Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. 4, 18-23)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Νέα Κερασούντα, στις 6/6/2011)

 
Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
 
Τό ξεκίνημα
 
Ὁ Χριστός ἦλθε νά μᾶς διδάξει τήν ἐπιστροφή στόν Πατέρα. Και αὐτό ἀκριβῶς δείχνει ἡ ἐνέργειά του νά βαπτισθεῖ ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη, πού δίδασκε τήν μετάνοια.
Βαπτίσθηκε δηλαδή ὁ Χριστός, γιά νά μᾶς ἀφήσει μέ τό ζωντανό αὐτό παράδειγμά του ὑπόμνηση, ὅτι χρειάζεται νά ἀλλάξουμε μυαλά. Νά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντι στό Θεό πρῶτα, στόν ἑαυτό μας καί στή ζωή, διαφορετικά. Καί ἀφοῦ βαπτίσθηκε στόν Ἰορδάνη, ἄρχισε νά διδάσκει, νά θεραπεύει καί νά κηρύττει. Τί ἔλεγε;
«Μετανοεῖτε! Ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Τί σημαίνει «μετανοεῖτε»; Ἀλλάξτε μυαλά. Πάψτε νά σκέπτεσθε ὅπως μέχρι τώρα.
Ποῦ τά ἔλεγε αὐτά;
Σέ μιά περιοχή πού βασίλευε ἡ ἁμαρτία καί οἱ διαστροφές, ἡ πλεονεξία καί ἡ καταφρόνηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ πῆγε ὁ Κύριος. Στή Γαλιλαία. Καί ἐκτός ἀπό τό κήρυγμά του «μετανοεῖτε», ἔκανε καί μιά ἄλλη ἐνέργεια. Βλέποντας κάποιους ἀνθρώπους πού εἶχαν φόβο Θεοῦ καί εἶχαν ἀκούσει γι’ Αὐτόν ἀπό τόν δάσκαλό τους, τόν Βαπτιστή Ἰωάννη, τούς εἶπε:
-Ἀφῆστε αὐτά πού κάνετε. Ἐλᾶτε κοντά μου. Μιμηθεῖτε με. Περπατᾶτε γιά νά φθάσετε στόν Πατέρα τόν ἐπουράνιο, ἀγαπώντας τό θέλημά του· ἀλλάζοντας μυαλά· ἀφήνοντας τήν ἁμαρτία καί τόν κόσμο.
 
Γνώρισες τόν Χριστό; Πάρε ἀπόφαση
 
Τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε σήμερα, λέγει ὅτι βρῆκε ὁ Χριστός δύο νέους ἄνδρες, τόν Ἀνδρέα καί τόν Πέτρο καί τούς κάλεσε νά τόν ἀκολουθήσουν. Ἐκεῖνοι ἄφησαν ἀμέσως τόν πατέρα τους καί τήν περιουσία τους, δηλαδή, τή βάρκα τους καί τά δίχτυα τους μέ τά ὁποῖα ζοῦσαν. Γι’ αὐτούς ὅλος ὁ κόσμος ἦταν τό καΐκι τους, τά δίχτυα τους καί ἕνα σπιτάκι. Τά ἄφησαν ὅλα γιά νά πᾶνε κοντά στόν Χριστό καί νά ζήσουν γιά τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα - τό ξέρουμε παρακολουθώντας τή ζωή τους μέσα στό Εὐαγγέλιο - οἱ δυό αὐτοί ἄνθρωποι ἀκολούθησαν τόν Χριστό γιά πάντα. Ἐδῶ στή γῆ σέ διάφορες περιπέτειες ἀλλά μέ τελική κατάληξη τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Δοξάστηκαν μέ δόξα θεϊκή.
Τό ἴδιο ἔκανε καί γιά δυό ἄλλους νέους. Τόν Ἰωάννη καί τόν Ἰάκωβο.
-Ἐλᾶτε μαζί μου, τούς εἶπε. Ἐλᾶτε κοντά μου. Ὁ δρόμος αὐτός εἶναι. Ὄχι νά κάνει ὁ καθένας ὅ,τι τοῦ ὑπαγορεύει τό μυαλό του, ἡ σάρκα του, τά συναισθήματά του, ἀλλά ὅ,τι τοῦ ὑπαγορεύει τό θέλημα τοῦ Πατέρα μας «τοῦ ἐν οὐρανοῖς».
Πρέπει νά ἀρχίσουμε τή θεραπεία ἀρχίζοντας ἀπό τόν ἑαυτό μας καί μετά νά γίνουμε ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Νά τούς μαζέψουμε, ὄχι ὅπως μαζεύουν οἱ ψαράδες τά ψάρια, γιά τό τηγάνι, ἀλλά νά τούς μαζέψουμε γιά τήν αἰώνια ζωή. Γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μυαλό, κρίση και βούληση. Ζυγίζει τά πράγματα καί λέει:
- Τί προτιμῶ; Ζωή γιά τήν κοιλιά, γιά τήν τσέπη, γιά τίς αἰσχρότητες, πού μερικοί τίς ἔχουν σέ προτεραιότητα, ἤ ζωή γιά τήν ἀγάπη, τήν καλωσύνη καί τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, πού διδάσκει ὁ Πατέρας μας ὁ ἐν οὐρανοῖς; Μήπως εἶναι προτιμότερο νά κάνω ἕναν ἀγώνα γιά τήν Βασιλεία του, πρῶτα γιά μένα, καί μετά γιά κάποιον ἄλλο, ἔστω κι ἄν εἶμαι ὁ φτωχότερος καί ὁ μικρότερος ἀπό ὅλους;
 
Τό δίδαγμα τῶν θαυμάτων
 
Ποιός δέν τό ξέρει, ὅτι μερικοί ἁπλοί ἄνθρωποι εἶναι μεγάλοι κήρυκες τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν; Καί ποιός δέν τό ξέρει, ὅτι κάποια παιδιά στήν ἡλικία τῶν 18 καί τῶν 20 χρόνων, εἶναι κήρυκες τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἀφοῦ κάνουν τόν σταυρό τους, ὄχι μόνο πάνω στό σῶμα τους, ἀλλά ἐπάνω στήν καρδιά τους καί λένε:
-Ὄχι ζωή, ὅπως τή θέλει ὁ κόσμος. Ἀλλά ὅπως τή θέλει ὁ Θεός. Μέ σεμνότητα, μέ ἐγκράτεια καί μέ εὐσέβεια.
Μά ἐπειδή αὐτά εἶναι λίγο δύσκολα γιά τό μυαλό καί τήν ἀπόφαση τοῦ ἀνθρώπου, κατέβηκε ὁ Χριστός καί ἔδειξε τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ «ἐν δυνάμει» κάνοντας θαύματα.
Βρῆκε ὁ Χριστός στή Γαλιλαία ἀρρώστειες, κακίες, δαιμόνια. Στάθηκε κάποτε δίπλα σέ ἕναν παράλυτο, καί τοῦ λέει: «Σήκω! Συχωρεμένες οἱ ἁμαρτίες σου. Σήκω καί περπάτα, γιά νά καταλάβουν αὐτοί πού τά μετρᾶνε ὅλα μέ τή λογική τους, ὅτι ἦλθε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Καί ὁ ἄνθρωπος μέ τήν δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ ἔγινε καλά.
Αὐτά τά θαύματα θά ἔπρεπε νά κάνουν τόν κάθε ἄνθρωπο νά λέει:
-Τό μυαλό δέν τά ξέρει ὅλα. Ἡ λογική μας δέν μπορεῖ νά σταθεῖ μπροστά στή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν στιγμή πού βλέπουμε τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί τήν Βασιλεία Του μέσα στόν κόσμο. Θεραπεύει τόν παράλυτο, ἀνασταίνει τόν πεθαμένο ἐδῶ καί τέσσερες μέρες Λάζαρο. Ὑποχωρεῖ ἡ λογική τοῦ ἀνθρώπου μπροστά στή λογική τοῦ Θεοῦ.
Γι’ αὐτό κι ἐγώ διαλέγω τή λογική τοῦ Θεοῦ, καί θέλω νά προχωρήσω μέ τή λογική τοῦ Θεοῦ. Μά θέλω καί δύναμη γιά νά τήν ἀκολουθήσω, γιά νά κάνω ἀπό δῶ καί πέρα τή ζωή μου πιό ἤρεμη, πιό ἥσυχη· πιό εὐλαβή, μακρυά ἀπό πάθη καί ἁμαρτίες, καί ἔξω ἀπό τή διάθεση πού λέει: «Ὅλους νά τούς ἔχεις παιχνιδάκια στά χέρια σου, γιά τίς δικές σου ὀρέξεις».
Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι νά εἴμαστε παιδιά Του ὅλοι. Κι ἐγώ, σάν παιδί τοῦ Θεοῦ, θά τούς ἀγαπῶ καί θά θέλω νά τούς ὑπηρετήσω ὅλους μέ ἀγάπη, σάν μικρότερος. Μόνον ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, υἱός τοῦ Θεοῦ, ἀδελφός τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
 
