Εκπαιδευτικός είναι ο άνθρωπος - Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

 Εκπαιδευτικός είναι ο άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να γίνει υπερπολύτεκνος, δίχως η πατρότητα ή η μητρότητά του να ορίζεται από τους περιορισμούς της βιολογίας

(μα, προσοχή: αυτό δεν είναι κάτι δεδομένο και εξασφαλισμένο. Είναι -όπως είπα- δυνατότητα, την οποία το φιλότιμο μπορεί να την καρπίσει ή η αστοργία να την προδώσει).

Θυμάμαι μια αποστροφή του αγίου Προφυρίου. Μεταφέρω από το βιβλίο μου:

"Στόν Πορφύριο ἀνήκει ἡ συγκλονιστική συμβουλή πρός τούς ἐκπαιδευτικούς, δηλαδή πρός αὐτούς πού ἔχουν πλῆθος τέκνων ὄχι κατά σάρκα: «Ἡ ἀγάπη σας νά εἶναι ἀληθινή. [Τά παιδιά] νά μήν τ’ ἀγαπᾶτε ἀνθρώπινα, ὅπως κάνουν συνήθως οἱ γονεῖς· δέν τά βοηθᾶτε»
("Ἕνας ἡσυχαστής τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν καρδιά τῆς πόλης", εκδ. Εν Πλω, σ. 14).

Με αυτά κατά νου και κατά καρδιά έζησα άλλο ένα φτερούγισμα νέων πτυχιούχων μας από την αγωνιζόμενη Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας. Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου έφτασαν κι αυτοί, όχι σε ένα τέρμα (έτσι τους είπα στον χαιρετισμό μου) αλλά σε μια αφετηρία. Διαδρομή και προπόνηση μέχρι αυτή την αφετηρία ήταν οι σπουδές τους...

(βλ. https://shorturl.at/YQSMg ).

Την επόμενη εργάσιμη μέρα, Δευτέρα 23, πέρασα ως Ανταίος από το Ζεφύρι, από το Ζεφυράκι του αγαπημένου μου Λυκείου και των κάποτε μαθητών / μαθητριών μου που έχουν μόνιμο στασίδι στην καρδιά μου.

Ευτυχία και ευλογία η χαλάρωση και ταυτόχρονα βαθιά (πραγματικά βαθιά, για τα δυσβάστακτα της ζωής και για το σκάνδαλο της πίστης) συζήτηση με τους συναδέλφους μου παρέα με καφέ! Και κανενός ο νους δεν πήγε στο να βγάλουμε μια φωτογραφία...

Δώρα, όλα αυτά, με πλήρη την σημασία της λέξης: χαρίζονται δίχως αποτίμηση - για ένα "γαμώτο" και μόνο. Το σπουδαιότερο!

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου / 27-12-2024