βιώνει καθημερινά ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς ἀδελφοί μου στή ζωή του εἶναι ἡ ὕπαρξη πολλῶν καί ποικίλων πειρασμῶν. Γονατίζουμε ψυχικά ἀρκετές φορές κάτω ἀπό τό βάρος τοῦ πολέμου καί τῶν χτυπημάτων τῶν πειρασμῶν γι' αὐτό καί τήν κατανυκτική αὐτή περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου προσευχόμαστε θερμά πρός τήν Παναγία μας, αὐτή νά γίνεται ὁ κυματοθραύστης, πού πάνω του θά σπάζουν τά ὁρμητικά κύματα τῶν πειρασμῶν καί νά γίνεται ὁ ἡσύχιος λιμένας ὅπου ἡ κουρασμένη καί πληγιασμένη ψυχή μας θά βρίσκει ἀνάπαυση καί παρηγορία.

Ἐπειδή ὅμως πολλές φορές ἀγνοοῦμε τήν αἰτία τῶν πειρασμῶν καί γογγύζουμε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ για τήν ὕπαρξή τους στή ζωή μας, εἶναι εὐκαιρία ἀπόψε μέ ὁδηγό τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας νά μάθουμε γιά τήν φύση ἀλλά καί γιά τίς ὠφέλειες πού μποροῦν νά προξενήσουν οἱ πειρασμοί στούς ἀνθρώπους.

Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος λέγει ὅτι ὅσο κοντά εἶναι τό ἕνα βλέφαρο στό ἄλλο, τόσο κοντά εἶναι καί οἱ πειρασμοί στούς ἀνθρώπους. Καί αὐτό τό οἰκονόμησε σοφά ὁ Θεός γιά τήν ὠφέλεια τῶν πιστῶν. Γιατί ὅταν μᾶς πᾶνε ὅλα καλά στή ζωή μας καί δέν ἀντιμετωπίζουμε ἰδιαίτερα προβλήματα τότε ξεχνοῦμε τόν Θεό καί ἀφήνουμε τήν ψυχή μας νά κυριεύεται ἀπό τήν ἁμαρτία. Τήν ὥρα ὅμως πού ὁ ἄνθρωπος χτυπιέται ἀπό κάποιον πειρασμό τότε χτυπᾶ μέ τήν προσευχή του ἐπίμονα τή θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ· φυτεύεται ἀπό τό φόβο τῶν θλίψεων ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ στή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου· καί ἁγιάζεται ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἀκατάπαυστη ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής μᾶς διδάσκει ὅτι τά λυπηρά γεγονότα μᾶς συμβαίνουν εἴτε γιά νά μᾶς παιδαγωγήσουν εἴτε γιά νά ἐξαλείψουν προηγούμενα ἁμαρτήματά μας εἴτε γιά νά διορθώσουν τωρινή μας ἀμέλεια εἴτε γιά νά ἀποτρέψουν μελλοντικά μας ἁμαρτήματα. Ἐκεῖνος λοιπόν πού συλογίζεται πώς ὁ πειρασμός τοῦ ἦρθε γιά ἕναν ἀπό αὐτούς τούς λόγους, δέν ἀγανακτεῖ ἐπειδή κτυπιέται ἤ ἀδικεῖται ἤ παθαίνει κάτι ἄλλο θλιβερό. Ἔχοντας μάλιστα ἐπίγνωση τῶν ἁμαρτιῶν του δέν κατηγορεῖ καί δέν γογγύζει ἀλλά ἀποβλέπει στόν Θεό καί τόν εὐχαριστεῖ πού παραχώρησε αὐτή τή δοκιμασία γιατί ἔτσι θά ὁδηγηθεῖ πιό εὔκολα στή μετάνοια.

Γιά τούς συνετούς καί πιστούς λοιπόν ἀνθρώπους οἱ πειρασμοί δέν εἶναι δυστυχήματα οὔτε τιμωρίες ἀπό τόν Θεό, γιατί ὅπως λέγει καί ἡ Ἁγία Γραφή "ὁ Θεός οὐδένα πειράζει". Ὁ Θεός ἐπιτρέπει τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς στή ζωή μας γιατί ἡ παρουσία τους μᾶς προξενεῖ πολλά καλά, ὅσο κι ἄν αὐτό ἀκούγεται παράδοξο. Ἄν ἀντιμετωπίσουμε τούς πειρασμούς ὅπως μᾶς ὑποδεικνύουν οἱ ἅγιοί μας, δηλαδή μέ πίστη, ἐγκαρτέρηση καί ὑπομονή, πρῶτα-πρῶτα θά ἀποκτήσουμε συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀφοῦ θά ἀνακαλύψουμε τά ἁμαρτωλά πάθη πού κρύβονται στήν καρδιά μας, στή συνέχεια θά μάθουμε τήν εἰλικρινή ταπεινοφροσύνη καί τέλος θά προστατευθοῦμε ἀπό τό φοβερό καί ὀλέθριο πάθος τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἐπίσης ὅπως λέγει κι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος οἱ πειρασμοί μοιάζουν μέ ἕνα μεγάλο καμίνι ὅπου μέσα σ' αὐτό θά δοκιμαστοῦν τά ἔργα τῆς ζωῆς μας. Τήν ὥρα δηλαδή τῶν θλίψεων δοκιμάζεται ἡ γνησιότητα τῆς πίστης πρός τόν Θεό καί ἡ εἰλικρίνεια τῆς ἀγάπης μας πρός Αὐτόν. Ἐξάλλου ἡ ἀρετή πού δέν ἔχει προέλθει ἀπό προσωπικό πνευματικό ἀγῶνα καί δέν ἔχει δοκιμαστεῖ μέσα στό καμίνι τῶν θλίψεων καί τῶν πειρασμῶν δέν ἔχει ἀξία ἀπέναντι στά μάτια τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό κι ὁ μέγας Ἀντώνιος ἔλεγε: κανείς δέν θά μπορέσει νά μπεῖ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἄν προηγουμένως δέν δοκιμάσει πειρασμούς.

Οἱ πειρασμοί συνεπῶς βοηθοῦν τόν ἄνθρωπο νά μήν ξεχνᾶ τόν Θεό, νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ὑποκριτική εὐσέβεια, νά ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν του, νά ὁδηγεῖται στή μετάνοια καί στή συνειδητή χριστιανική ζωή καί πάνω ἀπό ὅλα νά ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί βέβαια πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός τήν ὥρα τῶν πειρασμῶν δέν μᾶς ἐγκαταλίπει μόνους. Ὅταν τόν ἐπικαλούμαστε ἔρχεται κραταιός βοηθός καί μέ τήν χάρη του δροσίζει τίς φλογισμένες καρδιές μας καί μᾶς προφυλάσσει ἀπό κάθε ψυχικό καί σωματικό κίνδυνο.

Ἀπόψε λοιπόν ἀδελφοί μου γνωρίζοντας τήν ἀποτελεσματικότητα τῆς μεσιτείας τῆς Θεοτόκου ἀλλά καί τά σπλάγχνα οἰκτιρμῶν της ἄς τήν παρακαλέσουμε θερμά νά πρεσβεύει πάντοτε πρός τόν Υἱόν της νά μᾶς λυτρώνει καί νά μᾶς διατηρεῖ ἀλώβητους ἀπό τίς δυσχέρειες καί τά δεινά τοῦ βίου μας. Ἀμήν.

(Κήρυγμα το οποίο εξεφωνήθη σε Παράκληση του Δεκαπενταυγούστου το έτος 2002 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Σάμου)