Κάθε φορά που χαμηλώνεις για να δώσεις ένα χάδι,
είναι σαν να γονατίζει ο ουρανός πάνω στη γη. Δεν είναι απλώς μια κίνηση· είναι
μια μυστική συνάντηση αγάπης, όπου η καρδιά σου γίνεται το χέρι του Θεού. Σ’
αυτή τη στιγμή της προσφοράς, δεν είσαι εσύ που δίνεις· είναι ο Θεός που δίνει
μέσα από σένα.
Όταν σκύβεις για να αγγίξεις τον πόνο του άλλου,
γίνεσαι ο φάρος που δείχνει ότι η αγάπη δεν έχει όρια. Σκύβεις, και εκείνος που
πονά σηκώνεται. Χαμηλώνεις, και εκείνος που λυγίζει βρίσκει δύναμη. Το χάδι σου
είναι η προσευχή που γίνεται πράξη, το δώρο που δεν ζητά τίποτα πίσω, η γέφυρα
που ενώνει τη φθορά με την αιωνιότητα.
Ο κόσμος μετράει το μεγαλείο με τη δόξα, το ύψος με τη θέση, την αξία με την εξουσία. Μα εσύ, όταν σκύβεις για να γίνεις ένας υπηρέτης της αγάπης, τότε γίνεσαι ο πιο ψηλός άνθρωπος του κόσμου. Γιατί το αληθινό ύψος μετριέται από το βάθος της ψυχής σου, από το πόσο χαμηλά μπορείς να φτάσεις για να υψώσεις τον αδελφό σου.
Μην διστάσεις να χαμηλώσεις. Σ’ εκείνο το σκύψιμο
της ταπείνωσης, ανατέλλει η πιο μεγάλη σου δόξα. Και κάθε χάδι που δίνεις,
είναι σαν ένας μικρός θρίαμβος της αγάπης, ένας ψίθυρος του Θεού που λέει: «Δεν
είσαι μόνος. Είμαι εδώ μαζί σου.»
Επίσκοπος
Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
1 σχόλιο:
Πολύ δυνατή συμβολικά, η εικόνα του ιεραποστόλου που σκύβει θωπευτικά πάνω απ το μικρό μαύρο παιδί. Δυστυχώς όμως κάθε σύγρονη φωτοτηλεοπτική "εικόνα" έχει σκιά! Αυτήν την μόνιμη πλέον εκκλησιαστική, πολιτική, , ιδεολογική, πνευματική τελικά, "σκιά" της αναγκαστικής μιντιακής προβολής των "Καλών έργων"μας, εκμεταλεύονται οι πολλοί αντίχριστοι της σύγχρονης αποκαλυπτικής, συμβολικά και πραγματικά, εποχής μας ώστε "κυρίως και καιρίως" να πλήξουν και να σπιλώσουν την Χριστιανική αλήθεια. Και όπως ξεκάθαρα κηρύττεται στην (Α ‘Ιω. 2,18-29):«Παιδία ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι΄ ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν΄ εἰ γάρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἄν μεθ’ ἡμῶν΄ ἀλλ’ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσί πάντες ἐξ’ ἡμῶν. καί ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπό τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καί οἴδατε πάντα. οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὅτι οἴδατε αὐτήν, καί ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἐστίν. τίς ἐστίν ὁ ψεύστης, εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστίν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τόν πατέρα καί τόν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τόν υἱόν οὐδέ τόν πατέρα ἔχει. Ὑμεῖς οὖν ὅ ἠκούσατε ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὑμῖν μενέτω. ἐάν ἐν ὑμῖν μείνη ὅ ἀπ’ ἀρχῆς ἠκούσατε, καί ὑμεῖς ἐν τῶ υἱῶ καί ἐν πατρί μενεῖτε. καί αὕτη ἐστίν ἡ ἐπαγγελία ἥν αὐτός ἐπηγγείλατο ἡμῖν, τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περί τῶν πλανώντων ὑμᾶς, καί ὑμεῖς τό χρίσμα ὅ ἐλάβετε ἀπ’ αὐτοῦ ἐν ὑμῖν μένει, καί οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκη ὑμᾶς΄ ἀλλ’ ὡς τό αὐτό χρίσμα διδάσκει ὑμᾶς περί πάντων, καί ἀληθές ἐστι καί οὐκ ἔστι ψεῦδος, καί καθώς ἐδίδαξεν ὑμᾶς, μενεῖτε ἐν αὐτῶ. Καί νῦν τεκνία, μένετε ἐν αὐτῶ, ἵνα ὅταν φανερωθῆ ἔχωμεν παρρησίαν καί μή αἰσχυνθῶμεν ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῆ παρουσία αὐτοῦ, ἐάν εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστίν, γινώσκετε ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τήν δικαιοσύνην ἐξ’ αὐτοῦ γεγέννηται.»
Δημοσίευση σχολίου