Αναρρίχηση
Της κρίσης φλύαρος ο λόγος, πνιγηρός.
Αν στα παπούτσια του να μπεις δεν καταδέχτηκες,
άλλοθι ατράνταχτο αντιτείνεις.
Το ανέβασμα, λες, ως την ψυχή του, ίλιγγος.
Πάτα απαλά στις διαφορές - μικρά εξογκώματα –
ως την καρδιά να σκαρφαλώσεις.
Μη βιάζεσαι, σκαλί - σκαλί κι όσο μπορείς αθόρυβα.
Μα απ' τη στιγμή που αγνάντεψες τον κόσμο με τα
μάτια του,
ήδη έχεις την αγάπη του κουρσέψει.
Ή μήπως λάφυρο στα χέρια του η δική σου;
Ο. Ν.
2 σχόλια:
Εξαιρετικό! Βαθύ! Υπέροχο!
Τι όμορφοι οι ακροτελεύτιοι στίχοι!
Ευχαριστούμε Όλγα μας!
Υπ.
Δημοσίευση σχολίου