ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙΠΟΤΑ …
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
… Αγαπητέ κε Κωστόπουλε. Και η
αναφορά στον αποτρόπαιο συν ανεξήγητο βίαιο πνιγμό του δύστυχου νέου, του και
αγαθού, κατά καλή έξωθεν μαρτυρία, Αντώνη από την Κρήτη. Πνιγμό δια χειρός
Έλληνα ναυτικού, και μην ξεχνάμε, τυπικά χριστιανού ορθόδοξου, που κάνουν πιο
βαριά τη φρικτή πράξη.
Και βέβαια, στο κάτι σαν θέατρο του παραλόγου, στα μετά ταύτα! Εννοώ τις αναρτήσεις κάποιων κληρικών, και να με συγχωρούν, μ’ εκείνα τα: «Αχ Αντώνη μου, ίσως τελικά στην άλλη ζωή να βρεις την αγάπη … που εμείς οι κανίβαλοι δεν μπορέσαμε να σου δώσουμε»! Ή. «Ο Αντώνης του λιμανιού μας ξεσκέπασε όλους. Η πτώση μας είναι βεβαία … Το χαμόγελο του Αντώνη η πιο βασανιστική μας ανάκριση»! Κάτι σαν τα γνώριμα ξεφωνητά λαϊκής συνοικίας! Σαν εκείνα τα : «Αχ Μιχαλάκη μου … ένα τίποτα … ο άνθρωπος. Τι το ’θελες το αρνί … που το ’φαγες κι έσκασες», της γνωστής ταινίας!
Τίποτα πιο πολύ, δηλαδή,
από μπαλωθιές εντυπωσιασμού, πυροτεχνήματα χωρίς αντίκρισμα, κενά περιεχομένου! Και τι αφελές, λίαν επιεικώς, γενικευμένης ενοχής, και τάχα μου
δημόσια εξομολογούμενης … αυτομεμψίας! Θα πει κάποιος, λες βαριά και ξεχνάς το
: «Τις ασθενεί και ουκ ασθενώ»-2Κο.11,29. Κι άλλος αντίθετα θα σπεύσει να
θυμίσει: «Μη δώτε το Άγιον τοις κυσί»-Μτ.7,6. Που πάει να πει, ο λόγος του
Παύλου δεν ήταν αέρας!
Έτερον ουδέν. Το σανίδι έχει φύγει
κάτω από τα πόδια μας, κι εμείς πουλάμε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»!
Αθανάσιος Κοτταδάκης
5 σχόλια:
Όχι απλά ΕΥΓΕ αλλά ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ στον κ.Κοτταδάκη για το κείμενό του!
Γαληνός
Στις 7 Σεπτεμβρίου, 7:53 μ.μ.,
έγραψα ως σχόλιο σε σχετική ανάρτηση κληρικου το ίδιο ακριβώς, απλώς με άλλα λόγια:
"Γιατί δε σωπαινουμε επιτέλους στην εκκλησία; Για όλα έχουμε λόγο. Να μπλέξουμε παντού. Να δείξουμε το ενδιαφέρον μας. Να γράψουμε κι εμείς μέσα στην πλημμυριδα γραφίδων για τον Αντώνη (μας). Ακόμα και για τον Ζακ στο κοσμηματοπωλειο, το ίδιο έκανε ο π. Λυβιος. Να σπεύσει να τοποθετηθεί.
Πότε θα φωλιασουμε στη γωνία μας, μόνο μα μόνο για να προσευχηθουμε, διακαώς. Αφού τόσο πολύ νοιαζόμαστε για την σκληρή καθημερινότητα.
Εαν το κάνουμε, λόγω της ολοκληρωτικής κοινωνικής παρακμής, να είμαστε σίγουροι, θα μας αναζητούν να μιλήσουμε. Θα προστρεχουν σε εμάς.
Δεν έχω βέβαια την ψευδαίσθηση ότι κληρικοί και λαϊκοί θα αντιληφθούν το βάθος αυτού του λόγου..."
Οι τυπικά χριστιανοί κάνουν και άλλες αποτρόπαιες πράξεις σκοτώνοντας με την άμβλωση ανυπεράσπιστα παιδιά. Βαριά και φρικτή η πράξη, αλλά μεγαλύτερη το να σκοτώνεις ένα κυοφορούμενο που δεν μπορεί καθόλου να αντίδραση. Η υποκρισία όλων μας δεν έχει όρια.
Την επικαιρότητα σχολιάζουν υπό το πρίσμα της σκέψης τους. Που το κακό;
Αυτό κατάλαβες;
Δημοσίευση σχολίου