Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Ήταν Μασόνος; Ελάµβανε χρήµατα από Μασόνους; Απάντηση, στους Ζήσηδες...

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος

Ήταν Μασόνος; Ελάµβανε χρήµατα από Μασόνους;

Απάντηση, στους Ζήσηδες...

 
«Εν αµαρτίαις συ εγεννήθης όλος
και συ διδάσκεις ηµάς;» (Ιωάν. 9, 34)

 Δεν πέρασε χρόνος και κυκλοφόρησε ένα πολυσέλιδο βιβλίο µε τίτλο: «Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ» “Παγκόσµια Κυβέρνηση και Παγκόσµια Θρησκεία”.

Η αυθεντικότητά του από την πρώτη σελίδα είναι αµφισβητούµενη, διότι ξεκινάει µε ψευδόµενο συγγραφέα. Γιατι φοβάται να γράψει το πραγµατικό του όνοµα και γράφει το “Μοναχός Αβέρκιος” (ψευδώνυµο); Αυτό αποτελεί την αρχή, είναι το πρώτο µικρό γρανάζι που παίρνει στροφές δίνει σε κάποιο µεγαλύτερο και έτσι παράγει το έργο που καθαρίζει ο κεντρικός µοχλός της τεράστιας µηχανής.
Όσο κι αν σας σοκάρει η απόλυτη διατύπωσή µου, είµαι υποχρεωµένος να σας πληροφορήσω, ότι τα ψευδώνυµα αποτελούν µια προκλητικότατη παραπληροφόρηση και πλαστογραφία. διότι η αλήθεια δε φοβάται το φως. Ο Κύριός µας φωνάζει ότι το φως µισεί µόνον «πας ο φαύλα πράσσων» και µόνον αυτός «ούκ έρχεται προς το φως».
Και για να δικαιολογηθεί, έρχεται ο στρουθοκαµηλίζων  συγγραφέας (Από εδώ αρχίζει να αποκαλύπτεται ο πραγµατικός συγγραφέας µε την επιστολή που έστειλε στον επίσκοπο Αµαντίας κ. Ναθαναήλ) που προσπαθεί να δικαιολογήσει το ψευδώνυµο συγγραφέα,  παραθέτοντας διάφορα επιχειρήµατα, όπως:
α) Αµερικανούς φεντεραλιστάς και “ιδρυτές πατέρες” των ΗΠΑ, οι οποίοι αρθρογραφούσαν κατά την Αµερικανική Επανάσταση µε ψευδώνυµα. Αυτό δεν  είναι δικαιολογία, είναι µια πράξη απόγνωσης, είναι ένα χούφτωµα του αέρα ή ένα κρέµασµα από το κενό. Ποια σύγκριση µπορεί να υπάρξει ανάµεσα σε έναν άσχετο πολίτη (πιθανόν άθεος) συγγραφέα, µε ένα θρησκευόµενο; Ή ποια σχέση µπορεί να έχει ένας επώνυµος συγγραφέας σε εποχή επανάστασης που κινδυνεύει η ζωή του, µε έναν καλοπερασάκια “εν ηµέραις ειρήνης, ευηµερίας και ελευθερίας;”.
Και β) “Ανώνυµη βεβαίως – γράφει ο ψευδώνυµος Αβέρκιος – είναι και η ίδια η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αλβανίας, ενώ θα µπορούσε, µετά από λίγα 24ωρα (δύο εβδοµάδες µετά) να φέρει εµφανέστατα την υπογραφή του νεοπαγούς Αρχιεπισκόπου της Μακαριωτάτου κ. Ιωάννου”.
Ψευδώνυµε ‘’Αβέρκιε’’, ο Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, άγιος Βασίλειος είπε για τον Ιουλιανό: «Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως» (διάβασες, αλλά δεν κατάλαβες). Μήπως το ίδιο συµβαίνει και µε την περίπτωσή σας; η επίσηµη ανακοίνωση- απάντηση της Αρχιεπισκοπής Αλβανίας κατά τη µασονία είναι ψευδώνυµη, ΕΛΕΟΣ Κύριε – ΕΛΕΟΣ!, Προσπαθείτε να παρουσιάσετε το µαύρο το ίδιο µε το άσπρο, το ψέµα µε την αλήθεια ή το φάντη µε το ρετσινόλαδο!
Η Αρχιεπισκοπή είναι ψευδώνυµη;
Πονάει η ψυχή µου, όταν βλέπω ανθρώπους που ντύθηκαν το ράσο, για να υπηρετήσουν το θέληµα του Χριστού που είναι η αλήθεια και αυτοί να κρύβονται από ψευδώνυµα και µάλιστα φέρνουν ονόµατα µάρτυρες αγίους, όπως το µάρτυρα Αβέρκιο που δεν υπέκυψε για την αλήθεια και ούτε δείλιασε, όταν τον άπλωσαν, τον έδεσαν σε µελισσώνα, και για ηµέρες οι µέλισσες τον κατέτρωγαν. Φρικτό µαρτύριο: «Βρώσις µελίσσαις Αβέρκιος προυτέθη, Ων βρώσις ώφθη Κυρίω το κηρίον» (Συναξαριστής).
Απάντηση: “Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόµατί µου”.
ΤΡΑΓΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ή ΣΚΟΠΙΜΗ ΑΠΟΚΡΥΨΗ;
Ποιος είναι ο φοβητσιάρης, αλλά “Άτλας” µε το ψευδώνυµο ‘’Αβέρκιος’’; Την πρώτη απάντηση τη δώσατε παραπάνω µόνη σας, τη δεύτερη, δε θα τη δώσω εγώ, που δε σας γνωρίζω, αλλά το µόνο που κάνω είναι να καταγράφω περιστατικά από το αδέκαστο βιβλίο της ιστορίας. Αλλά ένας δικός σας άνθρωπος µπορώ να πω, ότι ήταν και συνεργάτης σας: «Θυµήθηκα την ανταλλαγή κειµένων – γράφει ο συνεργάτης σας– που είχα µε τον π. Σεραφείµ Ζήση σχετικά µε την εργασία του για τη Μασονία.
» Τότε, είχα επαινέσει και θαυµάσει, την εργασία του αυτή, τον είχα ρωτήσει, γιατί η εργασία του αυτή δεν επεκτάθηκε και από την Δύση στην Ανατολή (αναφέρει εκ πολλών άλλων και σωρεία Ανατολικών µασόνων)… Αν τα γνωρίζετε και τα αποκρύψατε για λόγους τακτικής, τότε, όχι µόνο δεν είστε αντικειµενικός ερευνητής, αλλά δουλεύετε σε αδιοφανείς σκοπιµότητες και θα πρέπει να ανανήψετε…» (Αδαµάντιος Τσακίρογλου “Η Ρωσία, η Μασονία και η οµάδα π. Θ. Ζήση”, 2019/10).
    Η Τρίτη έρχεται µε την παρουσίαση του βιβλίου, «Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ», που εδώ η αρχαία ελληνική ρήση κολλάει: ‘’Γλώσσα λανθάνουσα τ΄αληθή λέγει’’, διότι φέρνουν στην επιφάνεια τα κρυµµένα µηνύµατα από το ασυνείδητο και έρχονταν  µπερδεµένα και το όνοµα Σεραφείµ.  Τα υπόλοιπα αν χρειαστούν!
Γιαυτό από τούδε και προς τα κάτω να µην µπερδευόµαστε θα βάζουµε  Αβέρκιος/ Σεραφείµ.
 Το βιβλίο “Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ” του Μοναχού ‘’Αβέρκιου’’/ Σεραφείµ αποτελεί τη µεγαλύτερη µασονική επιβράβευση, δε θα µπορούσε ο καλύτερος και βραβευµένος µασόνος συγγραφέας να προσφέρει τόσο µακρά και πλήρως “τεκµηριωµένη” – χωρίς αποδείξεις – µελέτη, όπου να καταγράφει µόνον τα δέλτα των µασόνων. Όταν ο συγγραφέας υιός Αβέρκιος/ Σεραφείµ – ο πατήρ παρότι δίπλα του, από µακρόθεν παρακολουθεί (!) – σε πολλά σηµεία της περισπούδαστης µασονικής εργασίας γράφει: «Αυτή είναι η αλήθεια. Σε άλλες περιπτώσεις που οι Μασόνοι συχνά διατυµπανίζουν την τεκτονική ιδιότητα άλλων σεβαστών προσώπων της χώρας µας, δεν µπορούν, δεν έχουν να προσκοµίσουν συγκεκριµένα στοιχεία, πλην της σχετικής παραδόσεώς των, την οποία επικαλούνται, αλλά δεν γίνονται πιστευταί. ΚΑΙ αυτό είναι, επίσης, αληθινό. Μόνο τα “χαρτιά” ή οι µαρτυρίες αξιόπιστων προσώπων µπορεί να είναι σοβαρώς προσωπικά στοιχεία. Όλα τα άλλα είναι στον αέρα» (Μοναχός. Αβέρκιος, σελ. 452).
Σε διάφορα σηµεία του βιβλίου ο συγγραφέας µοναχός ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ αµφιβάλλει για τα ισχυριζόµενα των µασόνων, αφού: «… Διότι µόνο πεθαµένων ονόµατα αναφέρουν και όχι ζώντων, για να µην αρνηθούν και να διαψεύσουν, ενδεχοµένως» (Αυτόθι).
«Οφείλουν να απαντήσουν οι Μασόνοι, διατί δηµοσιεύουν µετά θάνατον πληροφορίες περί προσώπων, όταν πλέον αυτά δεν δύνανται να προβούν εις διάψευσιν; Πώς να γίνουν πιστευτοί, όταν η σκοπιµότης είναι προφανής, δηλαδή να εκθέσουν την Εκκλησίαν του Χριστού εις τας Χριστιανικάς κοινωνίας;» (Μοναχός. Αβέρκιος, σελ. 217).
Αφού αµφιβάλετε, γιατί τα χρησιµοποιείτε ως ‘αυθεντικές πηγές’;
Συγκλονιστικά και συγχρόνως οδυνηρά διατυπούµενα σε ένα ογκωδέστατο τόµο πάνω από εξακόσιες (615) σελίδες, µεγάλου σχήµατος, να αναφέρονται µόνον δώδεκα (12) φορές στην εφηµερίδα “Ορθόδοξος Τύπος” µε την ένδειξη “βλέπετε σχετικώς” σελίδα… Δύο φορές µόνο το όνοµα Ν. Σωτηρόπουλος, µια φορά Π. Τρεµπέλας “Μασονισµός” σελ. 164-170 και µια περί “Πνευµατισµού”, µια φορά για το Νικόλαο Ψαρουδάκη τον π. Χαρ. Βασιλόπουλο κ.λ.π.
Ολόκληρο σχεδόν το σύγγραµµα (95%) διαπραγµατεύεται, παραθέτοντας ως “αυθεντικές πηγές” από 70 περίπου µασονικά έντυπα (Περιοδικά, Εγκυκλοπαίδειες, Τυπικά, Πνευµατιστικά…) και από αυτά τα πιο πολλά είναι παλαιά και δυσεύρετα, όπως το περιοδικό ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ που αρχίζει από το 1882 και έχει καταχωρηµένους κοντά στους διακόσους (200) παραγράφους. Το “Τεκτονικόν Δελτίον” που αρχίζει από το 1811 και έχει περί τις 40 καταχωρήσεις. Ο “Ιλισός” αρχίζει από το 1959 και έχει περί τις 80 καταχωρήσεις. Το “Τεκτονικό Αθηνά” και αυτό έχει αρχή το 1892 και καταχωρήθηκαν πάνω από 20 παράγραφοι και όλα τα υπόλοιπα αναφερόµενα µασονικά έντυπα υπάρχουν εκτός από µικρά ή µεγάλα τµήµατα από κείµενά τους υπάρχουν ακόµα και σελίδες. Για τα µόνα που δεν υπάρχει, έστω το κατ’ ελάχιστο χώρο, είναι τα δεκάδες αντιµασονικά έντυπα, που κυκλοφορούν από καταξιωµένους ερευνητές Ορθόδοξους χριστιανούς συγγραφείς! Ακόµα ούτε το ογκωδέστατο  βιβλίο «ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ’’ του Νικ. Ψαρουδάκη αποτελούµενο από 850 σελίδες πυκνογραµµένες, που στη γραφή ‘’Αβέρκιου’’/ Σεραφείµ θα ξεπερνούσε τις 2.000 σελίδες.
Πώς βρέθηκε όλο αυτό το υλικό στα χέρια του µοναχού ‘’Αβέρκιου’’/ Σεραφείµ; Που µάλιστα µέρος αυτού του υλικού δεν µπορεί κάποιος να το πλησιάσει, διότι “είναι τριπλοκλειδωµένο εντός κιβωτίου στα άδυτα της Μεγάλης στοάς και τούτο είναι προσιτό µόνο στην τριπρόσωπη ανώτατη µασονική ηγεσία. Απαγορεύεται δε ρητώς να δίδεται σε κάθε άλλον Τέκτονα, έστω και του 33^ου βαθµού” (ούτε ο ‘’σεβάσµιος’’ Ο δεσπότη τους).
Ο µοναχός ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ ρωτάει ο ίδιος (σε πιθανόν απορία αναγνωστών) και απαντάει ο ίδιος πώς βρέθηκε το υλικό!
«Τότε ΠΩΣ έφτασε εις χείρας ενός “καλόγηρου” που δεν είναι µήτε υπήρξε Μασόνος;
Απάντηση: Το βρήκαµε σε έντυπη µορφή εντός ενός παλαιοβιβλιοπωλείου των Αθηνών, ανάµεσα σε δέσµη τεκτονικών περιοδικών, έχον – το Τυπικό αυτό – ανάµεσα τις σελίδες του ΚΑΙ την κάρτα/επισκεπτήριο υψηλόβαθµου Έλληνα Τέκτονα. Το δηµοσιεύουµε δε καλοπροαιρέτως, ως Χριστιανοί ερευνητές (από της σκοπιάς µας).
Υποθέτουµε ότι κατέληξε σε παλαιοπωλείο, από την σχετική αµέλεια των κληρονόµων του τέκτονα αποστολέα ή παραλήπτη αυτού».
Εµείς σαν καλοπροαίρετοι να δεχθούµε τα λεγόµενα του ‘’Αβέρκιου’’/ Σεραφείµ, ο ίδιος πιο κάτω (σελ. 28) τα στρίβει, οι µασόνοι, γράφει: «διατυπώνουν αυστηρές προειδοποιήσεις στα µέλη τους γενικότερα, να προσέχουν τα διάφορα έντυπά τους, σχολαστικώς, να µην περιέλθουν εις χείρας “Βεβήλων”, δηλαδή παντός προσώπου που δεν είναι Μασόνος του επιπέδου τους».
Δίνουν και όρκο γι’ αυτό: «… εφ’ όσον µοι ζητηθή, θέλω επιστρέψει πάραυτα το παρόν τυπικόν (…) εν περιπτώσει δε θανάτου εντέλλοµαι προς τους νοµίµως εκπροσώπους µου (τους κληρονόµους του), όπως παραδώσουν τούτο άνευ χρονοτριβής προς τους ανωτέρους αξιωµατικούς (τους Μασόνους της Στοάς του…)».      πότε λέει την Αλήθεια;
Αλλά από το µοναχό ‘’Αβέρκιο’’/ Σεραφείµ τώρα µαθαίνουµε για τις ποινές που θα υποστούν, όσοι δεν τηρήσουν τους όρκους. Ο Σεβάσµιος της Στοάς δείχνει στον ορκιζόµενο ένα µικρό ξίφος: «κατευθυνόµενο προς το γυµνό αριστερό στήθος σου, θέλοντας να δείξει ότι, αν είχες αποπειραθεί να προχωρήσεις βίαια, θα είχες γίνει υπαίτιος του θανάτου σου, από µαχαίρωµα, ενώ ο Αδελφός που το κρατούσε θα έµενε ακίνητος εκτελώντας το καθήκον του…», και προχωρεί:
«… Υπάρχει, επίσης, αυτή η θηλιά (του τη δείχνει, αφού πρώτα την βγάζουν από το λαιµό του) περασµένη γύρω από το λαιµό σου που θα έκανε οποιαδήποτε απόπειρά σου να φύγεις εξ ίσου µοιραία, η υποχρέωση του τέκτονα, είναι να αποκοπεί ο λαιµός σου, αν ποτέ παράνοµα απεκάλυπτες τα µυστικά του Ελευθεροτεκτονισµού (της Μασονίας). Ολόκληρη η ποινή θα ήταν να σου αποκοπεί ο λάρυγγας, να σου ξεριζωθεί η γλώσσα και να ταφείς στην άµµο της θάλασσας σε ρηχά νερά ή σε απόσταση διακοσίων µέτρων από την ακτή, όπου τα κύµατα ανεβοκατεβαίνουν τακτικά…
Και για να µη “λαχταρήσουν” οι αναγνώστες, τους καθησυχάζει ο “ερευνητής” ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ: «Όχι βέβαια! Δεν σφάζουν οι Μασόνοι τους αδελφούς του που δι’ ενεργειών ή παραλήψεών τους “προδίδουν” τα Μυστικά…».
Υπήρξαν βέβαια και κάποιοι – “για το φόβο των Ιουδαίων” – οπλοφορούσαν… όπως ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείµ!
ΟΙ  ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ – ΜΑΣΟΝΙΑ – ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ;
Ως λέξεις “αυθεντικές” ακούγοντας σε γοητεύει, είναι το προσωπείο µε κάλυψη του προσώπου, είναι η φτιαχτή και επίπλαστη εικόνα, η καµουφλαρισµένη µε ανέντιµη σκοπιµότητα.
Η παρουσιαζόµενη “Μασονία από αυθεντικές πηγές” γεννάει απογοήτευση. Η επιδίωξη για ανεύρεση ιστορικού υλικού µέσα από µολυσµένες πηγές δεν µπορεί να αναβλύζει καθάριο νερό! Όπως οι µυστικές οργανώσεις που δουλεύουν στους σκοτεινούς θαλάµους, για να υποδουλώσουν την Εκκλησία, µπορεί να προβάλλονται ως καθαρές και αυθεντικές;
Οι πορευόµενες αυτές  ‘’αυθεντικές πηγές’’, έχουν προσπεράσει εν γνώσει ή εν αγνοία ολόκληρες περιόδους, δίχως τη µικρή καταγραφή, αλλού να παραχαράσσονται ιστορικά γεγονότα και σε άλλες περιπτώσεις να µετατοπίζουν την εστία του φακού, δηµιουργώντας τονισµό ή υποτονισµό σε γεγονότα αυθαίρετα, και ζητώντας ευθύνες από ανεύθυνους, ή προσφέροντας τιµές και δόξες σε ασήµαντους αλλά ενταγµένους στο σύστηµα.
Αυτά θαµπώνουν όµως την όραση, µετατοπίζουν τον αναγνώστη από το χώρο του φωτός σε περιοχή σκιάς και σκότους και η κίτρινη λάµψη που φαίνεται δεν είναι χρυσός, παρά ένας όγκος µε ειδικό βάρος το µηδέν.
Μπορεί οι διαπιστώσεις αυτές να ενοχλούν, είναι όµως υπαρκτές και δεν παραχωρούν το δικαίωµα αµφισβήτησης.
Οι “αυθεντικές πηγές” αποκρύπτουν ονόµατα που παίξαν καθοριστικό ρόλο σε γεγονότα. Οι αναφερόµενες “πηγές” είναι µέσα από µασονικά κανάλια. Περιστατικά δε που σηµάδεψαν ιστορική πορεία δεν αναφέρονται.
Αν επιχειρήσω να καταλογραφήσω εν µέρει τον κατάλογο των αναφερόµενων περιστατικών είναι µακρότατος και θα χρειαστούν τόµοι ολόκληροι.
Τούτη την ώρα θα καταδείξω κάποια γεγονότα µε ευρυγώνια φωτογράφιση, που ‘’Αυθεντικές πηγές’’ του µοναχού ‘’Αβερκίου’’/ Σεραφείµ δεν τις σκόνταψε ούτε τις είδε!
α) Την 1^η Νοεµβρίου 1967 γίνεται µικρός ανασχηµατισµός της δικτατορικής κυβέρνησης. Την ώρα που µπαίνει για την ορκωµοσία ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος πληροφορείται ότι υπουργός Παιδείας θα ορκιστεί ο Παν. Χρήστου. Ο Ιερώνυµος χωρίς χρονοτριβή καλεί τον Παπαδόπουλο και σε αυστηρό τόνο του διεµήνυσε ότι αν ορκιστεί υπουργός Παιδείας ο Χρήστου, ευθύς αµέσως θα παραιτηθεί, διότι ο καθηγητής και συνάδελφος του Χρήστου είναι µασόνος και οικουµενιστής και δεν µπορεί µαζί του να συνεργαστεί. Ήρθαν τα πάνω κάτω και τότε άρπαξαν τον υφυπουργό Προεδρίας της Κυβέρνησης Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου και τον τοποθέτησαν στο υπουργείο Παιδείας.
Ο αναµένων ντυµένος µε φράκο στο διάδροµο µε τη συνοδεία του (πατήρ κ.λ.π.) για την ορκωµοσία, γύρισε στη Θεσσαλονίκη άπραγος (!).
Β) Ο ερευνητής µοναχός ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ στην σελίδα 467 περιγράφει µόνον περί της καταδικαστικής απόφασης που πήρε η Εκκλησία της Ελλάδος το 1933 και προσπερνάει ξώφαλτσα τα υπόλοιπα. Αναφέρει σχετικά:
«… Από το 1933, όµως, έως και την δεκαετία του 1970, λόγω των πολέµων που µεσολάβησαν (Ελληνο-Ιταλικός, Εµφύλιος, «Ψυχρός» πόλεµος κ.τ.λ.), η κατά του Τεκτονισµού απορριπτική εκείνη Απόφανση, και Απόφαση της Ελλαδικής Εκκλησίας σχεδόν λησµονήθηκε. Την θυµόντουσαν κατά καιρούς µόνο µερικοί συντηρητικοί Κληρικοί µας, τους οποίους έλεγαν µάλιστα και «φανατικούς» κάποιοι άλλοι, «προοδευτικοί» αποκαλούµενοι, αδελφοί τους… Ώσπου κατά τα έτη 1970, 1972 και 1977, ο µεταξύ Τεκτονισµού και Εκκλησίας αρξάµενος κατά το έτος 1933 ιδιότυπος «πόλεµος» ξαναφούντωσε….
» Και τότε είναι που η Μασονία έβγαλε από τις αποθήκες της τα «µεγάλα κανόνια», για να αντιτάξει – δικαιολογηµένα θα λέγαµε – την άµυνά της, περνώντας και στην κατά της Εκκλησίας επίθεση».
Πώς φθάσαµε µέχρις εδώ; Μας το λέει ο συγγραφέας:
«Ας βάλουµε ωστόσο τα πράγµατα στη σειρά τους. Πριν όµως προχωρήσουµε, θα θέλαµε – δίχως φόβο και πάθος – να ειπούµε κάτι για την κατά καιρούς κριτική, κυρίως όµως για τις κατά καιρούς βίαιες επιθέσεις που έχει δεχθεί ο Τεκτονισµός στην Ελλάδα. Εξηγούµεθα: Δεν εννοούµε εδώ την αντιµετώπιση της Μασονίας υπό της Διοικήσεως της Ελλαδικής Εκκλησίας εν Συνόδω, όχι αυτό. Διότι εκεί υπάρχει πνευµατικό υπόβαθρο µη ανατρέψιµο. Και προχωρεί:
» … Πριν από µερικά χρόνια, µερικοί αφελείς Χριστιανοί, συνεπικουρούµενοι, παρασυρόµενοι θα λέγαµε, από λίγους αδέσποτους και ακατάστατους ρασοφόρους…» (περί άλλων οµιλεί ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ).
Στην πραγµατικότητα πνίγει όλο το ιστορικό ο ερευνητής µοναχός, διότι το µασονικό “ξαναφούντωσε” από τη Λάρισα στις αρχές του 1969 µετά το διορισµό από τους δικτάτορες στο Δηµαρχικό θώκο του Μασόνου Θάνου Μεσσήνη, σ’ αυτό ο µητροπολίτης Θεολόγος αντιτάχθηκε και µε οµιλίες πρώτα “τί είναι µασονία” του π. Αθανασίου Μυτιληναίου, µε κηρύγµατα στους ναούς του καθηγητού και ιεροκήρυκα Βασ. Παπανικολάου, και άλλων θεολόγων, το περιοδικό “Σάπφειρος” ο γιατρός Ιωάν. Αργυρούλης κ.ά., µε αποτέλεσµα να πάρει φωτιά όλη η Ελλάδα και όχι µόνο.
Στις 9 Αυγούστου ο Δήµαρχος Θ. Μεσσήνης στέλνει απειλητική – συµβουλευτική επιστολή στο µητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγο. Απειλεί όλους, όσους θα ασχολούνται µε το θέµα µασονία. Στις 6 Δεκεµβρίου εξεδόθη απόφαση του Πολυµελούς Πρωτοδικείου µε την οποία δε γνωρίζει τη µασονία ως “ένα φιλοσοφικόν σύστηµα, αλλ’ αποτελεί θρησκείαν…”.
Η Μητρόπολις Λάρισας στις 20 Ιανουαρίου 1970 κυκλοφόρησε διαφωτιστικό σε χιλιάδες αντίτυπα µε θέµατα, την απόφαση της Εκκλησίας το 1933 την τελευταία δικαστική απόφαση και µε σχόλια να πληροφορηθεί ο λαός τα περί µασονίας και µοιράστηκαν στους ναούς και σε χώρους δουλειάς.
Η Ιερά Σύνοδος που συνεδρίασε στις 9 Φεβρουαρίου 1970 αποτελούµενη από 10µελή σύνθεση εξ ολοκλήρου της Πρεσβυτέρας Ιεραρχίας µε την υπ’ αρ. πρωτ. 683 Διεκ. 400 αποφάσισε: «και παρακαλεί υµάς – τους µητροπολίτες – ίνα ποιήσθε χρήσιν αυτών οσάκις παρίσταται ανάγκη κατά την ποιµαντορικήν υµών σύνεσιν». Ο Αθηνών Ιερώνυµος, Πρόεδρος.
Εκατόν ένδεκα Λαρισαίοι επιστήµονες µε κοινή διακήρυξη καταγγέλουν τη µασονική πολεµική κατά του µητροπολίτου Θεολόγου και κατά των ιεροκηρύκων της (κληρικών και µη).
«Η προκλητικότης των Μασόνων – έγραφαν – η εκδηλούµενη δι’ ανοικτών επιστολών δι’ ύβρεων προς πρόσωπα απολαύνοντα σεβασµόν και εκτιµήσεως, δια δηλώσεων εις τας εφηµερίδας καθυβριζούσαν τον άµβωνα, δι’ απειλών προς πάντα κατά της Στοάς αγωνιζόµενον…». Εν Λαρίση τη 20/1/1970 έπονται υπογραφαί.
Η Ιερά Σύνοδος που συνεδρίασε στις 18 Μαρτίου 1970. Αποφάσισε:
«Η Διαρκής Ιερά σύνοδος λαβούσα γνώση αναφοράς “Διακηρύξεως”, εκατόν ένδεκα Λαρισαίων χριστιανών επιστηµόνων… δι’ ης πεπαρρησιασµένη τη φωνή καταδικάζουσι την Μασσονίαν… έγνω εκφράσαι  αυτοίς την πλήρη της Εκκλησίας ικανοποίησιν, δια την τοιαύτην ευθαρσή µαρτυρίαν…
»Όθεν, Συνοδική αποφάσει, άσµενοι, γνωρίζοντες υµίν… παρακαλούµεν υµάς όπως ανακοινώσητε ταύτην τοις ευσεβάσιν επιστήµασι, τοις υπογράφουσι την θαρραλέαν ταύτην», Διακήρυξιν, διαβιβάσατε σ’ αυτούς τας ευλογίας και ευχάς της Εκκλησίας» (Αρ. Πρωτ. 660/18.3.1970).
Ο Αθηνών Ιερώνυµος, Πρόεδρος
 
Το ίδιο έπραξε και η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους µε την υπ’ αριθ. 36/6.3.1970 αποφάσισε να συγχαρεί τους Λαρισαίους Επιστήµονες.
Το θέµα πήρε τεράστιες διαστάσεις, όλα τα θρησκευτικά περιοδικά (Ορθόδοξος Τύπος, Χριστιανική Δηµοκρατία, Ξανθιώτικος Τύπος, Εκκλησία, Ζωή, Σωτήρας, Σύνδεσµος, Απολύτρωσις, Ιωάννης ο Βαπτιστής, Τα Νιάτα…) το είχαν πρώτο θέµα.
Συγκλόνισε η “Διακήρυξις Επιστηµόνων των Αθηνών” µε ηµεροµηνία 7^η Ιουνίου 1970 και µε πάνω από δύο (2.000) χιλιάδες υπογραφές.
Ακολούθησε των Διανοουµένων του Νοµού Μαγνησίας µε 374 υπογραφές.
Το “ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ” Αχαρνών 19, βλέποντας την τροπή που πήρε το θέµα, έστειλε επιστολή διαµαρτυρίας προς τον Αρχιεπίσκοπον Ιερώνυµο να σταµατήσουν «οι συρροής εκδηλώσεις, ων στόχος αποτελεί ο Ελεύθερος Τεκτονισµός… εναντίον των οποίων εν τελευταία αναλύσει, στρέφονται αι εξ αµαθείας ή φανατισµού αντιτεκτονικαί εκδηλώσεις…
» Μακαριώτατε. Είποµεν. Και ευελπιστούµεν ότι η φωνή µας, εµπνεοµένη από τα συναισθήµατά µας ως ΕΛΛΗΝΩΝ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ, θα τύχη της δεούσης προσοχής…». Ο Πρόεδρος… Ο Γενικός Γραµµατεύς…
Κάποιοι αρχιερείς ήρθαν σε δύσκολη θέση, τι θα κάνουν µε τις κηδείες και τα µνηµόσυνα των µασόνων, γι’ αυτό απευθύνθηκαν στην Ιερά Σύνοδο, “τί µέλλει γενέσθαι”. Το θέµα εξετάστηκε από τη Συνοδική Επιτροπή επί θεµάτων ηθικής, δογµατικής και κανονικής τάξεως µε πρόεδρο το µητροπολίτη Κασσανδρείας Συνέσιο και µέλη το Δράµας και το Λαγκαδά και έξι καθηγητές Πανεπιστηµίου, το πόρισµα µαζί µε την απόφαση 1761 της Ιεράς Συνόδου που συνεδρίασε την 30^η Σεπτεµβρίου 1970 στάλθηκε σε όλες τις µητροπόλεις να λάβουν γνώση. Τι έλεγε το πόρισµα:
Δια ταύτα: «Ευλαβώς εισηγούµαι στην στέρησιν της τιµής της κηδεύσεως εις τα µέλη των οποίων είναι γνωστή η µασονική ιδιώτης, έτσι δε και στέρησιν της τελέσεως µνηµοσύνων, διότι οι Χριστιανοί επ’ ουδενί λόγω επιτρέπον ν’ ανήκουν και εις ετέραν θρησκείαν κατά την ανωτέρω ρήσιν του Κυρίου µας». Ο Αθηνών Ιερώνυµος, Πρόεδρος… Συνοδικοί…
Τη σκυτάλη, µετά από αρκετά ακόµα που διαδραµατίστηκαν, την πήραν οι µητροπολίτες.
Η πρώτη πολυσέλιδη (16 σελίδες) ανάλυση περί µασονισµού έγινε (5/1/1970) από τον Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδηµο (Γκατζιρούλη) απαντώντας στο “Τεκτονικόν Ίδρυµα” Ελλάδος.
Ακολούθησαν ο Ζακύνθου Απόστολος (12/1/1971), συνέχισε ο Αιτωλοακαρνανίας Θεόκλητος, ο Σπάρτης Ιερόθεος, ο Δηµητριάδος Ηλίας, ο Θεσσαλιώτιδος Κων/νος, ο Μηθύµνης Ιάκωβος…
Έχουµε και αποκαλύψεις. Η εφηµερίδα “Χριστιανική” στο φύλλο του µηνός Μαρτίου 1971, έγραφε: «Κατάπληξη προκάλεσε η πληροφορία ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πρώην Χρυσόστοµος – κατά τους ισχυρισµούς της Στοάς – ήτο µασόνος! Το ίδιο ανέφερε και το “ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ” αριθ. 90/1970 (σελ. 134) ότι κληρικοί της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας ότι υπήρξαν µασόνοι: «… Ο προκαθήµενος Αθηνών Χρύσανθος, ο Πατρών Γερµανός, ο Κεφαλληνίας Δόριζας, ο Λαρίσης και Αθηνών Δωρόθεος… Ο πρώην Καβάλας και Αθηνών Χρυσόστοµος Χατζησταύρου!...».
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας (27 Φεβρ. 1972) η Μητρόπολις Λάρισας & Πλαταµώνος κυκλοφόρησε έντυπο που διανεµήθηκε στους Ιερούς Ναούς µε αγωνιστικό κείµενο “Υπερασπιστής της Ορθοδοξίας”.
«Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Λαός µε χαράν εορτάζει και πανηγυρίζει λαµπρώς κατά την πρώτην Κυριακήν της Μ. Τεσσαρακοστής τας νίκας και τους θριάµβους της Ορθοδοξίας εναντίον πάσης αιρέσεως και πλάνης και απιστίας.
» Τόσον µεγάλη είναι η Ορθοδοξία. Πολεµείται αλλά νικά. Την επιβουλεύονται αλλά θριαµβεύει. Υβρίζεται, αλλά παρά ταύτα γίνεται ενδοξοτέρα. Δέχεται τραύµατα από τους διώκτας, αλλά δεν καταπίπτει από τας πληγάς. Αγωνίζεται κατά των εχθρών της, αλλά δεν νικάται. Παλαίει, αλλά δεν καταβάλλεται, διότι έχει τον Κύριον Ιησούν Προστάτην της και τον Ορθόδοξον Λαόν υπερασπιστήν της.
» Είσαι και συ, αδελφέ αναγνώστα, εντεταγµένος οργανικά σ’ αυτόν τον Λαόν του Θεού, τον Πρόµαχον και Υπεραπιστήν της Ορθοδοξίας; Πρέπει να είσαι. Φιλοτιµήσου να είσαι. Αναλόγως λοιπόν επωµίσου τας ευθύνας δια την υπεράσπισι της Ορθοδοξίας σου σήµερον, δια να έχης µερίδιος δόξης αιωνίου µαζί µε τον λαόν του Θεού αύριον».
Υπήρξε και τούτο το απρόσµενο την Τετάρτη 22 Μαρτίου 1972, εβδοµάδα του Ακαθίστου Ύµνου. Ο κεντρικός Ναός της Λάρισας Αγ. Νικόλαος έκανε την καθιερωµένη προηγιασµένη Θεία Λειτουργία. Ο προϊστάµενος του Ναού Αρχιµανδρίτης Ιάκωβος Ευµενίδης (πρώην πρωτοσύγκελος του πρώην µητροπολίτου Λάρισας Ιακώβου Σχίζα), κάλεσε για την ακολουθία και τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο (εκείνο το διάστηµα έκαµνε σειρά οµιλιών περί µασονίας). Όταν πήγε µε διπλωµατικό τρόπο, δεν του επετράπη να λάβει µέρος στη Θεία Λειτουργία και παρέµεινε στο Ιερό εκκλησιαζόµενος. Κατά τη στιγµή της Θείας κοινωνίας, ενστικτωδώς σηκώθηκε και πήγε προς την Ωραία Πύλη να δει τους µεταλαµβάνοντες και εκείνη τη στιγµή ο λειτουργός π. Ιάκωβος κοινωνούσε το µασόνο Δήµαρχο Μεσσήνη. Είναι περιττό να περιγράψω τα περαιτέρω, ο ίδιος δήλωσε ότι γνωρίζει αυτό που έκανε! Ο µητροπολίτης Λαρίσης π. Θεολόγος τον κάλεσε αµέσως και του υπέβαλε τη “χάδι” τιµωρία, ένα µήνα αργία προς παραδειγµατισµό.
Ο Τύπος που ήταν ελεγχόµενος από τη µασονοκρατούσα δικτατορική κυβέρνηση, πήρε φωτιά, να πλήξουν το µητροπολίτη Λάρισας π. Θεολόγο, γιατί πρωτοστατούσε στον αντιµασονικό αγώνα.
Ο µητροπολίτης Λάρισας όµως ξεκάθαρα δήλωσε:
«Η Εκκλησία της Ελλάδος και η Ιερά Σύνοδος δι’ εγκυκλίου της, έχει λάβει σαφή θέσιν έναντι των Τεκτόνων. Όπως επίσης και η Ελληνική Δικαιοσύνη δια προσφάτων αποφάσεων δικαστηρίων. Δεν ήτο δυνατόν να παρίδωµεν το γεγονός τούτο, δεδοµένου ότι πρόκειται δια τον πρώτον πολίτην της πόλεως. Προηγήθησαν συνοµιλίαν φιλικώταται, νουθεσίαι και συστάσεις, αλλά δυστυχώς χωρίς αποτέλεσµα. Κατόπιν τούτου ευρέθην εις την πολύ δυσάρεστον θέσιν να επιβάλω ποινήν εις τον ιερέα, ο οποίος παρ’ όλον ότι εγνώριζε την «ιδιότητα» του Δηµάρχου, του προανέφερε την θείαν µετάληψιν. Εκάλεσα τον ιερέα, όταν επληροφορήθην το συµβάν, ο οποίος δεν ηρνήθη ότι έδωσε µετάληψιν εις τον κ. Δήµαρχον, αν και εγνώριζε περί ποίου επρόκειτο. Δι’ ηµάς το θέµα σταµατά εδώ. Εις την επιβολήν της ποινής της µηνιαίας αργίας εις τον ιερέα».
Ο µασόνος Δήµαρχος Θ. Μεσσήνης, “ηρκέσθη σχετικώς να απαντήση”: «Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι λέγουσι και τι πράττουσι» (από σύνολον του Τύπου την 23^η Μαρτίου 1972).
Στα µέσα Ιουνίου ο µητροπολίτης Φλώρινας επισκέφθηκε µητροπολίτες όπως και το Λαρίσης, για να συντονίσουν τον αγώνα κατά της Δικτατορικής κυβέρνηση αλλά και κατά της Μασονίας, µε τη σύγκλιση της Ιεραρχίας.
Άρχισαν να καταφθάνουν επιστολές µητροπολιτών ζητώντας τη σύγκλιση της Ιεραρχίας, για να καταδικάσουν τη µασονία. Η Ιεραρχία που συνήλθε κατά την τελευταίαν συνεδρίαν της 30^ης Νοεµβρίου (συνεδρία ΙΔ΄) άπαντες οι συγκροτούντες την Ι.Σ.Ι. Σεβ. Ιεράρχαι υπέγραψαν επισήµως και κατά σειράν την εν µεµβράνη καταστρωθείσαν Πράξιν αυτής περί καταδίκης της Μασονίας. Το περιεχόµενον της εν λόγω Πράξεως, όπερ επεξειργάσθη η σεπτή Ιεραρχία εν αλλεπαλλήλοις συνεδρίαις αυτής, έχει ως εξής:
«Η Ιερά σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, µελετήσασα το σοβαρώτατον θέµα της Μασονίας, αποφαίνεται ως εξής:
α) Ανανεοί την από 12-10-1993 Πράξιν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, την επέχουσαν θέσιν αυθεντικού κειµένου Αυτής. Εµµένει απολύτως εις τα εν τη ως άνω Πράξει οριζόµενα περί της Μασονίας. Διακηρύσσει και αύθις, ότι η Μασονία είναι αποδεδειγµένως θρησκεία µυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη Αλήθειαν της Αγίας ηµών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηµατικώς, ότι η ιδιότης του Μασόνου υπό οιανδήποτε µορφήν είναι ασυµβίβαστος προς την ιδιότητα του Χριστιανού ως µέλους του Σώµατος του Χριστού…».
Η φέρουσα τας ιδιοχείρους υπογραφάς πάντων των µελών της Ι.Σ.Ι. Πράξις αύτη, κατόπιν αποφάσεως αυτής (περ. “ΕΚΚΛΗΣΙΑ”, έτος Ν΄ τεύχος Α΄/Ιαν. 73).
Το πυκνογραµµένο βιβλίο του Κώστα Νικολίδη “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ” (Αυγ. 1979) σελ. 108 µας συνετάραξε, όταν αποκάλυψε ότι:
«Η πράξις της Ιεραρχίας του 1972, που κατεδίκαζε απερίφραστα τον µασονισµό, µετά την ανάρρηση στον Αρχιεπισκοπικό θρόνον του ΣΕΡΑΦΕΙΜ, εξαφανίστηκε από τα αρχεία της Ιεράς Συνόδου!!! Έτσι το πρωτότυπον έγγραφον της καταδίκης του µασονισµού µε τις αυτούσιες υπογραφές όλων των Ιεραρχών της Ελλάδος, δεν υπάρχει. Και για να µην υφίσταται µιας τέτοιας βαρύτητος (παγκοσµίου σηµασίας) έγγραφον εις βάρος του µασονισµού, και για να µην υπάρχουν υπογραφές µασόνων αρχιερέων να καταδικάζουν την… δεύτερη θρησκείας τους.
» Την εξαφάνισιν δεν έκαµαν βεβαίως αντιµασονικά χέρια. Ο µασονισµός δεν διστάζει να χρησιµοποιήσει κάθε µέσον, για να εξαφανίσει στοιχεία που τον καταδικάζουν αµετάκλητα».
(Ποιος υπουργός Παιδείας ανέβασε το Σεραφείµ στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και ποιοι ήταν µαζί του; προχωρώντας θα το µάθουµε! Για την εξαφάνιση των υπογραφών θέλει πολλή  σ κ έ ψ η(!)).
[Όλα τα παραπάνω που ενδεικτικά ανέφερα, ο µοναχός ‘’Αβέρκιος’’/Σεραφείµ τα προσπέρασε, επειδή βέβαια είναι αυθεντικές οι µασονικές του πηγές!]
Τι γράφει “Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ” ο συγγραφέας µε το ψευδώνυµο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ:
Γράφουν οι Τέκτονες σε εκτεταµένο δηµοσίευµά τους µε τίτλο «Η Εκκλησία της Ελλάδος και ο Τεκτονισµός» ρίπτοντες κατά πρόσωπον ολόκληρης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και τούτους τους σκληρούς και απαράδεκτους λόγους αυτών, ως ακολούθως (Περιοδικό Ιλισός, τ. 97 (1973) 43 κ.εξ.):
«Σχετικώς µε την απόφασιν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (του Νοεµβρίου 1972), ο “ΙΛΙΣΟΣ” εζήτησε την γνώµην µελετητού των εκκλησιαστικών και τεκτονικών ζητηµάτων, µέλους του Τεκτονικού Αρείου Πάγου» (υψηλόβαθµου Τέκτονος). Ο εν λόγω µελετητής, αφού ετόνισε προκαταβολικώς ότι εκφράζει απόψεις εντελώς προσωπικάς (σελ. 475-6).
Διαβάζουµε εν συνεχεία – γράφει ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ– τα εξής ενδιαφέροντα:
«Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος – η οποία συνήλθε κατά το δεύτερον ήµισυ του Νοεµβρίου (του έτους 1972) – εξέδωσε ανακοίνωσιν προς τον Ελληνικόν Λαόν για το θέµα του Τεκτονισµού, έχουσαν ως ακολούθως (εδώ έπαιξε η κοπτοραπτική!):
(…) Μελετήσασα το σοβαρότατον θέµα της Μασονίας, αποφαίνεται ως εξής: Ανανεοί την από 12.10.1933 Πράξιν της Ιεραρχίας (…) ότι η ιδιότης του Μασόνου υπό οιανδήποτε µορφήν είναι ασυµβίβαστος προς την ιδιότητα του Χριστιανού ως µέλους του Σώµατος του Χριστού (…)».
Άλλα λέει, κ. ‘’Αβέρκιε’’/ Σεραφείµ, η ανακοίνωση της Εκκλησίας η οποία δηµοσιεύθηκε στο περιοδικό “Εκκλησία”; Την οποία αναφέρουµε πιο πάνω αυτολεξεί, όπως τότε δηµοσιεύθηκε!
Αφήνω τα αναφερόµενα πρακτικά της Ιεραρχίας, όπως τα µεταφέρει η αυθεντική γραφίδα των µασόνων και τα δηµοσιεύει στις “αυθεντικές πηγές” ο κ. ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ στη σελ. 480. Η κοπτοραπτική εδώ δούλεψε αρκετά και µε τέχνη.
Λόγω χώρου (αντιπαραβάλλοντας τα δύο κείµενα και σχολιάζοντας απαιτείται πολύ µεγάλος χώρος). Αλλά και χρόνος, θα επανέλθουµε όµως…
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ!
Προηγήθηκαν αρκετά γεγονότα πριν την σύγκληση της Ιεραρχίας, από πιέσεις στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο Α΄ να µην φέρει καν προς συζήτηση το µασονικό θέµα στην Ιεραρχία, (διότι σχεδόν όλη η Δικτατορική Κυβέρνηση ήταν µασονοκρατούµενη), διαδέχθηκαν οι απειλές και ακολούθησαν οι συκοφαντίες, να τον κάµψουν να υποχωρήσει.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ!
Ο Ιερώνυµος µήτε άκουγε, µήτε έβλεπε, µήτε φοβότανε, αλλά τραβούσε το δρόµο που αυτός θεωρούσε ότι κατευθύνεται στη σωστή πορεία.
ΠΡΙΝ!
Την παραµονή της συζήτησης του Μασονικού (αναφέρουµε σε µια προσωπική εµπειρία ηµέρα Τετάρτη 29 Νοεµ. 1972) βρέθηκα στην Αθήνα για εµπορικούς λόγους. Κατεβαίνοντας από το τρένο, όλες οι εξωτερικές κολόνες του σταθµού ήταν  γεµάτες µε αφίσες που έδειχναν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο να φέρει στολή και εµβλήµατα µασονικά. Όσο προχωρούσα στην κεντρική αγορά, άλλες γωνίες ήταν γεµάτες από τέτοιες αφίσες µε την ένδειξη “ΛΥΚΑΒΙΤΟΣ”. (ήταν µια αόρατη µυστική οργάνωση!)
Απορηµένος γι’ αυτά που έβλεπα που θυµίζουν σαν “εφηµερίδες τοίχου Κίνας” ρώτησαν συναδέλφους, αν είναι δυνατόν να διασύρουν έτσι έναν Αρχιεπίσκοπο; Η απάντηση ήταν σχεδόν πανοµοιότυπη, αυτά τα κάνει η κυβέρνηση για κάτι θέλει να εκβιάσει και δεν έχει άλλον τρόπο, γι’ αυτό και δε   συνέλαβαν κανένα αφισοκολλητή. Είναι αυτό δυνατόν; Και όµως! Όταν ήταν γνωστό ότι αστυνοµεύονταν ολόκληρη η Αθήνα ακόµα και κάθε γειτονιά νυχθηµερόν;
ΤΟΤΕ!
Μέσα στη συνεδρία έγινε κάτι που δεν περιγράφεται (πληροφορίες µητροπολιτών ανέφεραν). Ο Ιωαννίνων – και µετά αρχιεπίσκοπος – Σεραφείµ Τίκας), τον έπιασε “αµόκ” και άρχισε να φωνάζει υστερικά – την κοινώς οµιλούµενη ούρλιαξε – µην το κάνετε αυτό, Μακαριώτατε! Μην το κάνετε…! Και όλη η προσπάθεια της µαταίωσης, δεν αναφέρεται στα Πρακτικά της Ιεραρχίας που δηµοσίευσε το µασονικό περιοδικό “ΙΛΙΣΟΣ” αφού πρώτα το πέρασαν από κοπτοραπτική στα επίµαχα σηµεία και τα οποία τα µεταφέρει ως “Αυθεντικές πηγές” ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ στο βιβλίο του και στη σελίδα 480. Δύο ήταν οι αρνητές – µας λέγει – για την καταδίκη και αυτοί µετά συνυπέγραψαν για την καταδίκη της µασονίας και αυτό διότι:
«Η εντολή της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος προς τους µασόνους µητροπολίτας ήταν ρητή: “Να υπογράψουν την δήλωσιν”.
» Αλλά και αν δεν είχαν εντολήν να την υπογράψουν δεν µπορούσαν να κάµουν διαφορετικά, γιατί θα απεκαλύπτετο η µασονική τους ταυτότης, µε συνέπειαν να αντιµετωπίσουν την οργήν του ποιµνίου τους. Δεν θα µπορούσαν να σταθούν στους µητροπολιτικούς θρόνους τους, και µάλιστα σε εποχήν που η Ιεραρχία καταδίκαζε ανεπιφύλακτα τον µασονισµόν. Και επί πλέον κατά παγίαν µασονικήν πολιτικήν η µασονική ταυτότης ενός Ιερωµένου δεν αποκαλύπτεται παρά µόνον µετά τον θάνατό του». (“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ”, σελ. 108 παρ. 3).
                                          
ΜΕΤΑ !
Όλη η οµάδα Μητροπολιτών που συµµετείχε µε δήλωση-πίεση προς την Ι. Σύνοδο, ώστε να αναγκάσουν την ιεραρχία να συνέλθει για το µασονικό, βρέθηκε στο στόχαστρο. Δεν άργησε να καταφθάσει από διάφορες πλευρές ενορχηστρωµένη καµπάνια συκοφάντησής των.
Προσπαθούσαν οι παραπληροφορητές άνθρωποι του Τύπου να παρουσιάσουν την τρίχα τριχιά. Δε θα ξεχάσω τα λουλούδια, τα στέφανα, τα µούσια κ.ά., στο µητροπολιτικό ναό, όπου κάθε φορά για ηµέρες ήταν το θέµα σε όλες τις εφηµερίδες από την Αθήνα µέχρι το τελευταίο χωριό. Ή κείνη τη λαµπάδα, την αλογοουρά, το νυφικό κ.ά.. Αφού δεν έπιασαν αυτά, µετά ξεκίνησε ένας διωγµός σε αντιµασόνους, άτοµα µε ευαισθησία Ορθόδοξη και συνεργάτες του µητροπολίτη Θεολόγου.
Από τους πρώτους που τιµωρήθηκε σκληρά, εδώ στη Λάρισα ήταν ο θεολόγος καθηγητής Βασ. Παπανικολάου, ο οποίος απάντησε στην ώρα του µαθήµατος σε ερώτηση µαθητή του: “Τι είναι µασονία”, ακολούθησαν ανακρίσεις, στη δίκη που έγινε, αθωώθηκε, αλλά ο Μακεδόνας υπουργός Παιδείας Ν. Καντώνας γνωστός για τη συµπάθεια προς τη µασονία, έδωσε εντολή: Να “διωχθεί” «για το συµφέρον της Υπηρεσίας…» όσο πιο µακριά γίνεται και «θα είναι αδαπάνως για το δηµόσιο…». Ας ήταν στη µέση της σχολικής χρονιάς, στη καρδιά του χειµώνα – µέσα Δεκεµβρίου – µια οικογένεια µε τέσσερα παιδιά και το τελευταίο µερικών ηµερών, µε µια γραία (80 ετών) µητέρα και σχεδόν κατάκοιτη και µε έναν αδελφό βαριά άρρωστο που διένυε τις τελευταίες ηµέρες… Ο άλλος ήταν ο Διευθυντής της Κοινωνικής Πρόνοιας µε εικοσιπενταετή διευθυντική έδρα στη Λάρισα που τον έστειλαν στην Καστοριά. Τέσσερις υπαλλήλους της Εµπορικής Τραπέζης τους ξεπροβόδισαν, για  να γίνουν ακρίτες, Καρλόβασι Σάµου, Μολάοι Λακωνίας, Σαµοθράκη και Λασίθι. Τους δε εµπόρους τους έκοψαν τις προσβάσεις στις Τράπεζες, αλλά πέτυχαν ένα µεγάλο “ευεργέτηµα”. Κάθε πρωί που άνοιγαν την επιχείρησή τους εµφανιζόταν αστυνοµικός και βολτάριζε µπροστά από το µαγαζί όλες τις ώρες! Οι προθέσεις τους ήταν αγαθές, διότι απέτρεπαν τους κλέφτες να λεηλατήσουν τα καταστήµατα (!) Αλλά και η παρουσία τους απέτρεπε τους πελάτες, να µπουν στο κατάστηµα για ψώνια!
Δεν άργησε ο ξεσηκωµός του Πολυτεχνείου – ο επίσκοπος Αναστάσιος Γιαννουλάτος, βοηθός του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύµου Α΄, καθηγητής στο Πανεπιστήµιο, Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, Διευθυντής του Διορθόδοξου Κέντρου και Διευθυντής της Εξωτερικής Ιεραποστολής – πήρε την ευλογία του αρχιεπισκόπου Ιερωνύµου και µπήκε στην πρώτη γραµµή, το ράσο του είχε γίνει κρυψώνας και µεταφορέας φαρµάκων και τροφίµων στους καταληψίες φοιτητές.
Ο αριστερός Ν. Μπίστης  (ο γνωστός για την αντιεκκλησιαστική στάση) στο βιβλίο του “προχωρώντας και αναθεωρώντας” περιγράφει µε πολύ γλαφυρό τρόπο τη στάση του Αναστασίου στο Πολυτεχνείο.
Ο δε φοιτητής τότε και πολύ αργότερα ιερέας π. Χρίστος Χριστοδούλου µας µεταφέρει τους δύο ρόλους του π. Αναστασίου στην περίπτωση του Πολυτεχνείου: «… Το ράσο του έγινε η αναγκαία κάλυψη, για να κρύβουν από κάτω τρόφιµα και φάρµακα. Είχαν βρει και ένα πέρασµα προς τη Νοµική, που οι ίδιοι οι φοιτητές είχαν ανοίξει και το οποίο κατέληγε στο παρακείµενο νεκροτοµείο. Όσο η αστυνοµία δεν το είχε εντοπίσει, ο ανεφοδιασµός γινόταν από εκεί – ως τη στιγµή που το έκλεισαν κι αυτό…» Οι εφηµερίδες της εποχής καταγράφουν την αντίδραση των έγκλειστων φοιτητών, όταν αντίκριζαν τη βοήθεια: «Ζήτω τα τιµηµένα ράσα», αναφωνούσαν…
» Ο Αναστάσιος είχε να παίξει κι ένα δεύτερο ρόλο πάντως, αντλώντας ισχύ από το επισκοπικό αξίωµά του είχε τη δυνατότητα να συνοµιλεί µε τους αξιωµατικούς της αστυνοµίας, παίζοντας ενίοτε ρόλο διαµεσολαβητή.
» Και µετά, στην αιµατηρή εκκένωση, ένα ρεπορτάζ καταγράφει τον επίσκοπο Αναστάσιο Ανδρούσης να σκύβει σε ένα παρτέρι έξω από τη Νοµική, πάνω από ένα χτυπηµένο φοιτητή. Στην απαίτηση δε, των αστυνοµικών να αποµακρυνθεί, ο Αναστάσιος απάντησε: «Σαν καθηγητής και επίσκοπος πιστεύω ότι η θέση µου είναι εδώ κοντά στους φοιτητάς».
Η δράση του Αναστασίου δε σταµατά, βέβαια, εκείνο το βράδυ. Δίπλα στους γονείς των συλληφθέντων, πιέζει την Ιερά Σύνοδο να αναλάβει πρωτοβουλία, πήγαιναν καθηµερινά στους έγκλειστους κρατούµενους φοιτητές στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και συγχρόνως διαµαρτύρονταν για τα βασανιστήριά τους.
Αδελφός ενός κρατούµενου, ο Νίκος Βερνίκος έγραφε: «Με τις ώρες καθόµασταν έξω από τις φυλακές, προσπαθούσαµε να πάρουµε άδεια για επισκεπτήριο… εδώ γνώρισα και τον Αναστάσιο, θυµάµαι τις φωνές του “εδώ, στην κατοχή, οι Γερµανοί επέτρεπαν τους ιερείς να δούνε τους κρατούµενους. Δεν θα µας επιτρέψουν τώρα;”. Όλο το διάστηµα ο Αναστάσιος µαζί µε την επιτροπή παρέµβαιναν και είχαν αποτελέσµατα…».
Οι απειλές που άκουγε: “Ξέρουµε τους Γιαννουλάτηδες… θάρθει η σειρά τους”.
Άλλη: «Αυτό που έκανε ο καθηγητής – Γιαννουλάτος – στη Νοµική Σχολή θα το πληρώσει…».
Δεν είναι ειρωνεία αυτό, άλλοι έδιναν µάχες για ανθρώπινη αξιοπρέπεια και άλλοι ετοίµαζαν κουστούµια να αναλάβουν κρατικά πόστα ! (υπουργοί, διευθυντές).
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
 Στις 17 Νοεµβρίου 1973 γίνεται επέµβαση του στρατού στο Πολυτεχνείο, η εξέγερση καταστέλλεται µε τραυµατίες. Σε µια εβδοµάδα (25/11/1973) έχουµε νέο πραξικόπηµα από τον ισχυρό άνδρα της δικτατορίας, τον αρχηγό της ΕΑΤ-ΕΣΑ και µασόνο Δηµ. Ιωαννίδη.
Στο βιβλίο του “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ” (έκδοσις Αύγουστος 1979) ο Κώστας Νικολίδης στη σελίδα 15 γράφει: «Είναι γνωστή η µασονική ταυτότητα 15 τουλάχιστον από τους “υπουργούς” στην τελευταία την Νοεµβριανήν Κυβέρνησιν της Χούντας (25/11/1973-23/7/1974) (αναφέρει τα ονόµατα). Με Πρόεδρο της Δηµοκρατίας έναν µασόνον στρατηγόν, τον Φαίδωνα Γκιζίκην».
Από τους δέκα πέντε (15) τουλάχιστον υπουργούς, εµείς θα αναφερθούµε µόνον σε έναν και το νέο υπουργό Παιδείας και µασόνο – κατά τον κ. Νικολίδη – “καθηγητή Παναγιώτη Χρήστου, διευθυντή του Πατριαρχικού Ιδρύµατος Πατερικών Μελετών και διδάσκαλο του π. Θεοδώρου, του οποίου ο π. Θεόδωρος υπήρξε στενός συνεργάτης στο Πανεπιστήµιο…” (ο γράφων τα παραπάνω π. Αγγελακόπουλος, δεν τα γνώριζε, τα ξέχασε, του διέφυγε, ή από σκοπιµότητα δεν ανέφερε ότι ο π. Θεόδωρος ήταν συνεργάτης και στο Υπουργείο Παιδείας).
Ορκιζόµενος ο αρχοµανής ως υπουργός Παιδείας, υπέρ οικουµενιστής και µασόνος Παναγιώτης Χρήστου συγκρότησε οµάδα κατάλληλη, αποτελούµενη από τον πράκτορα της ΚΥΠ Αθαν. Αγγελόπουλο, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Παν. Θεσσαλονίκης, για τον οποίο ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος είχε γράψει στο βιβλίο του “το Δράµα ενός Αρχιεπισκόπου” το 1975 και στη σελίδα 47 µεταξύ άλλων.
«Δια το ότι είχα κινήσει τας υποψίας της δικτατορίας ήδη από την εποχήν εκείνην, δεν έχω πλέον µόνον απλάς υπονοίας, αλλά αδιάσειστα στοιχεία. Το επιβεβαιώνει επισήµως αυτός ούτος ο άνθρωπος, που του είχεν αναθέσει η ΚΥΠ να µε παρακολουθή. Είναι ο πράκτωρ της ΚΥΠ κ. Αθαν. Αγγελόπουλος, Υφηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης, που είχε παραπεµφθή εις την Ειδικήν Επιτροπήν Εκκαθαρίσεων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυµάτων. Ο κ. Αγγελόπουλος ήταν επί δικτατορίας Ιωαννίδη και υπουργίας του καθηγητού κ. Λούρου ο Γενικός Διευθυντής Θρησκευµάτων του Υπουργείου Παιδείας. Αυτός, λοιπόν, εις ένα ιδιόγραφον σηµείωµά του, που το υπέβαλεν εις τον Υπουργόν κ. Λούρον εις τας 26 Αυγούστου 1974, οµολογεί, ότι από του 1968, ως πράκτωρ της ΚΥΠ, είχεν ως αποστολήν «την έρευναν του εκκλησιαστικού προβλήµατος, όπως είχε διαµορφωθή επί Ιερωνύµου». Τούτο, όπως γράφει ο ίδιος επί λέξει, «δύναται να διαπιστωθή αρµοδίως», ίσως από τα Αρχεία της ΚΥΠ. Από αυτά θα δύναται επίσης να διαπιστωθή, ότι ο κ. Αγγελόπουλος δεν ήτο πράκτωρ της, όπως ισχυρίζεται, µόνον από του 1968, αλλά, σύµφωνα και µε στοιχεία, που και εγώ κατέχω, από πολύ ενωρίτερα».
Για να µην αµφισβητηθούν τα γραφόµενα του Ιερωνύµου, εµείς µέσα από το αρχείο µας σας παρουσιάζουµε µέρος από την αυτούσια χειρόγραφη επιστολή του κ. Αγγελόπουλου προς τον υπουργό κ. Λούρο µε χαρτί του Υπουργείου Εθν. Παιδείας και Θρησκευµάτων ως Γενικός Δ/ντής Θρησκευµάτων µε ηµεροµηνία και υπογραφή!  (φωτ δίπλα)
Άλλοι της παρέας του υπουργού Π. Χρήστου, ήταν Ιωάν. Παρασκευαΐδης, Δηµήτριος Τραντάλης, Θεοδ. Ζήσης… που βοήθησαν να ανέβει  στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ένα εύχρηστο όργανο µε το οποίο θα µπορούν να επιβάλλουν τα εκάστοτε αντιεκκλησιαστικά και αντιχριστιανικά σχέδιά τους, όπως να καθαρίσουν τους αντιοικουµενιστάς και αντιµασόνους Αρχιερείς, γιατί τους ήταν εµπόδιο.
Η οµάδα δούλεψε για νοµοσχέδια, επινόησε σκοπιµότητες µε Συντακτικές Πράξεις, επεξεργάστηκε λύσεις στο σκοτεινό παρασκήνιο, για εκλογές δεσποτάδων, υπάκουσε στα προστάγµατα του “πανίσχυρου” Ιωαννίδη για την εκλογή στην αρχιεπισκοπική καθέδρα του Σεραφείµ Τίκα, ένα ηγετικό σώµα αξιοθρήνητο, δίχως ήθος και δίχως πνεύµα, δίχως προσόντα και λόγο, δίχως οραµατισµό και πρωτοβουλία. Κύριοι Ζήσηδες & Σια, στα είκοσι τέσσερα χρόνια αρχιεπισκοπικής ποιµαντορίας του, έχετε να µας δείξετε έστω πέντε ευαγγελικά κηρύγµατα σε συναγµένο λαό ή κάποιο λόγο που να διαπλάθει την Ορθοδόξο συνείδηση; Για έργο! Ούτε λόγος και ό,τι βρήκε, τα διέλυσε, και τα ανεγειρόµενα τα σκόρπισε. Ο φυτευµένος αρχιεπίσκοπος ήταν κλεισµένος στα σκοτεινά κελιά της µηχανορραφίας και της συνωµοσίας.
Αυτή η περιβόητη εκκλησιαστική σας οµάδα σοφίστηκε την 3^η συντακτική Πράξη και ανεβάσατε το Σεραφείµ Τίκα Αρχιεπίσκοπο και µε την 7^η Συντακτική Πράξη του δώσατε καλιγούλιες εξουσίες, ώστε να καθαρίζει στο “άψε-σβήσε”, χωρίς να λογοδοτεί πουθενά, όποιος ήταν αντιµασόνος ή επειδή δε συµφωνούσε µαζί του.
Αυτή η οµάδα κρυβόταν πίσω από το Σεραφείµ στις 11 Ιουλίου 1974 µε την έκδοση της 7^ης Συντακτικής Πράξης. Ο Σεραφείµ επέβαλε φίµωτρο στους διαφωνούντες στην Ιεραρχία που συνήλθε µε το 1/3 των επισκόπων. Εδώ µέσα διεπράχθη το µεγαλύτερο έγκληµα. Μέσα εδώ στο διοικητικό χώρο της Εκκλησίας εγκατέστησαν ένα σφαγείο! Εδώ “εκτέλεσαν εν ψυχρώ” δώδεκα (12) µητροπολίτες, ποδοπατώντας κάθε ανθρώπινη έννοια, χωρίς κατηγορία, χωρίς απολογία, χωρίς δίκη, κατάργησαν την Εκκλησιαστική δικαιοσύνη, τους κλείδωσαν τη χρήση προς ένδικα µέσα, τους απαγορεύτηκε ρητά κάθε προσφυγή σε εκκλησιαστικό ή πολιτικό δικαστήριο και όλα τελείωναν µε µόνο µία δηµοσίευση στην εφηµερίδα της κυβερνήσεως. Αυτή ήταν η τελική πράξη, ο οριστικός αποκεφαλισµός τους.
Μήπως κάνω λάθος κύριοι, της οµάδας Χρήστου – Ζήσηδες & Σια!
Οι εκλογές ακολούθησαν, ανέβασαν στα ύψη της αρχιερατικής τιµής “άνδρες” φορτωµένους µε λαϊκή κατακραυγή, κουσουράτους έτοιµοι να κάµψουν τον αυχένα σε κάθε αυθαίρετη επιθυµία, µετριότητες να αποδέχονται δουλικά κάθε προσταγή του ευεργέτη τους ως στρατευµένοι κόλακες, να είναι στις συνεδριάσεις “αφωνότεροι των ιχθύων και απραγότεροι των βατράχων”.
Με αυτόν τον τρόπο ο Σεραφείµ έκανε τη δουλειά του για δεκαετίες, εξασφάλιζε ψήφους για την παραµονή του. Κάθε φορά που απειλούνταν, ανέσυρε απ’ το ντουλάπι του τους παραφουσκωµένους φακέλους µε τις διάφορες καταγγελίες, µε “ηρωισµούς” και “αναθυµιάσεις” τους, τους έβγαζε, τους έδειχνε την ύπαρξή τους και τους κράδαινε ως δίκοπο µαχαίρι. Οι “καθαροί”, οι “άµωµοι” αλλά µε σπίλους και ρυτίδες, κατέβαζαν τα κεφάλια στους προσφέροντας µετά γη και ύδωρ, υποσχόµενοι αιώνια υποταγή και έτσι γίνονταν εξαρτήµατα και θύµατα της Σεραφειµικής αυθαιρεσίας.
Αισθάνοµαι την υποχρέωση, πατήρ Θ. Ζήση, να αποσαφηνίσω αυτή τη µελαγχολική κρίση, πως εσείς εκπρόσωπος της Θεολογικής Επιστήµης, ένας εκ της οµάδας των “Θεολόγων” κατασκευάσατε τις σατανικές και βέβηλες Συντακτικές Πράξεις, µνηµεία της καταισχύνης, πρώτα την 3^η και εισορµήσατε στο άβατο Ιερό Βήµα και εγκαταστήσατε τον εκλεκτό σας µασόνο Σεραφείµ.
Καµιά κρατική εξουσία στη διαδροµή των 141 χρόνων (1833-1974) δεν υποκατέστησε τους Ιερούς Κανόνες µε νοµικά εξαµβλώµατα, δεν οικειοποιήθηκε Συνοδικές αρµοδιότητες, δεν εισχώρησε στα ενδότερα της Εκκλησίας, για να βεβηλώσει µε πράξεις τα Άγια των Αγίων, δε φόρεσε το µανδύα του Επισκοπικού αξιώµατος, ώστε να τεµαχίσει και να διχάσει το ανώτατο διοικητικό Σώµα της Εκκλησίας και καµία δε θεσµοθέτησε σχίσµα.
Το απαίσιο αυτό Νοµοθέτηµα (3^η Συντακτική Πράξη) υποκατέστησε την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέκλεισε την πλειοψηφία των επισκόπων χαρακτηρίζοντάς τους αντικανονικούς, ξεχώρισε ένα ρετάλι, ένα κοµµένο κλαδί που το νοµάτισε “Πρεσβυτέρα Ιεραρχία”. Η εισβολή αυτή ήταν παράνοµη και αντικανονική, πρωτότυπη και πρωτόγνωρη, έτσι άνοιξε το κρυφό µονοπάτι και θρόνιασε τον εξευτελισµό και την εξουθένωση η Ιερά Έπαλξη της Εκκλησίας. Ανέδειξε έναν ηγέτη που δε διέθετε κανένα προσόν, για να ασκήσει τόσο υπεύθυνο λειτούργηµα, έναν άξεστο άνδρα που βαρύνονταν µε πράξεις ντροπής, µε ασύστολα ποδοπατήµατα των ιερών και των οσίων θεσµών της Εκκλησίας.
Να πώς στήσατε το Σεραφείµ στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο! – Μήπως και γελάσει κάποιος πικραµένος –. Το ρετάλι που κόψατε αποτελούνταν από 32 µητροπολίτες, αφού αποκλείσατε 34 ως δήθεν αντικανονικούς. Από τους 32 ψήφισαν οι 28, οι άλλοι αρνήθηκαν το θέατρο, από αυτούς ο Σεραφείµ έλαβαν µόνο 20 ψήφους, Οι 16 ήταν σιµωνιακοί- παζάρεµα δηλαδή, σου δίνω ψήφο, κάνεις δεσπότη πνευµατικοπαίδι µου ή πάω σε µεγάλη Μητρόπολη, κάποιοι έτρεξαν και κατσικώθηκαν σε µεγάλες µητροπόλεις, χωρίς να έχουν καν ψηφιστεί, ή να έχει αλλάξει ο νόµος ‘’του µεταθετού’’ που τους απαγόρευε. Όπως ο “Ορθοδοξότατος” Παντελεήµων Θες/νίκης, ο χρυσοθήρας Πατρών Νικόδηµος, ο Δωρόθεος Αττικής… «Καθαροί» ψήφοι ήταν µόνο (4) τέσσερις και αυτοί µε πιέσεις από τον δικτάτορα Ιωαννίδη.  (φώτ., στη µέση)
Και δεύτερο η 7^η Συντακτική Πράξη σας, πατήρ Θ. Ζήση, είναι ένα δράµα. Αλλάξατε τον αριθµό και τα όρια των Μητροπόλεων, αποφανθήκατε ποιοι Μητροπολίτες έχουν κανονική αρχιεροσύνη και ποιοι δεν έχουν, σφετεριστήκατε της αρµοδιότητες της Εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, φθάσατε στο κατάντηµα να εξοντώσετε χωρίς την παραµικρή δικαιολογία αγίους επισκόπους που πέρασαν ως µια αύρα δροσιάς από τον ιερό τόπο της Εκκλησίας, που για έξι χρόνια (1967-1974) πρόσφεραν “οσµή της Χριστού ευωδίας”.
Αυτούς τους 12 µητροπολίτες (τους άλλους δεν προκάνατε, διότι το καθεστώς έπεσε) µε τη σατανική 7^η Συντακτική Πράξη τους καταδικάσατε (εννοώ ότι τους καταδικάσατε, διότι η οµάδα έφτιαχνε τα “νοµοσχέδια” και ο Σεραφείµ απλώς τα εκτελούσε) δίχως να τους δικάσετε, δίχως να τους απαγγείλετε κατηγορίες, δίχως να αναζητήσετε µάρτυρες κατηγορίας, δίχως να ακουστούν µάρτυρες υπεράσπισης, δίχως δικαίωµα οι υποτιθέµενοι κατηγορούµενοι να απολογηθούν, αλλά µε µια κολοβωµένη συνεδρίαση δήθεν Ιεραρχία από17επισκόπους δολοφονήσατε την αγιότερη χορεία επισκόπων που υπήρξε.
Δεν πιστεύω να ξεχάσατε, πατήρ Θεόδωρε Ζήση & Σια, τι είχε πει, διαµαρτυρόµενος ο Κοζάνης Διονύσιος, µέλος της κολοβωµένης Ιεραρχίας. «Δεν ακούσαµε τις απολογίες των κατηγορουµένων, δεν θα ακούσουµε τουλάχιστον τις κατηγορίες;». Τι να πείτε, αφού κατηγορίες δεν υπήρχαν! Και σε κάποια άλλη στιγµή προβληµατισµένος µε αυτά που έβλεπε και άκουγε είπε: «Ο αρχιερατικός µας µανδύας είναι διάτρητος και δεν θα µπορέσει να καλύψει τις παρανοµίες µας».
Και στην ηλεκτρισµένη κολοβωµένη συνεδρίαση της 14 Ιουνίου 1974 ο γηραιός Κοζάνης δεν άντεξε από αισθηµατική φόρτιση και τροµαγµένος φώναξε:
«… Συγχωρήσατέ µοι τον τρόπον µε τον οποίον οµιλώ, αλλ’ έχω την αίσθησιν, ότι “εσχάτη ώρα έστι…, ότι το έδαφος σείεται υπό τους πόδας ηµών, και όλα τα περί ηµάς κρηµνίζονται. Αν κάποιος από ηµάς δεν το αισθάνεται και δεν το βλέπη αυτό, θα πρέπη να ευρίσκεται εκτός πραγµατικότητος”.
» … Δυστυχώς, αδελφοί µου, είναι ως να παίζωµεν εν ου παικτοίς. Και σχηµατίζεται περί ηµών η εντύπωσις, ότι όχι µόνον τους ανθρώπους δεν εντρεπόµεθα, αλλ’ ότι και τον Θεόν ίσως δεν φοβούµεθα….
»Δυστυχώς ο ιστορικός δεν θα δυσκολευθή να διαγνώση τας προθέσεις µας και την ανειλικρίνειάν µας.»
Εσείς, κύριοι Θεο-λόγοι, πανεπιστηµιακοί καθηγητάδες Χρήστου, Αγγελόπουλε, Ζήση, Παρασκευαΐδη… που γυροφέρνατε µέσα στα πολυτελή γραφεία του υπουργείου Παιδείας, για όλες αυτές τις σκηνές φρίκης που διαδραµατίζονταν στον ιερότατο χώρο της “Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας”, δεν ακούσατε τίποτα που να σας κάνει λίγο, να συγκινηθείτε; Τέτοιες πετρωµένες καρδιές είχατε!
Πράξατε και πολλές ακόµα αθλιότητες – θα τολµήσω να πω-, και είµαι σχεδόν βέβαιος ότι σε τούτο κατέχουµε την παγκόσµια σφραγίδα. ΙΔΟΥ!
α) Η Συντακτική Πράξη 3^α και το 5^ον άρθρον αναφέρει:
«Πράξεις εκδιδόµεναι κατ’ εφαρµογήν των διατάξεων της παρούσης ή του κατ’ άρθρον 4 αυτής εκδοθησοµένου Νοµοθετικού Διατάγµατος δεν υπόκειται εις αίτησιν ακυρώσεως ή προσφυγήν ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας, και εάν προβάλλεται λόγος ακυρώσεως…».
β) Και στις 2 Ιουλίου 1974 δηµοσιεύσατε στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως κ. Θεολόγοι, του υπουργείου Παιδείας, τη Συντακτική Πράξη 7^α προσθέτοντας το εξαµβλωµατικό άρθρο 2, ώστε να µπορεί η κάθε διοίκηση να σχεδιάσει, να δροµολογήσει ηθικές και κοινωνικές δολοφονίες, χωρίς να δίνει λόγο και χωρίς αναστολή και φόβο. Αναφέρει:
«… δύνανται να κηρύσσονται έκπτωτοι του Αρχιερατικού θρόνου αυτών… λαµβανοµένης δια πλειοψηφίας των 2/3 των παρόντων µελών αυτής. Η απόφασις αύτη εκτελείται άµα τη δηµοσιεύσει της δια της εφηµερίδος της Κυβερνήσεως, µη υποκειµένη εις ένδικον µέσον ή προσφυγήν ενώπιον πάσης εκκλησιαστικής ή πολιτειακής αρχής ή δικαστηρίου».
γ) Αφού νοµιµοποιήσατε την αυθαιρεσία, κύριοι Θεο-λόγοι, τους τυλίξατε µε χονδρές αλυσίδες µην τυχόν και σπάσουν. Σας τάραξε όµως η καταπιεσµένη συνείδησις µην ξεγλιστρήσουν προς τα έξω οι “δηµοκρατικές” σας αποφάσεις και γίνει καµία ισχυρή κατακραυγή, τότε βάλατε το στρατό να σας προστατεύει. ΠΩΣ! Με απαγόρευση κάθε δηµοσίευσης και αυτός έδειξε τη δύναµή του! Όπλισε τα µπαζούκας και είπε:
(ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ, 15,30 – 142/2)
«Προς περιφρούρησιν χριστιανικού αισθήµατος θρησκευοµένου ελληνικού λαού απαγορεύεται από λήψεως παν δηµοσίευµα εις τον Τύπον (υποµνήµατα – επιστολαί) των δια της υπ’ αριθµ. (3) Συντακτικής Πράξεως εµπίπτουσαν εις υπ’ αριθµ. (1) προκήρυξιν Ε.Δ. χαρακτηρισθέντων ως αντικανονικών Μητροπολιτών, ενηµερωθούν σχετικώς και προφορικώς οι εν τη ζώνη ευθύνης υµών διευθυνταί εκδιδοµένων εφηµερίδων».
 ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Κ.ΕΠΙΚ.
  Παρ’ όλα τα παραπάνω η αµφιβολία σας διαφέντευε και καθώς ήσασταν τροµαγµένοι για τις παρανοµίες που κάνατε, είπατε να ρίξετε και το τελευταίο χαρτί, δηµοσιεύσατε την 2026 Διάταξη σαν αυτή που πριν 1570 χρόνια εφάρµοσαν στον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστοµο. Τι έλεγε: «ήχθη εις την απόφασιν όπως µην επιτρέψη την εγκατάσταση των οποιωνδήποτε εξελθόντων ή εξερχοµένων της ενεργού υπερησίας Σεβ. Ιεραρχών εν ταις περιφερείαις ως ούτοι µέχρι τούδε εποίµαναν…». Δηλαδή: απαγορεύετε τους διωγµένους από τις µητροπόλεις τους αρχιερείς να παραµείνουν ως απλοί πολίτες στον τόπο που για χρόνια ποίµαιναν, αλλά και ούτε ως περαστικοί δεν είχαν δικαίωµα να τις διέλθουν! (διαβάστε τι έκαναν στον άγιο Χρυσόστοµο). Θα  αναφερθώ σε τούτο µόνο – για τον ιστορικό – από αρκετά: Ο διωγµένος σας ηρωικός µητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος, ο οποίος φιλοξενούνταν στην Καβάλα, κάποια στιγµή για λόγους σοβαρούς υγείας έπρεπε να τον δει ο προσωπικός γιατρός που γνώριζε το πρόβληµα και αποφάσισε ένα απόγευµα να τον επισκεφθεί στο Ιατρείο του στην Αλεξανδρούπολη.
Τα λαγωνικά του δέσποτα Άνθιµου (τότε Αλεξανδρουπόλεως και µετά Θεσσαλονίκης) γύριζαν και οσφραίνονταν κάθε επικίνδυνο, έτσι το έµαθε ο Άνθιµος και πριν προλάβει ο γέρων και άρρωστος επίσκοπος να βγει από… το ιατρείο, κατέφθασαν τα όργανα της τάξης και του διεµήνυσαν µε “ευγένεια”(!) να εγκαταλείψει αµέσως την πόλη, άλλως θα εφαρµόσουν το Νόµο.
Ο γέροντας και πονεµένος επίσκοπος αναγκάστηκε µεσάνυκτα να γυρίσει στην Καβάλα (τούτο το γεγονός – όπως και άλλα – το δηµοσιεύσαµε στον “ΑΓΩΝΑ” φ. Μάιος 2017) πικραµένος, αηδιασµένος από την απάνθρωπη θεο-πράξια συµπεριφορά!
“ΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΣΤΙΝ;”
Όσο και αν φαίνεται παράξενο αλλά και παράδοξο, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν θεολόγοι που γαλουχήθηκαν µε τα νάµατα της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής, η οποία προσφέρει έξαρση, λεπτό στοχασµό και ταυτόχρονα προσγειωµένη θεώρηση και λύση των προβληµάτων της καθηµερινότητας.
«Υπεξαναβαίνει επί την πάντων κρατίστην ουσίαν τολµά τε επέκεινα επί τον των όλων Θεόν, ουκ εµπειρίαν των θνητών, αλλ’ επιστήµην των θείων και ουρανίων επαγγελλοµένη, ή συνέπεται και η περί των ανθρωπείων περί τε τους λόγους και τας πράξεις οικεία χρήσις» (Κλήµης Αλεξανδρ. Στρωµατείς Α΄).
Τι φοβήθηκαν; Όλοι αυτοί οι θεολόγοι, καθηγητάδες Πανεπιστηµιακοί, που διδάσκουν για Χριστό της ειρήνης, της καταλλαγής, της αγάπης, της συµφιλίωσης… και οµιλούν και κηρύττουν την παντοδυναµία του, “ότι εµοί κάµψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα εξοµολογήσετε τω Θεώ” (Ρωµ., 14, 11) ή «ίνα εν τω ονόµατι Ιησού παν γόνυ κάµψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» (Φιλιπ. 2, 10). Ή, αν δεν εµπιστεύονται τα του Θεού, τότε ας ακούσουν τον πολιτικό Ιωάν. Καποδίστρια που µίλησε στην Αίγινα την πρώτη του προς τον Ελληνικό λαό: «ει ο Θεός µεθ’ ηµών, ουδείς καθ’ ηµών». Δεν είναι δυνατόν, θεολόγοι, να ζητήσουν προστασία από το κράτος, γιατί τι φόβο είχαν; Οι µυστικές υπηρεσίες ανταποκρίθηκαν στο αίτηµά τους, τους χορήγησαν φρουρά και αφού τους εκπαίδευσαν, τους προµήθευσαν για την αυτοπροστασία τους και από ένα πιστόλι 45άρι τελευταίου τύπου 7σφαιρο Αµερικανικής κατασκευής Μ1911 να το φέρνουν πάντα µαζί τους και να είναι πάντα οπλισµένο!
Κάποιοι “καλοπροαίρετοι” που τ’ ακούσανε από παλαιά, µας ρωτάνε, καλά ο πράκτορας της ΚΥΠ Θανάσης είχε λόγους να οπλοφορεί, διότι µεταξύ πρακτόρων βλέπουµε κατά καιρούς να αλληλοσκοτώνονται! Ο καθηγητής και υπουργός π. Χρήστου είχε τους δικούς του λόγους και φόβους ως υπουργός, οι άλλοι µήπως, επειδή έτρεχαν στο Εθνικό Τυπογραφείο να δηµοσιεύσουν τα παράνοµα διατάγµατα των 12 µητροπολιτών, τους κυρίευσε ο φόβος και ο τρόµος και αυτός µάλλον ΄ήταν ένας από τους βασικούς λόγους. Ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείµ είχε διαπράξει αρκετά “εγκλήµατα” (Ελευθ/λεως Αµβρόσιος), γι’ αυτό το πιστόλι του ήταν απαραίτητο και το είχε µόνιµα οπλισµένο στο ζουνάρι, µέχρι το θάνατό του.
Εσείς, πατήρ Θεόδωρε, που δε φαινόσασταν στην προθήκη, αλλά ήσασταν πίσω από την κουρτίνα στο υπουργείο, ποιος φόβος σας κυρίευσε, ώστε να παραλάβετε το 45αρι και να το κουβαλάτε µαζί σας ακόµα και µετά το διώξιµό σας; Και αντί να το παραδώσετε ως έπρεπε, το πήρατε µαζί σας! Εδώ µια δικαιολογία µόνο µπορεί να υπάρχει, ότι, δηλαδή το κάνατε, για να το έχετε ως µια αντίκα παρα-οπλισµένη ή ως ένα οµολογιακό τεκµήριο.
Επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη σας περίµεναν “εν χορδαίς & οργάνοις” οι φοιτητές, το διδάσκαλό σου π. Χρήστου παρά την τεράστια προσπάθεια που έκανε ο υπουργός Παιδείας – οµόφρων – να τον σώσει, δεν το κατόρθωσε. Ο πράκτορας έµεινε στο υπουργείο, τότε µείνατε µόνος και κάπως αποµονωµένος και για να αναπνεύσετε κάπως, αρπάξατε την καραµπίνα, ζώσατε τα φυσεκλίκια και πήρατε τα βουνά όπως οι αναχωρητές, εκεί για σκοτώνετε την ώρα σας, αγρεύατε –λαγούς, αγριογούρουνα, ζαρκάδια…. µπεκάτσες, τρυγόνια, φασιανούς….– και όλα αυτά ήταν από τα πλεονάσµατα που κατά λάθος ο Θεός δηµιούργησε.
Επιστρέφοντας µετά την αναχωρητική άσκηση, τακτοποιούσατε τα πλεονάσµατα για βρώση και τέρψιν, µετά καθαρίζατε και τα οπλίζατε  να είναι έτοιµα αν χρειαστούν, που να ξέρεις τι µπορεί να συµβεί από στιγµή σε στιγµή, µην κατέβουν τίποτε βάρβαροι από το Βορρά, ώς ο όσιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ή ο Αλεξανδρουπόλεως µαρτυρικός Κωνστάντιος, οι αναρχικοί, όπως ο Λαρίσης άγιος Θεολόγος, ή ο “δικός σας” Λεωνίδας… και σας πιάσουν εξ απήνης. Όπως την πάθαιναν οι οµολογηταί!
Δε θα ξεδιπλώσω τα περιστατικά µε τις ατέλειωτες ιστορίες φρίκης που δε συµπιέζονται στην παρτιτούρα ενός θρηνητικού εµβατηρίου. Θα κλείσω το κεφάλαιο αυτό µε τη µανιακή καταδίωξη ενός τίµιου εργάτη, του Ευαγγελίου και πιστού οικονόµου του Θείου θελήµατος του Τιτουλάριου Επισκόπου Ανδρούσης – µετέπειτα Αρχιεπ. Αλβανίας – Αναστασίου Γιαννουλάτου.
Ο π. Αναστάσιος αναλαµβάνοντας το 1971 δηµιούργησε το “Κέντρο Ιεραποστολικών Σπουδών”, οργάνωσε την εξωτερική ιεραποστολή σε πρωτόγνωρα πρότυπα. Ανέλαβε τη διεύθυνση του νεοαναγειρόµενου “Διορθόδοξου Κέντρου”, ένα πρότυπο στην Ελληνική Επικράτεια, επίσης δέχθηκε και τη θέση του Γενικού Διευθυντή του µεγαλύτερου Εκκλησιαστικού Οργανισµού της Εκκλησίας την “Αποστολική Διακονία”, έναν Οργανισµό χρεωκοπηµένο, ακέφαλο που κανείς δεν τον αναλάµβανε να τον διοικήσει!
«… Τα προβλήµατα της “Αποστολικής Διακονίας” δεν τα επεσηµάναµεν πρώτοι ηµείς. Είχεν ήδη περιέλθει εις τόσην ανυποληψίαν ο επιτελικός ούτος Οργανισµός της Εκκλησίας, ώστε καθηγηταί Πανεπιστηµίου και διακεκριµένοι κληρικοί απεποιούντο και αυτήν ακόµη την Γενικήν Διεύθυνσιν αυτής, προσφεροµένην εις αυτούς υπό της Ιεράς Συνόδου.
» … ο τότε, Επίσκοπος Αχαΐας, ο οποίος, ως Γενικός Διευθυντής του Οργανισµού, είχεν υποβάλει σχετικήν έκθεσιν ταύτην έγραφεν, ότι ούτος ως Γενικός Διευθυντής εκρύπτετο εις τα Γραφεία, ίνα µη ατενίση τους πιστωτάς του Οργανισµού. Επίσης, ότι οι εργάται του Τυπογραφείου
δια να εργάζονται…».
(Από το “Πηδάλιον της Εκκλησίας”, τόµος Β΄, σελ. 28/37)
Κατόρθωσε σε τρία χρόνια να τον αλλάξει εντελώς. Από καινούργια εκτυπωτικά µηχανήµατα, νέα γραφεία, νέοι οργανισµοί, νέοι τοµείς εργασίας… και έφθασε να έχει και πλεόνασµα µεγάλα χρηµατικά ποσά.
Ο νέος αρχιεπίσκοπος που έφερε η χούντα (Ιανουάριος 1974) Ιωαννίδη, Χρήστου & Σια, όρµησε ως αφηνιασµένος, το δε κύµα µίσους δεν περιγράφεται. Οι πράξεις βίας και η µανία εξόντωσης δεν έχουν προηγούµενο, όσοι αντιτάχθηκαν κατά της µασονίας έπρεπε να εξαφανιστούν, ό,τι καλό και δηµιουργικό είχε γίνει, έπρεπε να ριχτεί στην πυρά, είχε µια αθεράπευτη εµπάθεια και µια µανιακή επιθετικότητα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσµα εκτός από τους 12 µητροπολίτες που τους έστειλε στον “αγύριστο”, τώρα ήρθε και η σειρά του Γενικού Διευθυντή της “Αποστολικής Διακονίας” και των άλλων οργανισµών που διοικούσε µε µεγάλη επιτυχία. Άµα ρωτάτε, ΓΙΑΤΙ; Διότι ήταν Ζωικός και τους έπιανε αµόκ, και ήταν αντιµασόνος και πάθαιναν υστερία.
Αποτέλεσµα, κατήργησαν πρώτα το δηµιουργικό για ιεραποστόλους κέντρο, για να δικαιολογηθούν και στη συνέχεια τον αποµάκρυναν από τη θέση του Γενικού Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας και τοποθέτησαν τον άνθρωπό τους τον Καλλίνικο Καρούσο µετά µητρ. Πειραιώς και στη διεύθυνση του Διορθοδόξου κέντρου,  διόρισαν το Χρυσόστοµο Συνετό.
Όµως οι σοφοί αρχαίοι πρόγονοι έλεγαν: «Άλλαι µε βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Μια λέξη που τους διέφυγε να προσθέσουν στα δύο άρθρα των Συντακτικών Πράξεων για την περίπτωση του Αναστασίου και αυτό είχε σαν αποτέλεσµα ο π. Αναστάσιος Γιαννουλάτος να προσφύγει στο Συµβούλιο της Επικρατείας και να δικαιωθεί, ο Σεραφείµ όµως αρνήθηκε να εφαρµόσει την απόφαση, ερχόµενη και η δεύτερη απόφαση τότε αναγκάστηκε να ταπεινωθεί, να αποσύρει τον Τιτουλάριο Καλλίνικο και να επανατοποθετήσει τον Αναστάσιο.
Η κολόνια, πατήρ Θ. Ζήση για τον αντιµασόνο και Ζωικό Γιαννουλάτο κρατάει δεκαετίες. Η δικαίωση του Αναστασίου από το ΣτΕ σας αναστάτωσε και δε βρήκατε ανάπαυση, σας έπιασε µανία καταδίωξης, όσο ζούσε, δεν τολµούσατε να αναφερθείτε, διότι δεν είχατε και όπως δεν έχετε χειροπιαστά επιχειρήµατα. Περιµένατε το θάνατό του, για να δώσετε µια ολοτελή πλαστή εικόνα παραπληροφόρησης και συκοφαντίας στον άνθρωπο που έτρεξε µέσα σε ζούγκλες, δάση, βουνά και πεδιάδες, σε πόλεις και χωριά, να βρει και να µαθητεύσει άθεους, αλλόθρησκους, αιρετικούς κ.ά. εκτελώντας την εντολήν του Θεού: «… ουκ απεστάλην ει µη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ» (Ματθ. 15,24). Φέρνοντας κοντά στο Χριστό, την Ορθοδοξία µόνο στην Αλβανία πάνω από 500.000, εκατοντάδες Ναούς, εκτός των Αφρικανικών χωρών!
Έχω την εντύπωση πως δεν έχετε πάρει είδηση, ότι µεταξύ σας υπάρχει µεγάλη απόσταση. “Μεταξύ ηµών και υµών υπάρχει χάσµα µέγα…” (Λουκ. 16, 26). Διότι εσείς είστε κλεισµένος στο σπίτι σας, στο γραφείο, που άντε µια φορά την εβδοµάδα πιάνετε το µικρόφωνο ξαποστέλνοντας κάποια “σωτήρια”(!) οµιλία, ή δηµοσιεύετε κάποιο κείµενο σε κάποια εφηµερίδα. Θωπεύετε τον εγωισµό σας ή καταγγέλλοντας πράξεις, πως χάλασε ο κόσµος µέχρις εδώ, χωρίς να κάνετε το θεολογικό σας χρέος, για να βοηθήσετε τον κόσµο, όπως έκαναν ο Κοσµάς ο Αιτωλός, ο Παπουλάκος, ο Φλαµιάτος…
Αντίθετα, ο π. Αναστάσιος Γιαννουλάτος, περπάτησε στα χνάρια Ιησού Χριστού, παραµέρισε τη βιωτική µέριµνα, έτρεξε στα “πέρατα” του κόσµου, να βρει και να σώσει ανθρώπους χαµένους, πλανηµένους και αµαρτωλούς. Περπάτησε µέσα σε κόλαση, σε φωτιές και στο θάνατο, ήρθαν στιγµές κρίσιµες και φοβερές που µε αγωνία ζητούσε βοήθεια, αλλά από πουθενά δεν έβλεπε φως. Έχυσε ιδρώτα, δάκρυ και αίµα αντιστεκόµενος έβαλε τα στήθη του, ώστε να αναχαιτίζει τις επιδροµές των δυνάµεων του σκότους. Αναµετρήθηκε µε την εξουσία, αρνήθηκε να συµµορφωθεί εκεί, που έπρεπε σε προστάγµατα του πατριαρχικού κατεστηµένου, ύψωσε φωνή για την περιουσία της Εκκλησίας και των πολιτών στην Αλβανία, αποκάλυψε τις µηχανορραφίες, την ψευτιά και την εκµετάλλευση, τόλµησε να δακτυλοδείξει τους παραπληροφοριοδότες και συκοφάντες.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δε διανοήθηκε ποτέ να επικαλεστεί το αλάθητο, το δήλωσε αρκετές φορές ότι έκανε λάθη, χωρίς όµως να έχει πρόθεση ούτε να βλάψει κάποιους και προπάντων όµως την Ορθοδοξία µας.
Εάν, κύριοι, είστε αλάνθαστοι “Ο αναµάρτητος υµών πρώτος τον λίθον βαλέτω” (Ιωάν. 8, 7).
 ΘΕΟΛΟΓΟΙ µεν…  ΞΕΧΝΑΤΕ  δε..   
             Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ – Πατήρ Θεόδωρε Ζήση, πανεπιστηµιακέ και “Οµολογητά”, Υιέ (ψευδώνυµε) ‘’Αβέρκιε’’ /Σεραφείµ, και Πνεύµα ή κοµπανία Χρήστου – δεν είναι θεραπαινίδα καπρίτσιων, ούτε δουλεύει µε ανθρώπινες σκοπιµότητες, δεν έχει αλαζονική συµπεριφορά, δεν υποτάσσεται σε µικρότητες και διαφωνίες, αλλά κινείται ελεύθερα µέσα στη χαρισµατική ατµόσφαιρα της Πεντηκοστής και µέσα στο θησαυροφυλάκιο της Πατρικής Ευχαριστιακής εµπειρίας, δε λέει ψέµατα, δεν ευτελίζεται, δεν παραπληροφορεί, δεν παγιδεύει.
Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ, Πατήρ, Υιέ & Σια, µεταφέρει στο λαό του Θεού τα µηνύµατα της Αποκαλύψεως και τα βιώµατα των Αγίων. Προσανατολίζει την Ευχαριστιακή κοινότητα προς τη Βασιλεία των Ουρανών. Λειτουργεί πάντοτε ως φως οδηγητικό και ποτέ ως µανδύας συγκάλυψης της αλήθειας των ιδίων ή άλλων σκοπιµοτήτων. Αν υποκύψει και συµβιβαστεί µε αυτούς τους πειρασµούς, καταντάει άλας άναλον. «Εάν δε το άλας µωρανθή… εις ουδέν ισχύει έτι ει µη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων» (Ματθ. 5, 13). (Αν το αλάτι χάση την αλµύρα του… δε χρησιµεύει πλέον σε τίποτα, παρά να πεταχτεί έξω στους δρόµους να το πατάνε τα πόδια των ανθρώπων. Εάν λοιπόν και σεις χάσετε την ηθικήν σας δύναµιν, δε θα γίνετε άχρηστοι µόνον, αλλά και θα περιφρονηθήτε από τους ανθρώπους – π. Τρεµπέλας).
Και για να σας προλάβω την οργιώδη φωνή σας «και συ διδάσκεις ηµάς;». Όχι, όχι, όχι…! Προς Θεού, εγώ ένας αγράµµατος δεν µπορώ να διδάξω εσάς, τους Πανεπιστηµιακούς καθηγητάδες, αλλά το κάνω µόνο και µόνο να σας υπενθυµίσω µήπως λόγω ηλικίας τα ξεχάσατε!
Ο χρόνος κυλάει, αργά ή γρήγορα θα βρεθούµε στο σκοτάδι του τάφου, τα γεγονότα θα περάσουν στην αρχειοθήκη του παρελθόντος. Αλλά τα στρεβλωτικά, τα ψεύτικα, σατανοκίνητα κείµενα – βιβλία θα µείνουν όρθια στα ράφια των βιβλιοθηκών, ίσως σκονισµένα, αραχνιασµένα, ξεθωριασµένα, αλλά πάντως µε αναλλοίωτες τις γραφές και µε ζωηρές τις προκλήσεις.
Οι µεθαυριανοί διάκονοι του θεολογικού – ιστορικού λόγου που θα ανασύρουν τα κείµενα-βιβλία και θα αναδιφήσουν τη θεολογική-ιστορική παραγωγή της επίµαχης περιόδου, θα βρεθούν µπροστά σε όγκο ψεύδους, διάστροφης επιχειρηµατολογίας, παράτολµης πλαστογραφίας, ψευδεπίγραφης οµολογίας, προσωπικής προβολής, εµπάθειας σε εργαζόµενους εις τις αυλές του οίκου Θεού, δουλικής υποταγής της γραφίδος στην ανεντιµότητα και στη σκοπιµότητα. Και τότε! Και τότε! Έντροµοι θα πετάξουν όλο αυτό το υλικό στον κάλαθο των αχρήστων και θα σύρουν, µε αποτροπιασµό και περιφρόνηση, σηµάδια διαστροφής στα δίπτυχα των εργατών της Ιεράς Επιστήµης, πάνω από τα ονόµατα των διακινητών του ψεύδους και της πλαστογραφίας.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΥΤΟΜΑΣΤΙΓΩΝΙΣΤΑΙ
Η ιστορία σας, κύριοι Ζήσηδες, γίνεται θλιβερή και καταθλιπτική, σας ακούω κοιτάζοντας, σας διαβάζω και πονάω, σας συλλογιέµαι και σκυθρωπάζω. Διάβασα µε ευλάβεια την κοινοποίηση που είχατε την καλοσύνη να µε γνωρίσετε ότι: “συντόµως θα έχωµεν την ευκαιρίαν να έχωµεν εις τας χείρας µας φωτογραφίας των αυθεντικών µασονικών δηµοσιευµάτων περί λήψεως δωρεών υπό του µακαριστού κυρού Αναστασίου από ελληνικάς Στοάς”. Και µε την επισήµανσή σας: “ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΝ – ΜΗ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΝ” και ενώ περίµενα τις φωτογραφίες µε τις – πολλές, πάρα πολλές όπως για αρκετό καιρό διαδίδετε – δωρεάς µασονικές του µακαριστού Αναστασίου που θα αποδείκνυαν και τη µασονική ταυτότητά του αντί αυτών, είδαµε πρωτοσέλιδο στην Εκκλησιαστική Εφηµερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» πρωτοσέλιδο µε πηχυαίους τίτλους «ΔΩΡΕΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΛΒΑΝΙΑΣ» “το αδιαφανές παρασκήνιον εις συνεχή οικονοµικήν δράσιν”. 
Που είναι οι δωρεές, προς τον Αναστάσιο & προς την Αρχιεπισκοπή και τώρα πως έγιναν  ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ;;;
Κύριοι Ζήσηδες και άνθρωποι της εφηµερίδας, που για χρόνια και σε συνέχειες δηµοσιεύετε άρθρα ενός µοναχού µε το ψευδώνυµο Αβέρκιος και ο οποίος καταγγέλλει πράµατα και θάµατα από αυθεντικές πηγές µασονικές (ο Θεός να φυλάει!!!). Δε γνωρίζατε ότι, όταν φέρνετε κάποιο θέµα – γεγονός στο φως, πρέπει να υποστηρίζετε, να επαληθεύετε, να επιβεβαιώνετε, να αποδεικνύετε ανεπιφύλακτα ότι είναι αληθινό διασταυρούµενο από διάφορες γωνίες και όχι µόνο από τη µασονική πλευρά, που είναι γνωστή η τακτική τους, «ζητεί να αποσπάσει εκ της ποίµνης του Χριστού µέλη της αδελφότητος αυτού, και αυτός δια της αποπείρας αυτού ν’ αναστήση προ πολλού αποθανόντα και ταφέντα µυστήρια προβαίνει εις κίνησιν εχθρικήν προς τον Χριστιανισµόν» (Π. Τρεµπέλας “Μασονισµός –Θεοσοφία 1932”, σελ. 158).
Η µελαγχολική σκυθρωπότητα του πατέρα Ζήση κρατάει από παλαιά και κορυφώθηκε το 1967, όταν γύρισαν – ο διδάσκαλός του Π. Χρήστου & Σια – µε το φράκο της ορκωµοσίας παραµάσχαλα. Δεν έµεινε όµως άπραγος, ο κ. Χρήστου, αλλά µπήκε στο χορό της… διαπλοκής, να αυξήσει την επιρροή του και η ευκαιρία που περίµενε, του ήρθε, όταν ο αρχηγός της ΕΣΑ ανέλαβε πραξικοπηµατικά τα ηνία της χώρας.
Το πλέον κατάλληλο πρόσωπο – συνδεδεµένος µασονικά – που θα µπορούσε να σχεδιάσει µε βέβηλο τρόπο και να ανεβάσει στην αρχιεπισκοπική καθέδρα έναν άξεστο αλλά οµόφρονά του ήταν ο Σεραφείµ εξ Ιωαννίνων. Αυτός όρκισε την κυβέρνηση και τον καθ. Παν. Χρήστου ως υπουργό Παιδείας και Θρησκευµάτων µε το ξεχασµένο φράκο. Με το που ανέλαβε, οργανώθηκε µε όλο το εκ Θεσσαλονίκης επιτελείο, θεσµοθέτησε σχίσµα στην Ιεραρχία και νοµοθέτησε αυθαίρετα, για να εξυπηρετήσει την άνοδο του Σεραφείµ, πετυχαίνοντας το “Μέγα Θαύµα”, ώστε να τον εκλέξει µε 4 ψήφους – οι άλλοι 16 ήταν σιµωνιακοί – από µια κολοβωµένη Ιεραρχία των 66 µητροπολιτών.
Το πρώτο που έκανε ο εκτελεστής Σεραφείµ – διότι ο υπουργός Χρήστου µαζί µε τους µαθητές-καθηγητές εκ Θεσσαλονίκης νοµοθετούσαν – ήταν να αποκεφαλίσουν τους 12 αντιµασόνους, αντικουµενιστές επισκόπους που είχαν ένα τεράστιο πνευµατικό και κοινωνικό έργο, αλλά είχαν και την ατυχία να µην είναι στο κλαµπ του Βαβανάτσου, Φωστίνη, Κορίνθου, Δράµας, Χρυσοστόµου… που ο αρχιµανδρίτης Αυγουστίνος Καντιώτης έλεγε ότι ήταν «εστία µολύνσεως» τα δε έργα τους….; 
Ένας από τους τελευταίους που έπρεπε να διωχθεί,- όπως γράψαµε πιο πάνω- πριν διαλυθεί η δικτατορία ήταν ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος. ‘Εδώ τα βρήκανε σκούρα και έτσι άρχισαν τη συκοφάντηση και αυτή βέβαια εντάθηκε µετά το θάνατό του, για να µην µπορεί να απαντήσει. Αυτό είναι µια τακτική καθαρά µασονική!.
Η εξεικόνιση γεγονότων περί µασονίας του µακαριστού π. Αναστάσιου που έχετε αραδιάσει Πατήρ, Υιός και Σια στερούνται όµως από καθαρά και πειστικά επιχειρήµατα, διότι είναι από ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ µολυσµένες πηγές, κρύβουν την αλήθεια και δίνουν αυθαίρετες ερµηνείες, είναι πονηρά και σκόπιµα, που αντί να φωτίσουν, επηρεάζουν αρνητικά τους αποδέκτες, οξύνουν την αντίδραση και δηµιουργούν στρεβλωµένους συλλογισµούς στο χριστεπώνυµο πλήρωµα.
Το πόσο αυθεντικές είναι οι µασονικές πηγές τους, δεν τις λέγω εγώ, αλλά δύο µεγάλες Ορθόδοξες µορφές. Η πρώτη προέρχεται από µεγάλο Κανονολόγο και Διδάσκαλο της Ευσεβείας, τον άγιο Νικόδηµο Αγιορείτη, ο οποίος απάντησε στους κατηγόρους των Κολλυβάδων επί µασονισµώ: «… έχοντες γυµνασµένη εις τα ψεύδη και γλώσσαν φιλεγκλήµονα, κινούµενοι υπό του διαβόλου, ανοίγουν το απύλωτον στόµα των και φλυαρούν αθεοφόβως κατά ανευθύνων και Ορθοδόξων αδελφών, κολλυβάδας αυτούς αποκαλούντες και φαρµασόνους και αιρετικούς και κακόδοξους» (Νικοδήµου Αγιορείτου “Οµολογία Πίστεως”, σελ. 46). Και η δεύτερη είναι από τον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Κυπριανό που αφόρισε τους µασόνους. Το κείµενο του αφορισµού βρίσκεται στον Α΄ κώδικα εγγράφων της Ι. Αρχιεπ. Κύπρου και στη σελίδα 183 µε τον τίτλο: «Αφορισµός κατά των Φραµασόνων» και µεταξύ άλλων αναφέρει:
«… εφάνησαν κατ’ αυτάς τας ηµέρας – έγραφε – κάποιοι λαοπλάνοι, σκεύη κατηρτισµένα του Σατανά, εργάται του Διαβόλου…
» εξακολουθούντες αναιδώς και ανυποστόλως την διαβολικήν φαρµασσονίαν των, εις την διαβολικήν αύτών πλάνην και µαταιότητα…
» Ένα τοιούτον διαβολικόν σύστηµα φαρµαµασσόνων, ότι είνε σπερµολόγοι κακών, ότι είνε κήρυκες πάσης κακίας, αναστατούντες και συγχίζοντες τον απλούν λαόν, ουδείς αµφιβάλλει. Οι τοιούτοι κήρυκες όντες, ως είποµεν, της σατανικής των φαρµασσονίας και κρυφιοµύστου διδασκαλίας του Διαβόλου, ότι αντιβαίνουσι κοντά εις τα άλλα και εις την Ορθόδοξον και Πατροπαράδοτον πίστιν ηµών, παντί τον νουν ευσεβή, έχοντα, δήλον. Οι τοιούτοι και εις τα θεσπίσµατα του Βασιλέως εναντιούνται, και τέλος πάντων δι’ όσα κακά έχουσι και κηρύττουσιν, άξιοι θανάτου εισίν…».
Περί τούτων των ωραίων και δεκάδων άλλων που αναφέρουν τα δεκάδες αντιµασονικά βιβλία και περιοδικά που κυκλοφορούν ο κ. ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ µε τις αυθεντικές πηγές, δεν τα είδε! Ή… έκλεισε τα µάτια του και προχώρησε παρακάτω.
ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΖΙ ΑΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ
Ας προχωρήσουµε τώρα παρέα στα σοκάκια των “αυθεντικών πηγών” του “Λαµπρού” βιβλίου του ψευδώνυµου ‘’Αβέρκιου’’/ Σεραφείµ, να τα διαβάσει ο κάθε καλόπιστος, να πληροφορηθεί “αυθεντικά” βέβαια πως οι τόσες πολλές µασονικές χρηµατικές δωρεές έκαναν τον Αρχιεπ. Αναστάσιο “ΜΑΣΟΝΟ!!!...”.
1) Στη σελίδα 207 γράφει: «Εκείνο όµως που ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι οι τεκτονικές δωρεές… Στην Εκκλησία της Αλβανίας – όπως γράφουν οι τέκτονες – φέρεται να δωρίθηκαν από τις Στοές ακόµα και χρειώδη Ιερών της Ναών, όπως Ιερά Σκεύη κ.λ.π. (από τις Στοές των Τεκτόνων).» Λόγια του αέρα! Από πού! Ποια ήταν τα σκεύη και που τα πήγαν. ΤΙΠΟΤΑ!
2) Στην επόµενη 208 σελίδα, συνεχίζει:
«Οι εισφορές όµως των Τεκτόνων δεν προσφέρονται µόνο σε διαφόρους Κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις ανάγκες των ενοριτών τους και τα διάφορα “Εκκλησιαστικά Ιδρύµατα”, προσφέρονται και προς την Εκκλησία της Αλβανίας,» όπως οι ίδιοι οι τέκτονες γράφουν!...
«Σηµαντικόν Κοινωνικόν – Τεκτονικόν έργον επραγµατοποίησεν η Στοά “Π.Π. Γερµανός” υπ’ αριθ. 22 Πατρών (…), όπως την παροχήν οικονοµικής βοηθείας 500.000 οστράκων (δραχµών) δια την αναστήλωσιν του Μητροπολιτικού Ναού του Αργυροκάστρου “Μεταµόρφωση του Σωτήρος” και άλλες κοινωνικές δραστηριότητες…» (Μασονικό περιοδικό “ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ” τ.40 (1992), σελ. 105).
 Για τη δωρεά αυτή ο ψευδώνυµος ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ στο δηµοσίευµά του 6/6/2025 στον “Ορθόδοξο Τύπο”, γράφει για να κατατοπίσει τους αναγνώστες, όπως ακριβώς είναι διατυπωµένα στο µασονικό περιοδικό “ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”.               
1.Δωρεά παρά της Σεπτής Στοάς «Παλαιών Πατρών Γερµανός»:
Α. «Σηµαντικόν Κοινωνικόν – Τεκτονικόν έργον επραγµατοποίησε κατά την διαρρεύσασα Τεκτονική περίοδο η Σ. Στ.: «Π.Π. Γερµανός» υπ’ αριθ. 22 Αν. Πατρών. Ίδρυσε τον Σύνδεσµον Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως και µέσω του Συνδέσµου πραγµατώνεται ένα τεράστιο Κοινωνικο – Τεκτονικό έργο, που χρηµατοδοτείται από την Σ. Στ.: «Π.Π. Γερµανός». Θα αναφέρωµεν ενδεικτικώς ορισµένας δραστηριότητας του συνδέσµου, υπέρ των αδελφών µας Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, όπως την παροχήν οικονοµικής βοηθείας 500.000 οστρ.: δια την αναστήλωσιν του Μητροπολιτικού Ναού του Αργυροκάστρου «Μεταµόρφωση του Σωτήρος» και άλλας Κοινωνικάς δραστηριότητας προς έχοντας ανάγκην βοηθείας και συµπαραστάσεως συνανθρώπους µας».
 (Πηγή: Τεκτονικό Περιοδικό Τέκνον. Δελτίον ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, έτους 1992, τεύχος 40-41, σελ. 105).
 Πώς µπόρεσαν! Και τα κουβάλησαν τα 500.000 όστρ. Ώστε να βοηθήσουν τους υποφέροντες Αλβανούς συνανθρώπους, αλλά και το βασικότερο να αναστηλώσουν το Μητροπολιτικό Ναό;
Αυτοί, κύριοι, τα γράψαν, γιατί είχαν τους δικούς τους λόγους, εσείς Αβέρκιε/Σεραφείµ δεν ντρέπεστε να τα παρουσιάζετε ως τεκµήριο ενοχής του Αναστασίου; Διότι τα πονηρά 500.000 όστρ… αντιπροσωπεύουν το αστρονοµικό ποσό των 1450 ευρώ!
Ο Αναστάσιος αλήθεια που είναι;
Ο Θεός να µας φυλάξει!!!
3) Η σελίδα 208 συνεχίζει τις µεγάλες δωρεές:
 
Β «Η Σεπτή Στοά “Πέλλα” αριθ. 53 Εδέσσης απεφάσισε την πραγµατοποίησιν τεραστίου φιλανθρωπικού έργου προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και την ελληνικήν παροικίαν Βίγλιτσας Αλβανίας και Κορυτσάς…».
 
Προσέφεραν επίσης οι Τέκτονες στην Εκκλησία της Αλβανίας [δια των Στοών]: «Ιερά Σκεύη, Ιερά Άµφια, Ιερές εικόνες και λοιπά εκκλησιαστικά αναγκαία εκ µέρους των ως άνω Στοών…» (“ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”, τ. 46 (1994), 11.129].
Το δηµοσίευµα του “Ορθοδόξου Τύπου” (6/6/2025) για αυτό το περιστατικό µε τις λεπτοµέρειες που περιγράφει, µας άφησε άφωνους:
 
Γ. «Ως γνωστόν, την 13.4.94, πραγµατοποιήσαµε µε τον αδελφό µας της Σ. Στοάς του “ΔΗΜ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ” υπ’ αρ. 103, Γεώργιο Κτώνα, επίσκεψη στην Αλβανία, προκειµένου – ενόψει των Αγίων Ηµερών του Πάσχα – να παραδοθούν στον Πρωτοπρεσβύτερο της Ιεράς Μητροπόλεως Κορυτσάς π. Χρήστο Ράτση, τα συγκεντρωθέντα, µε την ευγενική επιµέλεια πολλών αδελφών των εν τω δεσµώ της αδ. Αγάπης συνεργαζοµένων Στοών, “ΠΕΛΛΑ” υπ’ αρ. 82 και “ΔΗΜ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ” υπ’ αρ. 103 Εκκλησιαστικά Είδη, άκρως απαραιτήτων για την τέλεση των Ιερών Ακολουθών, καθώς και να παραδοθεί ανθρωπιστική βοήθεια σε πολλούς χειµαζόµενους Έλληνες Βορειοηπειρώτες αδελφούς µας.
», Σεβ. αδελφέ, οι εντυπώσεις µας από την επίσκεψη αυτή υπήρξαν άριστες, και, πιστεύω ότι, εµπεδώνονται διαρκώς σχέσεις αµοιβαίας αγάπης και εµπιστοσύνης, οι οποίες προοιωνίζουν ακόµη καλύτερα αποτελέσµατα για το µέλλον, λαµβανοµένου υπ’ όψιν ότι το συντελούµενο, πράγµατι πρωτοποριακό, έργο µας, ασκούµενο ανιδιοτελώς, έχει επηρεάσει θετικά τις συνειδήσεις των Ελλήνων αδελφών µας, τα διατεθέντα δε είδη (εκκλ., ιµατισµός, τρόφιµα) ανέρχονται σε όστρ. 400.000, κατά µετρίους υπολογισµούς».
 
Μετά του τρ. αδ. ασπασµού
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
  Είναι να µη µένει κανείς άφωνος για την τόσο µεγάλη µασονική γενναιοδωρία σε Εκκλησιαστικά Ιερά Σκεύη και ανθρωπιστική βοήθεια σε ιµατισµό, τρόφιµα που ανέρχονται κατά µετρίους υπολογισµούς σε 400.000 οστρ. δηλαδή 1.170 ευρώ!  Ο Αναστάσιος & η Αρχιεπισκοπή που είναι;; Είναι να µην αναφωνήσουµε:            Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον! Για την τεράστια δωρεά αυτή!
   4) Ο ψευδώνυµος ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ µας έφθασε στη σελίδα 368-369 που µας περιγράφει το πολύ ωραίο τοπίο µέσα από τα σοκάκια. Απολαύστε την!
Δ. «Στην εκκλησιαστικήν περιοχή, όπου διευθύνει εκείνος ο “παπάς” έστειλαν – και επήγαν και αυτοπροσώπως – οι Τέκτονες, µεγάλη οικονοµική βοήθεια ποικίλης µορφής, ακόµα και «εκκλησιαστικά είδη, άκρως απαραίτητα για την τέλεση των ιερών ακολουθιών», όπως «Ιερά Σκεύη, Ιερά Άµφια, Ιερές Εικόνες και λοιπά εκκλησιαστικά είδη». Αυτά – και άλλα – πρόσφεραν οι µασονικές Στοές, αξίας «κατά πολύ µέτριους υπολογισµούς στο ποσόν των δύο εκατοµµυρίων δραχµών…» (“ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”, τ. 40-41 (1992) 105).
 
Επαναλαµβάνουµε:
 «Συµπτωµατικά» έγιναν όλα ετούτα, ή και µόνο για “ρεκλάµα” του γνωστότατου Κληρικού…».
 
Θα παρακαλούσα, αγαπητέ αναγνώστα, να µην αποκάµεις, αλλά µαζί θα κάνουµε µια παρακαµπτήριο που δείχνει πόσο τεχνικά παίζουν το παιχνίδι, µε µασονικό τρόπο. Παρουσιάζουν σωρεία µασονικών δωρεών, ενώ είναι όλα µια φούσκα!
Αρχίζουµε από την επιστολή που έστειλε ο Μον. Σεραφείµ (Ζήσης) -όχι ο µοναχός Αβέρκιος(!)-  στον επίσκοπο Αµαντίας κ. Ναθαναήλ. Και τι του έγραφε (µεταφέρω κάποια σηµεία):
1) «Ότι ο Γιαννουλάτος δέχθηκε σοβαρότατες οικονοµικές δωρεές από τις Στοές» (παρ. 5) και µας παραπέµπει στην υποσηµείωση 11, φθάνοντας στην σηµείωση 11, δεν υπάρχει και µας στέλνει στο βιβλίο “Η Μασονία από αυθεντικές πηγές” στη σελ. 368. Έρχεσαι εδώ, δεν υπάρχει τίποτα, αναγκαστικά προχωρείς στην επόµενη σελίδα 369, εδώ βρίσκεις το πιο πάνω περιχαρακωµένο (η περιχάραξη είναι δική µας) κείµενο.
2) Προχωράµε στην παράγραφο 6: «για την επανειληµµένη (γράφει) επίδοση χρηµατικών δωρεών της Ελληνικής Μασονίας στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αλβανίας τα έτη 1992-1995 και επί αρχιεπισκοπίας Γιαννουλάτου (έχει Νουµ. 14 υποσ/ση). Η 14 µας παραπέµπει πάλι στο “λαµπρό” βιβλίο και στη σελίδα 369» (µε το αυτό πάνω περιχαρακωµένο κείµενο).
3) Προχωράµε στην παράγραφο 8: «Περί της εκ µέρους Στοών της Ελλάδος οικονοµικής ενισχύσεως προς την τοπική αυτή Εκκλησία επί των ηµερών του Αναστασίου, ενισχύσεως συνισταµένης τουλάχιστον σε δύο εκατοµµύρια δραχµές των αρχών της δεκαετίας του 1990…». Εδώ αποφεύγει την υποσηµείωση, αλλά µιλάει για αρχές της δεκαετίας του 1990 (1). Και τούτο  το κάνει, για να θολώσει τα πράγµατα, αφού πρόκειται για (το ίδιο πάλι παραπάνω περιχαρακωµένο κείµενο).
4) Προχωράµε στην παράγραφο 9: «Περί των µασονικών δωρεών στην Εκκλησία Αλβανίας» (αποφεύγει εκείνος ο “παπάς”!). “Οι Μασόνοι µετέφεραν αυτοπροσώπως µεγάλη οικονοµική βοήθεια ποικίλης µορφής ακόµα και «εκκλησιαστικά είδη, άκρως απαραίτητα για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών», όπως «Ιερά Σκεύη, Ιερά Άµφια, Ιερές Εικόνες και λοιπά εκκλησιαστικά είδη». Αυτά συνολικώς τιµώνται «κατά πολύ µέτριους υπολογισµούς στο ποσόν των δύο εκατοµµυρίων δραχµών» (υποσ/ση 17) και πηγαίνοντας στην 17 υποσηµείωση, µας παραπέµπει στο “αυθεντικό” βιβλίο και στη σελίδα 369 και διαβάζουµε πάλι (το ίδιο πάνω περιχαρακωµένο κείµενο).
Είναι φοβερό! Πραγµατικά σε πιάνει τρέλα! Αναµασούν τα ίδια και τα ίδια ωσάν τα µηρυκαστικά. Μιλούν για τεράστιο ποσό των 2.000.000 δρχ, το οποίο αντιστοιχεί περίπου στα 5.800 ευρώ, που ήταν βοήθεια ποικίλης µορφής (τρόφιµα, φάρµακα, ρουχισµό κ.ά.) και αυτά, αν ρωτάτε, που δόθηκαν; Θα το µάθετε παρακάτω!
Και “συγκεφαλαιώνοντας την αποστροφή (απεύθυνσή του)” ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ ρωτάει:
Γ.) «… ότι ο κυρός Αναστάσιος αποδέχθηκε οικονοµική ενίσχυση από Μασονικές Στοές; Και τι προτίθεται να πράξει περί τούτου;   Δηλαδή:
Και Δ.) «Τι προτίθεται η Εκκλησία της Αλβανίας να πράξει προς την Ελληνική Μασονίας, από τα οποία προέρχονται τα ντοκουµέντα που µαρτυρούν, όσα ο “Μοναχός Αβέρκιος” και εµείς καταγγείλαµε (ποιοι είστε εσείς που καταγγείλατε εκτός του ψευδώνυµου Αβέρκιου και δε µας το λέτε;) για την λήψη µασονικών δωρεών από τον προαπελθόντα Αρχιεπίσκοπο κυρό Αναστάσιο προ τριάκοντα και πλέον ετών;».
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΖΗΣΗΔΕΣ ΑΥΤΟΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝΤΑΙ !
“Τω µεν γαρ αληθεί πάντα συνάδει τα υπάρχοντα, τω δε ψευδεί ταχύ διαφωνεί ταληθές” (Αριστοτέλης 384-322 π.Χ.). (Με την αλήθεια όλα τα δεδοµένα βρίσκονται σε αρµονική συµφωνία, ενώ το ψεύδος γρήγορα έρχεται σε διαφωνία και σύγκρουση το αληθές).
Τα µασονικά προερχόµενα ντοκουµέντα – µας γράφουν – µαρτυρούν για λήψη µασονικών δωρεών από τον προαπελθόντα Αρχιεπ. Αναστάσιο. Αυτό ακριβώς µαρτυρεί το δικό τους παρακάτω δηµοσίευµα (!):
Φεύγουµε από την παρακαµπτήριο και ερχόµαστε πάλι στα σοκάκια. Τα ντοκουµέντα, όπως µας τα παρουσίασαν, ο ψευδώνυµος Αβέρκιος/Σεραφείµ και οι καταγγέλλοντες στην εφηµερίδα “Ορθόδοξος Τύπος” 6 Ιουνίου 2025.
2. Δωρεές παρά των Σεπτών Στοών Πέλλα και Δηµ. Μαργαρίτης:
«Η Σ.Στ. Πέλλα αρ. 82 Αν. Εδέσσης, απεφάσισε την πραγµατοποίησιν τεραστίου φιλανθρωπικού έργου προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και την Ελληνική παροικία Βιγλίτσας Αλβανίας και Κορυτσάς» (Πηγή: Τ. Δ. Πυθαγόρας, Έτος 1994. Τεύχος 46-47, σελ. 11).
»Προς τούτο, αδ… αδ… αµφοτέρων των Σ… Σ… Στ… Στ… επισκέφθησαν στις αρχές Ιουνίου 1993 την πόλη και την περιοχή της Κορυτσάς και της Βιγλίστας. Έγιναν δεκτοί από το Νοµάρχη Κορυτσάς κ. Pavlo Lapantza, ακολούθως δε συναντήθηκαν και εγνωρίστηκαν µε τον διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθµού Κορυτσάς, µε τον διευθυντή της τοπικής Κρατικής Ασφαλείας, τον τοπικό διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Αλβανίας, µε τον τοπικό διευθυντή του Νοσοκοµείου Κορυτσάς, ως επίσης και µε τον πρόεδρο του Συλλόγου φιλίας Αλβανίας – Ελλάδος κ. Κων/νο Σουλιώτη και τέλος µε τον τοποτηρητή του Μητροπολιτικού Θρόνου Κορυτσάς Πρωτοπρεσβύτερο κύριον Χρήστο Ράτση.
»Περαιτέρω συναντήθηκαν και συζητήθηκαν τα τοπικά προβλήµατα τόσο µε επώνυµους όσον και µε ανώνυµους Βορειοηπειρώτες Έλληνες, µετέφεραν δε και εµοίρασαν και τα πρώτα δέµατα βοήθειας.
»Έκτοτε έγιναν µέχρι σήµερα τέσσερις αποστολές διαφόρων ειδών µε αποτέλεσµα να αποσταλούν στους Σεβ… Σεβ… των ανωτέρω Σ… Σ… Στ… Στ… τα επισυναπτόµενα σχετικά ευχαριστήρια έγγραφα.
»Η εις δραχµές συνολική εκτίµηση της µέχρι τούδε αποσταλείσης βοηθείας σε τρόφιµα, ρουχισµό, φάρµακα και παραϊατρικά είδη, γραφική ύλη, βιβλία και λοιπά βοηθήµατα για την εκµάθηση της Ελληνικής γλώσσας, εκκλησιαστικά είδη, Ιερά Σκεύη, Ιερά Άµφια, Ιερές Εικόνες και λοιπά εκκλησιαστικά αναγκαία, εκ µέρους των ως άνω κατά πολύ µέτριους υπολογισµούς στο ποσόν των δύο εκατοµµυρίων δρχ. Κατά τις διαβεβαιώσεις των αδ… αδ… των ως άνω Σ… Σ… Στ… Στ… το ανθρωπιστικό αυτό έργο θα συνεχιστεί αµείωτο».
Ο Αναστάσιος & η Αρχιεπισκοπή που είναι;;;
Κύριοι Ζήσηδες και Σια από τη µεγάλη σας αγωνία, για να αποδείξετε τα αναπόδεικτα, βγάζετε – κατά τη λαϊκή έκφανση – τα µάτια µόνοι σας. ΙΔΟΥ! τι γράφει το µασονικό περιοδικό που εσείς δηµοσιεύετε:
α) Οι αδ… αδ… µασόνοι (γιατί σβήσατε τα ονόµατα;) επισκέφθηκαν την Κορυτσά… έξι (6) υπηρεσίες πρώτα και µετά το τοποτηρητή του Μητρ. Θρόνου Πρωτοπρεσβύτερο κ. Χρήστο Ράτση (είστε θεολόγοι, ένας παπάς δε γίνεται τοποτηρητής, αλλά αρχιερατικός!). Μετέφεραν και µοίρασαν στους βορειοηπειρώτες δέµατα βοήθειας. Μέχρι εδώ ωραία!
β) Μέχρι σήµερα (1994) έγιναν τέσσερις αποστολές διαφόρων ειδών… συνολική εκτίµηση… κατά πολύ µέτριους υπολογισµούς στο ποσόν των δύο εκατοµµυρίων δρχ. Αν αυτά τα σπάσουµε στα τέσσερα αντιστοιχούν σε 500.000 δρχ., ήτοι 1.450 ευρώ, και είναι για τα προσφερόµενα παραπάνω είδη.
Το ο ο σ α πολλά!
γ) Οι αδ… πήγαν στην Κορυτσά και στον τοποτηρητή του έδωσαν Ι. Σκεύη, για χρήµατα αν έδωσαν, δεν αναφέρουν, τα δε δέµατα βοήθειας τα µοίρασαν οι ίδιοι.
δ) “Το ανθρωπιστικό αυτό έργο θα συνεχιστεί αµείωτο”. Έτσι αναφέρει. Αυτό και έγινε:
«… αµέσως και την δραστηριότητα της Στ. στην Κορυτσά, όπου µε την βοήθεια του αδ. Γιώργου Κτώνα παραδόθηκαν στην Μητρόπολη δέµατα µε τρόφιµα, 350 εικόνες και εκκλησιαστικό υλικό, στο νοσοκοµείο Κορυτσάς…». (Πηγή: Το τεκτ-περιοδ. Πυθαγόρας, έτους 2012, τ. 102, σελ. 226-231).
Το ανθρωπιστικό “αµείωτο” έργο τους ξεχάστηκε (1994-2012) για 8 χρόνια και το θυµήθηκαν οι Τέκτονες το 2012 µε κάποια δέµατα µε τρόφιµα και 350 εικόνες και πάλι στην Κορυτσά! Αξία; Λησµόνησαν να την προσδιορίσουν!
Σε όλη αυτή την ιστορία συκοφάντηση του αρχιεπισκόπου Αλβανίας παίχτηκε ένα καλοστηµένο τρικ για δήθεν πολλές και µεγάλες χρηµατικές δωρεές και µάλιστα «οι Μασόνοι µετέφεραν αυτοπροσώπως – έγραφε – µεγάλη οικονοµική βοήθεια ποικίλης µορφής…». Ενώ στην πραγµατικότητα γνώριζαν, ότι ο Αναστάσιος ως και η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας δεν έλαβαν ούτε ευρώ!
Ακόµα, για να ενισχύσει την “αυθεντικότητα” των γραφόµενων στο βιβλίο του υιού του Αβέρκιου/Σεραφείµ, ο πατήρ Θεόδωρος παρενέβη στην οµιλία που µεταδόθηκε διαδικτυακά (Youtube “Katihisis”) να συµπληρώσει για το διαφηµιζόµενο βιβλίο του Αβέρκιου/Σεραφείµ “Η Μασονία από αυθεντικές πηγές” που το παρουσίαζε ο ίδιος για τον ίδιο, είπε για το βιβλίο ότι: «Παρουσιάζει µέσα στο βιβλίο δωρεές που έκαναν στον Αναστάσιο οι Μασόνοι. Απορούν µερικοί – είπε – πού βρήκε ο Αναστάσιος τόσα χρήµατα και έκανε τέτοιο µεγάλο και τόσους ναούς κ.λ.π. βοηθήθηκε από τέτοια κέντρα και έκανε τόσους ναούς και τέτοιο έργο. Αν τον κρίνει κάποιος τον Αναστάσιο έχει πολλές σκοτεινές πλευρές», και συνεχίζει: «Τι λέει ο Αβέρκιος για τον νεαρό αρχιµανδρίτη Αναστάσιο για τον “παπά” Αναστάσιο. Τι είπε ο “παπάς” Αναστάσιος στη διαθρησκευτική συνάντηση και πώς στη συνέχεια άρχισαν οι µασόνοι και του έκαναν σκεύη και άµφια και χρήµατα και τα λοιπά για την Εκκλησία της Αλβανίας» (Η απάντηση περί τούτων παρακάτω):
Ο Μοναχός Αβέρκιος (ο πραγµατικός Σεραφείµ) έκανε κωλοτούµπα και παρέσυρε στην ανυποληψία τον πατήρ, τον υιό και Σια µε το πρωτοσέλιδο δηµοσίευµα στον “Ορθόδοξο Τύπο” της 6^ης Ιουνίου 2025 όταν δήλωνε: “δεν εννοούµε µήτε υπονοούµε το παραµικρό εις βάρος τετιµηµένων προσώπων, κεκοιµηµένων ή ζώντων, της πολύπαθης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας ή άλλου τινός”.
Κύριε ‘’Αβέρκιε’’, ποιους υπονοούσατε, όταν γράφατε στο περισπούδαστο βιβλίο σας ότι: “Οι Τέκτονες προσέφεραν στην Εκκλησία της Αλβανίας (δια των Στοών): Ιερά Σκεύη…” και «επήγαν και αυτοπροσώπως οι Τέκτονες µεγάλη οικονοµική βοήθεια… ακόµα…» ή την επιστολήν δίκη τελεσιγράφου απειλή: «Αναµένων µετ’ ελπίδων την εκ µέρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αλβανίας επίσηµον καταδίκην της Μασονίας, και δεσµευόµενος, όπως κοινοποιήσω Αυτή τας του “Μοναχού Αβερκίου” φωτογραφίας των (εις παραπέµπει) επισήµων µασονικών δηµοσιευµάτων το συντοµότερον, διατελώ», ή «σεσαρωµένα αντίγραφα των επιµάχων σελίδων του βιβλίου του ‘’Μοναχού Αβερκίου’’, ένθαι και αι παραποµπαί εις τα επίσηµα µασονικά δηµοσιεύµατα» κ.ά.
Μήπως υπονοούσατε κύριοι τους Χότζα, Μπερίσα, Νάνο ή το σηµερινό Έντι Ράµα; Και όχι τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και την Αρχιεπισκοπή Αλβανίας; Σας κοιτάζω, κύριοι, και µούρχετε να φωνάξω δυνατά, ΝΤΡΟΠΗ! ΝΤΡΟΠΗ!...
Και προχωράµε σταθερά παρακάτω στο δηµοσίευµά σας. «Το περίεργο όµως και αληθώς πλέον περίεργο είναι ότι οι ίδιοι οι Τέκτονες δεν αµφισβήτησαν την αξιοπιστία µας – αφού παραθέτουµε ως πηγές µας µόνο αυθεντικά τεκτονικά ντοκουµέντα και τίποτα περισσότερο…». Πώς να τα αµφισβητήσουν, αφού αυτοί σας τα έδωσαν και αυτούς προβάλλετε και διαφηµίζετε!
 Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Ένα ερώτηµα κύριοι Αβέρκιε/Σεραφείµ και Σια. Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν Πνευµατιστής-Μασόνος; Διότι αυτό γράφουν στο βιβλίο σας, σελ. 583-584, οι µασόνοι. Άρα αυτά τα πιστεύετε ως πηγές αυθεντικές; Διότι, αν άλλα πιστεύατε, δε θα τα γράφατε! Και µάλιστα, για να µη χαθούν όλα αυτά και πάρα πολλά ακόµα, τα οποία θα αναλύσουµε σύντοµα, τα συµπεριελάβατε στο βιβλίο σας, “Ιδού τι διαβάζοµεν ακριβώς”: «… Μερικά δείγµατα συγχρόνων πνευµατιστών οίτινες όχι βεβαίως µόνον δεν είναι τρελοί, αλλά εστεµµένοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, κληρικοί, δικαστικοί, στρατηγοί, ναύαρχοι κ.λ.π.». – Αφήνουµε τα πολιτικά πρόσωπα και πάµε στους κληρικούς – «Οικουµενικοί Πατριάρχαι Βασίλειος ο Γ΄ και Αθηναγόρας. Μητροπολίται: Άρτης Σπυρίδων Γκινάλας, Επίσκοπος Τρίκκης και Σταγών Χερουβείµ Άννινος,  Πενταπόλεως Άγιος Νεκτάριος, ο ηγούµενος της Ι. Μονής Μαχαιρά Κύπρου, Ειρηναίος…».  Και  µ. ‘’Αβέρκιος’’ σχολιάζει:
«Όλα τα παραπάνω που διαβάσαµε, ιδιαίτερα για τα εκκλησιαστικά πρόσωπα είναι απίστευτα…». Πώς κ. ‘’Αβέρκιε’’ είναι απίστευτα; Εσείς δεν ισχυρίζεστε ότι τα Τεκτονικά ντοκουµέντα είναι πηγές αυθεντικές; Τώρα έγιναν απίστευτα! Και διερωτάται πάλι ο ‘’Αβέρκιος’’: «Εγράφησαν εντούτοις ανεξελέγκτως και πνευµατικώς ατιµωρητί… Αλλά ποιος να ελέγξει ποιον, αφού ο ίδιος ο Πατριάρχης Δηµήτριος – και όχι µόνο! – έστειλε επιστολές ευχετήριες στη συγγραφέα πνευµατικού βιβλίου… (και καταλήγει ευλογώντας τα γένια τους). Νυν και αεί… κατά τα άλλα διώκεται εκκλησιαστικώς ο εις τα πάτρια πιστεύµατα µένων π. Θεόδωρος Ζήσης και οι λοιποί, ενώ οι πραγµατικοί εχθροί της Εκκλησίας µας µένουν ανέγγιχτοι».
Υιέ ‘’Αβέρκιε’’/ Σεραφείµ, διαµαρτύρεστε – αν κατάλαβα καλά – γιατί διώκεται ο π. Θεόδωρος, αλήθεια από πού διώκεται; Μήπως από το Παγκόσµιο Συµβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.);  Διότι άλλη δίωξη δεν έχει! Μη µου πείτε, δίωξη να θεωρείται την αφαίρεση του ναού που λειτουργούσε; 
Με όλα αυτά που σεις οµολογείτε, µου φαίνεται, είχατε άλλους σκοπούς. Ο π. Θεόδωρος τράβηξε µπροστά για την “Οµολογία Πίστεως” και ο λαός τον ακολούθησε – κληρικοί και λαϊκοί – χιλιάδες τον πίστεψαν, τον έβλεπαν ως οµολογητή και χωρίς λόγο τους ΠΡΟΔΩΣΕ. Ξεκίνησε µόνος ξεχνώντας τόσο λαό και ως µια συµβολή, ηµέρα “Κυριακή της Ορθοδοξίας”, προχώρησε στο “Ορθοδοξότατο” βήµα, την Αποτείχιση, στην πορεία και αυτή κατέληξε γιαλαντζί. Τώρα εξηγούνται κατά κάποιο τρόπο, γιατί είχε εξαφανιστεί και δεν προλόγισε το δεύτερο βιβλίο του Ι. Ρίζου “Οι ληστές της θείας διδασκαλίας” Μέρος Β΄, όπως έκανε και µε το πρώτο!
ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;
Στην παρέµβαση του (όπως γράψαµε πιο πάνω) ο πατήρ Θεόδωρος Ζήσης (οµιλία 16/2/2025 από 1.55.00), ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος – µε βάση το βιβλίο – “έλαβε δωρεές (!) από τους µασόνους. Βοηθήθηκε από τέτοια κέντρα. Ο Αναστάσιος έχει πολλές σκοτεινές πλευρές”. Από αυτά, ίσως και κάποια τέτοια ακόµα άρχισε η διαβολική προπαγάνδα, ότι ο Αναστάσιος είναι µασόνος! Και όλα αυτά µετά την κοίµησή του.
Έρχεται ο δικός του ο µοναχός ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ µε άρθρο στον “Ορθόδοξο Τύπο” 6 Ιουνίου 2025 και παρουσιάζει µέρος από τέσσερα κείµενα που κατά Καιρούς δηµοσίευε το µασονικό περιοδικό “ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ” που δείχνουν ότι είναι ακριβή αντιγραφή των. Διαβάζοντάς τα – όπως τα µεταφέραµε αυτούσια παραπάνω, περιχαρακωµένα Α-Β-Γ-Δ ξαφνιάζεσαι, διότι δεν υπάρχει νύξη, ότι ο Αναστάσιος ως και η Αρχιεπισκοπή έλαβαν χρηµατικές δωρεές από µασόνους.
