ΙΘΑΚΗ - Ντίνος Χριστιανόπουλος

 ΙΘΑΚΗ

Δὲν ξέρω ἂν ἔφυγα ἀπὸ συνέπεια

ἢ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ ξεφύγω τὸν ἑαυτό μου,

τὴ στενὴ καὶ μικρόχαρη Ἰθάκη

μὲ τὰ χριστιανικά της σωματεῖα

καὶ τὴν ἀσφυχτική της ἠθική.

Πάντως, δὲν ἦταν λύση, ἦταν ἡμίμετρο.

Κι ἀπὸ τότε κυλιέμαι ἀπὸ δρόμο σὲ δρόμο

ἀποχτώντας πληγὲς κι ἐμπειρίες.

Οἱ φίλοι ποὺ ἀγάπησα ἔχουνε πιὰ χαθεῖ

κι ἔμεινα μόνος τρέμοντας μήπως μὲ δεῖ κανένας

ποὺ κάποτε τοῦ μίλησα γιὰ ἰδανικά…

Τώρα ἐπιστρέφω μὲ μίαν ὕποπτη προσπάθεια

νὰ φανῶ ἄψογος, ἀκέραιος, ἐπιστρέφω

κι εἶμαι, Θεέ μου, σὰν τὸν ἄσωτο ποὺ ἀφήνει

τὴν ἀλητεία, πικραμένος, καὶ γυρνάει

στὸν πατέρα τὸν καλόκαρδο, νὰ ζήσει

στοὺς κόλπους του μίαν ἀσωτία ἰδιωτική.

Τὸν Ποσειδῶνα μέσα μου τὸν φέρνω,

ποὺ μὲ κρατάει πάντα μακριά.

Μὰ κι ἂν ἀκόμα δυνηθῶ νὰ προσεγγίσω,

τάχα ἡ Ἰθάκη θὰ μοῦ βρεῖ τὴ λύση;

Ντίνος Χριστιανόπουλος