Ο ιμάμης και ο άγνωστος καβαλλάρης

Ο ιμάμης και ο άγνωστος καβαλλάρης

Μια αληθινή ιστορία.
 
Είχε γεννηθεί σε αυτή την πόλη που την αγαπούσε πολύ και ήταν ιμάμης στο Pişmaniye τζαμί, ένα ιερό τέμενος όπου στον περίγυρο του βρίσκονταν θαμμένοι πολλοί ιεροκήρυκες και άγιοι της αληθινής πίστης.
Πολύ κοντά, πιο ανατολικά, βρίσκονταν το Kasimiye τζαμί, πολύ παλιός και μεγάλος ναός που κάποτε ήταν των απίστων.
Το τζαμί του βρίσκονταν λίγο πιο πάνω προς τα ανατολικά από το μεγάλο Κονάκι και από τον μιναρέ του είχε μια πανέμορφη θέα σε όλο τον μαγευτικό κόλπο, μέχρι απέναντι στο ιερό βουνό των αρχαίων κατοίκων.
Το τελευταίο καιρό δεν αισθάνονταν καλά και είχε κάποια τσιμπήματα στο στήθος, ενώ ένοιωθε ένα αίσθημα κενού και ανικανοποίητου να τον διακατέχει. Πολλές φόρες τον είχαν δει την νύχτα να κάθεται στην αυλή του τεμένους πολύ σκεπτικός· έλεγαν πως προσεύχεται.
Εκείνο το βράδυ είχε ξανά δυνατά τσιμπήματα στο στήθος και δεν αισθάνονταν καθόλου καλά, ούτε μπορούσε να κοιμηθεί και είχε βγει στην αυλή. Έξω ο ουρανός ήταν γεμάτος άστρα. Ήταν τέλη Οκτωβρίου και δεν είχε πολύ κρύο. Κάθονταν στο μεγάλο πεζούλι και προσπαθούσε να ηρεμήσει, αλλά τα τσιμπήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν. Για μια στιγμή νόμισε πως πλησίασε το τέλος.
Τότε ξαφνικά ένιωσε ρίγος να διαπερνά όλο του το σώμα.
Από την μεγάλη είσοδο της αυλής εμφανίστηκε ένας καβαλάρης που τον πλησίασε.
Ήταν ένα νεαρό παλικάρι, φαίνονταν πολεμιστής με ένα μεγάλο κοντάρι και φορούσε κάτι περίεργα ρούχα, που δεν κατάλαβε από που ήταν.
Τον κοίταξε με έντονο αλλά όχι εχθρικό βλέμμα και ένοιωσε μια ζέστη στο κορμί του, ενώ τα τσιμπήματα στο στήθος είχαν σταματήσει.
-Εγώ μόνο μπορώ να σε βοηθήσω αλλά πρέπει και εσύ να κάνεις κάτι, του είπε με ζεστή φωνή.
-Τι πρέπει ένα κάνω, ρώτησε με αγωνία.
-Θα πας στο Kasimiye τζαμί, θα κατέβεις κάτω στην υπόγεια αίθουσα και θα ζητήσεις από τον φύλακα να σου δώσει λάδι από το καντήλι που καίει συνέχεια. Θα αλείψεις με αυτό το στήθος σου και θα γίνεις καλά.
Ξύπνησε τότε και κατάλαβε πως είχε αποκοιμηθεί.
Το όραμα όμως ήταν τόσο ζωντανό που τον είχε ταρακουνήσει.
Ποιός ήταν αυτός ο περίεργος καβαλάρης με την τόσο ζεστή φωνή;
Το άλλο πρωί αποφάσισε να κάνει ότι είχε δει στο όραμα.
Πήγε στο Kasimiye τζαμί και κατέβηκε όπου του είχε υποδείξει ο καβαλάρης. Εκεί ήταν ο φύλακας, ένας γνωστός πιστός του Προφήτη και παραδίπλα έκαιγε ένα καντήλι πάνω από ένα σημείο. Ο φύλακας τον κοίταξε με περιέργεια που είχε έρθει τόσο νωρίς το πρωί και αφού τον καλωσόρισε τον ρώτησε τι ήθελε.
-Αυτό το καντήλι γιατί καίει συνέχεια; ρώτησε εκείνος.
-Είναι το καντήλι του Αγίου. Οι άπιστοι τον λατρεύουν σαν πολιούχο, αλλά και εμείς τον πιστεύουμε. Το λάδι από το καντήλι έχει θεραπευτικές ιδιότητες και έχει θεραπεύσει πολλούς πιστούς του Προφήτη.
-Και ποιός είναι αυτός ο Άγιος των απίστων που τον πιστεύουν και οι πιστοί ;
-Είναι ο Άγιος Δημήτριος!
-Ποιός είναι ο Άγιος Δημήτριος;
Ο φύλακας τότε του έδειξε με το δάχτυλο μια ξεθωριασμένη παλιά εικόνα που κείτονταν παραπέρα. Αυτός την πλησίασε και τότε ανατρίχιασε.
Η εικόνα ήταν του αλλόκοσμου καβαλάρη που τον είχε επισκεφτεί το περασμένο βράδυ στον ύπνο του.
Με φωνή τρεμάμενη είπε στον φύλακα:
-Δώσε μου σε παρακαλώ λάδι από το καντήλι.
Ο φύλακας αφού τον κοίταξε σκεπτικός, πήρε ένα μικρό φλιτζάνι και το γέμισε με το λάδι του καντηλιού.
Ο χότζας επέστρεψε ταραγμένος στο σπίτι του και αφού αλείφτηκε με το λάδι στο στήθος του, αισθάνθηκε αμέσως πολύ καλύτερα. Μέσα του όμως ένοιωσε να γκρεμίζονται όλα εκείνα με τα οποία είχε ανατραφεί μιαν ολάκερη ζωή.
Την άλλη μέρα ο χότζας είχε εξαφανιστεί.
Όσο και αν τον αναζήτησαν οι πιστοί του Pişmaniye τζαμιού, δεν μπόρεσαν να τον βρουν πουθενά. (Pişmaniye τζαμί σημαίνει "Τζαμί της Μετανοίας".)
Τον επόμενο χρόνο κιόλας, τις ίδιες μέρες, τέλη Οκτωβρίου, αυτός ο Καβαλάρης έμπαινε θριαμβευτικά στην πόλη Του, απελευθερώνοντάς την!
 
Από τις «Μυστικές Ιστορίες της Νύμφης του Θερμαϊκού»