ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ιω. 5, 1-15)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
«Γιατί, Θεέ μου;»
Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για έναν άνθρωπο που ήταν παράλυτος τριανταοκτώ χρόνια και τον θεράπευσε ο Χριστός. Τριανταοκτώ χρόνια παράλυτος! Πόσος πόνος! Πόνος σωματικός. Αλλά και πόσος πόνος πνευματικός!
-Γιατί, Θεέ μου;
Στην Λύδδα πάλι, όπως ακούσαμε στον απόστολο, ήταν ένας άλλος παράλυτος οκτώ χρόνια ακίνητος στο κρεβάτι του. Φυσικά, ο ίδιος πόνος! Το ίδιο ερώτημα:
-Γιατί, Θεέ μου;
Αλλά και στην Ιόππη, που είχε πάει ο απόστολος Πέτρος, βρήκε πεθαμένη μία καλή γυναίκα, που έκανε σε όλη της τη ζωή έργα καλά. Ελεημοσύνες και καλωσύνες. Και εδώ πάλι «γιατί;» Δεν το έλεγε η ίδια το «γιατί». Το έλεγαν οι χήρες και τα ορφανά. που είχαν ευεργετηθεί από αυτήν.
-Γιατί, Θεέ μου, αυτή την καλή γυναίκα, προστάτη και παρηγοριά μας, την πήρες;
Τότε και σήμερα και πάντοτε ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο. Πόσοι από μάς δεν έχουμε πει, όταν φεύγουν οι αγαπημένοι μας: «Γιατί, Θεέ μου, να μας φύγουν τόσο γρήγορα;»
Πώς γλυκαίνει ο πόνος;
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση του πόνου, εσωτερική και εξωτερική, βλέπουμε να περνά δίπλα μας ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όπως πέρασε τότε δίπλα στον παράλυτο της Ιερουσαλήμ. Στάθηκε δίπλα του και τον ρώτησε:
- Τι θέλεις; Θέλεις υγιής γενέσθαι; Θέλεις να βρεις την υγεία σου;
Του απάντησε εκείνος με τα μέτρα τα ανθρώπινα:
- Ναι, Κύριε, γι’ αυτό είμαι εδώ. Αλλά, όποτε θελήσει ο Θεός και στείλει τον άγγελό Του για να ταράξει το νερό και να το κάνει ιαματικό, δεν έχω άνθρωπο να με βάλει στην κολυμβήθρα. Και, ώσπου να προσπαθήσω να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος προλαβαίνει και μπαίνει μέσα και παίρνει την ίαση.
Του λέει ο Χριστός:
-Μη λες τέτοια πράγματα. Δεν με ξέρεις. Δεν με έχεις γνωρίσει ακόμη. Εγώ για σένα ήρθα στον κόσμο. Γι’ αυτό μη λες ότι δεν έχω κανένα. Έχεις εμένα.
Και πρόσθεσε ο Κύριος:
-Άρον σου τον κράβατον και περιπάτει! Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα!
Λέει ένα τροπάριο: Η δύναμη της φωνής σου Κύριε, δεν αδυνάτισε από την άθλια κατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Αποδείχθηκε δυνατότερη από την ολοκληρωτική παράλυση. Τον έκανε αμέσως υγιή. Και υπακούοντας στον Χριστό πήρε το κρεβάτι του, και έφυγε θεραπευμένος.
Πόνος είναι η κάθε αρρώστια! Διπλάσιος ο πόνος, όταν είναι χωρίς παρηγοριά και χωρίς συμπαράσταση ανθρώπου. Όταν όμως βρίσκει παρηγοριά και συμπαράσταση, γλυκαίνει. Να, γιατί η Εκκλησία, που είναι άγιος του Θεού θεσμός, μας προτρέπει να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον πόνο του άλλου, και να συμμετέχουμε όσο μπορούμε στις θλίψεις του. Γλύκα, η αγάπη. Πίκρα και χολή, η αστοργία. Τι φοβερό να προτιμάς από την αγάπη την αστοργία.
-Εγώ, είμαι κοντά σου, είπε ο Χριστός στον παράλυτο. Γλύκανε τον εσωτερικό σου κόσμο και τη διάθεσή σου!
Και δίνοντάς του απόδειξη και σφραγίδα ότι ήξερε τι έλεγε, του πρόσθεσε:
- Άρον τον κράβατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου.
Το ξαναλέμε: Η φωνή του Χριστού ήταν δυνατότερη από την αρρώστια. Ο παράλυτος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του και πήγε σπίτι του.
Όνομα που ανοίγει τις πύλες του Άδη
Στην Λύδδα ο απόστολος Πέτρος βρήκε τον άλλο παράλυτο, με τα ίδια προβλήματα. Στάθηκε δίπλα του και του είπε: «Αινέα, ιάται σε ο Χριστός! Σε θεραπεύει ο Χριστός. Όχι εγώ. Ο Χριστός σε θεραπεύει». Το όνομα του Χριστού εκφωνούμενο από τον απόστολο Πέτρο, έκανε το δεύτερο θαύμα. Και ο Αινέας έγινε καλά.
Έπειτα, πήγε ο απόστολος Πέτρος στην Ιόππη, όπου βρήκε νεκρή την Ταβιθά, την ευλογημένη εκείνη γυναίκα, που έκανε συνεχώς ελεημοσύνες στους πονεμένους, στις χήρες και στα ορφανά. Μαζεύτηκαν οι χήρες και τα ορφανά δίπλα στον απόστολο Πέτρο και κλαίγοντας του έλεγαν: «Ο πόνος είναι μεγάλος! Και ρωτάμε «γιατί;». Γιατί να φύγει από τη ζωή αυτή η γυναίκα-παρηγοριά μας; Ήταν για μας στήριγμα και ελπίδα!»
Ο απόστολος Πέτρος γονάτισε και έκανε μία προσευχή. «Στέρξε Κύριε. Άκουσε, την φωνή μου! Και κάνε εκείνο που θα πω να αντηχήσει. Πού να αντηχήσει; Στον Άδη να αντηχήσει. Όπως αντήχησε η δική σου φωνή στον Άδη, όταν στάθηκες μπροστά στον τάφο του Λαζάρου». Και αφού γονάτισε και προσευχήθηκε ο απόστολος Πέτρος, είπε: «Ταβιθά» (έτσι ήταν το όνομά της), «σήκω!»
Και αμέσως άνοιξε τα μάτια της η γυναίκα αυτή με την εντολή του αποστόλου Πέτρου. Και βλέποντάς τον μπροστά της, ανασηκώθηκε αμέσως. Γιατί η φωνή του αποστόλου Πέτρου, που επικαλέστηκε τον Χριστό, ήταν δυνατότερη από την κλεισμένη πύλη του Άδη. Δυνατότερη και από τον θάνατο. Γι’ αυτό αναστήθηκε η Ταβιθά!
Πόσο λάθος κάνουμε, όταν μετράμε τα πράγματα μόνο με εκείνα που μπορεί να εξηγήσει το μυαλό μας! Πόσο λάθος κάνουμε, όταν νομίζουμε ότι τίποτε δεν υπάρχει πάνω από τους νόμους της φύσης! Όμως, να που μερικές φορές βλέπουν τα μάτια μας και ακούνε τα αυτιά μας πράγματα, που ξεπερνάνε τους νόμους της φύσης! Και έτσι καταλαβαίνουμε ότι σωστό είναι να κρίνουμε τα πράγματα, όχι με τα μέτρα του δικού μας μυαλού, αλλά με το μέτρο που μας δείχνει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο σωτήρας και λυτρωτής μας.
Το γλυκύτερο πράγμα
Ας προσπαθήσουμε από τα σημερινά αγιογραφικά αναγνώσματα να κάνουμε μερικές διαπιστώσεις.
Η πρώτη είναι: Στον κόσμο υπάρχει πολύς πόνος. Δεν χρειάζεται να μας το πει κανείς. Χρειάζεται όμως να μας πει κάποιος το «γιατί;». Η απάντηση είναι: «Από τις αμαρτίες μας». Όσο πληθαίνουν οι αμαρτίες μας, ανεξάρτητα από το πόσο προοδεύει η ιατρική, πληθαίνουν οι αρρώστιες, το κακό, ο πόνος. Άραγε είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τις παλιότερες γενιές ή έχουμε περισσότερο πόνο σήμερα; Ὁ Θεός και ο καθένας μας το ξέρει.
Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι, όπως ο Χριστός ήταν τότε κοντά στους ανθρώπους, έτσι και σήμερα είναι κοντά μας. Και όταν ο Χριστός είναι κοντά μας, τότε καταλαβαίνουμε ότι το ωραιότερο πράγμα, είναι εκείνο που το θέλουμε και το ζητάμε όταν πονάμε. Δηλαδή τα καλά έργα. Το γλυκύτερο πράγμα και το καλύτερο φάρμακο του πόνου είναι τα καλά έργα, που ευαρεστούν στον Θεό.
Γλυκύ πράγμα το καλό έργο όταν το κάνουν σε σένα. Σε γεμίζει παρηγοριά και ελπίδα. Ακόμα πιο γλυκύ είναι το καλό έργο, όταν το κάνεις εσύ ο ίδιος. Γιατί τότε γίνεται όχι απλά γλύκα για την καρδιά σου, αλλά ποταμός αγάπης, χαράς και καλωσύνης, που μπορεί να γλυκάνει ολόκληρο τον κόσμο.
Ερώτημα: Εσύ, ψάχνεις να αισθανθείς αυτή την γλύκα από το καλό; Ψάχνεις να βρεις τρόπο να γλυκαθεί ο εσωτερικός σου κόσμος, να σβήσει μέσα σου η πίκρα του κακού και να γεμίσει με το καλό η καρδιά σου; Όταν ακούσουμε ότι κάπου προσφέρεται μια λιχουδιά, λέμε: «Εκεί να δεις φαΐ που φτιάχνουν. Ας είναι λιγάκι ακριβό. Δεν πειράζει». Και πάμε και ξοδευόμαστε για μια γεύση που κρατάει δύο λεπτά.
Πόσο θλιβερό είναι, να ακούς να σου εγγυάται ο Χριστός ότι, όποιος τηρεί το θέλημά Του, γεμίζει η καρδιά του γλύκα, κι εσύ να μη θέλεις να την δοκιμάσεις, να μη θέλεις να κάνεις ούτε έργα πίστεως ούτε έργα καλωσύνης; Στέκει κάτι τέτοιο; Το μυαλό το έχουμε για να το πετάμε στην αποθήκη ή για να το χρησιμοποιούμε για τον εαυτό μας, για τη ζωή μας, και για την σωτηρία μας; Επιτρέπεται να το απασχολούμε το μυαλό μας περισσότερο με εκείνα που περνάνε και χάνονται, παρά με εκείνα που μένουν, με εκείνα που όταν τα αποκτήσουμε, δεν θα τα χάσουμε ποτέ;
Η αληθινή χαρά
Είπε ο Χριστός στον παράλυτο:
-Ίδε υγιής γέγονας. Σε έκανα καλά. Μηκέτι αμάρτανε.
Το πρώτο βήμα να πάμε προς τον Χριστό, είναι να αρχίσουμε να λιγοστεύουμε τις αμαρτίες μας. Άμα δεν το κάνουμε, εγκληματούμε εναντίον του εαυτού μας. Ο καθένας τις ξέρει τις δικές του αμαρτίες πολύ καλά. Δεν τις βλέπει με τα μάτια γιατί δεν φαίνονται όλες με τα μάτια. Αλλά τις βλέπει με την καρδιά, γιατί τον τρώει η συνείδησή του.
Πρώτο λοιπόν βήμα πορείας προς τον Χριστό είναι να λιγοστεύσουμε τις αμαρτίες μας και σιγά σιγά να τις σταματήσουμε. Και μετά, προχωράμε κατά μίμηση του Κυρίου, που έκανε όλο το καλό, και κατά μίμηση της αγίας Ταβιθά, για την οποία μας μίλησε σήμερα ο απόστολος, και κάνουμε όσο μπορούμε περισσότερα καλά έργα. Για να γεμίσει γλύκα η ζωή μας και όλος ο κόσμος γύρω μας.
Γι’ αυτό, ας παρακαλέσουμε τον Χριστό να μας δώσει, όπως έδωσε στον παράλυτο της Ιερουσαλήμ και στον παράλυτο της Λύδδας, τον Αινέα, λίγη γεύση της γλύκας της ζωής κοντά Του, για να πάρουμε μπρος, και να αρχίσουμε να κάνουμε όσο καλύτερα έργα μπορούμε. Να σφίξουμε πιο πολύ τα χέρια μας, τα δόντια μας και την καρδιά μας, και να πούμε: «Τελείωσαν τα ψέματα! Πρέπει να κάνουμε κάτι το ηρωικότερο για την αιώνια ζωή! Για τη ζωή κοντά στον Χριστό». Αμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου