Περί θεσμοθετήσεως της
ασεβείας
Η Εκκλησία καταπολέμησε τις
αιρέσεις διαχρονικά όχι σαν απλές ιδεολογικές παραχαράξεις της αλήθειας περί
Θεού και εν Χριστώ σωτηρίας, αλλά ως διεστραμμένους τρόπους βίου που οδηγούν
μακριά από τον ζωοδότη Θεό. Η σχέση αίρεσης και Ορθοδοξίας είναι ανάλογη με
αυτήν της ζωής και του θανάτου. Για τον λόγο αυτόν ακριβώς και όλος αυτός ο
αγώνας των αγίων Πατέρων για τη διαφύλαξη της αληθείας.
Η αίρεση γεννιέται από την
αμαρτωλή ζωή και στη συνέχεια αυτή η τελευταία τροφοδοτεί την πρώτη και σε
θεωρητικό επίπεδο και δογματική κατοχύρωση. Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει
και το αντίστροφο, αλλά η ουσία είναι πως ο φαύλος κύκλος του κακού καταστρέφει
ανθρώπινες ψυχές. Αν λέγαμε πως κάθε αίρεση έχει και έναν χωριστό δαίμονα
εισηγητή, μάλλον δεν θα πέφταμε έξω. Όπως και να έχουν τα πράγματα, η
πεμπτουσία των αιρέσεων και πλανών είναι η δαιμονική έξαρση του ανθρωπίνου
εγωισμού σε βάρος της θείας αληθείας, αγάπης και ταπεινώσεως.
Οι αιρέσεις είναι ομοούσιες στη βάση τους και οι μορφές τους αλλάζουν σε εξωτερικό επίπεδο κυρίως. Η σωτηρία του ανθρώπου σε κάθε πλανεμένη διδασκαλία είναι στο βάθος της μια αυτοσωτηρία (ας πούμε ενδεικτικά για την ηθική σωτηρία που πρέσβευε ο Αρειανισμός), μακριά από τον Χριστό και την Εκκλησία. Επομένως, μια απάτη, μια ανυπόστατη σωτηρία, άρα μια οδός προς την αιώνια κόλαση.
Η μονοκρατορία του Πάπα οδήγησε
στο δόγμα του πρωτείου και του αλάθητου. Η προσπάθεια των Ρωμαιοκαθολικών να
αποκοπούν από τις Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες βρήκε στο Filioque το
δογματικό άλλοθι που χρειαζόντουσαν. Ο Μονοφυσιτισμός ήταν η θεωρητική σανίδα
σωτηρίας που είχαν ανάγκη οι λαοί εξ ανατολών προκειμένου να αποσχιστούν από τη
Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Και αυτά τότε. Σήμερα έρχεται μια νέα παγκόσμια αίρεση,
ο Οικουμενισμός, να καθιερώσει και σε θρησκευτικό επίπεδο την επικρατούσα
παγκοσμιοποίηση, η οποία δυστυχώς δεν επιδιώκεται εν Χριστώ.
Ο Οικουμενισμός θα αποτελέσει τον
θεωρητικό μανδύα που θα σκεπάσει την ηθική ισοπέδωση που εξαπλώνεται ραγδαία
και τη θρησκευτική συγκρητιστική νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας. Η
ομοφυλοφιλία, η παιδοφιλία και άλλες διαστροφές θα “συγχωρηθούν” μέσα στον
αθέσμως και εκνόμως διευρυμένο χαρακτήρα της οικουμενιστικής αγαπολογίας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση συνδράμουν τις διαδικασίες, δυστυχώς, και ορθόδοξοι
εκκλησιαστικοί ταγοί, όπως έγινε πρόσφατα με τη βάπτιση υιοθετημένου τέκνου
ζεύγους ομοφυλοφίλων, με “θεολογικές” δηλώσεις περί χορήγησης των παθών υπό του
ιδίου του Θεού (βλ. τις λίαν επίκαιρες περιπτώσεις του επισκόπου Νέας Ιωνίας
Γαβριήλ και του πρώην ιερέα Ανδρέα Κονάνου) και με την περιρρέουσα εκκοσμίκευση
που σαν επιθετικό καρκίνωμα εξαπλώνεται ακόμα και στα πιο ιερά σημεία του
σώματος της Ορθοδοξίας (βλ. π.χ. την ανέγερση super market στην πρωτεύουσα του
Αγίου Όρους! – αν ζούσε σήμερα ο όσιος Παΐσιος πώς θα αντιδρούσε άραγε;).
Η ανευλάβεια και η ασέβεια
περιβάλλονται τον επιεική τάχα ποιμαντικό μανδύα και αίρουν όρους αιωνίους. Η
θεολογία της Εκκλησίας και οι Πατέρες της “διορθώνονται” από τους σύγχρονους
κληρικούς και θεολόγους προκειμένου η προχωρημένη ανευλάβεια και αποστασία του
σύγχρονου ανθρώπου να βρει χώρο και ανάπαυση στη συνείδησή του, εφόσον η
αμαρτία έγινε μόδα και τα αντισώματα των υγιώς διδασκόντων και των
παραδειγμάτων της αγιότητας φθίνουν με δραματικούς ρυθμούς.