Ὄχι μόνο καλές σκέψεις
 
Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἔφερε ὁ Κύριος μας μέ τήν κλήση τῶν τεσσάρων ἀποστόλων.
Ναί. Πῆγαν κοντά του, μά δέν ἔπαυσαν νά εἶναι ἄνθρωποι ὅπως ἦταν μέχρι τότε. Δέν εἶχαν ἀλλάξει ἀκόμη. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά ἀλλάξεις σκέψη. Πρέπει νά ἁρπάξεις τόν ἑαυτό σου μέ χέρια ἀτσάλινα, καί νά πεῖς σέ κάθε μέλος τοῦ σώματος σου, στή γλώσσα, στά μάτια, στά αὐτιά: «Ἀπό δῶ καί πέρα, στό σωστό δρόμο». Τό ἴδιο νά πεῖς στήν καρδιά καί στόν νοῦ σου.
Πρώτη ἐνέργεια πρέπει νά εἶναι ἡ ἀπόφαση: Ναί, θέλω νά ἀκολουθήσω τόν Χριστό στό δρόμο πρός τήν Βασιλεία τοῦ Πατέρα μας τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
 
Ἡ ἀρχή της πνευματικῆς ζωῆς
 
Ἔπειτα, τόν νόμο τοῦ Θεοῦ νά τόν ψάξω, νά τόν βρῶ, νά τόν διαβάσω, νά τόν κατανοήσω, νά γεμίσει ἡ καρδιά μου καί ἡ σκέψη μου μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Καί νά σφίγγω τήν καρδιά μου, νά σπρώχνω τόν ἑαυτό μου, γιά νά τηρῶ τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἀκολουθῶ τόν δρόμο τοῦ κόσμου τούτου, ἀπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ ἔχω ταραχή καί κακία. Καί ἡ συνείδηση συνέχεια φωνάζει:
-Δέν ντρέπεσαι τόν ἑαυτό σου; Ἐντάξει, τόν Θεό δέν τόν ντρέπεσαι. Τόν ἑαυτό σου ὅμως δέν τόν κοιτάζεις ποτέ στόν καθρέφτη πού λέγεται «θέλημα τοῦ Θεοῦ»; Ἔχεις ἄραγε τό θάρρος νά τόν κοιτάξεις; Πῶς ζεῖς;
Ὅταν ὅμως βάλουμε ὁδηγό μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παίρνουμε ἕνα ψαλιδάκι καί ψαλιδίζουμε κάθε τόσο ἀπό λίγο -μιά τρίχα ἔστω- ἀπό τίς κακίες μας, καί σιγά-σιγά βρισκόμαστε νά ἔχουμε μιά ἀγγελική κατάσταση.
Γιατί; Γιατί κάθε φορά πού ὁ ἄνθρωπος κάνει ἔστω τό ἐλάχιστο γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, λέει τό λογικό του:
-Αὐτό τό κατόρθωσες. Γιατί νά μή κατορθώσεις καί ἐκεῖνο; Λίγη καλή θέληση χρειάζεται. Προσπάθησε, καί τό ἔφτασες.
Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ἔμαθες πώς εἶσαι δυνατός καί ξεκινᾶς νά πολεμᾶς τό ὁποιοδήποτε πάθος. Τοῦ σώματος, τῆς καρδιᾶς καί τοῦ πνεύματος. Καί τό νικᾶς.
Ἔτσι μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός νά πορευόμαστε. Αὐτό ἔκαναν οἱ μαθητές του. Στήν ἀρχή, ἀνθρωπάκια ἦταν. Κοντά του, μέρα μέ τήν ἡμέρα ἔγιναν ἄγγελοι.
Νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός! Καί νά μᾶς φωτίζει, νά μᾶς ἐλεεῖ, νά μᾶς προφυλάσσει ἀπό τίς λαθεμένες ἀξιολογήσεις. Ἀμήν.-