Μετά ταύτα δεν θάπρεπε να βγει ο υιός ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ και να ζητήσει συγνώµη για τα ψέµατα που έγραψε παλαιότερα στην εφηµερίδα “Ορθόδοξος Τύπος” και τώρα στο βιβλίο του “Η Μασονία από αυθεντικές πηγές” που “δηλητηρίασε” χιλιάδες ανθρώπους; Ως και ο πατήρ Θεόδωρος να παρουσιαστεί, όπως έκανε στην παρέµβασή του στο Youtube “Katihisis” στις 16/2/2025 και να διορθώσει τα ψέµατα που είπε προς τους ακροατάς του;
Δε θέλω να πιστέψω ούτε καν ως σκέψη, ότι προσπαθείτε τεχνηέντως να καθιερωθούν εδώ τα λεγόµενα του Ίλιτς Λένιν, “ένα επαναλαµβανόµενο ψέµα, γίνεται αλήθεια”.
Ο πατήρ Θ. Ζήσης είπε και άλλα που µας ξάφνιασε, όπως: «απέφευγα να το κάνω (να µιλήσει για τον Αναστάσιο) διότι είναι εντός τεσσαροκονθήµερου, οι ψυχές µε τα τελώνια παλεύουν, να µην προσθέσουµε και εµείς άλλα».
Τι λέτε πατήρ ‘’Θεολόγε’’ – που ο κόσµος σας θεωρούσε σπουδαίους – που το βρήκατε αυτό; Δηλαδή, λέτε ότι οι Άγγελοι που παίρνουν τις ψυχές, δε γνωρίζουν τις αµαρτίες, δηλαδή αν κάποιοι µιλήσουν επιβαρυντικά ή κολακευτικά µέσα στο 40νθήµερο θα αλλάξουν την πορεία και θα τον οδηγήσουν, στην Κόλαση ή στο Παράδεισο;. Αυτή η θεωρία µας ξάφνιασε, πρέπει να είναι µεγάλο πανεπιστηµιακό θεολογικό απαύγασµα!
Έτερο σπουδαίο του πατήρ Θ. Ζήση, είναι ότι: «Όλη η τελετή της κηδείας – είπε του Αναστασίου – ήταν  διαθρησκειακή, ήταν µια φιέστα, δεν ήταν Ορθόδοξη ακολουθία, φιέστα ακολουθία, Μουσουλµάνους, Προτεστάντες, Παπικούς µια διαθρησκειακή ακολουθία ήταν (2.02.00)».     Πατήρ ‘’Θεολόγε’’, ποιο είναι το παράδοξο εδώ, ώστε η ακολουθία να µην είναι κανονική αλλά φιέστα; Θα περιµένω να µας δείξετε έστω µία ακολουθία κηδείας Αρχιεπισκόπου, Πατριάρχου εν ενεργεία από την απελευθέρωση εν µέρει του κράτους που να µην παρευρέθηκαν εκπρόσωποι άλλων δογµάτων και Θρησκειών; Αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο, αλλά συµβαίνει ακόµα και σε επισκόπους, όταν στη Μητρόπολη τους υπάρχουν κάποιοι ετερόδοξοι οίκου. Για να είναι φιέστα π. Θεόδωρε – Ω! της βλασφηµίας! – Θάπρεπε να συµµετέχουν και αυτοί στην ακολουθία, εδώ τέτοιο πράγµα δεν έγινε. Αυτό που επιχειρήσατε είναι το ολιγότερο βλασφηµία σε κοιµηθέντα που δεν τολµάει άνθρωπος να ψελλίσει για νεκρό. Ακόµα και οι πόλεµοι σταµατούν, για να ανταλλάσουν νεκρούς. Ακόµα και οι “εχθροί”, όταν αντικρίζουν νεκρό στέκονται µε σεβασµό και προσοχή! Τι είναι αυτά που λέτε!
Είπατε και τούτο ακόµα. «Να πω µόνο ότι στην αρχή του ερχοµένου µαθήµατος θα σας διαβάσω τι λέει ο ‘’Αβέρκιος’’ για το νεαρό αρχιµανδρίτη Αναστάσιο, έτσι λέει! Τι είπε ο “παπάς” Αναστάσιος σε µια διαθρησκειακή συνάντηση και πως στη συνέχεια µε αυτά που τους είπε, οι µασόνοι του έκαναν σκεύη, άµφια, χρήµατα και τα λοιπά για την Εκκλησία της Αλβανίας».
Ακούγοντας αυτά ξαφνιάστηκα, διότι η διαθρησκειακή αυτή συνάντηση, όπως την ονοµάζει, έγινε – αλλού το αποκαλεί θρησκειολογικό συνέδριο – στο Κολόµπο της Κεϋλάνης τον Απρίλιο του 1974 (κρατήστε την χρονολογία!). Τότε ο Αναστάσιος δεν ήταν αρχιµανδρίτης, αυτό είναι εν γνώσει διαστροφή, αλλά Τιτουλάριος Επίσκοπος και χειροτονήθηκε στις 19/11/1972. Δεύτερο, ήταν κληρικός της Ελλαδικής Εκκλησίας και πήγε µε εντολή της Ι. Συνόδου, διότι αυτή εκπροσωπούσε, η εισήγηση που έκανε ήταν υπό την έγκριση της Ι. Συνόδου. Ποια ήταν τότε η Ι. Σύνοδος; Ήταν υπό της 3^ης/1973 Συντακτικής Πράξεως διορισµένη “Πρεσβυτέρα Ιεραρχία” µε αρχιεπίσκοπο τον “ορθοδοξότατο” Σεραφείµ και τον Αναστάσιο έστειλε. Τρίτο, διαβάζοντας το κείµενο, το οποίο  µεταφέρει ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ από το µασονικό περιοδικό “Ιλισός” (τ. 106-107/1974/327) και το οποίο γράφει: «Την Χριστιανική άποψη (!), ανέπτυξε ο Επίσκοπος Ανδρούσης και καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευµάτων στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, κ. Αναστάσιος Γιαννουλάτος – ένας ορθόδοξος Έλληνας θεολόγος, που φροντίζει να είναι ανοικτός στον πανανθρώπινο προβληµατισµό (!).
Το διατυπωµένο κείµενο του “Ιλισού” µε προσθήκες θαυµαστικών του ‘’Αβέρκιου’’ δεν περιέχει καν τα ισχυριζόµενα του πατήρ Θ. Ζήση, περί του νεαρού αρχιµανδρίτη Αναστασίου, του παπά Αναστασίου κ.ά., αλλά τον αποκαλεί Επίσκοπο… και καθηγητή Πανεπιστηµίου. Εδώ το ψέµα χτύπησε κόκκινο!
Τέταρτο: “Μετά τη διαθρησκειακή συνάντηση” – µας είπε – και µε αυτά που τους είπε – δηλαδή Απρίλιος 1974 – οι µασόνοι του έκαναν σκεύη, άµφια, χρήµατα και τα λοιπά για την Εκκλησία της Αλβανίας. Πότε! Όταν στην Αλβανία ήταν το καθεστώς του Χότζα, Αλία; Διότι το καθεστώς έπεσε 1990-91, η δε πρώτη εκλεγµένη κυβέρνηση Μπερίσα ανέλαβε στις 9 Απριλίου 1972, ο δε Αναστάσιος επίσηµα εγκαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1992. Από τότε πέρασαν 18 χρόνια. ΕΛΕΟΣ! Οµολογητά µου!
Από το 1974 έως το 1992 οι µασόνοι τα σκεύη, άµφια, χρήµατα πού τα έστελναν; Κρίµα!
Πέµπτο: Στο παραπάνω αναφερόµενο βιβλίο του υιού ‘’Αβέρκιου’’/Σεραφείµ στη σελίδα 368, µεταφέρει το κείµενο µε υπότιτλο “Παγκόσµια Κοινότης ανθρώπων” από το µασονικό περιοδικό “Ιλισός”. Έχει θαυµαστικά µέσα σε παρένθεση, ενώ το ίδιο κείµενο που το δηµοσιεύει ο “Ορθόδοξος Τύπος” στις 6 Ιουνίου 2025, δεν  έχει θαυµαστικά ως και στο µασονικό “Ιλισός”. Μπορεί ο καθένας να καταλάβει, γιατί ο µ. ‘’Αβέρκιος’’ έβαζε θαυµαστικά µε παρένθεση!
  ΗΤΑΝ… ή…ΔΕΝ ήταν  ΜΑΣΟΝΟΣ !
Τελειώνοντας – προσωρινά – θα αναφερθώ στο σηµείο του τελευταίου δηµοσιεύµατος του “Ορθόδοξου Τύπου”, στην παράγραφο µε τίτλο: «Α. “αποδοκιµασίαι” κατά της Μασονίας», και αναφέρεται ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ στις πολυήµερες και πολύτροπες αποδοκιµασίες των Μασόνων εκκλησιαστικώς! Τι αναφέρει:       (τα τρία πρώτα δεν χρειάζονται σχολιασµό)
Α) Την αποκήρυξη και δίωξη ως αιρετική και άθεο τη Μασονία προ το 1800 στην Κωνσταντινούπολη και Σµύρνη.
Β) Τον αφορισµό του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού το έτος 1815.
Γ) Η δηµοσίευση της απόφασης της επιτροπής που συνεδρίασε στο Άγιο Όρος, που απεφάνθη ότι ο Μασονισµός είναι αντιχριστιανικό και πεπλανηµένο σύστηµα.
Δ) Την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της 12^ης Οκτωβρίου 1933, η οποία αποφάσισε την καταδίκη της Μασονίας µε υπογεγραµµένη από το σύνολον (67) των Μητροπολιτών. Ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ αποφεύγει να καταγράψει τι αναφέρει: “οµοφώνως δε και οµοψύχως άπαντες οι ιεράρχαι της Εκκλησίας της Ελλάδος, εγκρίνοντες τα ανωτέρω, αποφαινόµεθα ότι η µέχρι εδώ”. Και αρχίζει: «Η Μασονία είναι όλως ασυµβίβαστος προς τον Χριστιανισµόν, και ότι δέον τα πιστά της Εκκλησίας τέκνα, όπως απέχωσι του Μασονισµού». Γιατί τα αποφεύγει;
Ε) Ο µ. ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ, ενώ προχωρούσε κανονικά τα γεγονότα µε τις ηµεροµηνίες, απότοµα κάνει πήδηµα ως ένα salto στο µήκος και µας πάει 81 χρόνια µπροστά, στο έτος 2016 και µας µεταφέρει την εγκύκλιο (όχι απόφαση) αρ. πρωτ. 1395/28.5.2016 πώς δηλαδή αποφαίνεται η Εκκλησία… θεωρητικά ότι: «… Τεκτονισµός συνιστά συγκρητιστικόν, µυσταγωγικόν, θρησκευτικόν σύστηµα ασυµβίβαστον προς την Εκκλησία». Γιατί άραγε!
ΣΤ) Στη συνέχεια µας κάνει πισωγύρισµα και µας µεταφέρει στις 12/5/2006 την απάντηση που έδωσε ο “ιδιαίτερος” του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου κ. Σωτήριος Μπαλατσούκας στον πρόεδρο Χριστιανικού Συλλόγου Αθήνας περί τα Μασονικά. «Όσα γράφετε απηχούν εν πολλοίς την πολλάκις εκπεφρασµένη θέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας περί του κρυφού αυτού παγκοσµίου οργάνου…».
Αλλά ζητούσε, κύριε ο Πρόεδρος και ο Χριστόδουλος για “δικούς του λόγους” απέφυγε να απαντήσει ο ίδιος και τα ανέθεσε σε συνεργάτη του επιτελείου του. Αυτό θεωρήθηκε τόσο σηµαντικό, ώστε ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ να το αναφέρει στο βιβλίο του, σελ. 489 και στο δηµοσίευµα του “Ορθοδόξου Τύπου”.
Ζ) Και έρχεται ακόµα-ακόµα πιο πίσω στο έτος 1970 και εδώ µνηµονεύει την αριθ. πρωτ. 5521/30.9.1970 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου… επί σχετικού ερωτήµατος ως εξής (εδώ γίνεται κοπτοραπτική από το Μ. ‘’Αβέρκιο’’, για το ποιο και ποιος έκανε το ερώτηµα!): Το αναφέρω, γιατί έχει σηµασία!  
Την ερώτηση την έκανε µε το υπ’ αριθ. Ε.Π. 13/21.2.1970 έγγραφο του ο Μητρ. Δηµητριάδος Ηλίας (κόκκινο πανί ο Ηλίας για τον πατήρ Ζήση!) και ρωτούσε την Ιερά Σύνοδο, αν µπορεί να τελέσει κηδεία ή µνηµόσυνο σε µασόνο; (π. Ηλίας είναι ένας από τους δώδεκα αντιµασόνους αντιοικουµενιστάς µε δράση στο Βόλο, που µετά τον έδιωξε ο Σεραφείµ, Χρήστου και Σια και τοποθέτησαν τον εκλεκτό τους Χριστόδουλο, µετέπειτα Αρχιεπίσκοπο).
«Είναι επιτρεπτόν ν’ αρνηθή η Εκκλησία την τέλεσιν της ακολουθίας της κηδείας και µνηµοσύνου… ατόµου τινός, ου η Μασονική ιδιότης είναι γνωστή…».
Και η Ιερά Σύνοδος µε την εγκύκλιο 1761 – αρ. πρωτ. 5521, Διεκπ. 3003/30.9.70 απάντησε προς όλους τους Αρχιερείς, να λάβουν γνώση σχετικά µε τη γνωµάτευση της επιτροπής επί των θεµάτων “ηθικής και Δογµατικών και Κανονικής Τάξεως” που αναφέρει αρκετά σηµαντικά για το θέµα ως και αυτό που δηµοσιεύει ο µ. ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ: «… Είναι όµως οι τέκτονες πιστά τέκνα της Εκκλησίας: Η απάντησις εν προκειµένω είναι ανεπιφυλάκτως Αρνητική...
» Διότι ούτοι έχουσι ιδίαν θρησκείαν, ιδίους ναούς, και ιδίας τελετάς…».              
Επίσης το µ. ‘’Αβέρκιο’’/ Σεραφείµ του διέφυγε λόγω κεκτηµένης ταχύτητος η εγκύκλιος που δηµοσιεύθηκε στη «Φωνή του Κυρίου» (13-5-1970), όπου εδώ στηλίτευε τη Μασονία ως θρησκεία και πολλά περί Μασονίας, γι’ αυτό δεν κάνει λόγο ΠΟΥΘΕΝΑ!
Θα επιστρατεύσω για σήµερα την τελευταία µου επισήµανση, για το µεγάλο άλµα που έκανε ο µ. ‘’Αβέρκιος’’/Σεραφείµ και προσπέρασε, χωρίς να αντιληφθεί τη δεύτερη – και µέχρι σήµερα – Συνοδική απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος (28 Νοεµβρίου 1972) που ανανέωνε την απόφαση της Ιεραρχίας του 1933 ως “αυθεντικό κείµενο αυτής” και «εµµένει απολύτως εις τα εν τη Πράξει οριζόµενα περί Μασονίας. Διακηρύσσει και αύθις ότι η Μασονία είναι αποδεδειγµένως θρησκεία µυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ηµών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηµατικώς ότι η ιδιότης του Μασόνου υπό οιανδήποτε µορφήν είναι ασυµβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού µέλους του Σώµατος του Χριστού».
“Η νέα αυτή απόφαση µνηµονεύει και επαινεί την υπ’ αριθ. 260/1.12.1969 απόφαση του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, µε την οποία η µασονία καταδικάσθηκε «ως θρησκεία µυστική, µη γνωστή», καθώς και την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, επί αρχιεπισκόπου Ιερωνύµου Κοτσώνη”.
Αυτή η απόφαση είναι έκφραση της επίσηµης Εκκλησίας της Ελλάδος, έχει κύρος κανονικό και είναι αδιάσειστη. Από τότε και µέχρι σήµερα δεν ανακλήθηκε από άλλη πράξη αντίστοιχη ως λαθεµένη ή ανέρειστη θεολογικά. Γιατί δεν την αναφέρει ούτε καν στον “Ορθόδοξο Τύπο”, ενώ στο “Αυθεντικές Πηγές”, διαβάζεις και τροµάζεις, στη σελίδα 475 γράφει: «Σχετικά µε την απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (του Νοεµβρίου 1972), ο “ΙΛΙΣΟΣ” εζήτησε την γνώµην µελετητού των εκκλησιαστικών και τεκτονικών ζητηµάτων, µέλους του Τεκτονικού Αρείου Πάγου» (υψηλού βαθµού τέκτονος). Τι να πει ένας µασόνος για τη Μασονία (!). Και αµέσως παρακάτω (479) συνεχίζει τι έγραψε το µασονικό περιοδικό “ΙΛΙΣΟΣ” τ. 96 (1972) για την απόφαση της Ιεραρχίας µέσα από τα πρακτικά της συνεδρίασης. Τι µπορεί να γράψει το µασονικό περιοδικό για τα συζητούµενα εναντίον της µασονίας µέσα στην Ιεραρχία (!) Τα διαβάζεις αυτά και µάλιστα από ιερωµένους Ορθοδόξους και παγώνεις.
Το 1972 είναι ένας σταθµός εκκλησιαστικός. Ένας σταθµός που στάζει αίµα και δάκρυ. Από εδώ κάποιους Αρχιερείς και λαϊκούς άρχισαν να τους ντύνουν την αιµάτινη πορφύρα του µαρτυρίου και να τους βάζουν “το στεφάνι των ακανθών”.
Κάποιοι δεν άντεξαν και γονάτισαν και κάποιοι πήραν το δρόµο της εξορίας. Άλλοι καιροφυλακτούσαν, για ν’ αρπάξουν την ευκαιρία και τους ήρθε δύο χρόνια αργότερα, το 1974. Εδώ διαπράχθηκε το µεγαλύτερο και απεχθέστερο έγκληµα όλων των αιώνων και όλων των εποχών από της ιδρύσεως της Εκκλησίας.
Δώδεκα (12) µητροπολίτες που πρωτοστάτησαν για την καταδίκη της µασονίας (το 1972), βρέθηκαν µπροστά σε ένα καλοστηµένο σφαγείο το 1974, µε σφαγέα τον “αρχιερέα” Σεραφείµ που “ούρλιαζε” στη Σύνοδο της Ιεραρχίας, να µην αποφασίσουν για την καταδίκη της Μασονίας, µε εντολέα την οµάδα του υπουργείου “Θρησκευµάτων” που νοµοθέτησαν την αυθαιρεσία µε την 3 & 7/74 Συντακτικής Πράξης και καταπάτησαν κάθε έννοια δικαίου.
Σε ολόκληρο το βιβλίο, περί τις εξακόσιες και πλέον σελίδες (613) “Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ” ο “ερευνητής” Μοναχός ‘’Αβέρκιος’’/Σεραφείµ δεν αναφέρει ούτε ένα όνοµα από τους πρωτεργάτες της ανωµαλίας (Ιωαννίδη, Σεραφείµ, Χρήστου και της οµάδας του) του απάνθρωπου αυτού εγκλήµατος, παρότι, όταν ζούσαν, τα ονόµατά τους γράφτηκαν ότι ήταν ΜΑΣΟΝΟΙ! Το δε όνοµα Αναστάσιος Γιαννουλάτος δεν αναφέρεται πουθενά µα πουθενά ότι ήταν Μασόνος, αυτό το µπόλι προσπάθησαν να το περάσουν στους καλοπροαίρετους µετά το θάνατό του, οι Ζήσηδες, ότι δηλαδή ήταν Μασόνος! Αυτό που κάνουν επιστηµονικα και οι Μασόνοι.
Η µη αναφερόµενη ανανεωµένη απόφαση της καταδίκης της Μασονίας του 1933, όπου η Ιεραρχία υπό την αρχιεπισκοπία Ιερωνύµου Α΄ Κοτσώνη την επαναβεβαίωσε προσθέτοντας και τη Δικαστική απόφαση 260/1.12.1969, το Νοέµβριο του 1972 ο µ. ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείµ µε τα διάφορα τερτίπια αποφεύγει να την αναφέρει. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα µε τη µασονική συκοφάντηση και σπίλωση αγνών και αγίων εργατών του Ευαγγελίου.
(Σύντοµα θα παρουσιάσουµε αντιπαραβάλλοντας φωτοτυπικά τα παρουσιαζόµενα ως αυθεντικά µασονικά κείµενα στο βιβλίο του µοναχού ‘’Αβερκίου’’/ Σεραφείµ, µε τα αντίστοιχα δηµοσιευµένα στα µασονικά περιοδικά που τα επικαλείται ο ‘’Αβέρκιος’’/ Σεραφείοµ,  για να διαπιστώσετε πόσο αυθεντικά είναι στα  του βιβλίο του!!!).
Τριαντ. Ι. Τασιόπουλος
Εφηµερίδα “ΑΓΩΝΑΣ”
 
 
 
ΗΡΘΕ Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ!
 
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ενισχύσει µε κάθε µέσο την Περιφέρεια µε διάφορα δελεαστικά προγράµµατα και οικονοµικές ενισχύσεις, ώστε να επιστρέψουν πίσω οι εντός και εκτός της χώρας “διωκόµενοι” από τη µέχρι τώρα αλόγιστη χρόνια πολιτική, δηλαδή τους περιορισµούς των καλλιεργειών, την αύξηση κόστους παραγωγής, από τα καύσιµα, τα λιπάσµατα, τα φυτοφάρµακα… από µονάδες µαθητείας, από υποδοµές… Ακόµα και την περιφρόνηση της πολύτεκνης οικογένειας, αναγκάστηκαν να φυγαδεύσουν…
Και αντί αυτών, τώρα τους ήρθε και η χαριστική βολή, µε τους χιλιάδες µικροϊδιοκτήτες οικοπέδων σε οικισµούς µέχρι 2.000 κατοίκους Τα οικόπεδά τους µετατρέπονται σε αγροτεµάχια και δεν µπορούν πλέον να κτίσουν σπίτι,  αποθήκη ούτε ένα κοτέτσι
Το Προεδρικό Διάταγµα 11/2025 (ΦΕΚ 194/15, Απρίλιος 2025) φέρνει το θάνατο στις υπαίθριες κοινωνίες/οικογένειες, διότι µετατρέπει την ελληνική περιφέρεια σε ένα στρατόπεδο “φιλοξενίας” λαθρο-µεταναστών.
Διότι το Διάταγµα αυτό στο άρθρο 14 (χρήσεις Γης), παράγραφος Ι (41) προβλέπει: «Εγκαταστάσεις προσωρινής υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων µέχρι εκατό (100) ατόµων». σε όλους τους περιφερειακούς χώρους αυτούς.(φωτ.) Έτσι ανοίγονται διάπλατα οι πύλες της χώρας για την επίσηµη εισροή και κατοίκηση σε 1,6 εκατοµµύρια λαθρο-µετανάστες που τους βαπτίζουν παραπλανητικά ως “πρόσφυγες” ή ‘’οικονοµικούς µετανάστες!’’
Οι οικισµοί σε ολόκληρη την Ελλάδα υπολογίζονται περί τους 1.600, θα εγκατασταθούν από 100 στην κάθε “προσωρινή” δοµή, έτσι µετατρέπονται σε επικίνδυνα µωσαϊκά γκέτα. Με τον τρόπο αυτό υφίσταται και ο αφανισµός των Ελληνικών χωριών δια της “ειρηνικής” αποποµπής των µονίµων ιθαγενών κατοίκων τους, από τον ανεξέλεγκτο φόβο για τη ζωή τους και τις περιουσίες τους.
Οι φιλεύσπλαχνες ΜΚΟ δουλεύουν ακατάπαυστα, για να τους εξασφαλίζουν επιδόµατα και δωρεάν σπίτια.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι άσχετα µε την επιστροφή που κάνουν οι Γερµανοί και άλλες χώρες τις χιλιάδες λαθραί, και η φιλάγαθη κυβέρνηση βρήκε ως µια γενναία λύση να µετατρέψει την Ελλάδα σε αποθήκη λαθροµεταναστών. Έχει και ένα καλό για την κυβέρνηση, Θα έρθει ο φόβος στους ντόπιους ιθαγενείς να διαµαρτύρονται, αφού το Προεδρικό Διάταγµα (11/2025) προβλέπει -για το καλό µας- να µπορούν ασύδοτα πλέον να γίνεται κάθε εγκατάσταση ανεµογεννητριών και φωτοβολταϊκών στους ίδιους οικισµούς, χωρίς να υπολογίζουν την καταστροφή του περιβάλλοντος και αλλοιώνοντας το χαρακτήρα της ελληνικής υπαίθρου.
Το Προεδρικό Διάταγµα αυτό είναι η χαριστική βολή! Δεν είναι απλό νοµοθέτηµα, είναι ένας εφιάλτης που ξετυλίγεται µπροστά µας, µια συνειδητή προσπάθεια να εξαφανιστούν σιγά-σιγά οι Έλληνες από το χάρτη της ίδιας τους της πατρίδας. Η ελληνική ταυτότητα άρχισε να γίνεται νούµερο, τα κληρονοµικά µας γίνονται ξένα  και η ασφάλειά µας δεν προστατεύεται πλέον. Η αντικατάσταση του πληθυσµού είναι πλέον γεγονός. Η ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ… θα είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ σε αυτή την εθνική τραγωδία.  ΑΣ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ
Εφηµερίδα “ΑΓΩΝΑΣ”
 
 
ΣΑΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. 7% μόνο οι ΑΣΙΑΤΕΣ!
 
Στην Τουρκία έπεσε µποϊκοτάζ στην εταιρία γενεαλογίας Ancestry  .com, η οποία παρουσίασε αποτελέσµατα γενετικών ερευνών που καταδεικνύουν την τουρκοποίηση και εξισλαµισµό των Ποντίων Ελλήνων. Φανέρωσαν την προσπάθεια που κάνει το Τουρκικό κράτος, για να “εξαφανίσει” ή ακόµα να “παραποιήσει” τα ιστορικά και γενετικά δεδοµένα που δεν συµφωνούν µε την επίσηµη εθνική τους γραµµή.
Έρχεται και ο καθηγητής της Γεωλογίας Τζελάλ Σενγκόρ σε τηλεοπτική εµφάνιση και αµφισβήτησε ότι οι Τούρκοι προέρχονται από την Κεντρική Ασία και ισχυρίστηκε ότι είναι περισσότερο Έλληνες.
Ο καθηγητής επικαλέστηκε γενετική έρευνα που αποδεικνύει ότι µόνο το 7% του DNA των κατοίκων της Ανατολίας προέρχονται από την Κεντρική Ασία και γι’ αυτό δήλωσε χαρακτηριστικά: «Μην ξεχνάµε ότι είµαστε οι κληρονόµοι του Βυζαντίου. Γι’ αυτό υπήρχαν πολλοί γάµοι κατά την οθωµανική περίοδο. Είµαστε µουσουλµάνοι Ρωµιοί».
Η λέξη “Ρωµιός” (Rum) προέρχεται από τους Ρωµαίους και αναφέρεται στους Έλληνες της Ανατολικής Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο), όπου γίνονται αναφορές και στο Κοράνι. Η σύγχρονη Τουρκία κάνει ένα διαχωρισµό. Χρησιµοποιεί τον όρο «Ρωµιός» για τους Έλληνες που κατοικούν στην Κωνσταντινούπολη, Ίµβρο και Τένεδο, ενώ για τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα, τους ονοµάζει “Γιουνάν”. Θέλοντας να παρουσιάσουν ότι δεν είναι ίδια φυλή.
Ο τούρκος καθηγητής των Πολιτικών Επιστηµών Μεχµέτ Εφέ Τσάµαν, γεννηµένος στην Κωνσταντινούπολη µε καταγωγή από την Παφλαγονία, σχολίασε τα του Σενγκόρ στο Twitter: «Ο Σενγκόρ αποφεύγει να πει ευθέως ότι ο σύγχρονος τουρκόφωνος πληθυσµός της Ανατολίας είναι, στην πραγµατικότητα, εξισλαµισµένοι και αφοσιωµένοι Έλληνες».
Παράλληλα εξέφρασε τη λύπη του, διότι το τουρκικό κράτος επιµένει να προωθεί µια “τουρκιστική και ρατσιστική” µυθολογία για την καταγωγή των Τούρκων της Ανατολής, την οποία την έβαλαν και στα σχολικά βιβλία εδώ και 100 , για να αποσυνδέσουν κάθε σχέση των Τούρκων µε ελληνικές και ρωµαϊκές ρίζες.
Η τουρκάλα δηµοσιογράφος Ουζάι Μπουλούτ σχολιάζοντας τα γεγονότα αναφέρει:
«Γιατί οι τούρκοι εθνικιστές φοβούνται τόσο πολύ την αλήθεια; Επειδή αν την παραδεχτούν τα ψέµατα που έχουν δηµιουργήσει θα καταρρεύσουν. Η αλήθεια θα µας απελευθερώσει και θα φέρει την απαραίτητη ειρήνη στην περιοχή».
Εφηµερίδα “ΑΓΩΝΑΣ”
 
 
ΕΙμαστε για γΕλια ή για … κλΑματα !
 
Θα γυρίσω τα φύλλα της ιστορίας πίσω στο 1995, για να συνθέσω τον προβληµατισµό µου και µε το σήµερα. Διότι τα χρόνια κυλούν, ωστόσο τα ιστορικά γεγονότα αποτυπώνονται και διασώζονται στον καµβά της ιστορίας.
Από το υπουργείο Πολιτισµού η Λάρισα επιλέγει να υψώσει το λάβαρο της προοδευτικότητας, µε την ίδρυση ενός κέντρου πολιτισµού το “Εικαστικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης”, ήταν η εποχή, όπως τόνισε ο διευθυντής «Ο πολιτισµός είναι πολύ ακριβή υπόθεση».
Η Σύµβαση µεταξύ υπουργού Θάνου Μικρούτσικου και του Δηµάρχου Λάρισας υπογράφτηκε, ο χώρος επιλέχθηκε στο Εµπορικό Κέντρο Σωκράτους, η χρηµατοδότησή του για τη λειτουργία του την επωµίστηκαν Υπουργείο και Δήµος (περί 90 εκατ.) από µισά.
Τα εγκαίνια ετοιµάστηκαν και έγιναν µε κάθε επισηµότητα. Ως Δηµοτικοί Σύµβουλοι µας ενεχείρησαν τιµητικά προσκλήσεις, να παραβρεθούµε στην τελετή. Μαζί µε το µακαρίτη τότε δικηγόρο και Δηµ. Σύµβουλο Χ. Ντόλα, φθάσαµε κάπως καθυστερηµένα. Πηγαίνοντας, υπολογίζαµε ότι θα βλέπαµε κάτι που θα συνδύαζε την πολιτιστική µας βαρύτητα ιστορία µε το σήµερα. Και, ξαφνικά νιώσαµε να σερνόµαστε φορτωµένοι απογοήτευση.
Βλέπαµε έναν πύργο της Βαβέλ (έτσι το ονόµαζε ο καλλιτέχνης), που ήταν από µεταλλικά κουτάκια τοµατοπολτού (αρχαιολογικής αξίας (!)) τοποθετηµένα το ένα πάνω στο άλλο. Σχεδόν δίπλα ένας άλλος µάλλον καλλιτέχνης είχε ένα τσουβάλι γεµάτο παλαιές εφηµερίδες – σαν αυτές που οι ψαράδες τις κάνουν χωνί και έβαζαν τα ψάρια – έσχιζε τις σελίδες, τις χούφτωνε, τις τσαλάκωνε, τις στρογγύλευε ως µια µπάλα, τις ταχτοποιούσε δηµιουργώντας ωσάν µια πυραµίδα και επάνω έβαλε τον τίτλο, “όρος Αραράτ”.
Ο συνάδελφος Δ. Σύµβουλος δεν άντεξε και έβαλε τις φωνές στο Δήµαρχο, στον υπουργό και σ’ όλους τους παρευρισκόµενους. “Αυτόν τον πολιτισµό θα πληρώνει ο λαρισαϊκός λαός;”, τους είπε!
Τούτα τα ανέφερα, διότι τις τελευταίες ηµέρες αναρτήθηκε στο διαδίκτυο κάτι σχεδόν αντίστοιχο. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης επισκέφτηκε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης µε όλο το αρµόδιο επιτελείο – Υπουργό Πολιτισµού, Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής, υφυπουργό Σύγχρονου Πολιτισµού, διευθυντές κ.λ.π.- και να δείχνουν στον πρωθυπουργό µια σπασµένη καρέκλα καφενείου που βρίσκεται στο κέντρο του χώρου και την εκθέτουν ωσάν ένα έργο τέχνης! Και όλοι αυτοί να την κοιτάζουν και να τη θαυµάζουν!
Βλέποντάς την εξοργίστηκα, δεν έµεινε τίποτα όρθιο. Πού είναι η χάρτα των αξιών του πολιτισµού, αυτών που κληρονοµήσαµε από τους αρχαίους προγόνους που αποτυπώνουν και ιστορούν τον αναπτυξιακό βηµατισµό του πολιτισµού µε τις εκλεπτυσµένες δηµιουργίες που θαυµάζει η ανθρωπότητα; Πού φθάσαµε … να προσπαθούν να τα αντικαταστήσουν µε γελοιότητες. Αυτός είναι πολιτισµός µας;
Ποιο πολιτισµό αντικατοπτρίζουν τα “Αδέσποτα κορµιά στο χώρο της Αλλόκοτης τέχνης” ή “Σαγήνη του Αλλόκοτου” ή “ΡΟΖ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ” που την κατέβασαν στην Αµερική και την κρέµασε ο Δήµος Αθηναίων, που για τη γαλανόλευκη αυτή σηµαία, χύθηκαν ποταµοί αίµατος και τόσα ακόµα.
Η πατρίδα µας, η σηµαιοφόρος του πολιτισµού και µάνα στρατιάς ατελείωτης καλλιτεχνών, σοφών, κατάντησε να εισάγει και εξάγει ένα µπάχαλο ως πολιτισµό.
Οι νεοέλληνες δεν είµαστε για γέλια, ή … για κλάµατα !

 
(1)    (ο Αναστάσιος ενθρονίστηκε τον Αύγουστο του 1992)
 
Εφηµερίδα “ΑΓΩΝΑΣ”