«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ;»
Μια απάντηση από τον Αγ. Φραγκίσκο και τον Dietrich Bonhoeffer
Ο Άγιος Φραγκίσκος βρισκόταν στο ερημητήριό του στο όρος VERNA, στην Τοσκάνη της Ιταλίας. Προσευχόταν όλη τη νύχτα. Ο αδελφός Λέων, που τον συνόδευε, δεν έπρεπε να διαταράξει τη νυχτερινή προσευχή του. Ωστόσο, μια νύχτα, θέλησε να δει αν ο αδελφός Φραγκίσκος, που υπέφερε φρικτά σε όλο του το σώμα, αισθάνονταν καλά. Φτάνοντας στην αρχή της ξύλινης γέφυρας που χώριζε τα κελιά των δύο αδελφών, τον φώναξε ως συνήθως, αλλά μην ακούγοντάς τον να απαντά, πλησίασε στο κελί του Αγίου, και τον άκουσε να προσεύχεται, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά αυτά τα λόγια: «Ποιος είσαι εσύ, γλυκύτατε Θεέ μου; Και ποιος είμαι εγώ, το πιο άθλιο σκουλήκι και ο άχρηστος υπηρέτης σου;».
Μια προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου
Εσύ είσαι άγιος, ο μοναδικός Κύριος ο Θεός, που κάνεις θαύματα.
Εσύ είσαι δυνατός, Εσύ είσαι μεγάλος, Εσύ είσαι ο ύψιστος,
Εσύ είσαι παντοδύναμος, Εσύ άγιος Πατέρας Βασιλιάς του ουρανού και της γης.
Εσύ είσαι τριαδικός και ένας, Κύριος Θεός των θεών,
Εσύ είσαι το αγαθό, κάθε αγαθό, το υπέρτατο αγαθό,
ο ζωντανός και αληθινός, Κύριος ο Θεός.
Εσύ είσαι η αγάπη και η ευσπλαχνία, Εσύ είσαι η σοφία,
Εσύ είσαι ταπεινότητα, Εσύ είσαι υπομονή,
Εσύ είσαι ωραιότητα, Εσύ είσαι βεβαιότητα, Εσύ είσαι ησυχία.
Εσύ είσαι χαρά και ευφροσύνη, Εσύ είσαι η ελπίδα μας,
Εσύ είσαι δικαιοσύνη και μετριοπάθεια,
Εσύ είσαι όλα τα πάντα, ο πλούτος μας σε επάρκεια.
Εσύ είσαι ωραιότητα, Εσύ είσαι πραότητα.
Εσύ είσαι προστάτης, Εσύ είσαι φύλακας και υπερασπιστής μας,
Εσύ είσαι φρούριο, Εσύ είσαι καταφύγιο.
Εσύ είσαι η ελπίδα μας, Εσύ είσαι η πίστη μας,
Εσύ είσαι η ευσπλαχνία μας, Εσύ είσαι όλη η γλυκύτητα μας,
Εσύ είσαι η αιώνια ζωή μας,
μεγάλος και θαυμαστός Κύριος,
Θεός Παντοδύναμος, φιλεύσπλαχνος Σωτήρας.
(Μετάφραση Π. Υφαντής, Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, Άπαντα, Εκ. Μαΐστρος, Αθήνα 2009, 186-187)
ΠΟΙΟΣ ΕΊΜΑΙ ΕΓΩ ΘΕΕ ΜΟΥ;
O Ντίτριχ Μπονχόφερ (Dietrich Bonhoeffer 1906 - 1945), Γερμανός λουθηρανός θεολόγος, μάρτυρας της γερμανικής αντίστασης στο ναζισμό. Πρόκειται για μία προσευχή που έγραψε ο ίδιος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Flossenbürg, όπου εκτελέστηκε από τους ναζί με απαγχονισμό τον Απρίλιο του 1945, λίγο πριν τη λήξη του πολέμου.
«Ποιος είμαι εγώ; Μου λένε συχνά
ότι βγαίνω από το κελί μου
χαλαρός, χαρούμενος, αλλά και αποφασιστικός...
όπως ένας άρχοντας από το κάστρο του.
Ποιος είμαι εγώ; Μου λένε συχνά
ότι μιλάω στους φρουρούς
με ελευθερία, ευγένεια και σαφήνεια,
σαν να ήταν υποχρέωση μου να διατάζω.
Ποιος είμαι εγώ; Μου λένε επίσης
ότι αντέχω τις μέρες του πόνου
ατάραχος, χαμογελαστός και περήφανος,
σαν κάποιος που είναι συνηθισμένος στη νίκη.
Είμαι πραγματικά αυτό που λένε οι άλλοι για μένα;
Ή μήπως είμαι μόνο αυτό που εγώ γνωρίζω ότι είμαι;
Ανήσυχος, γεμάτος νοσταλγία, άρρωστος σαν πουλί σε κλουβί,
που λαχταρά τον αέρα σαν να με πνίγει ο λαιμός μου,
πεινασμένος για χρώματα, για λουλούδια, για φωνές πουλιών,
διψασμένος για μια καλή λέξη, για συντροφιά,
τρέμοντας από οργή μπροστά στην πιο ασήμαντη αυθαιρεσία και προσβολή,
ταραγμένος από την προσδοκία μεγάλων πραγμάτων,
ανήσυχος και αβοήθητος για τον απείρως μακρινό φίλο,
κουρασμένος και άδειος στην προσευχή, στη σκέψη, στη δημιουργία,
εξαντλημένος και έτοιμος να αποχωριστεί απ' όλα;
Ποιος είμαι εγώ;
Είμαι ένας σήμερα, ένας άλλος αύριο;
Είμαι και τα δύο μαζί; Μπροστά στους ανθρώπους ένας προσομοιωτής
και μπροστά μου ένας άθλιος δειλός;
Ποιος είμαι; Αυτή και μόνο η υποβολή ερωτήσεων είναι χλευασμός.
Όποιος κι αν είμαι, εσύ με ξέρεις, Θεέ μου, είμαι δικός σου»!
Σε αυτά τα δύο ερωτήματα έχουμε την πίστη για το πρώτο και την ειλικρίνεια για το δεύτερο; να απαντήσουμε και εμείς;
π. Ιωάννης
Σπιτέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου