«[...] Κληθήκαμε να διδάσκουμε στον χώρο που
βρεθήκαμε πρόσφυγες. Τα παιδιά στην αρχή, μπαίνοντας στις τάξεις-αντίσκηνα,
ήταν φοβισμένα και ψυχικά συγκλονισμένα. Δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και αυτό
τους δημιουργούσε μεγαλύτερη ανασφάλεια… προσπαθούσαμε να τα βοηθήσουμε να
γνωριστούν, να μοιραστούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να πάρουν
δύναμη και θάρρος για να συνεχίσουν να ελπίζουν. Μας εξέπληξε ο τρόπος με τον
οποίο εξωτερίκευαν τον προσωπικό τους κόσμο τόσο στον προφορικό όσο και στον
γραπτό λόγο. Τα παιδιά μετέτρεψαν τα δάκρυα και τον πόνο σε ελπίδα μέσα από τα
λογοτεχνήματα που συγκλονίζουν.» Μαρτυρία του Ανδρέα Χατζηπαύλου, δάσκαλου από
τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας, ο οποίος μετά την τουρκική εισβολή δίδαξε στον
προσφυγικό καταυλισμό της Ξυλοτύμπου Λάρνακας. (Κ. Κουρουπάκης, Παιδιά και
δάσκαλοι κάτω από τα αντίσκηνα, εφ. Καθημερινή 14/9/2020)
Μακάρι να βρούμε όλοι τη δύναμη να μετρατρέψουμε τα δάκρυα σε ελπίδα.
Μετά το σχολείο, επιστροφή στον προσφυγικό καταυλισμό στην περιοχή της Λευκωσίας, Κύπρος, Νοέμβριος 1974.
Εθνικό Ιστορικό Μουσείο | Φωτογραφικό Αρχείο
© Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου