Ὁ Πατέρας προσμένει… - «Κ.Π.»

Ὁ Πατέρας  προσμένει…  

«Κ.Π.»

Ἀξέχαστη ἡ εἰκόνα ἀπὸ τὰ μαθήματα τοῦ Κατηχητικοῦ: Ὁ ἄσωτος υἱὸς ἅρπαξε τὰ ὑπάρχοντά του καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ πατέρα του «εἰς χώραν μακράν». Κι ἐκεῖνος ὁ φιλεύσπλαχνος Πατέρας τὸν παρακολουθοῦσε ἀπὸ τὸ μπαλκόνι τους μέχρι πού χάθηκε στὸ βάθος τοῦ ὁρίζοντα καὶ δὲν τὸν ἔβλεπε πιά. Ὅμως καθημερινὰ αὐτὸς ὁ πονεμένος στοργικὸς Πατέρας ἔβγαινε στὸ μπαλκόνι του καὶ ἀγνάντευε μακριὰ μήπως δεῖ τὸν γιό του νὰ ἐπιστρέφει. Τὸν περίμενε μὲ λαχτάρα καὶ χτυποκάρδι κάθε ἡμέρα ἀγναντεύοντας. Τὸν περίμενε ἡ πατρικὴ καρδιὰ νὰ γυρίσει κοντά του.

Τὸ δράμα τοῦ Πατέρα ἀπὸ τὴν ἀποστασία τῶν υἱῶν φαινόμενο ἐπαναλαμβανόμενο δυστυχῶς… Κουρασμένοι ἐγωιστὲς οἱ ἄνθρωποι  σήμερα, ἔχουμε φθάσει στὰ ὅριά μας, στὰ ὅρια τῶν ψυχικῶν μας ἀντοχῶν. Οἱ πνευματικές μας δυνάμεις λιγόστεψαν, γιατί ἀμφισβητοῦμε τὴν Ἀλήθειά Του. Τὰ μάθαμε μόνο στὰ λόγια, τὴ φέραμε στὰ μέτρα μας, βολευτήκαμε στὴν εὐκολία. Πλανευτήκαμε ἀπὸ τὸ ἁμαρτωλὸ marketing τοῦ κόσμου τούτου καὶ φύγαμε «εἰς χώραν μακράν». Ἀρνηθήκαμε τὴν πιὸ μεγάλη Ἀγάπη, τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας.

Ἡ σύγχρονη ζωὴ ἔχει μεταμορφώσει τὸν τρόπο πού σκεφτόμαστε, πού ἐπικοινωνοῦμε, πού ἐργαζόμαστε, πού ζοῦμε. Χωρὶς πνεῦμα Θεοῦ οἱ πολυφορεμένες μας φράσεις «ἐλευθερία καὶ δικαιώματα, συνεχὴς πρόοδος, τέλεια ζωή…». Ὅσο προσπαθεῖ ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος νὰ καταρρίψει τὰ ὅρια κάθε ἐπιθυμητοῦ στόχου, νὰ σημειώσει νέα ρεκόρ, νὰ ζήσει τὸ κάτι παραπάνω, τόσο φτάνει στὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς του καὶ φέρνει καὶ τοὺς γύρω του στὰ ὅριά τους.

Καὶ ἡ ἐποχή μας ἡ ἀδυσώπητη, ἐπιτάσσει συνεχῶς ἀλλαγές, προσαρμογὲς καὶ ἀμφιβάλλει γιὰ τὰ πάντα. Ἀμφισβητεῖ ἀκόμη καὶ τὴν ἴδια της τὴν οὐσία. Καταργεῖ τὰ ἀληθινά της προσόντα γιὰ φθηνὰ δικαιώματα. Καὶ ἐμεῖς ὡς ἄσωτοι, ἀσυνείδητα βέβαια ἄσωτοι, τρέχουμε διψασμένοι «εἰς χώραν μακράν». Κι ὅλο μεθᾶμε μὲ τὰ διάφορα χωρὶς τὸ καθαρὸ νερὸ καὶ μᾶς ἔγινε ἐθισμὸς ἡ δίψα. Δὲν χορταίνουν οὔτε ξεδιψοῦν τὰ ξυλοκέρατα τοῦ κόσμου κι ἐμεῖς τὰ συνηθίσαμε…! Καιρὸς νὰ φύγουμε ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τῶν χοίρων πού ἔχουμε καταπέσει, καιρὸς νὰ φύγουμε. Ἐπιστροφή. Ἐπιστροφὴ στὸ σπίτι μας. Ἐπιστροφὴ στὸν Πατέρα μας!

Ἐμεῖς εἴμαστε φτιαγμένοι ἀπὸ ἀγάπη. Γεννηθήκαμε μέσα στὴν ἀγάπη. Εἴμαστε πλασμένοι γιὰ νὰ ζήσουμε τὴν ἀγάπη. Ποιὰ ἀγάπη; Ὁ Θεὸς «ἀγάπη ἐστί». Εὐλογημένοι ἐκεῖνοι πού ἀγάπησαν τὸν Χριστό, πού ἐπικαλοῦνται τὸ ἅγιο ὄνομά Του μέρα – νύχτα, μαζὶ μὲ τὴν ἀνάσα καὶ τῆς καρδιᾶς τους τὸν χτύπο. Ἐκεῖ πού μέσα καὶ πάνω ἀπὸ τὴν ἄβυσσο γνωρίζουν Ποιὸν πρέπει νὰ καλέσουν γιὰ βοήθεια. Πού ξέρουν ποιὸ «ἄκρο ἱματίου» νὰ ἀγγίξουν καὶ ἀπὸ ποιὸ στοργικὸ χέρι νὰ πιαστοῦν. Ἐκεῖνοι θὰ βρίσκονται ἐκτὸς κινδύνου καὶ θὰ καλύπτονται κάτω ἀπὸ τὶς ἀσφαλεῖς φτεροῦγες τοῦ ἀγαπημένου τους Κυρίου.

 Πόσες φορὲς μᾶς φωνάζει «Μείνατε ἐν τῆ ἀγάπη τῆ ἐμῆ». Καὶ δὲν εἶναι λόγια παρότρυνσης μόνο ἢ συμβουλῆς ἢ ἐπιλογῆς μας. Εἶναι τὰ λόγια Του πού φανερώνουν τὴν ἀλήθεια τῆς ὑπάρξεώς μας… «Μείνατε ἐν τῆ ἀγάπη τῆ ἐμῆ». Ποῦ ἀλλοῦ νὰ πᾶμε, Κύριε; «Πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα…».

Ἐμεῖς μὴν παίζουμε ἄλλο μὲ τὸν ἐγωισμό μας. Μὴ δείχνουμε πιὰ εὐτυχισμένοι μέσα στὴ δυστυχία μας. Ὁ Πατέρας μᾶς ἀγναντεύει ἀπὸ τὸ μπαλκόνι τοῦ Οὐρανοῦ, μὲ ἀνοιχτὴ ἀγκαλιά, μὲ τέλεια ἀγάπη, ὁ Πατέρας μας περιμένει τὴν ἐπιστροφή μας.