Ίσως σε πολλούς αυτά θα
ακούγονται υπερβολικά. Και όμως είναι σημάδια των Εσχάτων που μας πλησιάζουν με
μεγάλη πλέον ταχύτητα. Ο μονόδρομος της σωτηρίας μας είναι η εν Χριστώ μετάνοια
και η καταφυγή μας στα ζωοποιά Μυστήρια της Εκκλησίας, ειδικότερα δε στην
Εξομολόγηση και στη Θεία Κοινωνία. Επ’ αφορμή της τελευταίας, θα θέλαμε να
παρατηρήσουμε ότι ένα ακόμη σημείο των καιρών είναι η παρουσία αιρετικών
διδαχών και διδάχων άνευ ουδενός ελέγχου και ουδεμιάς σχεδόν ενόχλησης σε
θεολογικό και εκκλησιαστικό επίπεδο. Πρόσφατο παράδειγμα η αμφισβήτηση από
ορθόδοξους θεολόγους της μεταβολής στη Θεία Κοινωνία. “Μύτη δεν άνοιξε” και
έλεγχος μηδείς. Ο Χριστός το είπε προφητικά πως, όταν επανέρθει (κατά τη
Δευτέρα Παρουσία), δεν θα βρει την πίστη επί της γης. Φαίνεται πως όλα προς τα
εκεί δρομολογούνται. Αλλά δεν πρέπει να οδηγεί αυτή η εσχατολογία τους
χριστιανούς σε κατάθλιψη, αλλά σε ελπίδα και χαρά, διότι ο Κύριος εγγύς και η
Βασιλεία Του…
6 σχόλια:
Η αλυσίδα δέχθηκε αίτημα να ανοίξει σούπερ μάρκετ στις Καρυές, το διοικητικό κέντρο της μοναστικής πολιτείας.
Το μισθωμένο κατάστημα, περί τα 400 τ.μ. θα φιλοξενηθεί στο πάλαι ποτέ κελί του Αγίου Νικολάου (το λεγόμενο Σαμαράδικο) που ανήκει στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου έχει κατασκευαστεί νέο κτίριο πολλαπλών χρήσεων.
Πλήρως ενταγμένο στον τόπο, το κτίριο διαθέτει επίσης κοιτώνες φιλοξενίας, εστιατόριο – καφέ, φυσικοθεραπευτήριο, κατάστημα με εκκλησιαστικά είδη και κατάστημα με οπτικά.
Διαμονή εργαζομένων
Μάλιστα η ΑΒ Βασιλόπουλος θα ενοικιάσει και κάποια από τα δωμάτια των πάνω ορόφων για τη μακροχρόνια διαμονή των εργαζομένων.
Το όριο της Ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας είναι υπό εξαφάνιση... Έχουμε αφήσει την υπεράσπιση των αυτονόητων μόνο στους φανατικούς.
Ισορροπημένες φωνές σαν του συντάκτη, ξυπνούν τις κοιμισμενες και ανέμελες ψυχές μας με αξιοπρέπεια...
Αν δε μιλήσουν τολμηρά κάποιοι, όπως ο Κ. Νούσης και οι λίθοι θα κραυγάζουν.
Για να μη θεωρηθούμε συντηρητικοί τα έχουμε καταλύσει όλα. Το φρένο και το χειρόφρενο το υπενθυμίζουν τέτοιες θαρραλέες θεολογικες φωνές. Όχι ακραίες, αλλά στιβαρες.
Μας αναπαύει με τα γραπτά του.
Να είναι καλά.
Τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σωρηδόν στο άγιο Όρος και έχουν γίνει οι δρόμοι λεωφόρος Κηφισιάς δεν σας λένε τίποτα;
«Μέτρον ἀρετῆς τό μῖσος πρός τήν ἁμαρτίαν»
Μ.Βασίλειος.
Ἀπό τό βιβλἰο «ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ» τοῦ μακαριστοῦ Θεοκλήτου μοναχοῦ Διονυσιάτου, μεταφέρω ἀποσπασματικά τά κατωτέρω συναφῆ μέ τό θέμα:
«... Ὁ ρόλος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν τῷ κόσμῳ συνοψίζεται εἰς τήν μαρτυρίαν τῆς ἀληθείας, εἰς «τῶν Ἀποστόλων τό κήρυγμα καί τῶν Πατέρων τά δόγματα».
...Καλή εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀλλά κάλλιστον τό μῖσος εἰς θέματα πίστεως. Ὄχι βεβαίως νά μισῶμεν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά τά κακόδοξα καί αἱρετικά φρονήματά των.
...Ἐάν αἱ αἱρέσεις συνεπάγωνται ἀπώλειαν ψυχικήν τί ἄλλο πρέπει εἰς αὐτάς;
... Ὁ Χριστιανισμός ἐξαίρει τήν ἀγάπην, ἀλλά συνιστᾷ καί τό μῖσος. Χωρίς τό μῖσος πρός τήν ἁμαρτίαν εἶναι ἀδύνατος ἡ ἀρετή. «Μέτρον ἀρετῆς τό μῖσος πρός τήν ἁμαρτίαν», λέγει ὁ Μ. Βασίλειος. Καί ἄν ὀφείλωμεν νά μισῶμεν τήν ἠθικήν ἁμαρτίαν, πόσῳ μᾶλλον τήν «ἁμαρτίαν τοῦ Πνεύματος»;
...Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ... ἀποσαφηνίζων τήν στάσιν τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ἔγραφε: «Τά κακόδοξα φρονήματα καί τά παράνομα ἔθη τῶν Λατίνων καί τῶν ἄλλων αἱρετικῶν πρέπει νά μισῶμεν καί νά ἀποστρεφώμεθα».»
Αὐτά κατέθετε ὁ μακαριστός λόγιος μοναχός, ὡς ἀπαύγασμα τῆς ἐπί τῶν ναμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας μαθητείας του καί σπουδῆς του στούς Ἁγίους Πατέρες.
Σέ ἄλλο κείμενό του στά «ΑΘΩΝΙΚΑ ΑΝΘΗ» τόμος γ΄, σχετικά μέ τά «κύματα νόθου θρησκευτικῆς καί πνευματικῆς ἀγωγῆς πού ἀλλοίωναν τήν ψυχή τοῦ λαοῦ» σημείωνε καί μᾶς πληροφοροῦσε μέ πόνο καρδίας:
«....ἡ πτώση, ὅταν συντελεῖται σταδιακά, δέν γίνεται αἰσθητή. Καί ὅσο τό κακό ἐπεκτείνεται, τόσο καί δικαιώνεται, γιατί ἀρχίζει κανείς νά ἀμφιβάλλη ἄν ἡ ἀλήθεια βρίσκεται στούς ὀλίγους καί ὄχι στούς πολλούς».
Ἐδῶ γίνεται σαφές, πώς τό κακό ὅταν ἐξελίσσεται μέ ἀργούς ρυθμούς, τότε ἡ διάβρωση καί ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν πιστῶν συντελεῖται ὀλίγον κατ’ὀλίγον, ἀνεπαίσθητα.
Αὐτή ἡ τακτική ἔχει τή δυναμική νά στερεῖ τή δυνατότητα ἐντοπισμοῦ τοῦ σημείου ἀνάνηψης καί ἀντίδρασης ἐκ μέρους τῶν πιστῶν, φέρνοντας ἔτσι τά παραπάνω ἀποτελέσματα πού σημειώνει ὁ ἀρθρογράφος πώς διαποτίζουν τά μέλη, κλῆρο καί λαό (εὐτυχῶς ὄχι ὅλους) τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ ἀναστροφή ἀπό αὐτή τή ζοφερή καί ἐρεβώδη πνευματική κατάσταση μέ τίς ἰδικές μας δυνάμεις, εἶναι ἄν ὄχι ἀδύνατη νά ἐπιτευχθεῖ τοὐλάχιστον πάρα πολύ δύσκολη.
Τώρα, τί προμηνύει αὐτό;
Ὁ Θεός ξέρει.
Ὡστόσο, εὐχαριστίες ἀρμόζουν καί συγχαρητήρια στό συντάκτη τοῦ ἄρθρου γιά τήν προσπάθεια πνευματικῆς ἐγρήγορσης καί ἀφύπνισής μας ἀπό τή ραθυμία καί τή ραστώνη πού μᾶς μαστίζουν ἐπί θεμάτων πού ἅπτονται τῆς σωτηρίας μας.
Μέ ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.
Καί μέ αυτό το κείμενο του ο κ. Νούσης περιγράφει με ακρίβεια καί αντικειμενικότητα την γενικότερη κατάσταση στην κοινωνία σήμερα.
Πολύ σημαντική καί θαρραλέα είναι η σύνδεση που κάνει μεταξύ Οικουμενισμού, Παγκοσμιοποίησης, Ηθικής Ισοπέδωσης καί Συγκρητιστικής Νοοτροπίας.
Η αναφορά αυτή έχει καί διαφωτιστική χρησιμότητα σε όσους Οικουμενιστές είναι καλοπροαίρετοι καί έχουν αμφιβολίες εάν ο δρόμος που ακολουθούν είναι σωστός.
Μπορεί να αποτελέση έναυσμα ανάνηψης.
Δημοσίευση σχολίου