Τό κεράκι - «Κ.Π.»

Τό   κεράκι  

«Κ.Π.»      

Διαβάσαμε πὼς κάποιος νέος ἀντέδρασε γιὰ τὴ σαπίλα γύρω του. Ἀλλὰ ἡ Ἀστυνομία σταμάτησε τὴν ἀντίδρασή του, τὸν συνέλαβε, τὸν ὁδήγησε στὸ κρατητήριο, τοῦ ὅρισε δικάσιμο… Παραπονέθηκε ὁ ἄνθρωπος ὄχι γιὰ τὴν Ἀστυνομία. Τοὺς νόμους τοῦ κράτους ἐφαρμόζει ἐκείνη. Παραπονέθηκε γιὰ κάθε ἐπίσημο, ποὺ λέει παχιὰ λόγια ἀλλὰ δὲν πῆρε θέση γιὰ τὸν ἀγώνα του. Τὸν ἄφησαν μόνο…Ὅμως αὐτός ἔκανε το καθῆκον του.

Παλαιότερα, μὲ τὴν παραμικρὴ ἀφορμή, οἱ νέοι βρίσκαμε εὐκαιρίες, νὰ ἀναδεικνύουμε τὸ ἄδικο, νὰ ξεσηκωνόμαστε. Πολλὲς οἱ διαμαρτυρίες καὶ οἱ ἀγῶνες. «Περασμένα μεγαλεῖα καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς». Τώρα νομοταγεῖς ὅλοι! «Τὰ κεφάλια μέσα»! Δυστυχῶς, τὰ κεφάλια σκυμμένα μὲ τὶς ὧρες, μέρα – νύχτα, στὸ πολύτιμο χάος τοῦ διαδικτύου…Ποῦ χρόνος γιά ἀγωνίσματα!

Κι ὄμως ὑπάρχει λύση: Θυμηθήκαμε ἕνα ὑπέροχο δίστιχο: «Γίνε κεράκι μὲ φῶς λιγοστό. Κάποιοι νὰ ἐλπίσουν εἶναι ἀρκετό»,. Τουλάχιστον ἐσύ, ποὺ ἀκόμη ἀντιδρᾶς, ποὺ δὲν συμβιβάζεσαι μὲ τὸ ἀνήθικο, σύμφωνα μὲ τὸν θεῖο Νόμο, ὄχι τὸν νόμο τῆς Πολιτείας, ποὺ ἔχεις φιλότιμο ἑλληνικό, ποὺ ἔχεις δυνατή ἀγάπη στὸ Χριστὸ , ποὺ σέβεσαι τὸν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τή συνείδησή σου, ἐσὺ προσπάθησε σὰν κεράκι μικρὸ καὶ ἀδύναμο. Δὲν ξέρεις ἡ φλόγα του, ἡ σπίθα του τί φωτιὰ μπορεῖ νὰ ἀνάψει. Ἔχει δύναμη τὸ φῶς ἂς εἶναι μικρὸ τὸ κεράκι σου…

Σὲ ἕνα δωμάτιο ὁλοσκότεινο τὸ μικρό σου κεράκι διαλύει τὸ σκοτάδι. Ὄχι σὰν τὸν προβολέα. Ἀλλὰ τὸ διαλύει. Ἀνοίγει δρόμο γιὰ τὸ φῶς! Σὲ ἕνα νοῦ συγχυσμένο ἕνας ἁπλὸς λόγος σου, π.χ. «Αὐτὸ δὲν τὸ περίμενα ἀπὸ σένα» ἢ «Διαμαρτύρομαι γιά ὅσα λές», ἔχει τὴ δύναμη νὰ ξεμπλοκάρει. Σὲ μία καρδιὰ ἀπελπισμένη καὶ πονεμένη μία ἁπλὴ κίνηση π.χ. «Νὰ σὲ πάω μία βόλτα στὴ Γηροκομίτισσα» ἢ «Πάρε αὐτὸ τὸ βιβλίο γιὰ τὸν νέο ἅγιο Γερβάσιο, θὰ ξεκουραστεῖς» ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ δώσει ἐλπίδα. Εἶναι μία καλὴ ἀρχή.

Σ’ αὐτὸ τὸ λίγο τὸ δικό σου, κάποιος ἄλλος μπορεῖ νὰ προσθέσει κι ἄλλο λίγο καὶ νὰ γίνει περισσότερο…. Ἂν θερμὰ προσεύχεσαι γι’ αὐτὸ τὸ μικρό σου κεράκι, θὰ ἔρθει ὁ Χριστὸς καὶ θὰ τὸ κάνει λαμπάδα φωτεινὴ στὸ νοῦ καὶ στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου. Ἔτσι γίνεται τὸ καλὸ καὶ ὁ κόσμος προχωράει. Ἀθόρυβα, ταπεινά, ἀποτελεσματικά. Μὲ προσωπικὲς χειρονομίες ἀληθινῆς ἀγάπης. Ἐσὺ ἀνοίγεις τὴ βρυσούλα καὶ ὁ θεὸς καθαρίζει «μὲ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν», δυναμώνει, μεταμορφώνει στὸ πέρασμά Του… Ὁ Κύριός μας δὲν ἦρθε μόνο ὡς μεγάλος ἐπαναστάτης. Ἦρθε κυρίως ὡς ἀδελφός, ὡς φίλος προσωπικός, ὡς λυτρωτής.

Ἂς βοηθήσουμε μὲ πίστη καὶ αἰσιοδοξία ὅπου καὶ ὅπως μποροῦμε. Πότε μὲ λαμπάδες, πότε μὲ κεριά, ἀκόμη καὶ μὲ μικρὰ ἄσημα κεράκια. Ἐμεῖς τὸ μικρό, ὁ Χριστός  τὸ μεγάλο. Ἐμεῖς τὸ λίγο, ὁ Χριστὸς τὸ πολύ. Ἐμεῖς τὴν ἀρχή, μὲ τὴ βοήθειά Του, ὁ Χριστὸς τὴ μέση, τὸ τέλος, τὴν ὁλοκλήρωση καὶ μεταμόρφωση. Πόσα τέτοια θαύματα ἐπιτελοῦνται γύρω μας! Τὸ τελειότερο εἶναι ὄχι μόνο νὰ ἀνάψουμε τὸ μικρὸ κεράκι μας ἀλλά, ἂν χρειαστεῖ, νὰ λιώσουμε μαζί του ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἀδελφό μας καὶ στὸν Κύριό μας. Σήμερα στὸν κόσμο ποὺ μᾶς περιβάλλει, ἐπειδὴ ξέχασε τὸν Χριστό, καὶ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ Αὐτόν, ποὺ εἶναι ἡ ΕΛΠΙΔΑ, «Ζητεῖται ἐλπὶς» ποὺ γράφει καὶ ὁ Λογοτέχνης. Γι’ αὐτὸ πρόσεχε μὴ σοῦ σβήσει τὸ κεράκι σου, ἂς εἶναι μικρό, φωτίζει! Καί οἱ ἄνθρωποι γύρω μας διψοῦν γιά τό φῶς,γιά τό Φῶς Του!