Σήμερα εορτή του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου φέρνω στην μνήμη μου
τον άριστο οικογενειάρχη, τον τιμημένο Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού, τον
εργάτη στον ιεραποστολικό τομέα της Ορθοδόξου Εκκλησιας, και τον καλλίφωνο συνεπή
ιεροψάλτη.
Γεώργιο Αν. Γεωργιόπουλο
Είχα τη μεγάλη τιμή να τον ζήσω από κοντά, είχα το μεγάλο προνόμιο να με τιμήσει με τη φιλία του, είχα την τύχη να μαθητεύσω κοντά του και να γνωρίσω από πρώτο χέρι την βαθιά προσωπικότητά του. Με απέραντη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη, με σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη ο ίδιος διήγε τον βίο του. Ο χαρακτήρας του σεμνός αλλά και μαχητικός, χειμαρρώδης και ακατάβλητος. Η ψυχή του φλογερή, γεμάτη σφρίγος νεανικό, φωτιζόταν από τη λάμψη ανωτέρων ιδανικών για την Ελλάδα και την Ορθόδοξη πίστη. Το στόμα του ασίγαστος κήρυκας αρχών και αξιών. Και το μυαλό του πάντοτε διαυγές και λαμπερό, πλημμυρισμένο με ένδοξες μνήμες, λειτουργούσε για μας τους νεότερους σαν μια ζωντανή, πολυσέλιδη και υπερπολύτιμη εθνική βιβλιογραφία.
«Νομίζω πως μόνον τέτοιοι άνθρωποι είναι καλύτερο να γεννιούνται,
οι οποίοι αν και έλαβαν θνητά σώματα,
άφησαν αθάνατη μνήμη εξαιτίας της ανδρείας τους»
και θα προσθέσω και της μεγάλης αγάπης τους για τον συνάνθρωπο και της διακριτικής συνεργασίας.
Η ζωή σας υπήρξε μια πορεία γεμάτη φως, μακροθυμία, και αγάπη.
Αιωνία να είναι η Μνήμη σας.
Χριστός Ανέστη
2 σχόλια:
Όσοι είχαμε την ευλογία να τον γνωρίζουμε ομολογούμε τα όσα γράφεις.
Παναγιώτης
Άνθρωπος προσφοράς και αγάπης.
Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσίευση σχολίου